liefde

Helen Fisher, onderzoekster van de liefde

Helen Fisher over de anatomie van de liefde

Antropologe Helen Fisher pakt een delicaat onderwerp aan. Waarom bestaat er liefde? En hoe verliep de evolutie van liefde? Wat is haar biochemie, en wat is haar sociale belang?

Helen Fisher verdiepte zich in de liefde. Waarom bestaat er liefde? Wat gebeurt er in onze hersens als we verliefd worden?
Helen Fisher verdiepte zich in de liefde. Waarom bestaat er liefde? Wat gebeurt er in onze hersens als we verliefd worden? Bron: Wikimedia Commons

Dan sluit ze af met een waarschuwing. Er dreigt namelijk een potentiële ramp. Want steeds meer mensen maken misbruik van antidepressiva. Beide video’s hebben Nederlandse ondertitels.

 

Helen Fisher onderzoekt de liefde

Helen Fisher is een vooraanstaand expert op het gebied van de biologie van liefde en aantrekkingskracht. Ze is bovendien nu de meest gerefereerde wetenschapper in het onderzoekveld liefde. Ze was ook een van de belangrijkste sprekers op de TED-conferenties van 2006 en 2008. Op 30 januari 2009 was ze bovendien te zien in een ABC News 20/20 special, “Why Him, Why Her, The Science of Seduction”. Daar besprak ze haar meest recente onderzoek naar hersen-chemie en romantische liefde.

En er is meer. Want, waarom verlangen we zo veel naar liefde? Zo zeer zelfs, dat we er voor willen sterven? Fisher en haar research team wilden meer leren over liefde. Namelijk, over onze zeer echte, zeer fysieke nood aan romantische liefde. Daarom namen ze MRI-scans van verliefde mensen. En ten tweede, van mensen die net gedumpt waren.

Weliswaar is liefde een biochemisch proces, maar er is toch meer. Liefde is een belangrijk onderdeel van ons leven. Liefde is toch wel de rode draad die door ons leven loopt. Is liefde een illusie, bedoeld om onze soort in stand te houden? Of is liefde iets hogers? Een belichaming van onze evolutie? Van stofdeeltjes, tot tenslotte een wezen, hoger dan een mens? Liefde laat ons vaak wel boven onszelf uitstijgen. En verrijkt ons leven. Over de liefde is het laatste woord dus nog lang niet gezegd.

Lees ook:
-) Eerdere artikelen over liefde
-) Eerdere artikelen over evolutie
Sexy dames zijn het geheime wapen van autoverkopers. Bezit als vervanging voor liefde: de essentiële reden voor de overconsumptie. Bron: autoweetjes.nl

Versiercursus redt milieu

De wereld wordt geteisterd door een ongeëvenaarde consumptiezucht, mogelijk gemaakt door de koortsachtige arbeid van workaholics. De reden, voor een groot deel: onbevredigde emotionele, psychische behoeften. Zullen we in een betere wereld leven als deze mensen leren hoe ze deze behoeften op immateriële wijze kunnen bevredigen?

De ongeneeslijke jacht op luxe en status
De laatste jaren zagen we een enorme toevloed van SUV’s, ook wel de dinosaurus van de benzinevoertuigen genoemd. Er is geen rationele reden om in een dergelijek lompe tractor te rijden. Er zijn meer voorbeelden van een dergelijke overconsumptie: denk bijvoorbeeld aan een puissant duur jacht, een protserig huis of een privejet. Vaak steken rijken en would-be rijken zich diep in de schulden voor dit soort milieubelastende snuisterijen.
Minder rijken kopen een dure mobiele telefoon, auto of kleding. Ook zij komen uiteraard vroeg of laat op onzachte wijze in aanraking met de grenzen van hun middelen. Wat is de reden dat mannen zich zo absurd gedragen?

Sexy dames zijn het geheime wapen van autoverkopers. Bezit als vervanging voor liefde: de essentiële reden voor de overconsumptie. Bron: autoweetjes.nl
Sexy dames zijn het geheime wapen van autoverkopers. Bezit als vervanging voor liefde: de essentiële reden voor de overconsumptie. Bron: autoweetjes.nl

Achterliggende reden: behoefte aan status en daardoor succes bij vrouwen
De voornaamste reden om protserige horloges, plezierjachten en dergelijke aan te schaffen is het verwerven van status en uiteindelijk succes bij het vrouwelijk geslacht. Inderdaad wekken rijke en succesvolle mannen veel belangstelling bij de dames, blijkt onder meer uit onderzoek van de Texaanse psycholoog Buss.
Veel puissant rijken blijken toch opmerkelijk weinig succesvol bij het vinden van een geliefde. Ze trekken vrouwen aan die vooral geïnteresseerd zijn in hun geld, de beruchte golddiggers. Het blijkt een stuk moeilijker, zo niet onmogelijk, om een vrouw te vinden die in hun persoon geïnteresseerd is. Daar hebben ze ook weinig gelegenheid toe omdat self-made rijkaards doorgaans fanatieke workaholics zijn.

Drie soorten mannen
Volgens de datingtheorie, ontwikkeld door datinggoeroe David D’Angelo, zijn er in de ogen van vrouwen drie soorten mannen: providers, minnaars en oninteressante mannen.
Providers bieden geld en bescherming en vormen bruikbare partners om kinderen mee groot te brengen. Vrouwen zoeken daarom de vriendschap en bescherming van een dergelijke man. Ze zijn doorgaans niet geïnteresseerd in seks, behalve als uiterste redmiddel om deze man aan zich te binden. “Laten we gewoon vrienden zijn” is iets wat dergelijke mannen daarom vaak te horen krijgen. Doorgaans tot grote frustratie van deze mannen, die er niets van begrijpen. Ze doen immers hun uiterste best het hart van het object van hun liefde te veroveren. De bron van veel volkomen onverdiend liefdesleed, maar evolutie staat niet bekend om rechtvaardigheid.
Vrouwen willen, biologisch gezien, niet alleen een veilige plaats. Ze willen ook kinderen van een man met zo krachtig en superieur mogelijk genetisch materiaal. De man die het beste in staat is om kinderen groot te brengen, vaak een wat saai en zorgzaam type, is vaak niet de man met de grootste genetische fitness. Vrouwen willen onbewust een gezin vormen met een ‘beste vriend’ en zich laten bevruchten door een testosteronrijke alfaman met hoge genetische fitness, wat weer blijkt uit een symmetrische lichaamsbouw. Volgens de theorie van D’Angelo worden vrouwen vooral seksueel opgewonden van dominante mannen met een brutaal gevoel voor humor, in zijn woorden “cocky and funny”. De reden is dat mannen met humor er blijk van geven ontspannen en zelfverzekerd te zijn, m.a.w. de situatie door te hebben en te beheersen en dus uitstekend aangepast zijn.
Ideaal is natuurlijk een man die beide eigenschappen combineert, dus zowel een vriend is als een minnaar. Als man zou je daar naar moeten streven. Er zijn mannen die alleen behoefte hebben om de minnaarsrol op zich te nemen, zonder verdere verplichtingen. Gelukkig geldt dit niet voor lang niet alle mannen, anders zouden gezinnen in Europa net zo disfunctioneel zijn als in de Caraïben.
De laatste categorie is de (in de ogen van vrouwen) waardeloze man. Een zielige hulpeloze figuur wekt vaak moederlijke gevoelens op bij vrouwen. Verder zijn er bespottelijke mannen (die de lachlust opwekken), onopvallende mannen en weerzinwekkende mannen.

In wat voor vrouwen zijn mannen geïnteresseerd?
Na deze cynische opmerkingen over vrouwen, tijd voor vergelijkbare cynische opmerkingen over mannen. Mannen zijn vooral geïnteresseerd in vrouwen waarmee ze zoveel mogelijk gezonde kinderen groot kunnen brengen. Voor een one night stand zijn de eisen niet erg hoog. Dat is anders voor een langdurige verbintenis zoals een huwelijk. Hier zoeken mannen een zo jong en vruchtbaar mogelijk model, wat onder meer blijkt uit de voorpagina’s van mannenbladen als Playboy en dergelijke. De seksualiteit van mannen is doorgaans weinig subtiel. Sterke kenmerken van vruchtbaarheid zijn een symmetrische lichaamsbouw, slanke taille en brede heupen. Ook houden mannen van mollige vrouwen, die hebben immers de meeste vetreserves waarmee ze een baby ter wereld kunnen brengen.

Welke wensen delen zowel mannen als vrouwen?
Zowel mannen als vrouwen delen de wens van een trouwe partner. Voor mannen is dit belangrijker, omdat seksueel contact van hun partner met een andere man betekent, dat de kans groot is dat niet alle kinderen van hun partner hem als vader hebben. Voor vrouwen is emotionele trouw belangrijker: als een andere vrouw voor hun partner belangrijk is, zal deze steun krijgen die zij niet krijgt.

Identificatie, het vermogen jezelf te herkennen in de ander en tot op zekere hoogte gelijk te stellen, is heel belangrijk om de ander te begrijpen en je met de ander te identificeren. Beide sekses hebben behoefte aan deze identificatie, vrouwen iets meer dan mannen. Dit identificeren gaat ver – de bioritmes van koppels met een vaste relatie raken op elkaar afgestemd. Gelukkige stellen identificeren zich sterk met elkaar.

Zowel mannen als vrouwen willen het gevoel hebben dat ze hun partner veroveren en dat hun partner de hoofdprijs is. Geeft een potentiële partner te gemakkelijk toe, bijvoorbeeld doordat deze partner te snel verliefd wordt op hen, dan verlaagt dat de waarde van de partner in hun ogen.

Het proces van menselijke hofmakerij is dus uitermate moeizaam en vereist onbewust nauwkeurige afstemming. Pas op het moment dat er wederzijdse gevoelens ontstaan, vormt zich een stabiele relatie. Deze relatie blijft alleen in stand als beide partners voortdurend investeren.

Koehandel
Kortom: wat wij kennen als liefde en romantiek heeft veel te maken met een onbewuste koehandel. De reden voor veel liefdesverdriet is dat veel mensen de wetmatigheden achter het gedrag van vrouwen en mannen niet kennen en daarom met illusies rondlopen. Ze volgen de verkeerde strategie, waardoor ze de kans mislopen om de liefde van hun leven te vinden, m.a.w. iemand waarmee ze zowel intimiteit, erotiek als vriendschap kunnen delen.

Betere kennis over versieren kan milieu redden
Veel mannelijke rijke workaholics hebben gevoelens van eenzaamheid. Deze proberen ze weg te werken door harder te werken en meer te consumeren, in de hoop dat ze hiermee hun status verhogen en meer vrouwen tegenkomen. Zowel het harde werken als het overmatige consumeren belast het milieu zwaar.

Ook vrouwelijke carrièremakers volgen deze strategie, met vergelijkbare gevolgen. Rijke, succesvolle mannen voelen zich doorgaans bedreigd door rijke, succesvolle vrouwen, zodat ze in feite hiermee hun kans op een partner verkleineen behoeften. Het gevolg: een overschot aan single carrièrevrouwen.

Gelukkig getrouwde of samenwonende mensen hebben geen behoefte aan extreem lange werkdagen en gek makende werkroosters. Ze willen ook tijd doorbrengen met hun geliefden. Om die reden zal een versiercursus de consumptie afremmen. Carrièremannen zullen in gaan zien dat hun droomvrouw alleen binnen bereik komt als ze indruk maken met hun karakter in plaats van hun bezit. Carrièrevrouwen zullen hun zwakheden gaan tonen aan potentiële mannelijke partners en hun waarde niet alleen aan zijn carrière afmeten.

Het beroemdste monument van India is in opdracht van sjah Jahan gebouwd uit liefdessverdriet.

Romantische liefde: het verdwenen ideaal

Liefde blijkt in werkelijkheid vaak een synoniem te zijn voor lust. Zowel mannen als vrouwen hebben de neiging een partner te zien als een soort consumptieartikel, dat aan strenge eisen moet voldoen. Waar komt het ideaal van romantische liefde vandaan, en is romantische liefde achterhaald in een tijd waarin tienduizenden potentiële partners vaak slechts een muisklik weg liggen?

Het beroemdste monument van India is in opdracht van sjah Jahan gebouwd uit liefdessverdriet.
Het beroemdste monument van India is in opdracht van sjah Jahan gebouwd uit liefdesverdriet.

Eén op een als bron van romantische liefde
Er zijn ongeveer evenveel mannen als vrouwen. Dat heeft te maken met genetica: als het aantal van één van de geslachten teveel af zou wijken van de 50% (bijvoorbeeld door een overschot aan vrouwen), betekent dit dat genen die juist voor het omgekeerde effect zorgen (hier: een overschot aan mannen) zich sneller gaan verspreiden. Immers: dat gen krijgt zo meer kansen op nakomelingen. Hierdoor blijft de sexeratio altijd rond dit getal hangen. Maatschappelijk gezien zijn monogame samenlevingen daarom stabieler: er vormen zich geen grote groepen ontevreden ongehuwden.

In vrijwel alle moderne samenlevingen leven mannen en vrouwen in monogame relaties. Hierdoor zijn er maar relatief weinig alleenstaanden. Vroeger, toen oorlogszuchtige samenlevingen de regel waren, kwam polygamie meer voor (veel ongehuwde jonge mannen sneuvelden, daardoor ontstond een overschot aan vrouwen) maar ook in bijvoorbeeld islamitische samenlevingen, waar polygamie sociaal is geaccepteerd, leven verreweg de meeste mensen monogaam.

Er zijn  overigens enkele uitzonderingen. In het West-Afrikaanse land Senegal, bijvoorbeeld, is bijna de helft van de vrouwen bijvrouw. Het gevolg: een op de vijf mannen  is gedwongen ongehuwd. Tot nu toe ging het goed omdat er veel minder oudere mannen dan jonge mannen zijn en mannen pas op oudere leefijd trouwden. Echter: ook in Senegal vergrijst de bevolking, zodat dit een probleem wordt. In polygame culturen worden vrouwen gezien als bezit en niet als object van romantische gevoelens. Aan de andere kant worden vrouwen zo veel schaarser, waardoor de hoofdse liefde als begrip in de voor-islamitische Arabiasche wereld kon ontstaan.

Je geliefde veroveren
Ik denk dat het geheim is dat je iedere dag dat je geliefde zich aan je geeft moet zien voor wat het is: niet vanzelfsprekend, maar een kostbaar geschenk van je geliefde aan jou. Elke dag moet je haar (of hem) laten voelen wat ze voor je betekent. Elke dag dat je elkaar in de ogen kijkt en in elkaar opgaat is een nieuwe dag dat de zon opgaat in jullie leven. Zoiets wil je niet meemaken met zomaar iemand, maar alleen met iemand die heel bijzonder is en waar je voor geknokt hebt.

Romantische liefde tegenover seks als consumptieartikel
In de traditioneel-christelijke en hindoecultuur is de cultus van romantische liefde dan ook veel sterker dan hier in het hedendaagse Europa. In India bestaat ook het geloof van voorbestemd zijn voor elkaar, waardoor al voor de geboorte is vastgelegd dat twee personen  met elkaar trouwen. Ik denk dat veel complicten en ontevredenheid het gevolg zijn van het te snel ontevreden zijn met elkaar aan de ene kant, en aan de andere kant afgaan op oppervlakkige kenmerken als uiterlijk. Er is veel te zeggen voor de regels in veel godsdiensten om niet lichtvaardig om te springen met seks en dit alleen te bewaren voor een heel bijzonder persoon.

Romantisch verlangen als inspiratie voor grootheid
Kunstenaars en schrijvers als Petrarca, Michelangelo en Macchiavelli hadden alle hun vrouwelijke (of in het geval van Da Vinci: mannelijke) muze. Er is veel te zeggen voor de stelling dat de hele abstracte wereld van de geest een bijproduct is van seksuele competitie, die mannen dwingt zich tot het uiterste in te spannen om indruk te maken en zo status te vergaren. Vrouwen worden meer om inhoudelijke redenen getrokken. Is juist een absurde notie als romantische liefde niet nodig om ons mensen uit het miezerige dagelijkse bestaan op te heffen en zichzelf en anderen verre te doen overtreffen?

Liefde kan zelfs de wereld veranderen.

De zin van het leven is liefde

Wat is de zin van het leven, het antwoord ligt dichter bij ons dan de meeste mensen zich realiseren: liefde. Waarom?

Wat is liefde?
Een van de meest misbruikte woorden in de Nederlandse en andere talen is liefde. In het Grieks zijn er meerdere woorden voor het Nederlandse liefde met scherper begrensde betekenissen. Zo is er agapè, de goddelijke liefde, eros, de zinnelijke liefde of lust en adelphè, broederliefde of genegenheid. Het Nederlandse liefde is het beste te vertalen als waardering of (vooral) verbondenheid. Dit is ook het kenmerk wat de drie genoemde Griekse woorden voor liefde gemeen hebben.

Liefde kan zelfs de wereld veranderen.
Liefde kan zelfs de wereld veranderen.

Het leven en de zin er van
Allen zijn we hier op aarde terecht gekomen. Of dit nu het geval is door een evolutionaire ontwikkeling of door ingrijpen door een god of onaardse wezens: allen moeten we de vraag beantwoorden welke zin ons leven heeft en dus door welke beweegredenen we ons moeten laten leiden. Iemand die gelooft dat hij in dit leven zo rijk mogelijk moet worden, zal andere keuzes maken dan iemand die haar leven wijdt aan een politiek of religieus ideaal. Kortom: de zin van het leven is de belangrijkste vraag denkbaar.

Verbondenheid met jezelf
Pas als je in staat bent van jezelf te houden, kan je houden van anderen en van het leven. Het leven van hij die niet van zichzelf houdt kan geen vrucht dragen omdat zo iemand niet in staat is het beste uit zichzelf te halen. Hij zal altijd een afgeleid bestaan leiden en proberen zijn zingeving ergens anders uit te halen. Hierdoor verkommert hij.  De eerste stap om je leven zin te geven is dus van jezelf te leren houden, met alle zwakke punten van dien.

Succes vereist liefde
Zonder liefde bereikt zelfs de grootste inspanning niets. Alleen door geconcentreerde liefde en toewijding wordt de groei van een bedrijf, de verwezelijking van een waardig ideaal of het opvoeden van je kinderen een succes. Is de liefde er niet, dan zal de inspanning jammerlijk falen en in een monsterlijke mislukking veranderen.

Verbondenheid met anderen en de dingen om je heen
De grens tussen je zelf en de wereld om je heen is vloeiend. Als je je betrokken voelt bij dingen maken ze onderdeel uit van jezelf. Veel mensen voelen bijvoorbeeld een inbraak als een soort verkrachting, omdat ze zelf heel nauw betrokken zijn bij hun interieur. Hetzelfde geldt voor een idealist wier ideaal kapot wordt gemaakt. Uit hoe je bent,volgt wat je belangrijk vindt in dit leven en dus met welke dingen je verbonden bent. Hoe verder ontwikeld je persoonlijkheid is, hoe verder en dieper je verbondenheid met dingen om je heen zal worden en hoe meer je leven zin zal hebben.

Heb je medemens lief als jezelf en heb God lief boven alles
Zowel in de torah als in de kanonieke Evangeliën is dit de hoogste wet. Dat is niet voor niets. Je medemens is een mens als jij. God staat voor oneindigheid. Als mens moet je altijd streven naar vervolmaking, oftewel eenwording met de oneindige liefde die God is – de oneindige verbondenheid die de kosmos doordringt. Ons leven heeft dus altijd zin. We moeten proberen ons gevoel van verbondenheid ver genoeg uit te strekken voor zover onze liefde kan reiken.

Opgedragen aan mijn geliefde, die soms twijfelt aan de zin van haar leven

De dood, een verkenning

De dood, wellicht het meest interessante verschijnsel wat we in het leven kennen. Door velen gevreesd, ongeliefd, vaak zeer onbegrepen en soms zelfs gezien als het ultieme kwaad.

Het is echter maar de vraag of we zonder de dood überhaupt waarde aan het leven zouden toekennen. Zonder de dood zou het leven met al haar diversiteit al snel volledig vastlopen. De dood is dan ook minstens net zo een belangrijk onderdeel van het leven als de geboorte.

Ieder mens heeft zich wel eens de “grote vragen des levens” gesteld. Wat gebeurt er met ons als we doodgaan, is daar een belangrijke van. Een gelijkwaardige vraag die veel minder gesteld wordt is waar we waren voordat we werden geboren.

In een groot gedeelte van de wereld gelooft men in reïncarnatie (Latijn: carne =”opnieuw in het vlees”). Dat denkbeeld beantwoord beide vragen. Zij kennen zelfs een soort tussenwereld met stadia van na de dood tot aan de wedergeboorte. Ook wel bardo’s genoemd.

Bij ons in het Westen hadden de overheersende religies hele andere denkbeelden. De dood werd hier vooral gebruikt als pressiemiddel om mensen te laten gehoorzamen. Als je niet leefde zoals de kerk het voorschreef liep je het risico voor eeuwig in het hellevuur te branden. Van de andere kant als je netjes deed wat de kerk wilde, of voldoende geld aan ze gaf om aflaten te kopen, ging je juist een ultiem plezierig leven na de dood tegemoet in de hemel.

Dit beeld van de hemel en de hel heeft ondanks afnemende macht van de kerk nog steeds een grote invloed op het beeld van de dood van veel mensen hier. Velen zien de dood nog steeds als iets wat gevreesd moet worden. Wat zou er echter gebeuren als we geen angst voor de dood zouden hebben?

Als er geen angst voor de dood is valt eigenlijk elke bron van angst weg omdat alle angsten hun kracht ontlenen aan de angst voor de dood. Een bevolking zonder angst voor de dood is moeilijker (met geweld) te controleren. Hoe kun je zonder angst voor de dood immers mensen nog in gehoorzaamheid dwingen?

De hemel en de hel, een idee over het leven na de dood wat lang dominant was in Europa dankzij de hier overheersende religies. Dit in groot contrast tot het idee van reïncarnatie wat in veel Oosterse religies dominant was.

Gelukkig  is de tijd dat het Westen gedomineerd werd door de kerk  afgelopen en hebben we inmiddels de beschikking over de wetenschappelijke methode. Laten we deze methode eens gebruiken om de dood en haar verschijnselen te verkennen.  En is er vanuit de wetenschap enige ondersteuning te vinden voor een denkbeeld als reïncarnatie?

Als we ons afvragen wat er eigenlijk met ons gebeurt na de dood, over wie of wat hebben we het dan eigenlijk?
Dit is een andere vraag des levens waar ook nog geen volledig antwoord op gevonden is. Maar laten we beginnen met wat we wel al weten. We hebben in ieder geval ons lichaam, laten we daarmee beginnen.

Het fysieke lichaam
Ons lichaam wordt samengesteld door het continu opnemen en inbouwen van materie. Dit doen we door te eten en te drinken en te ademen. Als we doodgaan wordt het lichaam wat we tijdens ons leven hebben opgebouwd weer afgebroken. Het wordt  hierna als bouwmateriaal gebruikt voor andere organismen.

Eigenlijk transformeert ons lichaam na ons overlijden dus in vele verschillende andere nieuwe levensvormen. Ons lichaam voedt een boom, waar een rups weer van eet. En als die rups wordt opgegeten door een vogel vliegt wat eens ons lichaam was nu in de vorm van een vogel de wereld over.

Als we aannemen dat we alleen ons lichaam zijn, dan is reïncarnatie een feit en ook wetenschappelijk en rationeel volledig te begrijpen.  Het lichaam reïncarneert  in vele verschillende nieuwe vormen van leven.

Sterker nog deze transformatie is zelfs tijdens het leven al volop waarneembaar. We bouwen continu ons lichaam op en gebruiken materialen om cellen te vervangen. Ook nemen we in het leven continu afscheid van onderdelen van ons lichaam. Denk hierbij aan ontlasting, afgeknipte nagels, haar, etc.

Zo bekeken zijn onze lichamen continu in een soort stroming of flux waarbij we continu materie uitruilen met andere organismen die zo ook hun eigen lichamen onderhouden. Vanuit dit standpunt bekeken is er dus continu leven, zowel voor de geboorte van ons lichaam, tijdens ons lichamelijke leven, en na het overlijden van ons lichaam. Ons lichaam is slechts tijdelijk een onderdeel van deze continue flux tussen levende organismen.

Ter illustratie van dit denkbeeld  is The Fountain is een film die de dood vanuit verschillende hoeken belicht.  Onder andere vanuit de Maya mythologie waarbij de dood als een creatief proces voor het scheppen van nieuw leven wordt gezien.

Het bouwplan / de informatiedrager van ons lichaam, ons DNA
Naast de materie waaruit ons lichaam bestaat bevat ons lichaam nog een andere belangrijke component; de informatie van het bouwplan van ons lichaam. Dit bouwplan is vastgelegd in het DNA.

DNA kan worden gezien als informatiedrager, het bouwplan van het fysieke lichaam.

Deze informatie van het lichamelijke bouwplan kan voor de helft worden doorgegeven aan een volgende generatie door onszelf voort te planten. Ook zien we ons eigen lichaam hierdoor in een ander licht.

Als we terugkijken waar ons eigen lichaam vandaan komt zien we dat dit een gift is van vele generaties voorouders. We hebben ons lichaam te danken aan alle levende wezens voor ons die vanaf het begin van het leven continu hun bouwplan (gedeeltelijk) hebben doorgegeven. Continue aangepast aan de omstandigheden en over vele generaties getest is daar het unieke bouwplan van ons lichaam uit voortgekomen.

Enige dankbaarheid lijkt hier op zijn plaats ongeacht wat we zelf van ons lichaam vinden. Interessant aan DNA is dat de informatie en complexiteit van het bouwplan van een lichaam continu kan doorontwikkelen over generaties.

De bouwmaterialen van het lichaam zelf worden continu gerecycled maar de informatie van het bouwplan blijft als het succesvol genoeg is om voort te bestaan behouden en wordt doorgegeven. Als het leven daadwerkelijk uit 1 punt is ontstaan dan zouden we kunnen zeggen dat alle biodiversiteit die we kennen een grote waaier is met hetzelfde beginpunt.

In een bepaalde zin zou je voorplanting dus als een vorm van reïncarnatie kunnen zien. Met de informatie van het bouwplan wat je doorgeeft kan er weer een heel uniek nieuw lichaam worden samengesteld. Ook in deze definitie is reïncarnatie wetenschappelijk te bewijzen en rationeel goed te begrijpen.

Tot zover het lichaam. Als we geloven dat we alleen ons lichaam zijn kunnen we met de hierboven gebruikte definities reïncarnatie zien als een duidelijk beredeneerbaar en wetenschappelijk te bewijzen fenomeen. Maar sommige mensen geloven dat we meer zijn dan allen ons lichaam, laten we daarom proberen wat verder te kijken dan ons fysieke lichaam.

De Ouroboros visualiseert het idee dat het leven inplaats van rechtlijning met een begin en een einde, een cyclus is die zichzelf continu vernieuwd.

Gedachten en Ideëen
Ik denk dus ik ben. Op de vraag wie of wat wij precies zijn, zijn er mensen die geloven dat we ons denken en onze ideeën zijn. Als we dat even aannemen dan volgt de volgende vraag. Wat gebeurt er met onze gedachten en onze ideeën als we sterven?

Ideeën  en gedachtes kunnen tijdens het leven worden doorgegeven. En zelfs na het leven is dat nog mogelijk als je je ideeën bijvoorbeeld op kleitabletten, papier of video hebt gezet. Als mensen je ideeën interessant genoeg vinden nemen ze deze over en zou je kunnen zeggen dat je ideeën reïncarneren in die mensen. Als die mensen hetzelfde idee vervolgens ook weer communiceren kunnen ze zo nog verder worden verspreid.

Ideeën kunnen in het verstand van andere mensen reïncarneren.

Eigenlijk lijkt de kringloop van ideeën een heleboel op de kringloop van de materie in ons lichaam. We nemen de hele tijd ideeën over uit onze omgeving en geven ook weer ideeën door aan anderen. Ook hier zit dus een soort continue stroom in met verbinding tot andere wezens.

Ook lijken ideeën gedeeltelijk op ons DNA.  Ook op ideeën vindt een selectie plaats, daarnaast kunnen ze worden versmolten om zo een complexer of beter nieuw idee te vormen. Er lijkt dus ook bijna een soort evolutie in te zitten.

Samenvattend kan men zeggen dat een gedeelte van onze ideeën tijdens en wellicht ook na ons leven zal reïncarneren in anderen. Een ander gedeelte zal wellicht ophouden te bestaan op het moment dat wij niet langer in staat zijn ze naar anderen te communiceren.

De ziel
Sommige mensen geloven dat we meer zijn dan ons lichaam en onze gedachten en ideeën, zij geloven in een soort zelfstandige kern die hier los van staat, ook wel bekend als onze ziel. Wikipedia geeft de volgende definitie: “De ziel is in de meest gebruikte betekenis de niet-materiële, spirituele component van de mens. In een andere (esoterische) opvatting is het de drager, de uitdrukking of het voertuig van het ego of de (eeuwige) geest.”

Ook lijkt de traditionele definitie van reïncarnatie zich vooral met de ziel bezig te houden. Het is hierbij de vraag of onze ziel opnieuw geboren zal worden in een nieuw lichaam. Het is per definitie moeilijk deze vraag op te lossen met de wetenschappelijke methode omdat de wetenschap zich juist met materiële dingen bezighoudt omdat die objectief meetbaar zijn.

Als een ziel per definitie non-materieel van aard is en wetenschap per definitie alleen maar iets kan zeggen over materiële zaken, lijkt het erop dat het moeilijk wordt de ziel ooit met wetenschap aan te tonen.

De definitie van de ziel is juist dat ze niet materieel van aard is. Daarbij is wetenschap een methode van kennisvergaring waarbij communicatie tussen mensen nodig is om gegevens en experimenten te kunnen verifiëren. Zelfs al zou er iets los kunnen staan van een lichaam, het zal toch een lichaam nodig hebben om dat te kunnen communiceren naar andere mensen. Dit zijn twee zaken die het onderzoek hierin sterk beperken of wellicht zelfs buiten het vlak van de wetenschap plaatsen.

Toch is er wel degelijk wetenschappelijk onderzoek gedaan naar een kern/ziel/bewustzijn dat onafhankelijk van het lichaam kan bestaan. Dit is namelijk precies wat het boek: “Honderd jaar onderzoek toont aan, de dood is niet het einde” geschreven door Ian Currie (ISBN 9032501194) heeft gedaan. De methode van onderzoek en de resultaten zijn zeer  interessant. Hij heeft vooral systematisch observaties van mensen verzameld die te maken hebben met verschijnselen rond de dood. Het gaat hier onder andere over zaken als sterfbedvisioenen, bijna dood ervaringen (BDE), herinneringen van kinderen en volwassenen aan vorige levens, etc.

Ook wordt er momenteel nog  veel wetenschappelijk  onderzoek rond dit soort verschijnselen gedaan. Pim van Lommel is hier een goed voorbeeld van, hij is een Nederlandse arts die veel te maken heeft met mensen die succesvol gereanimeerd zijn na een (zware) hartaanval, hij legt deze mensen vragenlijsten voor over of zij bijna dood ervaringen (BDE) hebben ervaren en verzamelt zo waardevolle gegevens over hoe vaak dit verschijnsel voorkomt en wat voor aspecten een BDE allemaal kan hebben, en bij wie welke verschijnselen wel en niet voorkomen.

Hierover publiceerde hij een uitgebreid artikel in o.a. het vooraanstaande wetenschappelijke blad the Lancet. Ook schreef hij een boek over dit onderzoek met de titel: “Eindeloos bewustzijn” (ISBN:9789025957780). Hierin concludeert hij:
Een ‘bijna-dood ervaring’ is een authentieke ervaring die niet is te herleiden tot fantasie, psychose of zuurstoftekort. Het verandert mensen blijvend. Volgens Van Lommel is de heersende, materialistische visie van artsen, filosofen en psychologen op de relatie tussen hersenen en bewustzijn te beperkt om het verschijnsel te kunnen duiden. Er zijn goede redenen om aan te nemen dat ons bewustzijn niet altijd samenvalt met het functioneren van onze hersenen: het kan ook los van ons lichaam ervaren worden.

Dit soort publicaties laten ons met een nieuwe blik tegen zaken zoals de dood en de oorsprong & aard van ons bewustzijn aankijken. De wetenschap levert nog zeker geen duidelijke antwoorden,  maar ze maakt wel heel duidelijk dat er nog een hele wereld openstaat om meer onderzoek in te gaan doen. Wie zich met een open vizier en een nuchter en gezond verstand inleest in de beschikbare literatuur gebaseerd op wetenschappelijke experimenten staat in ieder geval in voor een interessante en leerzame reis.

Een visuele weergave van het idee van reïncarnatie en de continue transformatie van leven van de ene vorm in de andere.

Wat doet ons beeld over de dood met hoe we in het leven staan?
Wat voor consequenties heeft ons beeld over de dood voor ons huidige leven? Stel dat we erachter komen dat we daadwerkelijk een ziel hebben die losstaat van het wel of niet hebben van een bruikbaar levend lichaam. Kortom we kunnen weten, inplaats van “geloven of denken”, dat we eerder hebben geleefd en ook na dit leven mogelijk terugkomen. Zou dit onze levensinstelling veranderen?

En zo ja, op wat voor manier zou het ons leven beïnvloeden? Worden we luier omdat het altijd later nog in een ander leven kan?  Of gaan we ons leven juist met minder angst en met meer verantwoordelijkheid tegemoet, omdat hoe we de aarde nu achterlaten van invloed zal zijn op ons volgende leven?

En wat doet het met ons wereldbeeld? Als we geloven dat we  alleen ons lichaam zijn is voortbestaan wellicht het meest logische wereldbeeld. Echter als onze ziel “onsterfelijk” is valt dat idee eigenlijk weg.

Als reïncarnatie van de ziel bestaat lijkt het leren van levenslessen een betere verklaring voor het feit dat we hier op aarde zijn. Als we toch meerdere keren op aarde kunnen terugkomen, zouden we dan kunnen zeggen dat we als het ware met zijn allen op dezelfde “Earthschool” zitten waarbij we elkaar helpen bij het leren van onze lessen?

“Life is the school,
Love is the lesson.”

-Unknown

“The fear of death is a mere smokescreen for the fear of love”
– Byron Katie (citaat uit Losing the Moon)

Het leven als een plek om lessen te leren om zo verder te groeien spreekt mijzelf in ieder geval aan. Maar goed ik ben me er zeer bewust van dat het niet meer is dan een interessant en comfortabel denkbeeld. Realistisch gezien is het zo dat een wetenschappelijke basis voor het bestaan van de ziel en voor reïncarnatie momenteel niet is aan te tonen.

Dat betekent echter niet dat mensen hun geloven of ideeën hierover dienen op te geven. Eerder roept het op om deze ideeën zo goed mogelijk te onderwerpen aan een grondig onderzoek en te zien wat er dan van overblijft. Het is uit het wetenschappelijke werk wat tot nu toe is gedaan duidelijk dat er systematische patronen in de verschijnselen rondom de dood te vinden zijn. Het is de uitdaging om met wetenschappelijke experimenten hier een verklaring voor te vinden.

Voor de mensen die zichzelf afvragen of je eerdere levens kunt herinneren kan de volgende oefening waarin je zelfregressie kunt doen wellicht uitkomst bieden. Ook dit kan interessante observaties opleveren die als vele mensen ze hebben er patronen in ontdekt kunnen worden waar de wetenschap mee aan de gang kan.

Conclusie
reincarnationSamenvattend is het bijna paradoxaal om te zien dat juist de mensen die geloven dat ze niet meer dan een lichaam zijn, het meest zeker kunnen zijn van “reïncarnatie”. Al zou transformatie van het lichaam in andere levensvormen wellicht een betere term zijn. Daarnaast vereist het succesvolle voortplanting om het bouwplan van het lichaam te laten reïncarneren. Ook mensen die geloven dat we onze ideeën zijn hebben weinig reden om te vrezen voor de dood aangezien ook ideeën continue “reïncarneren” in anderen.

Voor de mensen die echter geloven dat er “meer is tussen hemel en aarde” is er in de wetenschap nog geen bewijsmateriaal voor dit geloof. Wel is de wetenschap druk bezig met onderzoek rond zaken als de dood en bewustzijn en is er voor iedereen met interesse hierin een schat aan informatie te vinden. Ter afsluiting twee voorbeelden hiervan, BBC docu – “The day I died” en “Through The Wormhole – Life after Death“.

Aanverwante artikelen:
-) Website – www.pimvanlommel.nl
-) Website – Retourtje Hiernamaals
-) Films over Bijna Dood Ervaringen op Youtube
-) Het Tibetaanse boek van de doden
-) Eindeloos Bewustzijn
-) DMT – The Spirit Molecule

-) In het licht van voortbestaan
-) Diversiteit, de bouwsteen van het leven
-) Het begin en einde van goed en kwaad
-) Ego: het strategische zelf
-) Eigen en sociale identiteit

Sommigen denken dat er pas in het hiernamaals een wereld zal zijn met alleen liefde.

Een wereld met alleen maar liefde, kan dat?

Flower power. Make love not war. Een mooie droom, aan de ene kant. Wereldvreemde nonsens, zeggen anderen. Zou het mogelijk zijn een wereld te creëren waarin er alleen maar vrede en liefde is?

Klein groepje kwaadstichters verantwoordelijk voor de meeste ellende
De kranten worden beheerst door de vele ellende in de wereld. Aanslagen, moordpartijen, bloederige burgeroorlogen, vereenzaming, misdaad, geweld. Deze ellende komt niet uit de lucht vallen, maar wordt in de een of andere vorm door mensen aangericht. Als ieder mens op de wereld zijn gedrag nu radicaal zou veranderen, zouden al deze dingen uit de wereld zijn. In principe kan het dus. Immers, de meeste mensen voeren geen oorlog en plegen ook geen misdrijven. Het is een klein groepje mensen dat het verziekt en de meerderheid die ze daarvoor de kans geeft.

Sommigen denken dat er pas in het hiernamaals een wereld zal zijn met alleen liefde.
Sommigen denken dat er pas in het hiernamaals een wereld zal zijn met alleen liefde. Bron: kerkzonderkruis.nl.

Heb je medemens lief als jezelf
Om een wereld te krijgen waarin iedereen elkaar liefheeft, moet je verder gaan. Niet alleen moet je je medemensen tolereren. Je moet ze liefhebben als jezelf, dat wil zeggen hun belangen net zo serieus nemen als je eigen belang. Grappig genoeg is dit precies wat Jezus tweeduizend jaar geleden gezegd heeft. Inderdaad werkt dat in kleine groepen vrij aardig. Vrijwel alle kolchozen in de Sovjet-
Unie deden het bijzonder slecht. De enige kolchozen (collectieve staatsboerderijen) waarvan de productie erg hoog lag, waren die in dorpen met mennonieten, een fundamentalistische christelijke groep. Voor deze strenggelovige christenen was het belang van de ander, het belang van henzelf, waardoor ze toegewijd werkten en de kolchoze niet geplaagd werd door luie en inefficiënte werknemers die, zoals een oude Sovjetgrap ging, deden alsof ze werkten terwijl de staat deed alsof ze werden betaald.

 

Bewustzijnsverandering
Om zo te leven dat je je medemens liefhebt als jezelf moet je je bewustzijn zo uitbreiden dat dit verder gaat dan alleen je eigen lichaam of de eigen groep. Als miljarden mensen tegelijk deze bewustzijnsverandering ondergaan, zou de wereld in één klap veranderen in een hippieparadijs. Uit hersenonderzoek is bekend dat psychopaten, mensen die verantwoordelijk zijn voor het grootste deel van alle misdrijven maar slechts een procent van de bevolking uitmaken, een ernstige hersenstoornis hebben. Hierdoor kunnen ze zich niet inleven in andere mensen, maar zien ze deze als instrumenten om te manipuleren. Autisten kunnen zich ook niet inleven in andere mensen, maar manipuleren ze ook niet. De overige mensen, 98% van de bevolking, kunnen dat in meerdere of mindere mate wel. Als iedereen elkaar met liefde en respect behandelt, versterken de positieve impulsen elkaar.

Rijken van het kwaad
Er zijn op deze planeet plaatsen waar ook ‘normale’ mensen worden gedwongen zich als een psychopaat te gedragen om te kunnen overleven. Denk aan bepaalde achterbuurten, dictaturen of failed states. Er zijn ook menen die zich wel in andere mensen kunnen verplaatsen maar dat niet doen. Vaak is hiervan angst, of bepaalde foute ideeën of ideologie de reden. Totalitaire denksystemen hanteren vaak een wij/zij denken. Alleen als deze totalitaire denksystemen verdwijnen en de redenen voor angst worden weggenomen, zal een wereld vol liefde mogelijk zijn. Hiervoor moet er een einde komen aan honger en gebrek. Ook moet maatschappelijke status minder allesoverheersend zijn dan nu, zodat er geen hevige afgunst meer is tussen mensen. Pas als er geen reden is om andere mensen te vermoorden of ze te bestelen, zal er duurzame vrede zijn.

"Tongue of Love 2" door Chidi Okoye laat zien dat liefde ook iets van samensmelten en identificatie in zich meedraagt.

Kan onvoorwaardelijke liefde bestaan?

Liefde kent doorgaans grenzen, zoals wel blijkt uit het grote aantal echtscheidingen en verbroken relaties. Naar aanleiding van een heftige discussie op Visionair: wat is onvoorwaardelijke liefde, en is het in principe denkbaar dat er iets als onvoorwaardelijke liefde bestaat?

Liefde en het zelf
Liefde is onlosmakelijk verbonden met identiteit, je zelf. Plato stelde dat liefde het herkennen van iets van jezelf in een ander is. Maar liefde gaat verder. Het kan ook het houden van zwakheden in een ander, of juist het bewonderen van een sterk punt zijn. Liefde is dus eerder: de ander beschouwen als jezelf. Daarom kan je pas oprecht liefhebben als je ook om jezelf geeft, en helpt iemand liefhebben ook jezelf lief te hebben. Het is zelfs mogelijk om meer van iemand anders te houden dan jezelf. Er zijn gevallen bekend van mensen die hun leven in de waagschaal zetten of zelfs opofferden om iemand waarom ze meer geven dan om zichzelf, te redden.

Onvoorwaardelijke liefde onmogelijk?

"Tongue of Love 2" door Chidi Okoye laat zien dat liefde ook iets van samensmelten en identificatie in zich meedraagt.
"Tongue of Love 2" door Chidi Okoye laat zien dat liefde ook iets van samensmelten en identificatie in zich meedraagt.

Aan de meeste “onvoorwaardelijke” vormen van liefde zitten voorwaarden. Collega-redacteur Julie verwoordde het als volgt:

Een vader houdt van zijn kind. Maar een vader zegt:” Zolang je onder mijn dak woont, doe je dat volgens mijn regels!”
Vrienden zeggen: “Ik zal er altijd voor je zijn. Je mag me midden in de nacht wakker bellen.” Maar ook: “We verwachten dat we ook op jou kunnen rekenen”.
Geliefden zeggen tegen elkaar:” Ik hou voor altijd met heel mijn hart en ziel van jou”. En ze leggen bij het trouwen ook vast wat een ieder in de relatie inbrengt, mocht de liefde ooit over gaan.
En Jezus zegt: Ik en mijn vader houden onvoorwaardelijk van jullie, maar dan moet je wel doen wat ik jullie zeg.

Als grenzen overschreden worden, of de ongeschreven regels worden overtreden, blijkt de “onvoorwaardelijke” liefde zo onvoorwaardelijk niet meer.

Onvoorwaardelijke wederzijdse liefde kan wel
Het probleem met deze voorbeelden is dat het hier niet om wederzijdse, gelijkwaardige liefde gaat. Als liefde onvoorwaardelijk is, accepteer en bemin je het zelf van je geliefde totaal. Dus ook haar of zijn gevoelens voor jou en voor anderen. Je houdt van wie je geliefde was en wie zij of hij zal worden. Je wil het beste voor haar of hem, dat wil zeggen dat je geliefde zich of haar zelfverwerkelijkt, zich ontwikkelt tot de beste mens die zij of hij kan worden.

Je houdt dus niet alleen van de persoon zoals deze nu is, maar ook in de toekomst. Hierbij hoort ook absolute eerlijkheid ten opzichte van elkaar. Als je namelijk iets verbergt, zal je geliefde daar vroeg of laat achter komen en zich verraden voelen. Aan de andere kant kan openheid ook zeer kwetsend werken, vooral als je elkaar nog niet goed kent. Per saldo is openheid toch beter. het ene geheim lokt de andere leugen uit, tot het vertrouwen totaal aan is getast. Zonder vertrouwen geen liefde, alleen de geperverteerde vorm er van: jaloezie.

 

Geen zin in een lang voorspel of romantiek? Dan is een gehoorzame seksrobot DE oplossing...

De toekomst van de liefde, kunstmatige intelligentie en seksrobots

In het verleden waren liefde, seks en genot onlosmakelijk verbonden met voortplanting. Wat is de toekomst van de liefde? Krijgen we ooit robotgezinnen?

Lust, liefde en affectie

Het Nederlandse woord “liefde” heeft veel betekenissen, die variëren van lust, erotische verblinding tot affectie en verbinding. De oude Grieken waren nauwkeuriger. Zij maakten onderscheid tussen onder meer eros, agapè en philia met elk een duidelijk verschillende betekenis. Eros vertegenwoordigde puur seksuele liefde (lust of hartstocht), agapè de liefde tot het goddelijke en philia broederlijke liefde.

Mens en de toekomst van de liefde

Uit neurobiologisch onderzoek weten we nu dat er inderdaad verschillende vormen van liefde bestaan. Erotische liefde, verliefdheid, wordt opgewekt door het geslachtshormoon testosteron en blijft niet al te lang in stand. Er komen door seks te hebben echter hormonen als oxytocine vrij die leiden tot een sterkere partnerband. Dit hormoon speelt ook een rol bij vriendschappen en ouder-kind relaties. Kortom: bij psychisch gezonde mensen is ingebakken dat seks en liefde gekoppeld zijn. Dit zal dus in de toekomst niet veranderen.

Meer eenoudergezinnen

Wel veranderen er andere dingen. Seks en voortplanting zijn nu al losgekoppeld. Ook zijn vrouwen nu steeds meer in staat zelf kinderen groot te brengen. In Caraïbische landen is dit nu al eerder de regel dan de uitzondering. Eenoudergezinnen zullen dus vaker voorkomen dan nu, maar het gezin met vader en moeder zal niet verdwijnen, omdat mensen zich hierbij van nature het gelukkigste voelen. Wel zullen levenslange relaties zeldzamer worden omdat het leven in de toekomst veel hectischer zal zijn dan nu. Mensen zullen vaker verhuizen en dus is de kans groot dat de partners in een heel andere stad of zelfs land moeten gaan werken.

Seks op afstand

De toekomst van de liefde. Geen zin in een lang voorspel of romantiek? Dan is een gehoorzame seksrobot DE oplossing...
De toekomst van de liefde. Geen zin in een lang voorspel of romantiek? Dan is een gehoorzame seksrobot als Roxxxy DE oplossing… Bron: Wikipedia

Als de globalisering doorzet, zullen mensen steeds meer in verschillende plaatsen wonen en werken. Vooral bij veel specialisatie zullen hoogopgeleide partners een groot deel van het jaar niet met elkaar door kunnen brengen. Waarschijnlijk komen er dus opvolgers voor de webcams en Skype-verbindingen waarmee geliefden nu met elkaar communiceren. Onderzoekers werken nu al aan drukpakken waarmee de aanrakingen van de een via internet op de ander worden overgedragen. Als de koppeling tussen onze hersenen en computers beter wordt, kan je je zelfs voorstellen dat je elkaar in een levensechte, maar virtuele omgeving ontmoet. Die virtuele omgeving zal natuurlijk ook overspel en dergelijke veel makkelijker maken.

Je kan dan de liefde bedrijven met mensen over de hele wereld zonder dat het fysieke sporen nalaat. Dit zal vermoedelijk een ethische aardverschuiving opleveren die zijn weerga nog niet heeft gekend.

De toekomst van de liefde met robots en kunstmatige intelligenties

De seksindustrie loopt altijd voorop, technologisch gezien, en dat is met seksrobots niet anders. Eigenschappen als gewilligheid, gehoorzaamheid en nooit hoofdpijn spreken veel mannen aan, zo blijkt uit de populariteit van de opblaaspop. Seks, vooral bij de doelgroep, verloopt vaak nogal stereotype en voorspelbaar, dus is het niet erg moeilijk allerlei seksuele acrobatiek in een robot in te bouwen.

Waarschijnlijk komen er robotbordelen en dergelijke. Naarmate computers slimmer worden dan mensen zullen ze waarschijnlijk ook op seksueel gebied hun menselijke tegenhangers overtreffen en mogelijk affectieve banden aangaan.