Het periodiek systeem Seaborgium (Sg)

Een serie artikelen over de verschillende elementen. De legoblokjes waarmee wijzelf, onze aarde en de materie van het universum is opgebouwd hebben allemaal hun eigen specifieke eigenschappen. In deze serie gaan we stap voor stap langs elk element en kijken we wat voor zinvolle zaken de wikipedia erover te zeggen heeft, met daarnaast een interessant filmpje van de universteit van Nottingham waarmee verschillende experimenten met het betreffende element worden gedaan.

Vandaag nummer 106 van de 118 elementen, Seaborgium (Sg).

Klik hierop om naar de wikipedia versie te gaan waarbij je gemakkelijk naar de verschillende elementen kunt doorklikken

Ontdekking

Element 106 is in 1974 vrijwel gelijktijdig onafhankelijk van elkaar ontdekt door een Russisch team onder leiding van G. N. Flerov in het Gezamenlijk Instituut voor Kernonderzoek in Doebna en een Amerikaans team onder leiding van Albert Ghiorso in Berkeley.

\, ^{249}_{98}\mathrm{Cf} + \, ^{18}_{8}\mathrm{O} \, \to\ \, ^{263}_{106}\mathrm{Sg} + 4\, ^{1}_{0}\mathrm{n}

Het Amerikaanse team noemde het nieuwe element seaborgium, terwijl de Russen vonden dat zij de credits ervoor moesten krijgen. Totdat de IUPAC in 1994 de naam seaborgium aanvaardde, was dit element bekend als unnilhexium (symbool Unh). Desondanks was deze naam erg controversiëel omdat Glenn Seaborg nog leefde.

Toepassingen

Er zijn geen praktische toepassingen van seaborgium bekend.

Opmerkelijke eigenschappen

Omdat seaborgium zich in het periodiek systeem direct onder wolfraam bevindt is het aannemelijk dat de chemische eigenschappen overeenkomsten vertonen met die van wolfraam.

Verschijning

Op aarde komt seaborgium niet in de vrije natuur voor.

Laat een reactie achter