materialisme

De vrij eenvoudige manier waarop volgens Charvaka kennis tot stand kwam. Bron: Wikimedia Commons

Charvaka, de verdwenen Indiase verlichting

Charvaka was alles wat de heersende brahmaanse priesterkaste, of de binnenvallende moslimlegers,  niet waren. Rationeel, waarneming als enige basis van waarheid, het ontkennen van spiritualiteit. Werd in India de basis van de moderne wetenschap gelegd?

Wat weten we van charvaka?
Charvaka ontstond ongeveer zeshonderd jaar voor de geboorte van Jezus, ongeveer tegelijkertijd met het boeddhisme en het jaïnisme. Op dat moment verkeerde het heersende vedische hindoeïsme in crisis. De bevolking nam voortdurend toe. Er vormden zich grotere staten, die uniforme ideologieën nodig hadden om de bevolking aan zich te verbinden. Niet voor niets ontstonden in die tijd de twee belangrijkste niet-hindoe godsdienste in India: het boeddhisme en het hier minder bekende jaïnisme. Er ontstond ook een derde denkstroming, die radicaal afweek van zowel hindoeïsme als de twee nieuwe godsdienste: charvaka. Charvaka wees namelijk alle geloof in goden, mystieke rijken etcetera af. Het enige wat volgens charvaka bestaat, is datgene wat je waarneemt. Inferentie, het afleiden van nieuwe informatie op basis van de waarnemingen, is volgens charvaka per definitie onbetrouwbaar. Alleen als deze voorspelling door middel van een waarneming wordt bevestigd, is sprake van waarheid.

De aanhangers van charvaka zagen brahmaanse priesters als charlatans die goed geld verdienden aan de onnozelheid van de ongeletterde gelovigen. Ook om de betrouwbaarheid van vedische teksten moesten ze lachen. Deze stonden, zoals overigens alle religieuze geschriften, vol tegenstrijdigheden en

Levensgenieten

De vrij eenvoudige manier waarop volgens Charvaka kennis tot stand kwam. Bron: Wikimedia Commons
De vrij eenvoudige manier waarop volgens Charvaka kennis tot stand kwam. Bron: Wikimedia Commons

Charvaka doet sterk denken aan het Griekse epicurisme, dat al eerder op Visionair aan de orde is gekomen. Net zoals epicuristen, waren de aanhangers van charvaka levensgenieters. Ze geloofden ze in het hedonisme, niet alleen voor zichzelf maar ook voor anderen,  als hoogste goed. Mogelijk is er wederzijdse beïnvloeding geweest. Grieken en Indiërs werden beide begrensd door het Perzische Rijk. De goede wegen van de Perzen maakte reizen en handelsverkeer mogelijk.

Een kenmerkende uitspraak van charvaka is de volgende:

Er is geen andere wereld dan deze
Er is geen hemel en geen hel
Het domein van Shiva en soortgelijke bereiken
Zijn uitgevonden door stompzinnige oplichters.

— Sarvasiddhanta Samgraha, Vers 8
Voor de in India populaire zelfkastijding en vasten, wat onder vedische hindoes bekend stond als methode om verlichting te bereiken, hadden de charvaka-aanhangers geen enkel respect. Lijden zagen ze al zinloos.
Het genot  van de hemel ligt in het eten van smakelijk voedsel, gezelschap  van jonge vrouwen, rijke gewaden, parfums, guirlandes, sandelhoutpasta… terwijl moksha (uithongering) dood is, het stoppen van de levensadem… wijzen moeten daarom geen pijn lijden voor moksha.
Een dwaas put zichzelf uit door boetedoening en vasten. Kuisheid en dergelijke bepalingen zijn uitgevonden door slimme zwakkelingen.
— Sarvasiddhanta Samgraha, Verzen 9-12
De ultieme hel voor een beoefenaar van charvaka was onderworpen te zijn aan het gezag van een ander, de hemel om te leven als vrij mens. Kortom: de gemiddelde Europeaan of Amerikaan zou het goed kunnen vinden met charvaka’s.

De ondergang van charvaka
Waarom is charvaka zo volkomen en totaal verdwenen? Ik denk persoonlijk dat dit door het ontbreken van een priesterorde kwam. Voor een brahmaan betekent zijn kennis van de vedische geschriften, zijn sociale status en inkomen. Voor een moslim eveneens: de islam is zowel een religie als een politiek systeem, waarin de moslims de heersende positie innemen. Charvaka’s vonden teksten, geschreven door anderen niet een erg hoge status hebben. Dat gold natuurlijk ook voor hun eigen teksten. Kortom: er was geen belanghebbende om charvaka in stand te houden. Het was verstandiger om bijvoorbeeld zich tot moslim of hindoe te bekeren, het spelletje mee te spelen en verder met rust gelaten te worden door de moordzuchtige moslims of brahmanen, dan om martelaar voor het charvaka-gedachtengoed te worden.

Er zijn nauwelijks geschriften van charvaka bewaard gebleven. Net als het epicurisme in Europa, vonden de heersende religies charvaka onethisch en verderfelijk. Moslims moesten sowieso niets van atheïsten hebben. Uit verslagen van de islamitische heerser Akbar blijkt dat hij en zijn hof de charvaka-aanhangers ‘niet verlicht’ vonden.

Hoe ontsnapte de Verlichting in Europa aan het lot van charvaka?
Het had ook weinig gescheeld, of aan deze kant van het Iraanse hoogland was er een einde gekomen aan de Verlichting. Gelukkig kenden we hier in Europa een scheiding van kerk en staat. Ook was er hier, om te beginnen met Aristoteles, een sterke traditie van natuurfilosofie en later, in de middeleeuwen, gilden van vakmensen. Kortom: kennis had waarde. De Reformatie leidde tot een einde aan de wurggreep van religie – die in Europa al een stuk minder sterk was dan in India en de islamitische wereld. Toen de wetenschappelijke methode, en wetenschappelijke experimenten eenmaal gevestigde praktijken waren, ontstond een industrie die behoefte had aan mensen met wetenschappelijke kennis en er ook voor wilde betalen. Kortom: verlicht denken leverde vanaf dat moment status op. Hadden de charvaka-aanhangers een empirische natuurfilosofie ontwikkeld, dan hadden ze zichzelf onmisbaar gemaakt als technisch kaste en de industriële revolutie in India laten beginnen.

Bronnen:
en.Wikipedia, Charvaka
The Charvaka System, p. 2-12

Auto's worden steeds minder populair onder jongeren. Die geven hun geld liever uit aan immateriéle dingen.

Materialisme steeds meer achterhaald

De huidige economische theorie is gebaseerd op schaarste. Hoe groter de vraag, hoe kleiner, en duurder, het aanbod. De realiteit is steeds meer anders. Hoe kunnen we een economisch model ontwikkelen dat in lijn is met de nieuwste wetenschappelijke inzichten?

De onzin van schaarstetheorieën
Keer op keer horen we van zogeheten deskundigen, dat grondstoffen en energie steeds schaarser worden. Inderdaad kost het steeds meer energie om bepaalde grondstoffen te winnen. De grondstoffen op zich, echter, zijn bepaald niet schaars. Neem nu bijvoorbeeld goud. Ongeveer drie-miljardste deel van de aardkorst bestaat uit goud. Dit is niet veel, maar als al dit goud op één plaats als taartpunt zou worden geconcentreerd, zou een halve vierkante kilometer van de aardoppervlakte uit puur goud bestaan. En dan reikend tot de aardkern. Goud is niet erg nuttig, maar koolstof is dat wel. Dit zeer nuttige element, waaruit onder meer diamant, grafeen en alle levende wezens bestaan, is werkelijk overal om ons heen in enorme hoeveelheden. Samengevat: aan de atomen ligt het niet. Die zijn er genoeg, en kunnen we gemakkeljk hergebruiken. Waar ligt het dan wel aan?

Energie dan misschien. Inderdaad staan de kranten bol van oprakende fossiele energie. De Nederlandse gasbel is rond 2030 leeg, menig olieveld is al uitgeput en ook de makkelijk winbare steenkool raakt schaars. Echter: elke dag komt de energie met bakken tegelijk uit de hemel. Een uurtje zonneschijn levert meer energie dan het wereldenergieverbruik in een jaar. Leggen we één procent van het aardoppervlak vol met zonnepanelen, bijvoorbeeld tien procent van de Sahara, dan levert dit voldoende energie om deze en komende generaties duurzaam van alle benodigde energie te voorzien. Winnen we uit zeewater uranium en thorium en stoken we dit op in kweekcentrales, dan is er met het huidige energiegebruik nog letterlijk voor miljarden jaren energie.

Auto's worden steeds minder populair onder jongeren. Die geven hun geld liever uit aan immateriéle dingen.
Auto’s worden steeds minder populair onder jongeren. Die geven hun geld liever uit aan immateriéle dingen.

Kunstmatige schaarste
De vraag is onontkoombaar. Als de grondstoffen en energie letterlijk voor het oprapen liggen, waarom is er dan nog steeds zoveel armoede? Het antwoord: technieken om grondstoffen en energie te winnen zijn zeer gecentraliseerd. Als er geen grootschalige oliewinning zou zijn, zouden Nederlanders en Belgen houtvergassers of biogasmotoren gebruiken in hun auto’s, en zouden elektrische auto’s veel populairder zijn dan nu. Vuilnisbelten zouden veel meer dan nu, massaal afgegraven worden en omgezet in waardevolle grondstoffen, zoals nu in derde wereldlanden noodgedwongen gebeurt. Technieken die een echte doorbraak vertegenwoordigen, zoals 3D printen, werden tot voor kort met patenten afgeschermd (pas in 2014 is het SLS patent vervallen, waardoor er open source SLS metaalprinters kunnen worden gebouwd). Ruimtelijke ordening wetgeving maakt de woningbouw in onder meer Nederland en België veel te duur, waardoor woonlasten vier keer hoger zijn dan nodig. De rijkste bron van zowel energie als grondstoffen, het zonnestelsel buiten de aarde, ligt buiten bereik omdat het Ruimteverdrag inzet van kernreactoren als raketmotor verbiedt en zelfs geen beperkte eigendomsclaims op hemellichamen buiten de aarde erkent. Zonder deze wettelijke obstakels, was er een race naar de ruimte geweest, waarbij de eerste ertsmijnen in de planetoïdengordel al decennia operationeel waren geweest. Onze smartphonms waren dan niet geproduceerd met coltan afkomstig van kindslaven uit Oost-Kongo, maar van zeldzame elementen van Psychre of Kleopatra.

Overvloed onontkoombaar; materialisme achterhaald
Toch is ondanks deze armoedegenererende wetten en regels, een enorme, onstuitbare technische revolutie aan de gang. Dingen zoals encyclopedieën, telefooncentrales, spelletjes en platenkasten die een paar decennia geleden samen tienduizenden euro’s kostten, maken nu onderdeel uit van een eenvoudige smartphone. Kortom: bezit wordt steeds meer gemeengoed en de culturele trek die bezit vooropstelt, het materialisme, is hiermee steeds meer achterhaald. De jongere generaties hebben dit als geen ander door. Jongeren willen geen auto meer bezitten, maar delen een auto. Ze kopen niet, maar huren. De nieuwe rijkdom van de toekomst wordt aandacht (mensen kunnen immers niet bijgemaakt worden), netwerken en ideeën. Grond kan als enige niet worden bijgemaakt. Netwerken van co-creators worden de ware scheppers van rijkdom. Wat bedrijven als Facebook waardevol maakt is niet hun exclusiviteit, maar het grote aantal deelnemers.

Kan ruimtevaart de greep van de elite behouden?
Bestaande elites controleren nu fossiele brandstof, mijnen en dergelijke. Met de opkomst van zonnepanelen nu en straks: plasmavlamscheiders, waar mee afval is te verwerken, wordt het nu fysiek steeds meer onmogelijk om dit soort activiteiten centraal te controleren. De uitzondering is ruimtevaart, wat op dit moment miljardeninvesteringen vereist. Maar ook hier breekt crowdsourcing aan. Microsatellieten kosten maar enkele duizenden euro’s. De eerste werkende 3D printer is al gelanceerd en er zijn plannen in de maak om met 3D printers ruimtekolonies te bouwen. Een handige groep hackers kan in de nabije toekomst, mogelijk nu al, in principe een zichzelf vermenigvuldigende mijnrobot ontwikkelen, die op een near earth asteroïde kan worden losgelaten. In principe is er dan na enkele jaren genoeg machinerie in de ruimte aanwezig om een grootschalige ruimtekolonie te scheppen.