management

De beste managers

Ik ben van mening dat er in Nederland – en ongetwijfeld ook in de rest van de wereld – veel verschillende soorten managers actief zijn, van verschillende prestatieniveaus. Dit kan alleen al binnen 1 bedrijf het geval zijn. Als we de prestaties van managers nu centraal nemen en over groepen bedrijven verdelen, wie zou dan de beste zijn? Aan wie zouden mensen met leidinggevende capaciteiten en talent voor het middenkader en misschien wel de top van het bedrijfsleven een voorbeeld kunnen nemen?

Wie zijn de beste managers?
Als je naar de CV’s van mensen kijkt is iedereen wel ergens vreselijk goed in, de competenties zijn niet aan te slepen. Maar is iedereen daadwerkelijk zo goed als een ieder over zichzelf zegt? Dat is nog maar de vraag. Vaak is de gewenste identiteit niet gelijk aan de daadwerkelijke identiteit, ook al kan het imago (tijdelijk) in je voordeel werken. Schijn kan soms bedriegen.

Terug komend op de vraag ‘wie zijn de beste managers?’, er is maar 1 manier om daar achter te komen: bewijs het maar dat jij zo goed bent in je vak!

Meten is weten
Ik zou zeggen: ga het onderzoeken, meten is weten. Stel per bedrijfstak en grootte van een bedrijf een aantal criteria op, op basis waarvan managers punten kunnen halen, die door iemand of meerdere mensen (bijv. eigen personeel) kunnen worden toegekend. Je kunt letten op:

• Leidinggevend vermogen
• Empathie
• Intelligente oplossingen
• Vereenvoudigen
• Communiceren

Enz.

Pas als een ander van jou zegt dat je een hele goede manager bent, mag je het ook van jezelf zeggen; op dat moment tenminste.

Het niveau moet omhoog
Ik heb een aantal managers cq leidinggevende meegemaakt waarvan ik me nog steeds afvraag wat zij in godsnaam doen op hun positie. Sommigen kunnen er echt helemaal niets van op cruciale punten. De een roept maar wat en doet zelf niets, de ander is de hele dag bezig om mensen tegen zich in het harnas te jagen. Dan denk ik: hoe kom je daar toch steeds mee weg?

Belangrijker nog: de mensen die je wél de capaciteiten ziet hebben moeten volledig de kans krijgen om zich te ontwikkelen, waarbij de factoren geluk en mazzel wat minder groot mogen zijn. Het gaat om de aanleg en het leervermogen. Bovendien: je kunt ook graag een topmanager willen zijn en dat je er – binnen de kaders van de moraal – alles aan wilt doen om dat daadwerkelijk te worden.

Slechte managers
Andersom kan ook gebeuren: slechte managers op hun werk wijzen. Ik vind echt dat slechte of matige managers op hun handelen aangesproken mogen worden. De houd-je-maar-rustig cultuur mag van mij wel een keer doorbroken worden, juist door de lat openlijk hoger te leggen. En iedereen die met z’n handen in z’n zakken beweert dat hij of zij wel een goede manager is, is bij voorbaat al verdacht. Ook dit moet wat mij betreft bespreekbaar worden, maar wel op een eerlijke en genuanceerde manier. Iedereen moet de kans krijgen om zijn/haar gedrag te verbeteren.

Uitwerken
Er zijn al voorbeelden van wedstrijden van bedrijven, om zich te onderscheiden. Bijvoorbeeld Great place to work. Een concrete naam voor dit initiatief heb ik nog niet, omdat het moet samenvallen met een domeinnaam die vrij is. Het mag ook Latijn of van mijn part Grieks zijn.

Dan is het de vraag hoe we dit gaan organiseren, in Nederland zou je per provincie kunnen kijken, maar ook per branche of vakgebied. Zo groot is Nederland niet, dus dat moet mogelijk zijn.

Vervolgens zijn er nog allerlei vragen waar we een antwoord op moeten zien te vinden, maar dat lukt wel. Het belangrijkste is het statement dat de lat van het management en de leidinggevende in Nederland omhoog kan en wat mij betreft moet om mee te kunnen draaien in de wereld. We moeten elkaar helpen om veilig boven het maaiveld uit te steken en er je voordeel mee te doen.

Graag uw reacties.

Tjibbe Joustra, een matig bestuurder met zonnekoningallures, duikt keer op keer weer op.

Hoge salarissen managers wijzen op grote schaarste

Zelfs de meest incompetente bestuurder heeft keer op keer weinig problemen om aan een nieuw riant baantje te komen. Als we ook letten op de riante salarissen die in de top van het bedrijfsleven en de non-profitsector uitbetaald worden kan slechts één conclusie worden getrokken: we kampen met een enorm tekort aan managers. Wat doen we aan dit grote, dringende probleem?

Managers, loonmatiging en mindere goden
Er komen er steeds meer van. Managers. Ze krijgen ook steeds meer betaald. Zo is in crisisjaar 2010 het gemiddelde inkomen in Nederland ongeveer gelijkgebleven, maar stegen de topsalarissen met 14%. Loonmatiging is goed voor de economie, wordt Jan Modaal wijsgemaakt, maar voor zichzelf  hebben de heren wat rianters in gedachten.
Volgens managers zijn managers onmisbaar. Ze houden zich bezig met belangrijke dingen als huisstijlveranderingen, overnames en maatschappelijke verantwoordelijkheid. Mogelijk bedoelen ze hiermee het aan werk helpen van oud-politici. Ook maken ze hun bedrijven steeds efficiënter en bedenken ze handige dingen voor de mensen als een 0900-lijn waar je ook als je in de wacht staat de volle mep betaalt.

Goede managers zijn schaars
Je ziet steeds weer dezelfde gezichten opduiken bij grote bedrijven en non-profitinstellingen.

Tjibbe Joustra, een matig bestuurder met zonnekoningallures, duikt keer op keer weer op.
Tjibbe Joustra, een matig bestuurder met zonnekoningallures, duikt keer op keer weer op.

Of ze nu goed hebben gepresteerd of juist een enorme wanprestatie hebben geleverd maakt weinig uit. Managers en oud-politici worden beter gerecycled dan welke grondstof dan ook. Kortom: managers lijken uitermate schaars te zijn. Bijzondere mensen dus. Die mag je daarom best flink belonen, vinden managers. Zoals ex-generaal Brinkman die keer op keer tegen een riant tarief als interimmanager werd ingehuurd bij het slechtste ziekenhuis van Nederland, het IJsselmeerziekenhuis.

Vroeger was er minder schaarste aan managers. De topman van, zeg, NS was gewoon een NS’er van de werkvloer die beter leiding gaf dan zijn collega’s. En ondergeschikten genoeg. Om promoties werd gevochten. Opleiding deed je gewoon in je vrije tijd. Maar goed. Het is nu allemaal veel beter geregeld. Met Em Bie Ee en een Academy of Excellence. Daar kan zo’n NS-strebertje niet tegenop, al weet hij veel meer van treinen.

De dreiging van het buitenland
Nederland is, beweren managers, een lagelonenland voor managers. Nederland dreigt leeggeroofd te worden door Amerikaanse headhunters die onze schaarse resources komen plunderen. Niet de massale uittocht van gepromoveerde bèta’s en toponderzoekers is een probleem, getuige hun bedroevend magere salaris, maar de schaarste van onze unieke, onvervangbare managers. Een topman van, zeg, Microsoft verdient veel meer dan een ING-opperheerser. En dat kan natuurlijk niet. Straks worden onze mega-managementtalenten weggekocht door die vette, nietsontziende roofkapitalisten van aan de andere kant van de grote plas. Dat laten we ons natuurlijk niet gebeuren. Zonder Organon en Sluis Zaden kunnen we wel maar zonder onze managers? We zullen gehuld in jute zakken op het land zwoegen, de stijgende zeespiegel laat alles onder de Vaalserberg onderlopen, kortom: het licht gaat uit.

De oplossing: gastarbeiders
In India en China worden jaarlijkse groeicijfers bereikt waar de westerse industrielanden stikjaloers op zijn. Bedrijven uit beide landen zijn overal op overnamejacht, zelfs onze nationale trots Hoogovens is nu onderdeel van Tata  Steel. Het is duidelijk dat hier een grote bron van managers te vinden is die bereid is om voor een schamele grijpstuiver hun talenten in Nederland te ontplooien.

Ons land wordt gered van de ondergang. Eindelijk hoeven de arme, overbelaste managers hier niet langer te zuchten onder een hoge werkdruk. De grootste minkukels kunnen van hun onverdiende VUT-regeling genieten. De rest kan misschien de politiek in, provinciale-statenlid worden of zo. Kortom: lang leve de globalisering.