landbouw – Pagina 2

Is Solid Rain dé oplossing voor droogte?

9 reacties / Ideeën, Techniek, Wetenschap / Door Germen Roding / 27 augustus 2013 27 augustus 2013

Het probleem in woestijnen en semi-aride gebieden is niet zozeer alleen de hoeveelheid neerslag, maar ook de manier waarop deze is verdeeld. Ook verdwijnt de neerslag snel in de bodem, buiten bereik van plantenwortels. De Mexicaan Sergio Jesus Rico Velasco bedacht Solid Rain, een creatieve toepassing van een stof die op dit moment vooral in luiers wordt gebruikt. Is droogte straks iets van het verleden?

Water in de woestijn
Anders dan de meeste mensen denken, valt in de meeste woestijnen wel degelijk enige neerslag. De grens tussen woestijn en halfwoestijn ligt rond de 250 mm neerslag per jaar, een derde van de hoeveelheid neerslag die in Nederland valt. Als planten al dit water zouden kunnen benutten op momenten dat het hen uitkomt, is deze hoeveelheid water voldoende voor bepaalde weinigeisende gewassen, zoals olijf (200 mm), bepaalde boonsoorten (300 mm) en de graansoort sorghum (350 mm) [1]. Deze neerslagcijfers houden echter rekening met het feit dat veel regenwater uiteindelijk buiten de bewortelde zone terecht komt of verdampt zonder dat planten het hebben kunnen benutten. Regenbuien in de woestijn zijn hevig: de totale jaarlijkse neerslag komt vaak in één of twee buien neer.

Solid Rain, zoals het er uitziet nadat het 500x zijn gewicht in water heeft opgenomen.

Er zijn behoorlijk veel van dit soort gebieden. Neem bijvoorbeeld de westelijke kuststrook van Egypte, waar nu alleen enkele schaapherders leven, waar tussen de 100 en 250 mm regen per jaar valt. Of wat dichter bij huis, de regio rond AlmerÃa in Zuid-Oost Spanje waar maar 200 mm regen per jaar valt. Zou dit water geheel ter beschikking komen van planten, dan zouden hier de boven genoemde gewassen wel kunnen groeien. De grenzen waar nog landbouw mogelijk is, zouden de woestijn in schuiven. Hierdoor kan er veel meer voedsel geproduceerd worden. En dit is precies wat gebeurt bij toepassing van kaliumpolyacrylaat, de chemische naam van de stof waaruit Solid Rain bestaat.

300% hogere oogsten
In de bergachtige Mexicaanse deelstaat Hidalgo rolde Velasco zijn product uit in de droogste gebieden, met rond de 250 mm neerslag. Met resultaat. De opbrengsten van gewassen als zonnebloemen, bonen en mais stegen aanzienlijk, in enkele gevallen zelfs een vertienvoudiging, waar een gewas dicht bij de biologische droogtelimiet zat. Gemiddeld was sprake van een 50% hogere oogst tot meer dan een verdubbeling[2]. Voor een akkerbouwer betekent dit een verdubbeling van het inkomen of meer. Goedkoop is Solid Rain niet. Om een hectare te behandelen is 50 kg nodig, leverbaar voor $1500, plm 1100 euro per augustus 2013 [3]. De stof behoudt volgens Velasco tot zo’n tien jaar zijn werking. Omdat van een hectare toch al gauw enkele tonnen landbouwproducten worden geoogst, met een veelvoud van de kosten van Solid Rain, is het voor boeren toch zeer interessant de stof in te zetten.

Is meer landbouw de oplossing?
De werldvoedselvoorziening is op dit moment gespannen. De bevolking groeit in Afrika en het Midden Oosten nog steeds snel. Uiteraard is een structurele oplossing het stabiliseren van de bevolkingsgroei op vervangingsniveau, of zelfs daaronder. Mensen laten verhongeren als middel om de bevolking in te perken, zoals sommige neo-malthusianen voorstaan, is misdadig. De effectiefste manier om de bevolkingsgroei af te remmen is vrouwen onderwijs te geven en te laten werken. Dat kan alleen als er ook voor de allerarmsten genoeg te eten is. Ik denk dus dat we er niet aan ontkomen om de landbouw in droge gebieden te intensiveren.

Bronnen
1. FAO, Water and Soil Requirements, teeltrichtlijnen
2. Can Powdered water Cure Droughts?, Modern Farmer (2013)
3. Solid Rain (website met webshop)

Video: Monsanto, multinational met twee gezichten

11 reacties / Analyses, Ideeën, Ideeën en techniek, Social Engineering / Door Germen Roding / 29 juli 2013 29 juli 2013

In het kader van de Monsanto Video Revolt die plaatsvond op 24 juli 2013 maakte we Are Change Rotterdam deze mini-docu. Eerder dit jaar, op 25 mei, versloeg We Are Change Rotterdam de March Against Monsanto bij Monsanto in Bergschenhoek, eerder wel bekend als De Ruiter zaden.

Wereldwijd demonstreerden toen zo’n twee miljoen burgers tegen deze multinational. De March heeft het onderwerp Monsanto iets meer onder de aandacht gebracht van het grote publiek maar volgens sommigen nog niet genoeg. Wat het in elk geval wel heeft gedaan: het heeft critici van Monsanto dichter bij elkaar gebracht.

Een aantal mensen kreeg het idee om het internet een overload aan Monsanto te geven, zodat niemand het voor velen onzichtbare probleem Monsanto meer zou kunnen missen.

Monsanto presenteert zichzelf juist als een bedrijf dat toegewijd is aan duurzame landbouw. Volgens Monsanto helpen de door de omstreden multinational ontwikkelde zaden en pesticiden om oogsten te vergroten terwijl het watergebruik en andere inputs dalen. Zoals in dit door Monsanto geproduceerde filmpje, gericht op boeren.

Volgens Monsanto is de door het bedrijf gehanteerde strategie van genetische manipulatie en grootschalige inzet van pesticiden de enige manier om de wereld te voeden.

Nederlander wil Kilimanjaro besneeuwde top teruggeven

10 reacties / Analyses, Ideeën, Ideeën en techniek, Maatschappij, Mensheid / Door Douwe / 12 januari 2013 12 januari 2013

Een inspirerende TEDx Talk uit Amsterdam. Peter Westerveld laat in deze presentatie laat zien hoe ze hele stukken woestijn in Tanzania aan het hergroenen zijn door een aantal simpele technieken om water te oogsten en de grond in te laten infiltreren toe te passen. Op het moment dat de vegetatie rond de Kilimanjaro weer terug is voorspelt hij dat er ook weer neerslag op de top zal vallen zodat de berg zijn karakteristieke witte top terug zal krijgen. Hieronder het hele verhaal waarin hij de simpele technieken om de grote problemen van woestijnvorming op te lossen duidelijk uitlegt.

Het lijkt erop dat de technieken tot grootschalig ecosysteem herstel inmiddels op vele plaatsen actief worden uitgerold. Is er reden tot optimisme?

Aanverwante informatie:
-) TEDx Amsterdam
-) Website Peter Westerveld over omkering van woestijnvorming
-) Eetbare groene woestijnen met permacultuur
-) Groen Goud – VPRO Tegenlicht over het hergroenen van gedegradeerde ecosystemen in o.a. China, het Midden Oosten en Afrika.
-) Green Gold – Dezelfde documentaire maar dan volledig in het Engels (voor eventuele buitenlandse contacten).

Met landbouwrobots, zoals deze plukronots, bespaar je niet alleen arbeid, maar ook gifstoffen, water en mest.

Landbouwrobots maken herbiciden overbodig

10 reacties / Analyses, Ideeën, Techniek, Wereld / Door Germen Roding / 11 november 2012 12 november 2012

Er zijn nu veel minder mensen in de landbouw nodig dan vroeger, omdat we werkjes die vroeger met de hand werden uitgevoerd, zoals wieden en ongedierte wegvangen, nu met chemische middelen worden uitgevoerd. Energie wordt echter steeds schaarser. Kunnen we de landbouw, nu een van de grootste slokops van fossiele energie, zuiniger, schoner en productiever maken? Het antwoord: ja, met robots.

Overleven in een wereld met veel minder fossiele energie
De moderne landbouw kost heel veel energie. Alleen al het fabriceren van stikstofkunstmest kost naar schatting één procent van alle energie die de mensheid omzet. Ook landbouwvoertuigen, zoals tractors, jagen er zeer veel energie doorheen bij hun grondbewerkingen. Andere schadelijke neveneffecten van het moderne landbouwsysteem zijn uitspoeling van nitraten en kaliverbindingen door hoge kunstmestgiften en vervuiling van bodem en oppervlaktewater (en steeds meer ook grondwater) met herbiciden en insecticiden.
De reden dat boeren nu massaal gebruik maken van deze middelen, is dat ze heel veel arbeid uitsparen. Onkruidbestrijdingsmiddelen bijvoorbeeld besparen handmatig wieden, tot begin vorige eeuw een van de belangrijkste taken van boeren. Door een overdosis aan kunstmest en irrigatiewater te geven kunnen de boeren er voor zorgen dat ook in het ongunstigste geval hun gewas overal minstens de minimale hoeveelheid water en mineralen kan opnemen.Robots vertroetelen individuele planten
In theorie zou een enorme besparing bereikt kunnen worden als een boer, net als een hobbytuinier, elke individuele plant zou kunnen vertroetelen. Dat wil zeggen: alleen die planten die het nodig hebben, behandelen met water, voedingsstoffen en insektenbestrijdingsmiddelen. Onkruidbestrijdingsmiddelen zouden niet eens meer nodig zijn, als een boer de tijd zou hebben om eke onkruidplant er met de hand uit te trekken. Een boer met duizenden hectares land heeft deze tijd vanzelfsprekend niet, maar een leger van honderden gewasrobots wel. Uitgerust met scanners, optische sensoren en flexibele grijparmen kan bijvoorbeeld een wiedrobot razendstel onkruidzaailingen tussen het gewas uit pikken en afsnijden, vergiftigen met een microdosis herbocide of wegbranden.

Bijkomend voordeel is dat robots veel lichter zijn dan een tractor. Hierdoor wordt de bodem niet samengedrukt, waardoor ploegen veel minder of zelfs helemaal niet meer nodig is. Als je bedenkt dat het diepploegen van een hectare land vele honderden liters diesel kost en ook leidt tot de versnelde afbraak van het organische materiaal in de bodem, wordt duidelijk dat hiermee ook de kwaliteit van de bodem veel beter wordt.

Oogstrobots
Ook voor oogstwerkzaamheden zijn robots zeer geschikt. Een robot kan snel vaststellen of een vrucht rijp is (hoe minder chlorofyl-groen, hoe rijper) en deze dan in een fractie van een seconde plukken. Hierdoor wordt de oogst groter en beter. Een ander szeer arbeidssintensieve taak in de tuinbouw is het snoeien van fruitbomen en het vergelijkbare (voor de tuiniers onder jullie welbekende) dieven van planten als komkommerachtigen en tomaten. Wat nu vele honderden uren werk per hectare vergt, en de bekende drama’s met illegale arbeiders, wordt nu steeds meer overgenomen door autonome gewasrobots. Dit is ook bitter hard nodig. Volgens sommige schattingen moet de voedselproductie rond 2050 bijna verdubbeld zijn om dan de wereldbevolking te kunnen voeden. Veel mensen die nu een hoofdzakelik vegetarisch dieet volgen zullen dan zijn overgestapt op vlees. Overigens zal tegen die tijd ook het meeste vlees synthetisch worden gekweekt – deze techniek is nu al op kleine schaal gebruiksklaar.

Tachtig procent besparing in energie en meststoffen
Op dit moment zijn er door tractorfabrikant Fendt al volgtractors ontwikkeld die de bewegingen van de boer nadoen, waardoor de boier in essentie in de helft van de tijd kan ploegen. De tractiorsvan de toekomst zullen echter veel lichter zijn. Ongeveer tachtig procent van het ploegwerk wordt veroorzaakt omdat bodemschade door eerdere bewerkingen met landbouwmachines – voortgetrokken dor een loodzware tractor – moet worden gerepareerd. Arno Ruckelshausen van de technische universiteit in het Duitse Osnabrück, Germany, ontwikkelde een vierwilige robot, BoniRob, die de exacte lokatie van planten ten opzichte van de bodem vaststelde. Vervolgens checkt de robot de conditie van elke plant geregeld tijdens het groeiseizoen (Landtechnik, vol 67, p 37). Ook kan tot tachtig procent bespaard worden op dehoeveelheid stikstof die een gewas moet ontvangen zonder verlies in oogst. Met als prettig neveneffect dat er ook veel minder erosie en vervuiling optreedt. (Soil Science Society of America Journal, vol 73, p 1566). Het watergebruik kan tot 50% omlaag. Omdat in Japan de bevolking snel vergrijst, wil de Japanse overheid het zware landbouwwerk steeds meer door robots laten doen. Ook kunnen gewasrobots wel eens de doorbaak betekenen voor biologische landbouw. Zij kunnen snel onkruiden uitschakelen en ook de noodzaak voor meststoffen flink verminderen. Ook zijn kleinere akkers mogelijk, wat goed nieuws is voor de biodiversiteit.

Universiteit Wageningen, loopjongen van de agro industrie – Deel I

124 reacties / Analyses, Mensheid, Misvattingen / Door Douwe / 9 november 2012 30 november 2012

Helaas is het zo dat de universiteit van Wageningen zich meerdere malen aantoonbaar voor het karretje heeft laten spannen van de grote agro industrie. Dit heeft aanzienlijke kwalijke gevolgen gehad voor de gezondheid van mens en natuur in Nederland. In dit eerste artikel de gentech gigant Monsanto.

Monsanto
Het eerste praktijkvoorbeeld komt uit 2009 en heeft betrekking op hoe de Universiteit van Wageningen zich (on)bewust voor het karretje van Monsanto heeft laten spannen. Hier een citaat uit een artikel uit het NRC: Visie gengigant Monsanto reikt tot in Tweede Kamer.

Via de wetenschap is ongemerkt de visie van het gentech-bedrijf Monsanto terechtgekomen in stukken die minister Verburg (Landbouw) aan de Tweede Kamer heeft gestuurd. In juni organiseerde Verburg een symposium waar de Wageningse hoogleraar Raoul Bino enthousiast sprak over de positieve effecten van gengewassen.

De onderbouwing daarvan bestond uit een artikel in het tijdschrift AgBioForum. Dat blijkt een een samenvatting te zijn van een rapport dat is gefinancierd door Monsanto. De schrijvers zijn twee Britse landbouweconomen, Graham Brookes en Peter Barfoot, met een eigen adviesbureau.

Monsanto is een bedrijf wat letterlijk over lijken gaat om hun controle over de voedselvoorziening wereldwijd te vergroten. Onderstaande twee documentaires laten dit duidelijk zien. Er komt onder andere naar voren hoe inmiddels rond de 250.000 boeren in India zelfmoord hebben gepleegd na zaken te hebben gedaan met Monsanto.

Als eerste de Nederlands ondertitelde documentaire: De Wereld volgens Monsanto

Marie-Monique Robin, die al drie andere documentaires op haar naam heeft staan over biodiversiteit en patenten op leven, kwam daarbij steeds de naam Monsanto tegen en ging daarom op onderzoek uit naar het bedrijf zelf.

En vervolgens de Engelstalige documentaire Bitter Seeds die verschillende prijzen won en in detail ingaat op hoe Monsanto te werk gaat op het platteland in India, en de desastreuze gevolgen daarvan.

This is a fantastic and emotive documentary, portraying the trust and beauty of these simple people, this film is a true depiction of rural India, no westerners, except Monsanto who is exploiting the trust and simplicity of these people with ruthless disregard.This is an absolute scandal; the people who run Monsanto have blood on their hands and should be put before a criminal court for breaking human rights laws, all for the sake of profit, amongst other things, such as long term environmental pollution and the health risks to these farmers and their families.

Bitter Seeds from Working Films on Vimeo.

Monsanto heeft ondanks of wellicht wel dankzij al deze wereldwijde misstanden ook vier vestigingen in Nederland.
Monsanto bv, leeuwenhoekweg 52, 2661 CZ Berschenhoek, tel. 010 5292222
Monsanto bv, Westeinde 166, 1600 AA Enkhuizen, tel. 0228 357 000
Monsanto bv, Wageningse Afweg 31, 6702 PD Wageningen, tel. 0317 468 468
Monsanto bv, Burgemeester Elsenweg 53, 2671 DP Naaldwijk, tel. 0174 671 520

monsanto_government — In de VS staat Monsanto zeer slecht bekend mede omdat het zichzelf zo sterk heeft ingekocht in de politiek en zo gedeeltelijk het overheidsapparaat op dit gebied heeft overgenomen. Corruptie zoals we dat in de VS ook kennen van o.a. Goldman Sachs.

Ik weet niet of de medewerkers daar op de hoogte zijn van deze documentaires maar ik ben benieuwd wat zij hiervan vinden. En het is maar de vraag of deze medewerkers eigenlijk wel weten hoe dit bedrijf wereldwijd te werk gaat qua lobby en verkoop praktijken.

Het moge duidelijk zijn dat het zeer triest is dat het Nederlandse landbouwbeleid nu mede is gebaseerd op direct gefinancierde rapporten van Monsanto die door de universiteit van Wageningen als betrouwbare en onafhankelijke informatie werden gepresenteerd aan onze overheid. Bedoeld of onbedoeld heeft de universiteit van Wageningen hier een enorme steek laten vallen in het voordeel van deze agro industrie gigant. Een zeer trieste en kwalijke zaak.

kissinger — Voedsel is van primair politiek belang. Wellicht is het verstandig dat mensen er alles aan doen om zelf weer de controle terug te krijgen over het voedsel, energie en het geldsysteem.

Aanverwante artikelen en informatie:
-) Teddybearfilms.com – Bitter Seeds
-) Universiteit Wageningen, loopjongen van de agro industrie – Deel I
-) Universiteit Wageningen, loopjongen van de agro industrie – Deel II
-) Universiteit Wageningen, loopjongen van de agro industrie – Deel III
-) Permacultuur, een introductie
-) Eetbare dorpen en steden
-) Raamtuinieren
-) De gemakkelijke moestuin
-) De kruidenspiraal
-) De eetbare bostuin
-) De buurtmoestuin
-) Een boerderij voor de toekomst
-) Eetbare groene woestijnen met Permacultuur
-) Groen Goud – VPRO Tegenlicht over permacultuur
-) Rondleiding Permaculture Research Insitute
-) Permacultuur, voorbeelden en inspiratie
-) Permacultuur in Nederland en omgeving
-) Web of Life, Diversiteit is van levensbelang
-) Eetbare planten en paddenstoelen database
-) Ruil je eigen eetbare planten bij elkaar
-) Engelse Plants for a Future database

Vrij downloadbare documenten:
-) Permacultuur, ontwerpen met de natuur (pdf)

Een potscherf van 20.000 jaar oud, ver voor er landbouw ontstond. Bron: artikel

‘Eerste aardewerk dateert al uit de IJstijd’

3 reacties / Mensheid, Wetenschap / Door Germen Roding / 30 juni 2012 30 juni 2012

Hartje IJstijd, twintigduizend jaar geleden. Op de plaats van de Scandinavische landen ligt honderden meters dik ijs. Op de drooggevallen bodem van de Noordzee loeit een ijskoude wind over de troosteloze poolwoestijn. De schaarse mensen leven als jagers en verzamelaars. Wat moet je dan met zwaar, breekbaar aardewerk? Toch is dat precies wat er gevonden is in een Chinese grot. Wat voor geheimen herbergt het laat-Pleistoceen?

Sinds de ontdekking in de zestiger jaren zijn er honderden potscherven gevonden in de Xianrendong-grot in zuid-oost China. Archeoloog Ofer Bar-Yosef van de Amerikaanse universiteit Harvard en zijn collega’s verrichtten nieuw onderzoek aan de grot in 2009. Deze keer gebruikten ze voor het eerst c14-datering om de ouderdom van de lagen vast te stellen. Met opmerkelijke resultaten. De oudste laag waarin potscherven werden aangetroffen, bleek namelijk tussen de 19.000 en 20.000 jaar geleden gevormd te zijn. Dit is duizenden jaren voordat de eerste landbouw begon, rond de twaalfduizend jaar geleden. Opmerkelijk. Klaarblijkelijk klopt de gangbare theorie, dat aardewerk pas werd ontwikkeld toen landbouw “ontstond”, niet.

Volgens Bar-Yosef zijn de potscherven de overblijfselen van primitieve potten en kommen, van ongeveer 20 cm doorsnede. Anders dan modern aardewerk, dat zo sterk wordt verhit, boven de duizend graden, dat de kleikorrels aan elkaar gaan smelten, is dit aardewerk slecht gebakken. Toch denkt Bar-Yosef dat ze werden gebruikt om mee te koken, want de buitenkant van de scherven is zwartgeblakerd. Overigens dateren aardewerkvoorwerpen al van voor deze tijd. De bekende kleien beeldjes van voluptueuze vrouwen dateren van 30.000 jaar geleden. Bar Yosef denkt dat door de barre weersomstandigheden van 20.000 jaar geleden – het was niet alleen veel kouder dan nu, maar ook veel droger – mensen gedwongen waren hun voedsel te koken om zo meer calorieën op te kunnen nemen.

Een m.i. meer voor de hand liggende verklaring is dat in het drogere klimaat veel knolvormende gewassen groeiden. Het vormen van knollen is een bekende strategie van veel planten in gebieden met een wisselvallig klimaat. Vlees is te roosteren boven een vuur, maar bij een overwegend plantaardig dieet is dat minder praktisch. Een ander gevolg van een dergelijk dieet is dat het voedsel van een kleiner gebied wordt verzameld, dus dat er sprake is van een vaste woonplaats. Uiteraard is dat de voornaamste reden waarom er plotseling potten opdoken, zoals iedereen weet die wel eens heeft geprobeerd loodzwaar aardewerk in zijn bagage mee te zeulen.

Een latere koude periode, het Jong-Dryas van ongeveer 12.800 jaar geleden, kan mensen hebben gedwongen om met landbouw te beginnen. Omdat een groot deel van Eurazië toen was gekoloniseerd, was migreren naar een leeg gebied geen optie meer, aldus sommige antropologen. Tegen dit leuke antropologische theorietje pleit, dat ook buiten Eurazië, zoals in het afgelegen Papoea Nieuw Guinea en Amerika aan het einde van de ijstijd de landbouw op gang kwam. Wat dan wel de trigger was? Ik ga voor de wereldwijde, snelle stijging van de zeespiegel, die mensen uit de vruchtbare, dichtbevolkte kustgebieden verdreef en zo vermoedelijk voor een enorme hongersnood zorgde. Waarbij al langer bestaande kennis over het maken van aardewerk en plantengroei direct werd toegepast en levens kon redden.

Bron
Ofer Bar-Yosef et al., Early Pottery at 20,000 Years Ago in Xianrendong Cave, China, Science Magazine, 2012

Een boerderij voor de toekomst

5 reacties / Analyses, Europa, Mensheid, Visionaire vragen / Door Douwe / 16 juni 2012 28 januari 2014

A Farm for the Future (Nederlandse ondertiteling)

BBC documentaire uit 2009 over de wereldwijde voedsel- en landbouwcrisis. Rebecca Hosking, boerendochter die documentaire-filmer werd, gaat in op het energiegebruik in de landbouw, dat in de komende jaren kritiek zal worden, zonder in paniek te vervallen. Aan de hand van voorbeelden in Engeland verkent ze de mogelijke perspectieven, zoals een milieuvriendelijke land en tuinbouw die ons leven zou kunnen veranderen. Ze kiest ervoor om terug te keren naar de boerderij waar ze opgegroeid is en gaat die van haar vader overnemen. Maar HOE gaat ze boeren? Er komen wetenschappers van naam aan het woord: Patrick Whitefield, Rob Hopkins, Rosie Boycott, Richard Heinberg, Tim Lang e.a.. Niet alleen permacultuur-enthousiastelingen komen hier aan hun trekken: elk weldenkend mens kan zijn/haar voordeel doen met deze documentaire.

Een overzicht van topdocumentaires over permacultuur is te vinden op Films for Action.

Aanverwante artikelen en informatie:
-) Netwerk Eetbaar Nederland van start
-) In het licht van voortbestaan
-) Permacultuur, een introductie
-) Eetbare dorpen en steden
-) Eetbare stad, groei de revolutie
-) Overzicht van de vele voordelen van gemeenschapstuinen
-) Gemeenschapstuinen voor heel Nederland
-) Praktische tuin inspiratie
-) Dirt! The Movie: het belang van gezonde gronden
-) Raamtuinieren
-) De gemakkelijke moestuin
-) De kruidenspiraal
-) De eetbare bostuin
-) De buurtmoestuin
-) Een boerderij voor de toekomst
-) Introduction to permaculture design met Geoff Lawton
-) Permacultuur met Sepp Holzer
-) Permaculture, The Global Gardener met Bill Mollison
-) Eetbare groene woestijnen met Permacultuur
-) Groen Goud – VPRO Tegenlicht over permacultuur
-) Rondleiding Permaculture Research Insitute
-) Permacultuur, voorbeelden en inspiratie
-) Permacultuur in Nederland en omgeving
-) Web of Life, Diversiteit is van levensbelang
-) Overzicht eerdere permacultuur artikelen visionair
-) Eetbare planten en paddenstoelen database
-) Ruil je eigen eetbare planten bij elkaar
-) Engelse Plants for a Future database
-) Practical Plant wiki

-) Universiteit Wageningen, loopjongen van de agro industrie â€“ Deel I- Monsanto
-) Universiteit Wageningen, loopjongen van de agro industrie â€“ Deel II – Bijensterfte
-) Zembla moord op de honingbij – Vervolg
-) Universiteit Wageningen, loopjongen van de agro industrie â€“ Deel III

Vrij downloadbare documenten:
-) Permacultuur, ontwerpen met de natuur (pdf)

Grieken kopen nu ook rijst van lokale producenten voor een euro per kg. Bron: Al Jazeera

Griekse ‘aardappelbeweging’ omzeilt wurggreep tussenhandel

18 reacties / Economie, Europa / Door Germen Roding / 13 juni 2012 13 juni 2012

Het water staat de geplaagde Grieken tot de lippen. Net als hier, is wat de lokale boeren in handen krijgen maar een fractie van wat de consument in de supermarkt betaalt. De ‘aardappelbeweging’ maakt prijzen weer betaalbaar voor modale Griekse gezinnen. En verschaft ook de lokale boeren weer inkomen.

Aardappels uit overbevolkt, hongerend Egypte
Erg slim lijkt het niet. Aardappels uit het overbevolkte Egypte, dat zelf al nauwelijks kan voorzien in voldoende voedsel voor de eigen bevolking, importeren terwijl de lokale boeren grote hoeveelheden aardappels in hun schuren hebben liggen. Toch is dat precies wat er gebeurt in Griekenland, tot begrijpelijke razernij van de lokale boeren. Erg goedkoop zijn aardappels toch al niet in Griekenland. Een consument koopt een kilo piepers voor 75 eurocent, voor de Grieken op de armoedegrens die hun gezin in leven moeten houden van driehonderd euro per maand, een rib uit hun lijf.

Niet dat de lokale boeren daar veel plezier van hebben. Zij ontvangen gemiddeld een derde van deze prijs voor hun aardappelen. De rest belandt in de zakken van de lokale tussenhandel en de transportsector. Transport is duur in het bergachtige land met de vele eilanden en uiteraard maken Griekse transporteurs van de gelegenheid gebruik om nog veel meer te vragen. Overigens geldt dat ook in Nederland, waar tranport heel makkelijk is. Een boer of tuinder krijgt maar een fractie van de prijs die de consument betaalt in de supermarkt. Dat heeft dan weer te maken met het feit dat de supermarkt daar de winst vandaan haalt. Een reden overigens waarom schrijver dezes groente en fruit koopt op de markt, waar de prijzen dichter liggen bij wat de boer in handen krijgt.

Rechtstreeks verkopen aan de bevolking
Dus besloten een aantal boze Grieken spijkers met koppen te slaan. Ze charterden wat vrachtwagens, haalden aardappels op van uitpuilende boerenloodsen in het noorden van Griekenland en verkochten de aardappels op de markt van het stadje Katerini, aan de voet van de Olympus, tegen groothandelsprijzen. Het liep storm. In een mum van tijd waren ze door hun aardappels heen. Daarna volgde de tweede stad van Griekenland, Thessaloniki. Vijftig ton aardappels waren in een mum van tijd verkocht. Duizenden Grieken konden hun familie weer behoorlijk te eten geven. Ondertussen is de beweging ook actief in Athene en verder zuidelijk.

Aardappeloorlog
De tussenhandel was minder blij en zon op wraak. Ze zetten de centra die aardappels verpakken en sorteren onder druk. Deze verhogen nu hun prijzen voor het verpakken van aardappelen. Ert is nog een tweede reden waarom de boeren erg blij zijn met de beweging. De beweging betaalt ze direct. Bij commerciële handelaren moeten de boeren doorgaans een half jaar of langer op hun geld wachten. Niet alle boeren doen aan de beweging mee, maar de vraag via de “gewone” tussenhandel is nu ingestort. Sommige boeren proberen nu hun aardappel aan Bulgaarse handelaren te slijten.

Inderdaad lijkt deze beweging veel van de problemen in de moderne landbouw en voedselvorziening op te lossen. Wellicht ook een idee zoiets in Nederland op te zetten?

Bron
Greece’s ‘potato movement’ grows in power, Al Jazeera (2012)

Rondleiding Permaculture Research Institute

24 reacties / Ideeën, Maatschappij, Visionair leven, Visionaire projecten, Wereld / Door Douwe / 3 juni 2012 3 juni 2012

Geoff Lawton laat in deze 40 minuten durende video zien hoe zij het grondgebied van The Permaculture Research Institute in Australië hebben ontworpen aan de hand van de verschillende permacultuur principes. Wonderbaarlijk mooi en werkelijk een overvloed aan diversiteit en productieve gewassen voor de mens in samenwerking met de natuur.

Naast de video is op de website ook een uitgebreid verhaal over het project met vele foto`s te vinden. De video en het artikel spreken natuurlijk redelijk voor zichtzelf maar mochten er nog mensen zijn met vragen over permacultuur stel ze dan vooral.

Verwante artikelen:
-) Web of Life, biodiversiteit is van levensbelang
-) Ecodorpen en Permacultuur
-) The Global Gardener
-) Permacultuur, voorbeelden en inspiratie
-) Eetbare Groene Woestijnen met Permacultuur
-) Groen Goud
-) De Eetbare Bostuin
-) Het leven is simpel volgens Thaise Boer
-) Raamtuinieren
-) Moestuinieren 2.0
-) De Kruidenspiraal
-) Nederlandtalige eetbare planten en paddenstoelen database
-) Engelse Plants for a Future database
-) Ruil je eigen eetbare planten bij elkaar
-) Permacultuur, ontwerpen met de natuur (pdf)

Web of Life, biodiversiteit is van levensbelang

2 reacties / Analyses, Maatschappij, Mensheid, Nederland, Visionaire projecten, Visionaire vragen / Door Douwe / 26 mei 2012 15 oktober 2013

Eco-feminist, milieuactiviste en visionaire Vandana Shiva is in 2011 uitgeroepen tot één van de zeven invloedrijkste vrouwen ter wereld. Shiva belicht de huidige voedselproblematiek in India, de desastreuze rol die bedrijven uit de VS zoals Monsanto, Cargil en Wallmart hierin spelen, en hoe mensen gezonder voedsel kunnen consumeren d.m.v. van het benutten van de biodiversiteit aan gewassen die we kennen. Daarbij geeft ze ook een interessante visie op het huidige Nederlandse landbouwsysteem.

Vandana Shiva laat zien dat mensen zelf een boel kunnen doen om de landbouw levensvatbaar te houden en de levensbelangrijke biodiversiteit van voedselgewassen te beschermen tegen gevaarlijke gentechbedrijven als Monsanto. Bekijk de buitengewoon belangrijke en boeiende documentaire: “Web of life”.

Web of Life deel 1:

En Web of Life deel 2

In Nederland is er vorig jaar een ruilplatform van zaden opgezet waar de “gewone” man en vrouw zelf de belangrijkste pijlers van vormen. Er worden inmiddels al druk zaden en planten uitgeruild tussen mensen door heel het land met de slimme gebruikmaking van de voordelen die het internet tegenwoordig biedt. Maar meer mensen zijn altijd welkom. Details over dit initiatief, en een uitleg om zelf mee te doen kunnen worden gevonden op de pagina van permacultuurnederland.org onder het kopje: Zaden en Planten ruilen.

Verwante artikelen:
-) Netwerk Eetbaar Nederland van start
-) Ecodorpen en Permacultuur
-) The Global Gardener
-) Permacultuur, voorbeelden en inspiratie
-) Eetbare Groene Woestijnen met Permacultuur
-) Groen Goud
-) De Eetbare Bostuin
-) Het leven is simpel volgens Thaise Boer
-) Raamtuinieren
-) Moestuinieren 2.0
-) De Kruidenspiraal
-) Nederlandtalige eetbare planten en paddenstoelen database
-) Engelse Plants for a Future database
-) Ruil je eigen eetbare planten bij elkaar
-) Permacultuur, ontwerpen met de natuur (pdf)