machtsmisbruik

Anonieme rijkdom moet verboden worden

Een handjevol extreem rijke families en hun handlangers beheerst het internationale bedrijfsleven. Hierin slagen ze doordat er anonieme rijkdom bestaat. Niemand weet wie de werkelijke eigenaren zijn van grote banken en bedrijven. Het gevolg: extreme ongelijkheid en menselijke ellende.

Geld als macht

Kapitaal in het algemeen is een afspraak, dat een bepaalde persoon eigenaar is van een bepaald waardevol iets. De eigenaar van een huis mag bijvoorbeeld (in principe, er zijn de nodige uitzonderingen) volgens de wet als enige bepalen wat er met het huis gebeurt.

Alle andere mensen erkennen in principe dit recht. Hiermee wordt de vrijheid van deze andere mensen ingeperkt. Wie zonder toestemming van de eigenaar in een huis gaat wonen, wordt door de politie opgepakt.

Dit geldt ook voor meer abstracte vormen van bezit, zoals aandelen in een bedrijf of een bank. Van een huis is altijd via het kadaster bekend wie de eigenaar is.

Van aandelen is dat minder transparant. Zo bestaan er aandelen op naam, overigens is deze naam alleen te achterhalen als je accountant of advocaat bent, maar bij de naamloze vennootschap (NV) ook anonieme aandelen aan toonder.

anonieme rijkdom
Vijftienduizend tot twintigduizend miljard dollar wordt gecontroleerd door gezichtsloze entiteiten. – Bron: Allen Watkin op Wikipedia (cc-by-sa-2.0)

Geheim bezit, anonieme rijkdom

Ter vergelijking: grote bedrijven kunnen gedetailleerde klantenbestanden kopen van bijvoorbeeld Facebook of Google. Ook kunnen aandelen weer in handen zijn van een ander bedrijf. Vaak zitten er bij bedrijven wel vijf of meer zogeheten houdstermaatschappijen of holdings tussen het uiteindelijke bezit en de mensen die eigenaren zijn. Het ultieme financiële walhalla is de trust. De begunstigde van een trust is volkomen anoniem. Dit betekent dat het mogelijk is een imperium van duizenden miljarden te besturen zonder dat de rest van de wereld door heeft dat er een persoon of groep achter zit.

De totale hoeveelheid anoniem bezit is enorm. We praten over 15 000 tot 20 000 miljard dollar, schat Forbes-medewerker James S. Henry[1]. Dat is voldoende om de gehele Amerikaanse of Europese overheidsschuld af te lossen.

Anonieme rijkdom: macht zonder controle

Het gevolg is macht zonder gezicht. Beschermd door een leger agressieve deurwaarders en politiemensen kunnen kapitalisten doen en laten met hun bezit wat ze maar willen, ook als anderen daardoor sterk benadeeld worden. Een uitstekend voorbeeld is het internationale bankenkartel, dat de centrale banken monopoliseert en nu de facto de gelduitgifte in handen heeft. Het is niet openbaar, wie de aandelen van de Nederlandsche Bank NV in handen heeft (al wordt de indruk gewekt dat dit de staat der Nederlanden is, de precieze eigendomsverhoudingen zijn onduidelijk).

‘Befehl ist Befehl’

Bestuurders kunnen hun verantwoordelijkheid ontlopen, omdat ze de wettelijke plicht hebben zoveel mogelijk winst te maken. Winst ten bate van de anonieme aandeelhouders. Hierdoor ontstaat een onbeheersbaar monster, de corporatie, die slechts één doel heeft: zoveel mogelijk winst uitkeren aan de aandeelhouders ten koste van alles.
Bestuurders kunnen zeer onethische en gewetenloze beslissingen nemen – en nemen deze ook doorgaans – zonder hiervoor persoonlijk aansprakelijk gesteld te worden. De enige strafbare handeling is de corporatie (i.e. de aandeelhouders) benadelen. Met andere woorden fraude. De grenzen van de wet opzoeken om hiermee de corporatie zoveel mogelijk winst te bezorgen is dan weer toegestaan en zelfs bewonderenswaardig, aldus de wetgever.

Eindig anonieme rijkdom, maak alle eigendomsstructuren openbaar

Alle bezit betekent inperking van de vrijheid van anderen. Op beperkte schaal is dit nuttig – zo wil je als bewoner graag van je privacy kunnen genieten of als kleine ondernemer groeien en investeren in nuttige dingen. Het probleem is niet zozeer bezit, maar de anonimiteit van bezit.  Immers, als mens lever je vrijheden in ten behoeve van het bezit van anderen, maar je weet niet aan wie.

Stel, je zou weten dat de familie Rothschild of de familie al-Saoed grootaandeelhouder is van een bepaald bedrijf, dan kan je dat bedrijf boycotten. Dit zou macht aan de consument teruggeven. Ook vergroot dit de sociale druk op rijkaards hun bezit op positieve en productieve wijze aan te wenden.

Lees ook:

Kunstmatige levensvorm vernietigt aarde
‘Wereld gecontroleerd door 147 bedrijven’
Sociale druk stopt belastingontwijking
Bezit dat niet bestaat

Bronnen
1. James S. Henry, Tax Offshore Wealth Sitting In First World Banks, Forbes.com

Emmanuel Goldstein in een verfilming van 1984, de georchestreerde vijand.

Geert Wilders als Goldstein

De totalitaire samenleving in George Orwells roman 1984 kende een boeman, Emmanuel Goldstein, die onwelkome waarheden verkondigde. Juist omdat Goldstein het zei, werden ze onbespreekbaar. Vervult Wilders dezelfde rol in Nederland?

Emmanuel Goldstein in een verfilming van 1984, de georchestreerde vijand.
Emmanuel Goldstein in een verfilming van 1984, de georchestreerde vijand.

Volksvijand nummer één
Orwells dystopische roman 1984 wordt de wereld beheerst door drie dictatoriale superstaten, Eurazië, Oceanië en Oostazië, die voortdurend met elkaar in oorlog zijn om de bevolking arm en gehoorzaam te houden. Elke dag zijn er de Vijf Minuten Haat, waarop volksvijand nummer één, Emmanuel Goldstein, op televisie verschijnt. De brave burgers van Oceanië ontstaken dan in zorgvuldig geregisseerde razernij.

Fake verzetsbeweging
Goldstein schreef een boek, The Theory and Practice of Oligarchical Collectivism, waarin het werkelijke verhaal achter de machthebbers in Oceanië, de Partij, wordt beschreven. In werkelijkheid is dit boek geschreven door functionarissen van de top van de Partij. De hoofdpersonen krijgen dit boek in handen, sluiten zich aan bij een zogenaamde verzetsbeweging, opgezet door de Partij en worden in de rest van de roman stelselmatig door de Partij kapot gemaakt.

Het gevaar-Fortuyn
Het volgende scenario speelt wel eens door mijn hoofd. Ik zeg niet dat het klopt, daarvoor zijn er nog teveel zwakke plekken, maar het is wel het overdenken waard. Na de stormachtige opkomst van Pim Fortuyn, waarbij de bestaande politieke klasse, de gevestigde media incluis, totaal op het verkeerde been werd gezet, kon alleen door een moord het gevaar-Fortuyn worden gekeerd. De stemming in het toen nog veel actievere actiewereldje werd er met vergelijkingen met Adolf Hitler en de NSDAP flink ingebracht, waardoor de man in feite ten dode opgeschreven was.

Volkert van der Graaf, een Wageningse milieuactivist die vermoedelijk al eerder een moord heeft gepleegd, bleek hiervoor een nuttige tool, maar als hij de moord niet had gepleegd, had vermoedelijk een ander – of de geheime dienst zelf – de moord wel gepleegd. Aan de beveiliging van Fortuyn -in tegenstelling van die van andere politici – schortte, met dank aan de toenmalige PvdA minister van Binnenlandse Zaken, namelijk het een en ander.

Vijand gezocht
Toch bleek hiermee het probleem niet opgelost. Hoewel Fortuyns rebellenclubje door interne ruzies en amateurisme, vermoedelijk mede door infiltranten, snel uit elkaar viel, bleek keer op keer in de peilingen (denk aan de opkomst en ondergang van Rita Verdonk) dat er een enorm potentieel is voor een politicus die Fortuyn-achtige standpunten verkondigde. Kortom: het was een kwestie van tijd voor de politici van de gevestigde orde weer in de problemen zouden komen.

De PVV als de oplossing
Er waren twee alternatieven voor de gevestigde orde. De VVD kende namelijk twee rebellen die mogelijk te exploiteren waren. De eerste was Rita Verdonk, de tweede Geert Wilders. Het heeft mij altijd verbaasd dat de relatief gematigde Rita Verdonk door de NOS en de main stream media zo hard werd aangepakt, terwijl Geert Wilders relatief ongemoeid wordt gelaten.

Waarom koos de gevestigde orde voor Wilders als boeman?
Ik denk dat de verklaring te maken heeft met de organisatie er achter. Het concept achter Verdonks voormalige club, Trots (op Nederland), was in potentie veel onvoorspelbaarder, en dus gevaarlijker,voor de gevestigde orde. Verdonk was namelijk van plan voor de partij een soort publieke democratie in te voeren. Het volk kon in principe alle standpunten van Trots op Nederland bepalen. Ook had TON de steun van enkele rijke vastgoedbazen.

Verdonk had als populaire ex-bewindsvrouw veel politiek gewicht. Ze had ook kapitaalkrachtige supporters. Tot slot, het ergste: ze beschikte over een partijorganisatie. Niet bevolkt door de fleur der natie, maar toch. Verdonk beschikte als ex-bewindsvrouw over de nodige contacten om zwaargewichten binnen te kunnen halen indien nodig.

Nuttige bliksemafleider
Geert Wilders daarentegen is een één-mansfeestje. De PVV heeft maar één  lid en alle media-aandacht gaat naar één man, die een meesterlijk talent heeft voor het bespelen van de media. De PVV is in feite een lege huls, een terecht punt van Brinkman. Voor de kiezers is dat op zich prettig, er is geen ‘democratisch’ partijbesluit waarmee verkiezingsbeloftes zijn terug te draaien. Als Wilders de zaak bedondert, is hij en alleen hijzelf verantwoordelijk. Hij kan zich achter geen enkel excuus verschuilen. Hoewel het gevaar-Wilders breed wordt uitgemeten, is de PVV in feite ongeveer net zo gevaarlijk voor de gevestigde orde als Gemeentebelangen Hilversum. De PVV bestaat in de praktijk maar uit een handjevol mensen die top-down worden gerecruteerd.

Wilders als Goldstein
Wilders zegt veel dingen waar ook de meerderheid van de Wilders-haters, de meerderheid van de bevolking, in feite achter staan. Zo is een meerderheid van de Nederlanders net als Wilders voor de gekozen burgemeester, inperking van de macht van de majesteit en minder invloed van Brussel. Ook willen de meeste Nederlanders dat er veel zwaarder op onwikkelingssamenwerking en de overheidsorganisatie wordt bezuinigd in plaaats van wat er nu gebeurt: een zware belastingverhoging. Ook vinden de meeste Nederlanders dat we niets te zoeken hebben in Afghanistan. Deze standpunten zijn de gevestigde orde, die wil dat de toekomstige baantjes bij de VN, EU of overheid (burgemeester) zeker worden gesteld, onwelgevallig.

Wilders zegt het, dus is het populistische onzin
Omdat de “onfatsoenlijke” Wilders ze verkondigt, kunnen ze nu als besmet en populistisch worden neergezet. Nu treedt een bekend psychologisch mechanisme in werking: de zogeheten cognitieve dissonantie. Omdat “fatsoenlijke” mensen niet met Wilders en de PVV geassocieerd willen worden, willen ze ook niet met de standpunten van Wilders geassocieerd worden. En dankzij dit verbluffend geraffineerde staaltje van politieke manipulatie kan de gevestigde orde doorgaan met een beleid, denk aan de nieuwe verplichting van 40 miljard voor het ESM, waar de meerderheid van de bevolking -met goede redenen- mordicus op tegen is (dat geld zijn we namelijk kwijt). Alle kritiek op het corrupte en vermolmde politieke bestel in Nederland is verstomd, want het gevaar-Wilders moet gekeerd worden. 1984 in optima forma.