Zoekresultaten voor: pieter stuurman

Volg je hoogste passie, met integriteit en zonder verwachtingen

Na een kleine 100 uren filosofie van Bashar te hebben beluistert hier een stukje samenvatting over de kern van die filosofie die vrij simpel, en na het zelf getest te hebben voor mij persoonlijk ook zeer effectief is. De basisfilosofie kan als volgt worden samengevat.

Volg je hoogste passie, met integriteit en zonder verwachtingen. 
Follow your highest excitement, with integrity and without expectations. 

De uitleg waarom is volgens Bashar simpele natuurkunde. Volgens Bashar bestaat alle materie in ons fysieke universum inclusief ons menselijk lichaam en verstand uit energie en dus bepaalde frequenties (elektromagnetische golven). Onze fysieke realiteit lijkt vast te zijn omdat dit zo door onze zintuigen wordt geïnterpreteerd maar daarachter zitten nog steeds de frequenties van alle zaken die wij in de fysieke realiteit waarnemen. Zo nemen wij bepaalde frequenties waar met onze ogen als licht, anderen met onze oren als geluid etc.

follow-your-heart-3Volg je hoogste passie
Waarom wij gepassioneerd raken als persoon door bepaalde zaken, personen etc, komt voort uit het feit dat die zaken op frequentie niveau gedeeltelijk met onszelf resoneren. Waar mensen gepassioneerd door raken is dan ook zeer divers en afgesteld op ieder individu persoonlijk.

Door je hoogste passies te leren herkennen en te volgen en dus je resonerende frequenties op te zoeken en te verkennen en daarin op te gaan wordt je meer van jezelf aldus Bashar. Je hoogste passie volgen is dus het beste wat je kunt doen omdat je dan meer van jezelf wordt aldus Bashar al staat het je uiteraard vrij dit volledig te negeren. Het herkennen van resonerende frequenties en dus je passies doe je voornamelijk met je hart omdat je hart daar het instrument voor is volgens deze filosofie.

met integriteit
act-with-integrityDat je het met integriteit moet doen is letterlijk logisch. Veel mensen hebben een geloof systeem voor zichzelf ontwikkeld vol met definities over wat wel en niet kan en wat wel en niet hoort in de fysieke realiteit die ze beleven. Dit geloof- en definitiesysteem is opgebouwd in mensen hun hoofd. Alhoewel je op frequentieniveau je passies kunt herkennen met je hart is het belangrijk je geloof en definitiesysteem van de fysieke realiteit in je hoofd er wel in samenspraak mee te laten zijn.

Als je zaken doet die niet overeenkomen met je geloof- en definitiesysteem dan breek je met je eigen integriteit omdat je dan je hart volgt maar het in tegenspraak is met je hoofd en die disharmonie binnen jezelf tussen hoofd en hart is schadelijk.

Wat belangrijk is, is om op zoek te gaan naar zaken waar het schuurt tussen je geloof en definitiesysteem en eventuele passies die je hebt ontdekt zodat je je geloven en definities aan kunt passen zodat je vervolgens binnen je eigen integriteit kunt gaan handelen in het volgen van je passies. Je hart en je hoofd dienen dus samen te werken. Een goede methode om geloven en definities te onderzoeken en aan te passen is o.a. Byron Katie met The Work.

Het is belangrijk om je hoofd en hart samen te laten werken omdat je hersenen en je ratio je namelijk enorm kunnen helpen bij het volgen van je passies vanuit je hart.

en zonder verwachtingen
no-ideaDan het laatste deel, het niet hebben van verwachtingen. Volgens Bashar is ons hoofd heel goed in het observeren en registreren van het nu etc. Het is echter niet zo goed in het voorspellen van de toekomst en het geven van richting aan je leven omdat het niet in staat is resonanties en dus je passies in het leven te herkennen. Dat is immers waar je hart al voor is.

Wat belangrijk is bij het volgen van je hoogste passie is dat je je niet allemaal dingen in je hoofd gaat halen waar en hoe het zou moeten eindigen. Oftewel je moet geen verwachtingen scheppen met je hoofd. Het kan namelijk heel goed zijn dat je een bepaalde passie hebt wat slechts een tussenstap is en je dus via je hart in een richting wordt geleid om daar wat tegen te komen wat je op een heel andere weg zet wat je verder helpt op het gebied waar je passie ligt op de lange termijn. Door met je hoofd allemaal eisen aan een uitkomst te stellen blokkeer je die flexibiliteit van het volgen van je passies vanuit je hart.

Daarom is het dus heel belangrijk om als je je passies volgt dit te doen zonder verwachtingen zodat dat proces optimaal kan blijven functioneren en je hoofd niet in de weg gaat zitten. Je moet als het ware continue open en flexibel blijven in dit proces en dat kan alleen door geen verwachtingen te hebben.

Dit is even versimpeld en vanuit mijn gezichtspunt de uitleg van de basisfilosofie van Bashar. Eventuele fouten in de uitleg in dit verhaal zijn vooral door mijn toedoen en ik adviseer mensen die zelf meer willen weten zelf naar Bashar te gaan luisteren zodat je het direct van de bron hebt, en niet mijn interpretatie ervan.

Volg je hoogste passie, met integriteit en zonder verwachtingen.
Follow your highest excitement, with integrity and without expectations. 

En als mensen deze filosofie volgen is het belangrijk om te weten dat ze op deze manier volledig vreedzaam hun eigen wenselijke realiteit kunnen scheppen.

There is only the understanding of the thing that needs to be taught to every child on the planet, and that is the knowledge that every single individual on this planet is already powerful as he or she needs to be to create any reality desired, without having to hurt yourself, or anyone else, to get it. That’s how powerful you are.

61574_10152169799044706_625802120_n (1)Na deze filosofie zelf een tijd in de praktijk te hebben toegepast ben ik zelf zeer enthousiast vandaar dat ik het hier ook even deel maar ik ben ook zeer benieuwd wat anderen hiervan vinden en of die hier ideeën en ervaringen bij hebben. Reacties zijn dan ook zeer welkom.

Aanverwante artikelen en informatie:
-) Bashar – Transformation Matters
-) Boek I – Bashar – Quest for Truth
-) Boek II – Bashar – Blueprint for Change

Aanverwante filosofische artikelen:
-) In het licht van voortbestaan
-) Diversiteit, de bouwsteen van het leven
-) Het begin en einde van goed en kwaad
-) Eigen en sociale identiteit
-) Ego: het strategische zelf
-) Een revolutie in het eigen denken
-) Alan Watts over de aard van bewustzijn
-) De dood, een verkenning
-) Eindeloos Bewustzijn
-) DMT – The Spirit Molecule
-) Geloof is de oorzaak van zowel identiteit als lijden
-) Volg je hoogste passie, met integriteit en zonder verwachtingen

follow-your-heart

Tijd voor iets werkelijks nieuws

governmentNa de afgelopen twee artikelen met interessante discussies heeft Pieter Stuurman nog een nieuw stuk geschreven ter overdenking en input van wellicht een nieuwe boeiende discussie. Het origineel is wederom op zijn weblog te vinden.

Dat regeringen en bestuurders er een puinhoop van maken wordt voor iedereen steeds duidelijker. Welke “democratisch gekozen” politici het op ieder willekeurig moment ook voor het zeggen hebben, de ene domheid lijkt op de andere gestapeld te worden en de ene na de andere zo betrouwbaar lijkende bestuurder blijkt bij nader inzien een frauderende zakkenvuller, corrupter dan de gemiddelde politieagent in Baribaki.

Geen wonder dat steeds meer mensen gaan nadenken over de vraag: ‘Hoe dan wel?’ Hoe zorg je voor een betrouwbaar en rechtvaardig bestuur? In de loop der tijd is er een keur aan systemen en ideologieën uitgedacht en in veel gevallen ook toegepast. Het socialisme, het communisme, het kapitalisme (en nog een hoop ander -ismes) en zelfs de democratie, zijn allemaal modellen geweest die de bedoeling hadden een werkbare hiërarchische structuur over de samenleving te leggen. Allen hebben gefaald.
Het verwondert me dan ook dat de meest gangbare vraag nog steeds is: ‘Hoe moet de wereld bestuurd worden?’, in plaats van: ‘Moet de wereld wel bestuurd worden?’

Zou het niet eens tijd worden om in te zien dat ieder hiërarchisch model uiteindelijk verzandt in onderdrukking en leed onder de bevolking? We hebben er in ons deel van de wereld nu zo’n 20 eeuwen opzitten die gedomineerd waren door allerlei vormen van bestuur en dus van macht. Kijk de geschiedenisboeken er nog eens op na en zie dat die geschiedenis bepaald wordt door een aaneenschakeling van ellende als gevolg van macht en de strijd om macht.

Er was of oorlog, de strijd om macht die altijd ten koste gaat van de bevolking, of geen oorlog en dat betekende in de meeste gevallen dat de bevolking zwaar te lijden had onder het gezag van despoten en andere heersers.

Ook in deze tijd wordt het nieuws (de geschiedenis van morgen) bepaald door oorlog en machtsstrijd. Misschien wel meer dan ooit en misschien heeft de wereldbevolking ook wel meer dan ooit te lijden onder terreur van de technologische geweldsmachinerie waarover overheden en politiek het monopolie hebben. Kijk bijvoorbeeld even naar de honderden miljoenen doden door overheidsgeweld in de afgelopen honderd jaar.

Welbeschouwd zou het voor de hand liggen dat we daar nu toch onderhand meer dan genoeg van hebben. Dat na twintig eeuwen van chaos en ellende, oorlog en geweld, uitbuiting en armoede, vervolging en genocide, mensen toch een keer tot het inzicht zouden komen dat het geen goed idee is om macht te verlenen aan wie dan ook.

responsibility-wall-1920-1200

Daarom vind ik het verbazingwekkend dat de idiote overtuiging dat mensen “leiders” nodig hebben, nog steeds bestaat. Vrijwel iedereen meent te weten dat een hiërarchische inrichting van de samenleving “nou eenmaal bij mensen hoort”. Dat dit noodzakelijk is. Dat het zonder leiders of heersers één grote chaos zou worden. Dat we zonder overheidsdwang elkaar voortdurend de harses zouden inslaan, massaal bestelen of zouden laten verkommeren.

In mijn optiek is dat een van de allermafste overtuigen die er bestaan. Een overtuiging die niet zomaar bestaat, nee, die zo wijdverbreid en hardnekkig is dat bijna niemand eraan lijkt te twijfelen.

Die overtuiging is gebaseerd op de gedachte dat mensen vanuit zichzelf niet in staat zijn het juiste te doen. Dat mensen alleen dat juiste doen als ze daartoe gedwongen worden door andere mensen. Betere mensen. Mensen die wel weten wat het juiste is en dat aan ons opleggen en van ons afdwingen. Door “leiders”. Anders doen we het niet…

Maar, als onze overheid even niet toekijkt, gaan we elkaar dan werkelijk te lijf? De mensen hier in de straat in ieder geval niet, net zomin als de mensen in de volgende straat. Sterker nog: de mensen in deze straat gaan de mensen in de volgende straat niet eens te lijf. Zelfs niet als onze hoeders even de andere kant opkijken.

Laten we dat achterwege omdat we bang zijn voor de mogelijke straffen? Ik ken werkelijk niemand die zo denkt. Mensen doen dat niet omdat ze dat niet willen doen.

Nou weet ik best dat er ook mensen zijn die niet het beste voorhebben met anderen. Mensen die er geen bezwaar in zien om anderen te benadelen of te beschadigen ten bate van hun eigen belang. Maar hebben we werkelijk een dwingende overheid nodig om ons daartegen te beschermen?

De meeste mensen gaan uit van de gedachte: als het met de anderen goed gaat, gaat het ook goed met mij. Veruit de meeste mensen zijn er helemaal niet op uit om anderen te benadelen.

Maar naar schatting zo’n 3 tot 10% van de mensen is behept met een variërende mate van psychopathie, denkt alleen aan zijn eigen belang en probeert andere mensen te manipuleren, te bestelen of op andere wijze te benadelen ten bate van zichzelf. Dat zijn de superegoïsten die uitsluitend aan zichzelf denken en die het niets kan schelen of dat ten koste van een ander gaat.

ResponsibilityMaar rechtvaardigt dat een surveillancecultuur waarbinnen overheidsgezag ons daartegen zou moeten beschermen? Dat zou betekenen dat die overheid nooit meer de andere kant op kan kijken, iedereen onder controle moet houden, dus ook degenen die helemaal geen kwaad in de zin hebben. Een tendens overigens die momenteel sterk gaande is met alle cameratoezicht, elektronische controle en (binnenkort in dit theater) drones die ons begluren. Maar is dat een goed idee? Ik denk het niet.

Ten eerste omdat het nu toch onderhand duidelijk zou moeten zijn dat lieden met een psychopathische inslag juist onevenredig vaak naar boven drijven in bestuurlijke functies. De geschiedenis (evenals het heden) staat werkelijk bol van despoten, heersers, bestuurders en machthebbers die vooral gekenmerkt worden door niets ontziend egoïsme. Wiens gezag vooral aangewend wordt voor de eigen macht en rijkdom, zonder enig oog voor de ellende en armoede van de bevolking.

Het zijn juist diegenen die het handigst zijn in liegen, bedriegen en manipuleren en er ook geen enkel bezwaar tegen hebben als dat ten koste gaat van wie dan ook (behalve zijzelf), die voor zichzelf de beste en meest invloedrijke posities weten te bemachtigen. Logisch, oefening baart immers kunst.

Voorbeelden te over, en ook wetenschappelijke onderzoeken tonen aan dat er in de bestuurlijke toplagen veel meer superegoïsten en psychopaten te vinden zijn dan gemiddeld onder de bevolking.

Is het dan een goed idee om ons door rücksichtsloze egoïsten te laten beschermen tegen rücksichtsloze egoïsten? Dat lijkt me net zoiets als je huis laten bewaken door het inbrekersgilde of je kinderoppas te rekruteren bij de pedofielenvereniging. Niet slim dus.

Maar wat nog veel belangrijker is: wij kunnen misdadigers veel beter zelf aanspreken op hun ontoelaatbare gedrag. Wanneer er geen gezag zou zijn, dan hadden we geen andere keuze dan deze mensen zelf te corrigeren en dat is veel effectiever. Als er dan iemand in de buurt een ander zou beschadigen, dan zouden we er zelf op afstappen en duidelijk maken dat dit gedrag ontoelaatbaar is. In plaats van naar de politie gaan, zoals nu het gebruik is, en de verantwoordelijkheid over te laten aan anonieme vertegenwoordigers van het gezag, die er eigenlijk buiten staan.

Juist omdat de politie en het gezag er eigenlijk buiten staan is het momenteel nodig om iedereen als potentiële misdadiger te behandelen, zoals in steeds toenemende mate het geval is.

Wanneer er geen wetten en gezag zouden zijn dan zou er voor ons niets anders opzitten dan te doen wat we zelf het juiste vinden. De mensen in de straat zouden degenen die in hun directe omgeving over de schreef gaan, zelf moeten corrigeren, in plaats van naar de politie te stappen en het over te laten aan een anonieme vertegenwoordiger van het gezag.

Ja maar, hoor ik u zeggen, zonder wetten worden onze rechten niet beschermd. Welnu, wetten zijn er helemaal niet om uw rechten te beschermen. Wetten zijn er om privileges te beschermen en dat zijn meestal niet uw privileges. In feite hebben we geen enkel recht toegekend gekregen door wetgeving, al was het maar omdat u over de wetgeving niets te vertellen hebt.

Het is de politiek, die deel uitmaakt van het gezag, die de wetten bepaalt en naar eigen smaak kan aanpassen als ze dat zo uitkomt. Wetten beschermen daarom vooral de posities van de hiërarchisch hooggeplaatsten. De enige situatie waarin die wetten, theoretisch gezien, enige bescherming zouden opleveren, is wanneer politiek, overheid en gezag werkelijk het beste met u voor zouden hebben. Het moge onderhand duidelijk zijn dit in veruit de meeste gevallen niet zo is.

Gezag heeft alleen bestaansrecht als we in de overtuiging verblijven dat we tegen onszelf beschermd moeten worden. Als we ervan overtuigd blijven dat we er zonder gezag een moordende en stelende chaos van zouden maken omdat dit “nou eenmaal in de aard van mensen”  zou liggen. Maar dat spreekt faliekant tegen de gangbare gedachte dat democratie een goed en eerlijk systeem zou zijn en dat democratie zo ongeveer gelijk zou staan aan vrijheid.

Maar wanneer wij mensen, er werkelijk op uit zouden zijn elkaar te bestelen, de kop in te slaan of zwakkeren te laten verkommeren, waarom stemmen we dan niet massaal op partijen die deze dingen voorstaan? Dat doen we niet omdat we dat niet willen.

Democratie heeft werkelijk helemaal niets met vrijheid van doen. Als een slaaf mag kiezen wie zijn slavendrijver is, aan wie hij moet gehoorzamen, is hij dan vrij?

Democratie is een systeem dat de hiërarchie in stand houdt, met instemming van de bevolking. Handig, want dat scheelt een hoop gedoe met het in bedwang houden van die bevolking. Er wordt ons niet gevraagd of we ons zelfbeschikkingrecht willen weggegeven aan een ander (een ‘leider’ die voor ons mag beslissen) maar aan wie we het willen weggeven. En toch gaan we steeds maar weer vrijwillig naar de stembus om ons zelfbeschikkingrecht weg te geven in de veronderstelling dat we “nou eenmaal bestuur nodig hebben”. We gedragen ons als gehoorzame kinderen. Terwijl we toch helemaal geen kinderen zijn.

The-Moment-You-Take-Responsibility1-300x176

En het gezag gedraagt zich als een ouder die nog steeds zeggenschap wil behouden over zijn volwassen kinderen. Die deze volwassen kinderen nog steeds meent te moeten opleggen wat ze moeten doen of laten. Het gaat dan al lang niet meer om het nemen van verantwoordelijkheid (dat kunnen volwassenen prima zelf) , maar om het behoud van de (machts)positie. Het is dan aan die kinderen om zich daarvan los te maken door de bevelen simpelweg te negeren en zelf verantwoordelijkheid te nemen voor hun doen en laten.

Een hiërarchisch ingerichte wereld is al tientallen eeuwen onze realiteit. Maar die realiteit is het gevolg van de overtuigingdat dit een noodzakelijkheid is. Dat het onontkoombaar is. Maar dat die realiteit altijd zo geweest is, wil nog niet zeggen dat het altijd zo moet blijven.

Wat als die overtuigingen nou een vergissing is? Dat die vergissing al zoveel eeuwen bestaat, maakt die vergissing nog niet tot waarheid.

De chaos en het geweld in de wereld zijn juist het gevolg van bestuurlijk macht. Het zijn machthebbers en overheden die oorlogen, moord en doodslag, en systematische diefstal op hun geweten hebben. Allemaal zaken waartegen diezelfde overheden ons zouden beschermen, in onze overtuiging. Diezelfde overtuiging laat ons als gehoorzame soldaten, politieagenten, belastingambtenaren en andere volgzame handlangers, de gruwelijkheden uitvoeren.

Responsibility1Wat als we helemaal geen bestuur, leiding of gezag nodig hebben om het juiste te doen? Wat als we gewoon gingen doen wat we allemaal willen doen: voor onszelf en voor onze dierbaren zorgen? En die dierbaren weer voor hun dierbaren. Dan zorgt iedereen voor iedereen en dan hebben we helemaal niemand meer nodig die ons vertelt wat we moeten doen, met alle gruwelijke uitwassen van dien. Uitwassen die het, getuige de beschreven ellende, ons juist onmogelijk maken om ervoor te zorgen dat het goed gaat met ons en met degenen die ons aan het hart liggen.

Het zal natuurlijk even wennen zijn om zelf te beslissen wat het juiste is om te doen. We zijn zo lang gewend geweest dat anderen, bestuurders, politici en overheden ons dat vertellen. Maar na al die eeuwen ellende zou het nu toch onderhand duidelijk moeten zijn dat dit geen goed idee is. Er zit dan werkelijk niks anders op dan eraan te wennen om voortaan de verantwoordelijkheid voor onszelf te nemen.

Tijd voor iets werkelijk nieuws dus.Aanverwante informatie en artikelen:
-) Weblog Pieter Stuurman
-) Eerdere artikelen van Pieter Stuurman op visionair

Verandering

Naar aanleiding van het laatste artikel van Pieter Stuurman en de daaruit volgende discussie schreef Pieter een vervolgstuk over verandering. Op verzoek en met plezier hier ook het artikel op visionair. Het origineel is op zijn weblog te vinden.

De psychologie van verandering. De stadia die mensen meestal doorlopen bij een verandering.
De psychologie van verandering. De stadia die mensen meestal doorlopen bij een verandering.

 

Oplossingen
In deze tijd hoor ik een steeds sterkere roep om verandering. Om oplossingen. Maar de roep om pasklare oplossingen is welbeschouwd de oorzaak van de problemen.

De wens is dus: anderen moeten oplossingen bieden. En dat is dus precies wat we krijgen: oplossingen geboden door anderen.

Logischerwijze zullen die oplossingen vooral in het belang zijn van degenen die ze aanbieden, en niet zozeer in het belang van degenen die erom geroepen hebben. Het geldsysteem is daar een uitstekend voorbeeld van.

Iedereen doet natuurlijk verschillende dingen, maar de wereld, onze collectieve realiteit, wordt uiteindelijk ingericht door de optelsom van wat alle mensen doen. En wat mensen doen wordt bepaald door wat mensen denken: iedereen heeft een motief om te doen wat hij doet.

Het collectief (de optelsom van alle individuen in de samenleving, en dus van alle motieven van die individuen) krijgt daarom altijd wat hetwerkelijk wil. Die wereld is dus altijd ingericht naar de meest gangbare wensen in het collectief. De ultieme democratie bestaat en heeft altijd bestaan!

Verantwoordelijkheid
Een van de meest gangbare wensen is: de verantwoordelijkheid overlaten aan een ander. Een ander, een ‘leider’ de oplossingen laten brengen. En “gelukkig” werpen er zich altijd wel mensen op die dat graag voor ons doen… We krijgen dus wat we wensen.

change1Laten we er eens vanuit gaan dat we werkelijk verandering willen, bijvoorbeeld een meer rechtvaardige manier om elkaars inspanningen uit te wisselen; rechtvaardiger dan het huidige geldsysteem. Er zijn al prima alternatieven beschikbaar, en anders zijn die vrij eenvoudig te verzinnen.

Verandering is dus niet ingewikkeld, maar het is wel moeilijk. Verandering is moeilijk omdat er een dissonantie bestaat tussen wat mensen zeggen te willen en wat ze werkelijk willenHet rijmt niet met elkaar.

Dissonantie
Die dissonantie is het gevolg van gedachtehiërarchie. Hoe dieper de wens (hoe dichterbij de stam: het uitgangspunt) hoe dominanter en hoe meer bepalend voor het gedrag. De diepste wens (wat mensen werkelijk willen) wordt altijd bewaarheid. Maar die wens is lang niet altijd in overeenstemming met de meer oppervlakkige wensen (wat mensen zeggen te willen). Sterker nog, vaak dissoneren ze daarmee.

Een voorbeeld, van diep naar ondiep:

Diepste wens: ik wil niet verantwoordelijk zijn voor de inrichting van mijn leven en mijn aandeel in het collectief -> ik wil dat iemand anders (een ‘leider’) zegt wat ik moet doen -> als hetgeen ik vervolgens doe verkeerd uitpakt, wil niet ik daarvoor verantwoordelijk gehouden worden, maar die leider -> als het goed uitpakt, dan wil ik daar wel de vruchten van plukken -> ik wil een andere leider want deze pikt die vruchten in -> ik wil vrij zijn

De laatste drie (dikgedrukte) wensen dissoneren dus met de dieper liggende wens om geen verantwoordelijkheid te willen nemen. Ze zijn tegenstrijdig en kunnen niet samen en gelijktijdig vervuld worden.

De enige mogelijke oplossing is dan het harmoniëren van de dissonanties; het in overeenstemming brengen van de wensen. Dat kan op twee manieren: de oppervlakkigere wensen loslaten, of die wensen tot de diepere wens maken.

Het eerste geval, de oppervlakkige wens loslaten, ziet er dan zo uit:

Diepste wens: ik wil niet verantwoordelijk zijn voor de inrichting van mijn leven en mijn aandeel in het collectief -> ik wil dat iemand anders (een ‘leider’) zegt wat ik moet doen -> als hetgeen ik doe verkeerd uitpakt, wil ik daarvoor niet verantwoordelijk gehouden worden, maar die leider -> als het goed uitpakt, is de verdienste voor de leider -> ik aanvaard dat ik onvrij ben want mijn diepste wens wordt vervuld.

Het tweede geval is de oppervlakkige wens (vrij zijn) tot diepste wens gemaakt:

Diepste wens: ik wil vrij zijn -> ik neem verantwoordelijkheid voor mijn eigen beslissingen en voor wat ik doe -> ik bepaal zelf wat ik moet doen -> als het verkeerd uitpakt dan ben ik verantwoordelijk -> als het goed uitpakt, pluk ik de vruchten -> ik ben tevreden want mijn diepste wens wordt vervuld.

In beide gevallen, waar de keuze ook op valt, zijn er geen problemen meer. Maar zolang die keuze niet gemaakt wordt, blijft de dissonantie bestaan en zal er geen oplossing komen omdat er in dat geval geen oplossing mogelijk is.

Omdat de dissonerende gedachtegang op dit moment de meest voorkomende gedachtegang is (mensen willen een leider die het voor ze oplost, maar ook vrij zijn – dat is onmogelijk), krijgen we een inrichting van de wereld die dissonant is. En wereld waarin onoplosbare problemen bestaan: we willen onverenigbare dingen. 

Crisis
De wereld is dus op ieder moment ingericht naar de meest gangbare, meest dominante gedachtegang. Als we die wereld willen veranderen, dan is er maar één mogelijkheid: die gedachtegang veranderen. En daarvoor ontstaat pas een motief als we inzien dat de inrichting van die wereld (en dus ons denken) niet meer voldoet. En dat gebeurt alleen als we tot dat inzicht gedwongen worden, anders is er simpelweg geen aanleiding voor.

Zo’n situatie (een situatie die ons dwingt om onze overtuigingen te herzien) wordt ook wel “crisis” genoemd. De beste definitie van het begrip crisis vind ik deze:

‘Crisis is een situatie waarin oude gedachten en overtuigingen niet meer voldoen’. Ik ben vergeten van wie deze definitie is, maar hij klopt wel prachtig.

Dat de crisis leidt tot het herzien van onze overtuigingen is zeker. Maar welke gaan we ervoor in de plaats nemen? Gaan we dat opnieuw overlaten aan anderen, aan ‘leiders’? Leiders die de oplossingen aandragen? Of kiezen we nu voor de verandering eens voor eigen verantwoordelijkheid en de daarbij behorende vrijheid?

Wat we ook kiezen, de inrichting van onze wereld zal het onvermijdelijk weerspiegelen.

Aanverwante informatie:
-) Weblog Pieter Stuurman

change

 

 

 

Filosofie: Het Ei

Via deze dinosaur comic kwam ik terecht bij het onderstaande verhaal met filosofische inslag. Ik hoop dat het anderen ook kan inspireren en aan het denken kan zetten over de aard en absurditeit van ons bestaan. :)

The Egg
By: Andy Weir
Translation: Jan De Volder
Bron: galactanet.com/oneoff/theegg_nl.html

Je was op weg naar huis toen je stierf.

Het was een verkeersongeval. Niets bijzonder spectaculair, maar toch fataal. Je liet een vrouw en twee kinderen na. Het was een pijnloze dood. De ambulanciers hebben nog hun best gedaan om je te redden, maar het mocht niet baten. Je lichaam was in die mate versplinterd dat je beter af was zo, geloof me.

En toen ontmoette je mij.

“Wat… wat is er gebeurd?” vroeg je. “Waar ben ik?”

“Je bent dood.” zei ik, rechtuit. Verbloemen had geen zin.

“Er was een… een vrachtwagen en hij begon te slippen…”

“Jep.” zei ik.

“Ik… ik ben dood?”

“Jep. Maar niet getreurd. Iedereen gaat dood.” zei ik.

Je keek rond. Er was niets. Leegte. Enkel jij en ik.

“Waar zijn we?” vroeg je. “Is dit het hiernamaals?”

“Min of meer.” zei ik.

“Bent u God?” vroeg je.

“Jep.” antwoordde ik. “Ik ben God.”

“Mijn kinderen… mijn vrouw.” zei je.

“Ja, wat daarmee?”

“Gaat het goed met hen?”

“Dat heb ik nu graag, zie.” zei ik. “Jij bent net dood en je eerste bezorgdheid is die voor je familie. Da’s mooi.”

Je keek me gefascineerd aan. Voor jou leek ik niet op God. Ik had zomaar een man kunnen zijn. Of mogelijk een vrouw. Een of andere vage autoriteitsfiguur, misschien. Meer een leraar aan de basisschool dan de almachtige.

“Geen zorgen.” zei ik. “Alles komt goed met hen. Je kinderen zullen je herinneren als de perfecte vader. Ze hebben niet de tijd gekregen om je te beginnen te minachten. Je vrouw zal huilen in het openbaar, maar zich heimelijk opgelucht voelen. Om eerlijk te zijn, je huwelijk liep op z’n eind. Als het een troost mag zijn, ze zal een groot schuldgevoel hebben over haar gevoel van opluchting.”

reincarnation1-297x300“Oh.” zei je. “En wat gebeurt er nu dan? Ga ik naar de hemel of de hel of zo?”

“Geen van beide.” zei ik. “Je reïncarneert.”

“Ah.” zei je. “Dus de hindoes waren juist.”

“Alle religies waren juist, op hun eigen manier.” zei ik. “Loop met me mee.”

Je volgde me, struinend door de leegte. “Waar gaan we naartoe?”

“Nergens in het bijzonder.” zei ik. “Het is gewoon leuk om te wandelen terwijl we praten.”

“Wat is het nut dan?” vroeg je. “Als ik opnieuw geboren word, ben ik terug een blanco vel papier, niet? Een baby. Dus al mijn ervaringen en wat ik in dit leven gedaan heb, maken niet uit.”

“Niet waar!” zei ik. “Je draagt in jou al de kennis en ervaring opgedaan in al je vorige levens. Je herinnert je dat momenteel gewoon niet.”

Ik hield halt en nam je bij de schouders. “Jouw ziel is zoveel prachtiger en grandiozer dan jij voor mogelijk houdt. Een menselijk verstand kan maar een fractie bevatten van wat jij bent. Alsof je je vinger in een glas water steekt om te zien of het warm of koud aanvoelt. Je steekt een klein stukje van jezelf in dat vat, en als je het er terug uit haalt, ben jij die ervaringen rijker.”

“Je hebt de afgelopen 48 jaar in een mens doorgebracht, dus je hebt nog niet uitgestrekt en de rest van je immense bewustzijn gevoeld. Als we hier lang genoeg zouden rondhangen, zou je je alles beginnen te herinneren. Maar het heeft geen zin om dat te doen tussen elk leven.”

“Hoe vaak ben ik dan al gereïncarneerd?”

“Oh, vaak. Heel erg vaak. En in veel verschillende levens.” zei ik. “Deze keer zal je geboren worden als meisje in een klein Chinees dorp, 540 na Christus.”

“Wacht… wat?” stamelde je. “U stuurt mij terug in de tijd?”

“Wel… Technisch gezien misschien wel, ja. Maar tijd zoals jij die kent, bestaat enkel in jouw universum. Waar ik vandaan kom werkt het anders.”

“Waar jij vandaan komt?” zei je.

“Ah, natuurlijk.” legde ik uit. “Ik kom ook ergens vandaan. Ergens anders. En er zijn er meer zoals ik. Ik weet dat je graag meer zou weten daarover, maar om eerlijk te zijn, je zou het niet begrijpen.”

“Oh.” zei je, een beetje teleurgesteld. “Maar wacht eens even. Als ik opnieuw geboren word op andere plaatsen in de tijdslijn, kan ik op een gegeven moment mijzelf ontmoet hebben.”

“Uiteraard. Gebeurt voortdurend. En met beide levens enkel bewust van zichzelf, weet je niet eens dat het gebeurt.”

“Wat is het nut dan, van dat alles?”

“Echt?” vroeg ik. “Serieus? Je vraagt me naar de zin van het leven? Is dat niet een beetje cliché?”

“Wel, het is een pertinente vraag.” drong je aan.

Ik keek je recht in de ogen. “De zin van het leven, de reden dat ik dit hele universum geschapen heb, is dat je zou volgroeien.”

“U bedoelt de mensheid? U wilt dat we een bepaald niveau bereiken?”

“Nee. Alleen jij. Ik heb dit universum gecreëerd, enkel voor jou. Met elk nieuw leven groei je, word je volwassener en stijgt je intelligentie.”

“Alleen ik? En de anderen dan?”

“Er zijn geen anderen.” zei ik. “In dit universum bestaan enkel jij en ik.”

Je staarde me aan met lege ogen. “Maar al die mensen op de wereld…”

“Allemaal jij. Verschillende incarnaties van jou.”

“Wacht. Ik ben iederéén?!”

“Je begint het te snappen.” zei ik, met een gelukwensend schouderklopje.

“Ik ben elke mens die ooit geleefd heeft?”

“En die nog zal leven, ja.”

“Ik ben Abraham Lincoln?”

“En je bent ook John Wilkes Booth.” vervolledigde ik.

“Ik ben Hitler?”

“En de miljoenen doden op zijn geweten.”

“Ik ben Jezus?”

“En iedereen die hem gevolgd is.”

Toen zweeg je.

“Elke keer dat je iemand kwaad deed,” zei ik, “deed je jezelf kwaad. Elk gebaar van liefde dat je stelde, was ook voor jezelf. Elk gelukkig en verdrietig moment, ooit beleefd door een mens, is beleefd of zal beleefd worden door jou.”

Je dacht voor lange tijd na.

“Waarom?” vroeg je uiteindelijk. “Waarom doet u dit allemaal?”

“Omdat je op een dag zult worden zoals ik. Want dat is wat jij bent. Een van mijn soort. Je bent mijn kind.”

“Wow.” zei je, vol ongeloof. “U bedoelt dat ik een god ben?”

“Nee. Nog niet. Je bent een foetus. Nog in ontwikkeling. Zodra je elk mensenleven in de wereldgeschiedenis meegemaakt hebt, zal je genoeg volgroeid zijn om geboren te worden.”

“Dus het hele universum,” zei je, “het is slechts…”

“Een ei.” antwoordde ik. “Nu is het tijd voor je volgende leven.”

En ik stuurde je weer op weg.

egg-universe

Aanverwante artikelen en informatie:
-) In het licht van voortbestaan
-) Diversiteit, de bouwsteen van het leven
-) Het begin en einde van goed en kwaad
-) Eigen en sociale identiteit
-) Ego: het strategische zelf
-) Een revolutie in het eigen denken
-) Alan Watts over de aard van bewustzijn
-) De dood, een verkenning
-) Eindeloos Bewustzijn
-) DMT – The Spirit Molecule
-) Bashar: Transformation Matters

Bashar: Transformation Matters

Interessante informatie uit een vrij bijzondere bron. In de volgende lezing legt Darryl Anka wat meer uit over hoe hij een channel werd voor een intelligente buitenaardse entiteit, hoe hij er zelf tegenaan kijkt en hoe hij tegen de persoonlijkheid die hij channeled Bashar aankijkt.

trianglecircle1Vervolgens volgt een interessante lezing waarin de basis bestaande uit de vier wetten van het universum voorbij komen daarna gevolgd door een vraag en antwoord sessie waarin vele interessante zaken aan bod komen.

O.a. zaken als wie zijn we, wat doen we hier, wat is de zin van het leven? Maar ook zaken over “goed en slecht”, de mechansimen van tijd, hoe mensen beter in harmonie met zichzelf en elkaar kunnen leven komen aan bod. Zelfs vragen over de invloed van DMT en of het mogelijk is contact te hebben met buitenaardse intelligente beschavingen worden zo goed mogelijk beantwoord door Bashar in deze sessie met de titel: Tranformation Matters.

Persoonlijk heb ik geen idee over wat ik van de oorsprong van de informatie moet geloven maar de informatie zelf is dusdanig interessant en vernieuwend dat ik het graag hier op visionair deel. De totale lezing bestaat uit 16 delen die hier als mp3 gepresenteerd worden. In het eerste en tweede deel volgt vooral een technische uitleg van het proces, vanaf deel 3 begint de sessie met Bashar en komt een overvloed aan onderwerpen met de interessante gezichtspunten van Bashar hierop aan bod.

Ik zou persoonlijk iedereen aanraden om iig de eerste drie delen te luisteren en daarna te kijken of het informatie is wat voor je persoonlijk interessant genoeg is om eventueel verder te luisteren of niet. (Eventueel is de gehele lezing hier als .rar bestand te downloaden)

Bashar – Transformation Matters 01
* Bashar – Transformation Matters 02
* Bashar – Transformation Matters 03
* Bashar – Transformation Matters 04
* Bashar – Transformation Matters 05
* Bashar – Transformation Matters 06
* Bashar – Transformation Matters 07
* Bashar – Transformation Matters 08
* Bashar – Transformation Matters 09
* Bashar – Transformation Matters 10
* Bashar – Transformation Matters 11
* Bashar – Transformation Matters 12
* Bashar – Transformation Matters 13
* Bashar – Transformation Matters 14
* Bashar – Transformation Matters 15
* Bashar – Transformation Matters 16

Dit is slechts 1 lezing van Bashar door Darryl Anka. Voor de mensen die dit aanspreekt is er op de website van Darryl Anka met Bashar meer informatie te vinden: bashar.org. En een zoekopdracht bij torrentz.eu levert ook het nodige materiaal op.

There is only the understanding of the thing that needs to be taught to every child on the planet, and that is the knowledge that every single individual on this planet is already powerful as he or she needs to be to create any reality desired, without having to hurt yourself, or anyone else, to get it. That’s how powerful you are.

Een uitgeschreven introductie van Bashar is te vinden op: http://bashar.org/fundamentals.html

Aanverwante filosofische artikelen:
-) Website – bashar.org
-) Diversiteit, de bouwsteen van het leven
-) Het begin en einde van goed en kwaad
-) Eigen en sociale identiteit
-) Ego: het strategische zelf
-) Een revolutie in het eigen denken
-) Alan Watts over de aard van bewustzijn
-) De dood, een verkenning
-) Eindeloos Bewustzijn
-) DMT – The Spirit Molecule
-) In het licht van voortbestaan

De aard van ons bestaan

Een documentaire waarin de grote vragen des levens voorbij komen, zoals de zin van ons bestaan.

What are the answers to the great questions of life, and who is certain they know the truth others have been struggling to find for centuries?

For The Nature of Existence, Nygard prepared a questionnaire with 85 weighty philosophical questions, ranging from Why do we exist? and Do we have free will? to Who created God? and Is there a moral yardstick that applies to all cultures?

Nygard then set out to interview as many people who might have something to say about his list of imponderables as possible, ranging from biologist and author Richard Dawkins, physicist and String Theory creator Leonard Susskind, and Indian spiritual leader Sri Sri Ravi Shankar to a born-again Christian wrestler, the director of The Empire Strikes Back, a pair of self-proclaimed druids, and a pizza cook.

The result is a witty, thought-provoking, and often surprising study in the greatest mysteries of life.

http://youtu.be/9Ll5H2Rqt64

Aanverwante filosofische artikelen:
-) In het licht van voortbestaan
-) Diversiteit, de bouwsteen van het leven
-) Het begin en einde van goed en kwaad
-) Eigen en sociale identiteit
-) Ego: het strategische zelf
-) Een revolutie in het eigen denken
-) Alan Watts over de aard van bewustzijn
-) De dood, een verkenning
-) Eindeloos Bewustzijn
-) DMT – The Spirit Molecule

calvin

 

Alan Watts over de aard van bewustzijn

Alan W. Watts was een Engels filosoof, schrijver, spreker, anglicaans priester, hoogleraar en beoefenaar van de vergelijkende godsdienstwetenschappen. Hij verdiepte zich met name in de filosofie van zen, het boeddhisme en het taoïsme, en heeft met zijn werk een belangrijke bijdrage geleverd aan de introductie en popularisering van Aziatische religie en filosofie in het Westen.

Hij publiceerde meer dan 25 boeken en vele artikelen over onderwerpen als identiteit, de uiteindelijke aard van de realiteit, hogere bewustzijnstoestanden, de zin en betekenis van het leven,godsbeelden en menselijk geluk.

Watts waarschuwde, mèt andere grote pioniers op het gebied van religie en menselijk bewustzijn zoals bijvoorbeeld Aldous Huxley, Timothy Leary, John Lilly en Gregory Bateson, al in een vroeg stadium voor de gevaren van een àl te radicale onttovering dan wel reductionistische objectivering van de (Westerse) werkelijkheid:

“Inability to accept the mystic experience is more than an intellectual handicap. Lack of awareness of the basic unity of organism and environment is a serious and dangerous hallucination. For in a civilization equipped with immense technological power, the sense of alienation between man and nature leads to the use of technology in a hostile spirit – to the “conquest” of nature instead of intelligent co-operation with nature.” Alan Watts, Psychedelics and Religious Experience, 1968.

(Bron: Wikipedia NL)

Alan_Watts_dance-of-change

Hierbij een lezing van hem over de aard van het bewustzijn.

http://youtu.be/zBL5kJ-PfoI

 

Alan Watts on the ultimate question (The Nature Of Consciousness)

The same speech, but with background music can be found here
The background music is from the movie called “The fountain” (Clint Mansell & The Kronos Quartet).
Enjoy ;)

 

Meer van zijn lezingen zijn gratis te beluisteren en op de youtube te vinden.

Aanverwante filosofische artikelen:
-) The life and works of Alan Watts
-) Diversiteit, de bouwsteen van het leven
-) Het begin en einde van goed en kwaad
-) In het licht van voortbestaan
-) Eigen en sociale identiteit
-) Ego: het strategische zelf
-) Een revolutie in het eigen denken
-) De dood, een verkenning
-) Eindeloos Bewustzijn
-) DMT – The Spirit Molecule

De grootste vergissing ooit

Een artikel van de hand van Pieter Stuurman

Mijn zoektocht naar de waarheid heeft me inzicht gegeven in de manier waarop de wereld is ingericht. En de manier waarop we door een kleine elite gemanipuleerd worden. Een elite die steeds meer macht zoekt. Ik probeer de inzichten die ik door deze zoektocht verkregen heb met iedereen die interesse heeft te delen op dit weblog.

Maar behalve inzicht in de manier waarop de wereld is ingericht, heb ik gaandeweg ook meer inzicht gekregen in onszelf (de mensheid) en het leven op zich. Eerst beschouwde ik dat inzicht als een soort ‘bijproduct’, maar ik ben steeds meer gaan inzien dat het juist de essentie is.

Als eerste merkte ik dat er geen losstaande problemen op de wereld zijn. Letterlijk ALLES houdt verband met elkaar. ELK probleem is gerelateerd aan ALLE andere problemen. En gaandeweg leerde ik dat al het kwaad op de wereld dezelfde oorsprong heeft:

Macht.
Macht is werkelijk de bron van alle kwaad. Kijk de geschiedenis van de laatste honderd jaar (of duizend jaar) er maar eens op na, en je zult zien dat alle oorlogen, hongersnoden, vervolging, genocide, crises, onderdrukking, onvrijheid etc. allemaal het gevolg zijn van de honger naar macht. Er is geen enkele uitzondering (ik heb er in ieder geval geen kunnen vinden).

shen_soothsayer_cup
In de film Kung Fu Panda II wordt de behoefte naar macht vergeleken met het proberen te vullen van een kop zonder bodem. Het maakt niet uit hoeveel macht je vergaart, je zult er nooit een voldaan gevoel van krijgen, en altijd dorstig blijven naar meer.
Nothing in life is to be feared it is only to be understood now is the time to understand more, so that we may fear less.
Niets in het leven hoeven we bang voor te zijn, het hoeft alleen maar te worden begrepen. Nu is de tijd om meer te begrijpen zodat we voor minder zaken bang hoeven te zijn.

Dat houdt dus in, dat we maar voor één ding bang moeten zijn: Macht.

Voor de rest dus nergens voor.
En dat is belangrijk, omdat degenen die de macht van ons willen hebben in ruil voor onze vrijheid, altijd angst gebruiken om ons te verleiden die macht aan hen te geven. Angst voor ziekten (pharma-industrie, rookverbod), angst voor klimaatverandering (CO2-tax), angst voor terroristen (camera’s, biometrisch bevolkingsdossier, bewaren surf- en e-mailverkeer, identificatieplicht etc.) , en zo zijn er nog veel meer voorbeelden.

Degenen die op macht uitzijn, gebruiken altijd angst om die macht te verkrijgen, terwijl er niets is om bang voor te zijn. Behalve voor die machthebber zelf! Dat maakt iedere poging om ons ergens bang voor te maken tot een leugen.

Of eigenlijk: een vergissing.

De hele machtstructuur op deze aarde is eigenlijk niets meer dan een vergissing. Het is gebaseerd op de veronderstelling dat je de ervaring die het leven is, beter kunt maken door de ervaring van anderen slechter te maken.

Dat je jouw ervaring beter kunt maken ten koste van een ander.

Het leven op aarde is een tijdelijk ding. Het is een ervaring. Vergelijk het met een rit in een trein. Je kijkt door het raam van je bewustzijn, en het landschap van het leven trekt aan je voorbij. Soms lijkt het een achtbaan, of een stilstaande bus, maar het blijft niets meer of minder dan een (tijdelijke) ervaring. En er is voor iedereen een plaats aan het raam.

Maar ergens in de geschiedenis heeft iemand de vergissing gemaakt om te denken dat hij een betere plek aan het raam zou kunnen krijgen, ten koste van iemand anders. Een hele coupé voor zichzelf! Ten koste van alle andere passagiers in die coupé wiens ervaring nu onmogelijk, of in ieder geval onaangenaam gemaakt was.

Uiteraard lieten de verliezers dit niet op zich zitten, en begonnen nu ook een plekje te bevechten, nu ten koste van weer andere reizigers. En binnen de kortste keren was niemand meer zeker van zijn plaats, en werd de hele trein een hel van vechtende passagiers.

De man die de hele coupé voor zichzelf opeiste, had een leger van bewaking nodig, omdat hij voordurend in de angst zat zijn verworven positie te verliezen. Hierdoor kwam hij helemaal niet meer toe aan het kijken uit het raam. En daar was het toch allemaal om begonnen.

Alle mensen die voorheen het landschap van het leven aan zich voorbij zagen trekken, richtten zich nu op elkaar, en zagen van het landschap niets meer. Ze dachten er zelfs niet meer aan. Ze dachten alleen nog maar aan hun ‘belang’.

Maar het enige belang dat er bestaat, is het leven te kunnen leven. De ervaring te ervaren. Daar ging het allemaal om.

Dat is voor iedereen hetzelfde. En zo blijkt dan dat niet alleen alle problemen één geheel vormen, maar dat ook alle mensen één geheel vormen.

neil

En in principe is iedereen onze vriend, behalve diegenen van wie we denken dat ze een ander ‘belang’ hebben. En omdat we geleerd hebben dat we moeten vechten voor onze plek aan het raampje, verwachten we dus ook dat anderen ons zullen bevechten. En dan is (buiten je directe kring) niemand meer je vriend, en iedereen een potentiële vijand.

En dat allemaal omdat die eerste reiziger dacht dat hij zijn eigen ervaring kon verbeteren. Ten koste van de andere reizigers. Een vergissing.

Een vergissing met verstrekkende gevolgen. Het leven gaat nu aan ons voorbij in een permanente onderlinge concurrentiestrijd. Een strijd voor ons plekje. Voor ons vermeende ‘belang’. En de hele ervaring die leven heet, wordt door die strijd overheerst. Maar de trein van het leven rijdt door, en het landschap trekt voorbij, maar we kunnen niet meer naar buiten kijken, omdat we steeds elkaar in de gaten moeten houden. En we zien het landschap niet meer. We ‘beleven’ het niet meer. En dat was toch waarom het eigenlijk ging: leven!

En degenen die uiteindelijk de beste plaatsen veroverd hebben, zijn zeker niet het beste af; ze moeten hun ‘verworvenheid’ voortduren bewaken, en beschermen. Een fulltime job, gebaseerd op de angst om te verliezen. Een levenlange angst. Een levenslang gevecht. Een leven zonder leven. Maar ook al zouden ze willen: het door hen opgestarte mechanisme is bijna niet meer te stoppen. Zodra ze zelf inzien dat ze een kapitale vergissing gemaakt hebben, en weer gewoon een normaal plekje aan het raam willen, en begrijpen dat ze gevangen zijn geworden van hun ‘verworvenheid’, en daarom de verdediging van die verworvenheid opgeven, zullen ze onder de voet gelopen worden door de vechtende massa en slachtoffer worden van het door henzelf geïnitieerde gevecht.

14900_10151411837517381_653220796_n

Een vergissing.
We zijn allemaal anders, maar we zijn ook allemaal één. Net zoals de cellen in ons lichaam allemaal anders zijn, maar toch samen één lichaam vormen. Wat zou er gebeuren als de cellen van je rechterhand, die van je linkerhand zouden aanvallen, in de veronderstelling daar beter van te worden? Je linkerhand zou zich moeten verdedigen, en binnen de kortste keren zouden alle cellen van je lichaam met elkaar in gevecht zijn, en niemand zou nog weten wie waarom aanviel. In het beste geval zou het leiden tot een hele dikke rechterhand, en een uitgemergelde linkerhand. Of zoiets. In ieder geval tot uitsluitend verliezers.

We zijn allemaal één. Zodra we dat inzien, en we garanderen degenen die nu de beste plaatsen opgeëist hebben, dat we ze zullen vergeven als ze tot inkeer komen, dat we ze zullen prijzen voor hun moed om hun vergissing toe te geven, in plaats van de vrijgekomen positie direct zelf in te pikken, waarom zouden we dan niet terug kunnen naar de situatie zoals die voor de vergissing was? Voor iedereen een plek aan het raam. Het raam van bewustzijn dat iedereen heeft. Zodat we het leven kunnen leven zoals het bedoeld was. Als een ervaring. Een rit in een trein of bus of achtbaan. Zodat we het kunnen ervaren zoals het voorbij komt. Zoals het is.

alienstargazingAanverwante artikelen en informatie:
-) Weblog van Pieter Stuurman 
-) Diversiteit, de bouwsteen van het leven
-) Het begin en einde van goed en kwaad
-) Eigen en sociale identiteit
-) Ego: het strategische zelf
-) Een revolutie in het eigen denken
-) De dood, een verkenning
-) Eindeloos Bewustzijn
-) DMT – The Spirit Molecule

De architectuur van de macht volgens het systeem van Adam Weishaupt

180px-Johann_Adam_WeishauptWederom een interessant artikel van de hand van Pieter Stuurman.
Het orginineel is op zijn blog te vinden

De huidige werkelijke machtsstructuur in de wereld is gebaseerd op de ideeën van Adam Weishaupt. Hij was een professor (rechten) aan de universiteit van Ingolstadt, Beieren. Weishaupt deed rond 1775 onderzoek naar het mechanisme van macht. Hij kwam tot de conclusie dat de traditionele machtsstructuren uiteindelijk altijd omvielen, en dus tijdelijk waren. Dit vanwege twee ‘zwakten’: ethiek en ijdelheid.

Waar ging het (volgens Weishaupt) mis?

-IJdelheid.
In de loop van de geschiedenis wilden machthebbers hun macht aan iedereen kenbaar maken door zichzelf te laten zien aan het volk dat ze onderdrukten. Met zoveel mogelijk pracht en praal, paleizen, standbeelden, monumenten, etc. Daarnaast met glimmend opgepoetste legers in de familiekleuren van de heersende koning of keizer als vertoon van hun macht.
Volgens Weishaupt maakte dit de machthebber kwetsbaar, aangezien het volk altijd op een bepaald moment zodanig ontevreden werd dat het in opstand kwam. Door de grote zichtbaarheid van de machthebber, werd deze altijd het object van de opstand en als zodanig aangevallen en uiteindelijk van zijn positie verstoten.

-Ethiek.
Iedere wet, in iedere cultuur en in iedere tijd, is gebaseerd op twee universele ethische waarden:
‘Gij zult niet stelen’ en ‘Gij zult niet doden’.
Toch is iedere machtsstructuur gebaseerd op stelen en doden. Om het doel (macht) te kunnen bereiken, moest er dus een rechtvaardiging gevonden worden om te kunnen stelen en doden. Die rechtvaardiging werd gevonden in een ‘ideaal’. Om dat hogere ideaal te kunnen bereiken, moesten er offers gebracht worden: ‘Het doel heiligt de middelen’.
Die rechtvaardiging gold voor de buitenwereld (bevolking), voor de medewerkers van de heerser (leger, ambtenaren, etc.), maar vooral ook voor de machthebber zelf, die, door zelf in het ideaal te geloven, kon leven met zijn geweten. Want ook hij wist dat stelen en doden verkeerd is.
Het zwakke punt hierbij is (volgens Weishaupt) dat de ideologie aan slijtage onderhevig is en dus in de loop der tijd haar waarde verliest. Daarmee verliest ze haar kracht, en op een moment zal de bevolking er niet meer intrappen en genoeg krijgen van het moorden en stelen, en zal het de koning of keizer van de troon stoten. Ook kan het gebeuren dat de machthebber zelf de rechtvaardiging van zijn daden niet meer gelooft, en zich geleidelijk meer gaat gedragen naar zijn geweten, waarbij hij in de zelfde mate van geleidelijkheid zijn macht verliest.

Weishaupt bewoog zich in kringen van de meest invloedrijke figuren uit zijn tijd. In de hoogste regionen van de Vrijmetselarij, waarvan hijzelf ook lid was, kwam hij in aanraking met topmensen uit de politiek, de handel en de bancaire wereld. Zo verzamelde hij een elitaire groep om zich heen. Samen met hen ontwikkelde Weishaupt (op basis van zijn ideeën) een systeem dat puur gebaseerd was op rationaliteit, en niets anders nastreefde dan pure, ongefilterde macht, zonder de hierboven genoemde valkuilen. Macht die systematisch zou groeien en logischerwijs uiteindelijk zou resulteren in totale macht over de totale wereld. Deze macht zou in handen zijn van een kleine super-elite. De machtstructuur zou (als het plan consequent ten uitvoer gebracht zou worden) ook oneindig zijn in tijd, en zou dus altijd blijven bestaan.
Het systeem van Weishaupt en zijn club vond wereldwijd al snel gehoor bij de top-elite die hierin kansen zag om haar eigen positie te versterken. Het zou de architectuur van macht voorgoed veranderen.

De gedachte was dat, om het doel te bereiken (oneindige macht, zowel in omvang als in tijd) , de machthebbers of degenen die de macht nastreefden moesten afzien van ijdelheid en ethiek.

-IJdelheid.
Om het behoud van de macht te waarborgen, moeten de werkelijke machthebbers onzichtbaar zijn. Ze mogen nooit pronken met hun macht, niemand mag weten dat zij de machthebbers zijn, beter nog: niemand mag weten dat ze bestaan. Op die manier kunnen ze nooit het doelwit worden van opstanden, en dus ook nooit van hun positie verstoten worden.
Omdat het volk in haar perceptie, macht altijd associeert met één of enkele personen, moet de macht een gezicht krijgen voor de buitenwereld. Een gezicht dat inwisselbaar is en van wie de bevolking denkt dat het van de werkelijke machthebber is. Een steeds wisselend gezicht waarin de bevolking na verloop van tijd haar vertrouwen zou verliezen, en dat dan vervangen zou worden door een ander gezicht.
Hiermee werd de basis gelegd voor de moderne ‘democratieën’. Door het volk zelf te laten kiezen (in een vastgestelde frequentie) voor de nieuwe ‘machthebber’, zou het volk een gevoel van vrijheid ervaren en dat zou gunstig zijn om opstanden te voorkomen. Wanneer het volk ontevreden zou worden, wat na verloop van tijd altijd zou gebeuren, dan koos het gewoon een ander gezicht, en dan had het weer even hoop op verbetering, waarna de teleurstelling zou leiden tot het kiezen van weer een ander gezicht enzovoort. Op deze manier zou de werkelijke en onzichtbare machthebber zijn handen vrij hebben en onaantastbaar zijn. Zolang hij zich niet zou laten verleiden tot de ijdelheid om zijn macht te etaleren.

-Ethiek
Om pure, onverdunde macht te verkrijgen en te behouden, mag het geweten van de machthebber geen enkele rol spelen. Er mag geen enkel ander ideaal aan ten grondslag liggen dan de macht zelf. De mate waarin gedood en gestolen moet worden, wordt uitsluitend bepaald door het effect dat deze zaken hebben op het uitbreiden en voortduren van die macht. Of het nou gaat om het doden van enkele mensen, of miljoenen, het enige criterium is het effect op de mate van macht.
Omdat Weishaupt en zijn kring ook mensen waren (dat wisten ze zelf ook), en dus een geweten hadden, moesten ze zichzelf conditioneren zodat ze zich konden losmaken van de beperkingen die dat geweten opwierp. Hiervoor gebruikten ze het systeem van tegengestelde krachten.
Om het geweten onschadelijk te maken, moesten er tegenpolen komen voor de universele ethische waarden: ‘Gij zult niet stelen’ en ‘Gij zult niet doden’.
Voor de eerste waarde (stelen) bedacht men: de verering van kapitaal. Kapitaal boven bezit. Het kapitalistische systeem gaat ervan uit dat de meest succesvolle het recht heeft om zich bezit toe te eigenen dat eerst een ander toebehoorde. Dat is diefstal, maar men noemt het ‘verdienen’. Aangezien zij, de machthebbers, het meest succesvol zouden zijn, konden zij zichzelf, in elke mate die het doel (pure macht) zou bevorderen, kapitaal toe-eigenen (stelen/verdienen) zonder zich ethisch bezwaard te voelen (later ondermeer verwoord in ‘Survival of te fittest’- Charles Darwin)’.
Voor de tweede waarde (doden) moest men zichzelf op een andere manier conditioneren. Weishaupt en consorten besloten dat zijzelf de top van de machtspiramide zouden vormen en dat alleen zijzelf zouden beslissen over leven en dood, in welke mate en hoeveelheid dan ook, en dat het enige doel daarvan de onverdunde macht was. Om het geweten uit te schakelen, begonnen ze een cultus van doodsverering. Door de dood een hogere waarde te geven dan het leven, compenseerden ze hun eigen menselijke neiging om te aarzelen bij het doden van grote hoeveelheden mensen. Deze cultus van doodsverering is nu terug te vinden in genootschappen als bijvoorbeeld Skull & Bones, en Bohemian Grove: ‘geheime’ en besloten genootschappen waarin uitsluitend mensen in hoge machtsposities en uitsluitend op uitnodiging kunnen toetreden. Men vindt er alle kopstukken uit het bedrijfsleven, militaire wereld, politiek, en de bancaire wereld.

maydayWeishaupt noemde zijn club (de voorloper op de moderne ‘denktanks’) de Illuminati. Oftewel de Verlichten. Verlicht zoals ‘verlicht’ in tegenstelling tot ‘bezwaard’. Dus niet bezwaard om te doden en te stelen om pure macht te vergaren. Deze orde der Illuminatie werd opgericht op 1 mei 1776, en een paar jaar later verboden. Het streven van het genootschap ging echter onverminderd door, nu zonder naam, en dat was in het kader van de theorie alleen maar een voordeel aangezien een genootschap zonder naam en zonder gezicht niet bestreden kon worden. Wel bediende het genootschap zich van occulte symboliek. Occult wil zeggen ‘verborgen’ en dus alleen te begrijpen door ingewijden. Als symbool werd gekozen voor de afbeelding van een piramide waarvan de punt enigszins boven de rest van de piramide zweeft, en voorzien is van een alziend oog.

Het symbool van de piramide werd niet zomaar gekozen. Deze piramide gaf de machtstructuur aan, die Weishaupt en zijn club voor ogen hadden. De gehele maatschappij zou moeten worden ingericht naar de vorm van een piramide, waarbij de absolute machthebbers (zijzelf) zich zouden bevinden in de punt, en alziend en alwetend zouden zijn. Direct daaronder zou er een compartiment zijn dat iets breder is en zou bestaan uit mensen die door de top zouden worden toegelaten in hoge machtposities, en die een groot deel van de agenda zouden kennen, maar niet alles. Deze groep moest hoofdzakelijk gewetenloos zijn, maar niet helemaal, en moest dus enigszins geloven in een ideologie. Met iedere stap naar een lager en dus breder compartiment van de piramide, neemt het aantal personen toe en de macht daarvan af. Daarmee neemt ook de kennis van de werkelijke agenda af, met daaraan gekoppeld een toenemend geloof in de aangeboden ideologie (bijv. democratie). In de laagste compartimenten bevindt zich het volk dat geen enkele kennis heeft van de agenda, dat volledig gelooft in de ideologie en dat denkt voor zichzelf te werken of voor een ‘goede zaak’, maar dat in werkelijkheid werkt voor de voltooiing van de agenda, zonder dat het volk dat zelf weet.

Deze piramidestructuur vinden we tegenwoordig in elke grote organisatie. Een bank bijvoorbeeld. Een baliemedewerker van een bank heeft geen enkel idee van de agenda van employees die in aanmerking komen voor de beruchte bonussen, en deze groep heeft op haar beurt weer geen enkel idee van de werkelijke agenda van de directie, die op haar beurt weer weinig idee heeft van de werkelijke agenda van de top van de centrale banken. In het Engels heet dat: compartmentalisation, wat een samentrekking is van de woorden ‘compartment’, en ‘mentalisation’.
Ieder bedrijf vormt dus een piramide, en alle bedrijven en instanties ter wereld bij elkaar, vormen samen weer een piramide, met in de top de absolute wereldmacht, die, geheel volgens het systeem van Weishaupt, voor het publiek onzichtbaar is. Presidenten en ministers-presidenten (van wie het volk denkt dat ze de macht hebben), staan hier ruim onder en zijn inwisselbaar. De werkelijke machthebbers (precies volgens Weishaupts plan), zijn niet inwisselbaar en blijven zo in de top van de piramide.

Dollarnote_siegel_hqDe afbeelding van deze piramide (het symbool van de Illuminati) is onder meer te vinden op het huidige biljet van 1 dollar. In de voet van de piramide staat het oprichtingsjaar van de Illuminati -1776- in Romeinse cijfers. Verder zijn er de Latijnse teksten:
Annuit Coeptis, wat zoiets wil zeggen als: ‘onze missie is geslaagd’, en Novus Ordo Seclorum, wat betekent: ‘Nieuwe Wereldlijke Orde’, tegenwoordig meestal vertaald in ‘New World Order’.

Het plan van Weishaupt en zijn club was uitermate doordacht, en de praktijk heeft bewezen dat het precies zo werkt als het bedacht was. Het plan gaat ervan uit dat het nooit ontmaskerd kan worden, aangezien de enkeling die het doorziet, onmiddellijk zal worden teruggefloten door zijn omgevingsgenoten die zich in hetzelfde compartiment van de piramide bevinden. Hij zal worden teruggefloten omdat hij een bedreiging zal vormen voor het geloofsysteem dat gangbaar is in dat compartiment: de norm.

Mensen die zich hoger in de piramide bevinden zijn meer op de hoogte van de agenda, en zouden dus een gevaar kunnen vormen, maar doen dat niet vanwege het proces van natuurlijke selectie. Slechts diegenen met een beperkt geweten, kunnen zich opwerken in de piramide, en bovendien zijn de beloningen voor een hogere positie in de piramide zodanig groot, dat het belang om zichzelf te handhaven groter is dan de roep van het geweten (zie de bonusstructuur bij banken).

De enige achilleshiel van het piramidesysteem bevindt zich (net als bij Achilles zelf) aan de onderkant. Daarin leeft het overgrote deel van de bevolking, en alleen al door haar aantal vertegenwoordigt deze groep een enorme macht. Deze massa moet dus voortdurend onder controle gehouden worden om de voorkomen dat ze ‘wakker wordt’.
get-a-job-etc1Door deze groep onderling te verdelen, fragmenteert haar kracht en neemt daarmee in gevaar af. Deze verdeling wordt bereikt door onder de bevolking min of meer fictieve groeperingen te creëren, en de perceptie hiervan zodanig te sturen dat deze groepen elkaar als vijand beschouwen en zich door elkaar bedreigd voelen. De bevolking zal dan vanzelf om bescherming vragen en daarvoor aan de machthebber meer zeggenschap geven in de veronderstelling door die machthebber beschermd te worden. Dat gaat ten koste gaat van de vrijheid van de bevolking, en is daarmee ten bate van de macht.
Om dit doel te bereiken moet de informatiestroom beheerst worden om daarmee de perceptie van de bevolking te kunnen bepalen.
Daarnaast moet de bevolking zo arm mogelijk gehouden worden waardoor de aandacht totaal wordt opgeslokt door werk, geld(problemen) en het gevecht voor overleving. De vruchten van de arbeid van de bevolking, mogen in geen geval bij die bevolking zelf terecht komen, aangezien dat tot financiële, materiële en mentale vrijheid zou leiden. En die vrijheid zou de percipieerde noodzaak voor leiderschap verminderen en daarmee dus het bestaansrecht van de leiders ondermijnen. De bevolking zal dus voortdurend veel harder moeten werken dan feitelijk nodig is. Hierdoor wordt natuurlijk ook veel meer geproduceerd dan bruikbaar is. Deze productie moet dus worden vernietigd. Hiervoor bestaan twee instrumenten: oorlog en belasting.

-Belasting
De arbeid van de bevolking wordt gewaardeerd in geld. Geld maakt de talenten en inspanningen van mensen uitwisselbaar. Wanneer iemand voor 100 geldeenheden (euro, dollar) arbeid verricht, zou hij daarvoor in principe ook weer voor 100 eenheden (euro, dollar) aan arbeid van een ander moeten kunnen terugkopen. Door van die 100 er 50 aan belasting te vorderen, verdampt dus de helft van zijn arbeid.
Belasting wordt geheven op basis van angst, bijvoorbeeld: ‘als jullie niet betalen, dan kunnen we de orde niet handhaven en dan vallen jullie ten prooi aan criminelen’ of ‘als jullie niet betalen, warmt de aarde op en dan zal jullie land overstromen’ of ‘als jullie niet betalen zijn jullie asociaal, en stoppen we je in de gevangenis’ etc. Dit systeem ontneemt de bevolking dus gedeeltelijk (in dezelfde verhouding als het percentage aan belasting) de toegang tot de producten die ze zelf geproduceerd heeft. Wel blijft de materiële overproductie op deze manier bestaan. De oplossing hiervoor is oorlog.

-Oorlog
Oorlog dient twee doelen: één daarvan is angst zaaien, waardoor de bevolking om bescherming vraagt en bereid is te betalen voor een leger of om zelf deel uit te maken van dat leger.
Maar een ander belangrijk doel is: het vernietigen van (de resultaten van) arbeid (producten). Zo wordt voorkomen dat die producten bij de bevolking terechtkomen en dat dit zal leiden tot (meer) financiële vrijheid van die bevolking.
Dit vernietigen gebeurt zowel voor de oorlog, als tijdens de oorlog, als na de oorlog. Voor de oorlog vindt die vernietiging plaats door het produceren van wapens. Deze grote industrie vraagt veel arbeid, en dat is zinloze arbeid, in die zin dat het niet leidt tot het produceren van producten waar de bevolking iets aan zou kunnen hebben. Diegenen die werken aan een vliegdekschip of een tank, kunnen zich gedurende hun inspanning niet inzetten voor zaken die de bevolking ten goede komen, zoals het bouwen van huizen, het maken van voedsel of kleding. Het is dus een efficiënte manier om de resultaten van arbeid te vernietigen.
Tijdens de oorlog vindt de vernietiging plaats door de destructie van arbeid uit het verleden, zoals gebouwen, fabrieken, wegen en infrastructuren, etc. die dan na de oorlog allemaal opnieuw moeten worden opgebouwd.
Verder beperkt het toekomstige productie door het doden van een deel van de beroepsbevolking. Soldaten zijn jonge mensen in de kracht van hun leven, en vormen, buiten oorlogstijd, de kern van de beroepsbevolking. Door deze groep uit te dunnen (laten sneuvelen) in de oorlog, neemt de naoorlogse werkkracht af, en zal de overgebleven bevolking harder moeten werken om het hoofd boven water te houden.
Een bijkomend voordeel van oorlog is dat het veel geld kost en dus leidt tot schuld van alle betrokken partijen. Het geld voor de te voeren oorlog wordt uitgeleend door de machthebbers, en daarmee wordt de afhankelijkheid van alle oorlogvoerende partijen aan die machthebbers groter, hetgeen weer tot meer macht leidt.
Het is dus noodzakelijk om voortdurend oorlogen uit te lokken, te stimuleren en te financieren. Het mooiste zou natuurlijk zijn, een oorlog tegen een fictieve tegenstander. Een oorlog die nooit gewonnen kan worden en dus altijd kan blijven voortduren (‘War on Terror’).
Het is daarbij absoluut noodzakelijk dat de machthebbers in de top van de piramide, de totale zeggenschap hebben over al het geld.

thewestistheverybestcclWeishaupt wist dat en betrok vanaf het begin, bankiers bij zijn club. Deze bankiers waren bijzonder geïnteresseerd in de theorieën van Weishaupt, aangezien ze voor zichzelf een toonaangevende rol voorzagen in de nieuwe structuur. In de tijd van Weishaupt was de monetaire macht versnipperd over een groot aantal, veelal kleine banken. Dat maakte het systeem onbestuurbaar voor de machthebbers. Door de oprichting van de centrale banken waarbinnen zich het totale monopolie over het totale monetaire systeem bevindt, is deze macht gecentraliseerd en is dat probleem oplost.
De implementatie hiervan vond haar rechtvaardiging in een serie economische crises die hiervoor speciaal door de top van de piramide waren opgezet. De bevolking lijdde grote armoede en riep om een oplossing. Die werd geboden in de centralisatie van de bancaire en financiële macht onder het motto: ‘Dit mag nooit meer gebeuren’. Precies zoals het nu gebeurt met de huidige crisis, die de bancaire macht verder zal centraliseren door het laten ‘omvallen’ van banken, waardoor er in aantal minder overblijven ( =centraliseren van macht) en waardoor extra toezicht (= macht) wordt gerechtvaardigd.

Met bovenstaande instrumenten wordt het de bevolking zo moeilijk mogelijk (zo niet onmogelijk) gemaakt om haar krachten te bundelen en een gevaar te vormen voor de top van de piramide.

Dit alles heeft de uitvoering van Weishaupts plan mogelijk gemaakt. Het plan dat inderdaad heeft geleid tot een steeds groeiende, verborgen macht. Macht waarvan de omvang op dit moment het einddoel (de totale macht) benadert. Pas als dit doel bereikt is, zal de ware aard van het spel en haar bedoelingen niet meer verborgen zijn, en zal de bevolking kennis maken met het desastreuze gevolg: de totalitaire wereldstaat waarin de bevolking in totale slavernij zal moeten leven.
Of Weishaupts voorspelling, dat deze macht eeuwig zou duren, zal uitkomen, moet nog blijken.
Zoals George Orwell zei: de enige kans voor het doorbreken van de macht ligt bij de proles (het ‘gewone volk’). Maar daarvoor moet het volk zich eerst bewust worden van het spel. Pas dan kunnen de mensen een keuze maken om het spel niet meer mee te spelen waardoor het brede fundament (de onderste laag) van de piramide zal afbrokkelen. En daarmee zal de gehele piramide instorten.

You would think

 

Aanverwante artikelen en informatie
-) Weblog Pieter Stuurman
-) Complotten zijn inherent aan machtsstructuren
-) In het licht van voortbestaan

-) Rijk worden via politiek, oorlog en olie
-) Wie vormen het internationale private bankenkartel?
-) De oorlog vanuit de Verenigde Staten tegen democratie
-) Bekentenissen van een economische huurmoordenaar
-) Het militair industrieel  complex
-) 100 jaar mindcontrol experimenten
-) Corruptie uitgelegd door ex-lobbyist

-) Oorlog is cashen voor de elite
-) Wereldvrede visionair of utopie?
-) The Greatest Truth Never Told
-) The Liberty Academy

De wetten

law1Dit artikel is geschreven door Pieter Stuurman en het origineel is te vinden op http://pieterstuurman.blogspot.nl/2010/09/de-wetten.html

Elke wet, in iedere tijd en in iedere cultuur, is gebaseerd op twee universele wetten:

Gij zult niet doden

En

Gij zult niet stelen

Deze wetten zijn universeel, en dat zijn ze omdat ze uitgaan van het enige werkelijke dat iedereen kan bezitten: zijn leven. Ze gaan ervan uit dat iedereen eigenaar is van zijn eigen leven.

Daarnaast is er een andere belangrijke factor die deze wetten universeel maakt, en dat is de factor tijd.

Wij leven niet alleen, maar wij leven ook nog eens gedurende een beperkte tijd. En beide wetten hebben te maken met die tijd.

Dood gaan we allemaal. Het is dan ook niet zozeer het doden op zich dat verwerpelijk is. Het gaat om het afnemen van tijd van leven. Iemand doden is niets meer dan het afnemen van zijn resterende levenstijd. In die zin is het de ultieme diefstal.

Maar ook partiële diefstal (stelen) is niets meer dan het afnemen van levenstijd. Wanneer je honderd euro per dag verdient, en iemand anders steelt honderd euro van jou, dan steelt die persoon dus een dag van je leven. Een dag waarvan je zelf geen eigenaar meer bent, maar die nu onrechtmatig eigendom is geworden van de dief. De dief heeft je veroordeeld tot een dag dwangarbeid.

Hetzelfde geldt bijvoorbeeld voor een boete. In essentie bestaat een boete als straf niet. Nogmaals het voorbeeld: als je honderd euro per dag verdient, en je krijgt een boete van honderd euro, dan ben je veroordeeld tot een dag dwangarbeid. Je leven is voor een dag eigendom van degene die je de boete opgelegd heeft.

De universele wetten gaan er dus van uit dat je eigen leven je onvervreemdbaar eigendom is, en dat niemand anders dan jijzelf daarover mag beschikken.

In die zin zijn deze wetten eigenlijk de enige wetten die er nodig zijn. We zouden kunnen volstaan met een wetboek van minder dan een half A4tje. Wanneer iedereen zich aan deze wetten zou houden, dan zou er geen enkel onrecht in de wereld bestaan. Het zou simpelweg niet kunnen bestaan. Niemand zou de tijd van leven van een ander kunnen bekorten. Iedereen zou eigenaar zijn van zijn eigen tijd van leven. Niemand zou van de tijd van leven van een ander kunnen profiteren.

En dat laatste, de mogelijkheid om van de tijd van leven van een ander te kunnen profiteren, is de werkelijke reden van de dikte van alle bestaande wetboeken. Alle andere wetten dan de twee universele wetten, hebben tot doel om uitzonderingen te maken op die universele wetten. Ze hebben tot doel om dat profiteren van andermans leven juist wel mogelijk te maken. En om die mogelijkheid te gunnen aan de groep mensen die de wetboeken gemaakt hebben. Ten koste van alle andere mensen.

law0Profiteren (winst maken) van andermans leven kan alleen als die ander zijn eigendomsrecht over zijn eigen leven gedeeltelijk moet afstaan. Wanneer wetten dit gedeeltelijk toestaan, als er dus uitzonderingen gemaakt worden op de universele wetten, dan bestaan de universele wetten feitelijk niet meer. Om dan te voorkomen dat alles is toegestaan, moet vervolgens ieder detail worden vastgelegd in wetboeken. En daarom zijn de bestaande wetboeken zo dik.

Zodra er één enkele uitzondering gemaakt wordt, zoals bijvoorbeeld: de koning mag zich wel levenstijd van anderen toe-eigenen, dan moet vervolgens precies beschreven worden van wie, en hoeveel, en wie of wat is de koning, en wie niet, en wie heeft de autoriteit om voor de koning de heffingen op te halen, en welk geweld mag daar eventueel bij gebruikt worden, en in hoeverre is verzet toegestaan, enzovoort. Al dat soort zaken moet dan worden vastgelegd in wetboeken. Lees er maar eens een, en zie hoe dit alles tot in detail is vastgelegd.

Als we ervan uitgaan dat de universele wetten geldigheid hebben, dat we het recht hebben om eigenaar te zijn van ons eigen leven, dan zijn alle wetboeken dus strijdig met de geldige universele wetten, en daarmee ongeldig. Als wij, omgekeerd, de bestaande wetboeken wel als autoriteit accepteren, dan accepteren we dus ook de ongeldigheid van de universele wetten. En daarmee stemmen we in met de situatie waarbij we geen eigenaar meer zijn van onze eigen tijd van leven, maar dat die tijd van leven eigendom is van degene die de wetboeken geschreven heeft, en zich de macht heeft toegekend om de daarin beschreven regels te handhaven.

Ook als we volgens de wetboeken maar een klein gedeelte van onze tijd van leven zouden moeten afstaan, en we zouden tevreden zijn over die situatie, dan nog zijn we in geen enkel opzicht meer eigenaar van ons eigen leven. Wij kunnen zelf immers niet bepalen wat er in de wetboeken staat, en daarmee zijn we geheel overgeleverd aan de willekeur van de wetgever. Net zoals een hond (als huisdier) best een prima leven kan hebben, maar altijd eigendom blijft van zijn baas, en altijd is overgeleverd aan hetgeen die baas hem toewerpt, en of hij hem iets toewerpt.

De bestaande wetboeken beschrijven daarmee geen enkel recht, maar uitsluitend privileges: de botten die we toegeworpen krijgen. En die privileges worden bepaald door de wetgever, dus daarover hebben we niets te zeggen. Afstand doen van de universele wetten houdt daarmee in: afstand doen van ieder recht.

law2De mate waarin een wetgever kan afwijken van de universele wetten (en dus de dikte van de wetboeken) is afhankelijk van de mate van acceptatie bij degenen die bestolen worden. En van de hoeveelheid geweld die de wetgever kan inzetten om de naleving van zijn wetten af te dwingen. Hoe zichtbaarder het geweld, hoe kleiner de onbewuste acceptatiebereidheid, en hoe groter de angstbereidheid. Angst voor geweld (bestolen of gedood worden), en dus voor het nog verder afwijken van de universele wetten. Angst om nog meer eigendomsrecht over het eigen leven te verliezen. Eigendomsrecht dat we dus al niet meer hebben.

Dat maakt mensen dus bereid om het eigendomsrecht over hun eigen leven af te staan, in ruil voor de illusie dat recht juist te behouden. Zonder dit zonderlinge mechanisme zou iedere vorm van wetgeving (uitgezonderd de universele wetten) onmogelijk zijn. Je kunt namelijk niet iets beschermen dat al gestolen is: het eigenaarschap van je eigen leven. Je kunt hooguit vertrouwen op de goedhartigheid van de dief, in de hoop dat hij je een paar privileges zal toewerpen.

De wetboeken die onze rechten afnemen, hebben uitsluitend bestaansrecht omdat we ons aan de daarin beschreven wetten houden. Ze bestaan omdat we ze accepteren, en dat zorgt ervoor dat we geen rechten hebben. Door ons eraan te houden, ruilen we ons leven tegen privileges. Privileges die we nastreven en waarvan we ten onrechte geloven dat het rechten zijn. Door ons eraan te houden, door waarde te hechten aan privileges, geven we ons echte recht weg. En het resultaat is dan ook een wereld vol onrecht. Onrecht dat zonder wetboeken, maar met de universele wetten simpelweg niet zou kunnen bestaan.

Gij zult niet stelen, en gij zult niet doden betekent ook: gij zult niet bestolen worden en gij zult niet gedood worden. Het is het enige recht dat iedereen door geboorte heeft: het recht op het eigen leven. En dat is geen privilege maar een recht. Deze wet maakt zowel het verlenen als het nastreven van privileges overbodig. Het is de wet die alle andere wetten overbodig maakt.

Aanverwante informatie:
-) Weblog Pieter Stuurman
-) Forumdiscussie over het rechtssysteem