terrorisme

Breivik noemt zichzelf een ridder, maar deed dingen die volledig in strijd zijn met de riddereed.

Was Breivik krankzinnig of visionair?

Veel mensen kunnen er -begrijpelijk- met hun verstand niet bij dat iemand in koelen bloede zeventig tot tachtig mensen afslacht. Ook psychiaters tasten in het duister over de beweegredenen van de man. Wat als wat hij zegt waar is en hij inderdaad uit politieke overtuiging deze moorden gepleegd heeft?

Wie is Anders Breivik?

Over het leven van Anders Behring Breivik zijn enkele details naar boven gekomen. Bekend is dat hij op school een intelligente leerling was die het geregeld opnam voor klasgenoten die werden gemolesteerd. Later belandde hij in de tegencultuur en bracht hij zijn avonden door met het spuiten van graffiti in Oslo. Later begon hij voor zichzelf en boekte hierbij voldoende succes voor het bijeengaren van een redelijk kapitaal.

Hij woonde tot zijn dertigste bij zijn  moeder. Hij was hier klaarblijkelijk niet erg gelukkig mee, getuige de vele denigrerende opmerkingen in zijn manifest over feminisme.
Hij slaagde er in met diverse betrekkingen en eigen bedrijven enkele honderdduizenden euro’s bij elkaar te krijgen die hij in zijn geheel aanwendde om zijn aanslagen voor te bereiden en uit te voeren.

Is Breivik krankzinnig?
Door veel commentatoren is Breivik een psychopaat genoemd. Dit is begrijpelijk; dit maakt deze schokkende gebeurtenissen het gemakkelijkst om te verwerken. Hiervoor pleit dat hij klaarblijkelijk geen remmingen had om willekeurig een grote hoeveelheid mensen af te slachten en zijn vermogen om maandenlang alleen te zijn. Ook heeft hij een zeer hoog ontwikkeld gevoel van eigenwaarde, op het narcistische af.

Breivik noemt zichzelf een ridder, maar deed dingen die volledig in strijd zijn met de riddereed.
Breivik noemt zichzelf een ridder, maar deed dingen die volledig in strijd zijn met de riddereed.

Hiertegen pleiten echter doorslaggevend de jarenlange, haast dwangmatig goed geplande voorbereidingen die de man pleegde om zijn daad te volvoeren. Psychopaten zijn hier te ongeordend voor. Hij slaagde er in gedurende vele jaren de Noorse politie, buren en geheime dienst om de tuin te leiden, de ingrediënten voor de ammoniumnitraatbommen en zware wapens ongemerkt in handen te krijgen en zonder scheikundige opleiding hier explosieven uit te bereiden.

Bij de voorbereiding van zijn gruweldaden legde hij persoonlijke kwaliteiten aan de dag die doorgaans als bewonderenswaardig worden gezien. En weinig bij psychopaten voorkomen.

Moordenaars zijn niet per definitie krankzinnig
Dat iemand in staat is mensen te vermoorden maakt iemand niet per definitie tot krankzinnige. Weliswaar heeft de mens (gelukkig) een sterke aangeboren remming om andere mensen te vermoorden, maar deze remming is door conditionering te doorbreken.
Er worden door koningin Beatrix en andere hotemetoten geregeld allerlei lintjes opgeprikt bij mensen die zijn opgeleid om te doden en hier succes mee boekten. De menselijke geschiedenis is bezaaid met gevallen waarin georganiseerde moordpartijen, ook wel bekend als oorlogen, plaatsvinden en de grootste moordenaars als grootste helden worden vereerd. Dat wil zeggen: als ze winnen. Breivik ziet zichzelf als soldaat, als een eenmansleger dat het opneemt tegen de ‘multiculturele, marxistische elite’.

Klassiek-psychologische verklaringsmodellen, waarin de tempeliersorde als substituutvader en vrouwenhaat door een overheersende moeder een belangrijke rol spelen, zijn, kortom, kansrijker dan de aanname dat Breivik een psychopaat is. Vermoedelijk (we kunnen alleen speculeren) heeft hij de rampzalige situatie van zijn gezin (moeder en zuster door geslachtsziekten gehandicapt) gezien als symptomatisch voor het verval van de Noorse en westerse samenleving. Zijn vader was bepaald geen inspirerend rolmodel, waardoor hij zijn toevlucht zocht tot een ideaalbeeld: de moderne incarnatie van de ridder. De voornaamste reden waarom Breivik tot zijn gruweldaden kwam, is echter niet emotioneel of psychologisch. Hij was (en vermoedelijk: is) er intellectueel van overtuigd dat de problemen zo ernstig zijn dat alleen door deze beestachtige slachtpartij aan te richten, er een kans bestaat dat ze opgelost kunnen worden.

Op welke punten heeft Breivik gelijk?
Wie het omvangrijke geschrift van Anders Breivik doorleest, komt tot de conclusie dat de man over enkele zaken inderdaad de spijker op zijn kop slaat, maar op andere punten faliekant de mist in gaat.

Volgens het kunstwereldje is deze pindakaasvloer erg kunstzinnig. Dit terwijl er miljoenen mensen met de hongersdood worden bedreigd.
Volgens het kunstwereldje is deze pindakaasvloer erg kunstzinnig. Dit terwijl er miljoenen mensen met de hongerdood worden bedreigd

Europa is haar wortels kwijt
Breivik heeft zonder meer gelijk in de constatering dat er in de laatste decennia een culturele oorlog heeft gewoed van een ‘progressieve’ elite tegen de eigen geschiedenis en cultuur. Deze oorlog is alleen te vergelijken met die in het moderne China tijdens de Culturele Revolutie heeft plaatsgevonden. Het resultaat is dat de Europese bevolking cultureel gezien verweesd is. Vooral het cultuurrelativisme heeft er toe geleid dat de maatschappij haar richting is kwijtgeraakt. Door haar geschiedenis te ontkennen en te vergeten is Europa haar toekomst kwijtgeraakt.

Islamisering
Verder ziet hij de islamisering en het snel toenemende aantal islamieten als een grote bedreiging voor Europa. Inderdaad is het vooruitzicht dat de  akelige politieke en religieuze ideeën van de omstreden uitvinder van de islam, Mohammed, een grote invloed krijgen in Europa bijzonder onaangenaam.
We moeten echter wel constateren dat de islam intellectueel gezien weinig voorstelt en vooral de beschrijving van het paradijs op de lachspieren werkt. De inspirator van het christendom, de visionaire Jezus van Nazareth, en de grondlegger van het boeddhisme, prins Siddharta Gautama, of wat dat betreft de edele hoofdpersonen in het magistrale hindoeïstische epos Mahabharata, waren oneindig veel verhevener en stralender persoonlijkheden dan de wrede, manipulatieve, door jaloezie en machtshonger geplaagde koopman Mohammed en diens handlangers.

De islam heeft zich slechts kunnen handhaven en uitbreiden door de ijzeren discipline die dit geloof zijn aanhangers oplegt. Het kan alleen gedijen in een klimaat van angst en intimidatie, in een maatschappij waarin mensen hun gevoel voor rechtvaardigheid en spirituele eigenwaarde kwijt zijn geraakt. Niet voor niets gaf Mohammed zijn volgelingen de opdracht om de gevreesde Arabische spotdichter Ka’b ibn al-Ashraf die hem op de hak nam, alsmede andere spotdichters, te vermoorden.

In een vrije maatschappij wordt religieuze zotteklap niet zonder meer door politici en media in bescherming genomen. Godsdienstig geïnspireerde terreur en intimidatie door islamieten, de reden dat veel ex-islamieten voor hun leven moeten vrezen, worden beantwoord door kordaat politieoptreden. Hiermee verdwijnt het beschermende schild voor de islam; zal de bekrompen islamitische denkwijze zo veel externe en interne spot opwekken, dat islamieten hun geloof zullen opgeven of op een hoger plan brengen (e.g. Ahmadiyya, ibadisme of soefisme).

Monoculturalisme versus multiculturalisme.
Waar door de culturele elite het zogeheten multiculturalisme wordt opgehemeld, constateert Breivik terecht dat dit een intellectueel monstrum is. Multiculturalisme betekent namelijk: het hanteren van meerdere, met elkaar strijdige ethische stelsels tegelijkertijd. Een voorbeeld van een multiculturele staat was het Zuid-Afrikaanse apartheidsbewind (waarbij de zwarte culturen een ondergeschikte rol speelden). Monoculturele landen als Japan, Zuid-Korea en China doen het economisch erg goed. Klaarblijkelijk is een multiculturele samenleving dus niet nodig om een welvarende en succesvolle samenleving te scheppen, als deze samenleving maar open staat voor externe ideeën en de bruikbare elementen hierin overneemt en doorontwikkelt.

Waar Breivik er naast zat
Ondanks dat hij op meerdere punten een juiste analyse maakte van de Europese ziekte, bracht zijn logica hem er toch toe om een beestachtige slachtpartij aan te richten die  alles geweld aandeed waar de Europese normen en waarden voor staan. De reden: hij ging op enkele essentiële punten totaal de mist in, waardoor hij onnoemelijk menselijk leed heeft aangericht en de Europese cultuur te schande heeft gemaakt. Hiermee maakte Breivik zichzelf net als Adolf Hitler voor hem, onderdeel van het Europese probleem, niet van de oplossing.

Breivik was even moordzuchtig als ayatollah Khomeini, die kleine kinderen met een plastic sleuteltje om de nek voor tanks liet uitlopen als levende mijnenvegers.
Breivik was even moordzuchtig als ayatollah Khomeini, die kleine kinderen met een plastic sleuteltje om de nek voor tanks liet uitlopen als levende mijnenvegers.

Breivik kent geen moraliteit.
Net als de marxisten en islamieten waarop Breivik zo afgeeft, ziet hij mensen als vee, als klei die kan worden gemanipuleerd om historische processen te verwezenlijken. Elke daad is geoorloofd om een doel te bereiken: het doel heiligt de middelen. Het ontgaat hem totaal dat de oorlog tussen de christelijke idee en de islamitische, voor een groot deel om deze moraliteit draait.

Breivik richtte zijn wraak niet op misdadigers, bijvoorbeeld verkrachters of pooiers als Saban Baran, maar op een groep kinderen en jonge volwassenen. Hiermee stelt hij zich op hetzelfde morele vlak als veel islamieten en marxisten, denk aan Stalin, Khomeini en Pol Pot.

Breivik stelt geen alternatief voor.
Breivik kent geen moraal, geen spirituele inspiratie, dus kon hij niets anders dan verderf zaaien. Zoals de Leidse professor Afshin Ellian, die als Iraanse vluchteling de islam uit bittere ondervinding kent, al zeer terecht stelde: Breivik dacht bij het voorbereiden en uitvoeren van zijn aanslagen als een islamist, niet als een verdediger van waar Europa voor staat.

Hij gaf met zijn daden aan dat hij net als de omstreden uitvinder van de islam, Mohammed, gelooft dat het doel de middelen heiligt. Hiermee onderwierp hij zich aan het kwaad. Zelfs een derderangs geloof als de islam zal de culturele oorlog winnen als er geen alternatief, een modern metafysisch en ethisch systeem, tegenover staat.

Staatskerk
Breivik verwijst in zijn manifest vaag naar een ‘Europese Kerk’ die deze culturele oorlog moet gaan leiden. Hiermee verdwijnt het onderscheid tussen kerk en staat, een andere unieke christelijke en Europese kernwaarde.
Kortom: als Breiviks plannetjes uit worden gevoerd, zal zijn glorieuze Europa veel weg hebben van een islamitisch kalifaat onder een andere naam.

Het vermoorden van kinderen is één van de ergste zonden in het christendom.
Het vermoorden van kinderen is één van de ergste zonden in het christendom.


Wat is dan wel een oplossing?

Wat Europa nodig heeft is een heropstanding van de spiritualiteit, van de moraliteit, geen slachtpartijen op misleide kinderen die in strijd zijn met alles waar de Europese normen en waarden in het algemeen en het christendom in het bijzonder voor staan. Breivik noemde zichzelf een ridder. Ridders zweren de zwakken en de onschuldigen te beschermen en zich aan de geboden van het christelijk geloof te houden.

De beste kandidaat is een versie van het christendom die in harmonie is met de moderne wetenschap (en wetenschap in het algemeen). Hierbij past een geloofspraxis die de nadruk legt op ethiek. Ook andere spirituele tradities, zoals het hindoeïsme of andere spirituele religies (boeddhisme, baha’i, sikhisme, zoroastrisme) bevatten veel waardevolle elementen die als inspiratiebron kunnen dienen.

Slagen we erin een spirituele renaissance van Europa te bereiken, dan zal niet alleen Europa gered worden, maar zal Europa weer opnieuw een licht worden dat de rest van de wereld inspireert.

De weg naar de redding van Europa, en zelfs de wereld, ligt niet in wapengeweld en moorden, zoal Breivik denkt, maar binnen ons, in ons hart. Falen we, weigeren we te kiezen voor het Licht, dan zal een ongekende periode van duisternis aanbreken.

Bron:
A. Breivik, 2083 – A European Declaration of Independence (2011)

Pakistan bestaat uit twee dichtbevolkte eilanden: de noordelijke en de zuidelijke Indusvallei.

Islamistisch terrorisme voor Pakistan logische optie

Geopolitiek gezien is de situatie van Pakistan uiterst beroerd. Geen wonder dat Pakistaanse leiders terugvallen op islamitisch fundamentalisme en terrorisme.

Pakistan bestaat uit twee dichtbevolkte eilanden: de noordelijke en de zuidelijke Indusvallei.
Pakistan bestaat uit twee dichtbevolkte eilanden: de noordelijke en de zuidelijke Indusvallei.

Alleen islam brengt eenheid in Pakistan
Pakistan bestaat geografisch gezien voornamelijk uit een dichtbevolkte riviervallei: de Indusvallei, waarvan het noordelijk deel de provincie Punjab vormt. In deze provincie woont zestig procent van de Pakistaanse bevolking. De Punjab vormt dan ook het geografische hartland van Pakistan en is de basis van politieke invloed. In de overige gebieden: de Thar-woestijn op de grens met India,  het woestijnachtige Baluchistan op de grens met Iran, NWFP (het bergachtige grensgebied met Afghanistan) en Sindh, de zuidelijke Indusvallei, worden andere talen dan Punjabi gesproken. De havenstad Karachi (en de omringende provincie Sindh) kent de nodige rivaliteit met het noorden.

Pakistan kent maar één verbindend element. Na het uitmoorden en verdrijven van vrijwel alle hindoes en sikhs in 1948 en de jaren daarna, is 98% van de bevolking islamiet. De politieke leiders van Pakistan beroepen zich daarom graag op de islam. Ook beschouwen Pakistanen  zichzelf als Arischer, en “dus” behorend tot een meer superieur ras, dan de donkerhuidiger bevolking van het Indiase subcontinent.

Pakistan: rivieren van bloed
De geschiedenis van Pakistan is, zelfs naar islamitische maatstaven, bloedig. Bij de onafhankelijkheid vielen al miljoenen doden. De grondslag voor het moderne Pakistan werd na de bloedige afsplitsing van Bangladesh gelegd. Het Pakistaanse leger heeft rond 1971 volgens schatting van de overheid van Bangladesh, drie miljoen, voornamelijk hindoeïstische, Bangladeshi’s gedood (naast massale verkrachtingen en martelingen). Ik heb persoonlijk nog een bedelaar gezien waarvan de ogen door het Pakistaanse leger waren uitgestoken. India greep na voortdurende provocaties in en het Indiase leger walste in slechts twee weken vernietigend over het Pakistaanse leger heen.

De gekozen president Zulfikar Ali Bhutto werd door het woedende leger verantwoordelijk gehouden voor deze grievende nederlaag tegen wat ze als een minderwaardig ras beschouwden. Generaal Zia ul-Haq greep de macht en doodde Bhutto (de vader van Benazir) in een schijnproces. Zia ul-Haq wilde voorkomen dat nog meer delen van Pakistan zich af zouden splitsen. Ul-Haq kreeg legitimiteit door Pakistan te islamiseren. Hij voerde de sharia in, wat slecht nieuws voor de Pakistaanse vrouwen en religieuze minderheden betekende en gaf opdracht tot het ontwikkelen van de Pakistaanse atoombom. Hiermee werd hij een held in de ogen van de meeste Pakistaanse islamieten.

Opeenvolgende Pakistaanse regeringen probeerden aartsrivaal India af te troeven, zonder veel succes. Daarvoor is de omvang en bevolking van Pakistan te klein, slecht opgeleid en corrupt. De hoge uitgaven aan het leger maakten dat het onderwijs verkommerde. Islamisten namen deze taak over.

Rivaliteit met India
Het Indiase subcontinent kent twee rivierensystemen: dat van de Ganges en Brahmaputra (die de Indiase deelstaten Uttar Pradesh, Bihar, West-Bengalen en Assam, alsmede Bangladesh (waar Ganges en Brahmaputra samenkomen), omvatten, en de Indus. Waar de meer intellectuele (ook overwegend islamitische) bevolking van Bangladesh zich beperkt tot een ongemakkelijke rivaliteit met India, is India voor Pakistan een allesbepalende obsessie. Het Indiase leger is veel groter en sterker dan het Pakistaanse en alleen de dreiging met atoomwapens (verkregen dankzij Nederlandse “ontwikkelingshulp”) geeft Pakistan nog enige grandeur.
De realiteit is echter dat alleen de grote hoeveelheid Amerikaanse hulp voorkomt dat het land afzakt tot onder het niveau van Bangladesh.

Ook Pakistan zelf wordt geteisterd door haat, geweld en terreur.
Ook Pakistan zelf wordt geteisterd door haat, geweld en terreur.

Terreur als strategische optie
Pakistan heeft slechte ervaringen met openlijke oorlogen met India, zowel in Kashmir als in Bangladesh. Het voornaamste strategische wapen van Pakistan is de islamitische minderheid in India, vooral in Kashmir. Het armoedige, door haat, bloedig geweld en corruptie geteisterde Pakistan is echter niet bepaald een aanlokkelijk gidsland. Zeker niet in Kashmir waar men Pakistan van nabij kent.

Terreur heeft echter twee grote voordelen voor Pakistan. Ten eerste betekent het voor India dat het land heel veel energie moet steken in het beveiligen van het land. Elke zware terreuraanslag in India betekent gezichtsverlies, terwijl de risico’s voor Pakistan minimaal zijn. ten tweede dwingt het de Amerikanen om Pakistan te steunen om te voorkomen dat islamisten de macht grijpen in Pakistan. Dezelfde strategie die dictator Saleh in Jemen toepast.

Het lijkt er echter op dat dit spelletje steeds minder goed gaat werken. India is voor de VS als tegenwicht tegen China een veel nuttiger bondgenoot dan Pakistan. Zeker nu het islamitisch terrorisme vermindert en de VS zich terugtrekt uit Afghanistan.  Geen wonder dat de politieke leiders in Pakistan zich steeds meer zorgen maken.

Islamitische terroristen zijn over het algemeen weinig creatief. Gelukkig.

Terroristen weinig creatief

Gelukkig blijken terroristen als wijlen dwangneuroot Osama bin Laden (als we de Amerikanen tenminste moeten geloven), hopeloos voorspelbaar. De ellende is pas echt niet te overzien als een creatieve groep terroristen toeslaat. Hoe zou een slimmere terrorist te werk gaan?

Waarom wordt terrorisme toegepast?
Een terrorist is iemand die probeert een doorgaans politiek doel te bereiken door angst te zaaien. In een beperkt aantal gevallen is terrorisme effectief. Over het algemeen gaat het dan om een asymmetrisch conflict tussen een non-state actor versus een overheid. De scheidingslijn tussen guerilla-oorlog en terrorisme is dun, de reden dat staten die te kampen hebben met een gewapende verzetsbeweging dit verzet doorgaans afdoen als terrorisme. Toch is terrorisme duidelijk verschillend van gewapend verzet. Zo is terrorisme specifiek gericht op niet-militaire doelen, met als doel de bevolking schrik aan te jagen, de tegenstander (doorgaans een overheid) te vernederen of angst aan te jagen; kortom zoveel schade aan te richten dat de oppermachtige tegenstander  gedwongen wordt te onderhandelen of de terroristen hun zin te geven.

Werkt terrorisme?

Islamitische terroristen zijn over het algemeen weinig creatief. Gelukkig.
Islamitische terroristen zijn over het algemeen weinig creatief, omdat islamisten religieuze bezwaren hebben tegen innovatie (bida).

Burgers van een land reageren over het algemeen woedend als onschuldige mensen het slachtoffer worden van terreur. De populariteit van de zittende regering schiet omhoog en deze krijgt de vrije hand om het leger en de geheime diensten hard op te laten treden. De reden dat sommige regimes
In bepaalde gevallen werkt terrorisme echter wel. Er moet dan sprake zijn van een controversieel beleid, waar maar weinig mensen achter staan. Zo slaagde Al Qaeda er in het resultaat van de Spaanse verkiezingen te beïnvloeden (en zo Spanje zich terug te laten trekken uit Irak) door vlak voor de verkiezingen een metro in Madrid op te blazen. Terrorisme is het meest effectief als hiermee de sociale splijtingslijnen in een land worden vergroot en versterkt. De reden dat extremistische soennieten in Irak sji’ieten vermoorden in de hoop dat deze wraak nemen op soennieten.

Welke vormen van terrorisme kunnen we verwachten in de toekomst?

Dierenactivisten van bijvoorbeeld het Animal Liberation Front vallen soms de huizen van dieronderzoekers aan.
Dierenactivisten van bijvoorbeeld het Animal Liberation Front vallen soms de huizen van dieronderzoekers aan.

Het arsenaal aan terreurtactieken dat terroristen in de praktijk toepassen is beperkt tot  het gebruiken van explosieven of vuurwapens. De aanslagen van 11 sptember, waarbij vliegtuigen als enorme bommen werden gebruikt, waren als zodanig een trendbreuk, maar zijn een natuurlijke evolutie van het kapen van vliegtuigen, erg populair in de zeventiger jaren. Terroristen hebben geëxperimenteerd met chemische en biologische wapens, zonder veel succes.

Terroristen zijn weinig creatief om twee redenen. Ten eerste gaat het om rigide fanatici met een uiterst beperkte mentale spanbreedte. Ten tweede is het plannen en voorbereiden van een terroristische aanslag uiterst ingewikkeld. Verraad ligt altijd op de loer. Eén fout en ze belanden in de gevangenis of erger. Explosieven en vuurwapens werken doorgaans redelijk betrouwbaar. Dat is voor alternatieve terroristische middelen wel anders.

Hier zal echter verandering in komen. In de toekomst kunnen we meer psychologisch uitgekiende terreurdaden verwachten. Zo kunnen terroristische dierenrechtenactivisten moedwillig een mond- en klauwzeer epidemie of varkenspest veroorzaken om zo het eten van vlees zwaar in diskrediet te brengen. Leuk is ook het verspreiden van een lichte mate van radioactiviteit.

De ramp in Japan, waarbij Nederlandse journalisten niet wisten hoe snel ze terug het veilige vliegtuig in konden komen, bewees hoe makkelijk het is om mensen zelfs met maar een beetje radioactief materiaal flink de stuipen op het lijf te jagen.

Het thema hack-aanvallen via internet is al behoorlijk uitgemolken, maar het veroorzaken van een massapsychose in een grote mensenmenigte is dat niet. Er zijn nog meer akelige tactieken denkbaar waar we het maar niet over zullen hebben om zieke geesten niet op verkeerde ideeën te brengen.

Hopelijk blijven terroristen ook in de toekomst even fantasieloos.