Het “landdenken”

Klimaatverandering, economische crisis, het lijken de grootste problemen van de huidige samenleving. Maar in feite leggen deze probleem juist het echte grote onderliggende probleem voor. Het probleem wat eerst moet worden opgelost voordat we verder kunnen met het oplossen van de grote problemen.
De wereld is veranderd, niemand kan ontkennen de globalisering van de wereld Met gemak kun je contacten over de hele wereld leggen en alles wat je doet kan je zo de wereld in sturen. En hiermee heeft het grootste probleem van de huidige samenleving te maken, het “landdenken”. De globalisering heeft ons wel bereikt, maar ons denken is nog niet omgeschakeld. Ons denken is nog steeds een denken in ‘landen’, alles moet binnen het eigen land gebeuren. Het eigen land staat bij de mensen nog steeds centraal.
De economische crisis is een crisis die heel Europa aangaat, het is een collectief probleem. De oplossing ervoor moet dan ook gevonden worden in collectiviteit en het helpen van anderen. Maar onze grootste zorg is de economie van ons eigen land, we willen Griekenland niet helpen, want dat kost ons land geld. We zien het probleem wel goed in, maar we begrijpen niet dat het een collectief probleem is dat moet worden opgelost door middel van collectief denken en elkaar helpen. En willen we een oplossing vinden, zal deze oplossing met elkaar gevonden moeten worden en geen enkel land kan dit alleen. Maar toch willen landen er zo min mogelijk geld aan besteden om het eigen land te redden.
Hetzelfde zie je bij de klimaatverandering, er zijn nauwelijks mensen die ontkennen dat er sprake is van klimaatverandering en dat dit een probleem is. Maar de oplossing blijft uit, de klimaattop in Durban heeft weer tot niets geleid. En de grootste reden hiervoor is het “landdenken”. We denken tijdens de klimaattop nog steeds vooral aan ons eigen land, we stellen ons eigen land en de belangen van ons land centraal. Daarom willen wij pas iets doen als de andere landen hetzelfde doen. Als dit niet gebeurt, kan het namelijk ons eigen land schaden. Ons eigen land kan dan minder economische groei hebben, doordat andere landen zich niet aan regels hoeven te houden en wij wel. En dat is de reden dat we nog geen oplossing vinden, we denken niet aan de collectiviteit van het probleem, maar aan de gevolgen voor ons land van de oplossingen.
Niet de economische crisis of de klimaatverandering zijn dus het grootste probleem van onze samenleving, maar juist onze manier van denken. Het “landdenken” voorkomt dat we een oplossing vinden voor de wereldwijde problemen. In een tijd van globalisering stellen we nog steeds ons eigen land centraal en daar zit precies het probleem. Als iedereen alleen aan de gevolgen voor het eigen land denkt en niet aan de gevolgen voor de wereld, zullen oplossingen uitblijven en problemen steeds maar groter worden.