Is de mens net als de axolotl een volwassen geworden larve? bron: Wikimedia Commons

‘Jeugd wordt verafgood’

Volgens de omstreden Russische filosoof Alexandr Dugin verafgoden we in het westen de jeugd en jeugdig gedrag en wordt hierdoor imbeciliteit beloond. Als voorbeelden noemt hij zestigjarige intellectuelen die nog met hun ‘vriendin’ een discotheek bezoeken en ander kunstmatig jeugdig gedrag dat in feite van nature niet meer voorkomt bij ouderen. Weliswaar houdt Dugin er nogal onaangename ideeën op na over onder meer imperialisme en onfhankelijkheid van kleine staatjes die aan Rusland grenzen, maar hier heeft hij op zich een punt. Verafgoden we de jeugd en jeugdig gedrag teveel en belonen we imbeciliteit? Of is de mens net als de axolotl een neotene soort?

Is de mens net als de axolotl een volwassen geworden larve? bron: Wikimedia Commons
Is de mens net als de axolotl een volwassen geworden larve? bron: Wikimedia Commons

Neotenie
Neotenie wordt in de biologie gedefinieerd als het behouden van jeugdige kenmerken bij volwassenheid. Zo is de axolotl, een bedreigde salamandersoort die de pech had dat precies in zijn leefgebied één van de grootste steden ter wereld, Mexico City, kwam te liggen, een larvestadium van de salamander die zich voortplant. Ook de mens kent jeugdige elementen die ook bij volwassenen optreden. Zo zijn ook volwassenen nog dol op spelletjes en sport. Bij andere soorten komt dit gedrag op volwassen leeftijd veel minder voor. Ook duurt het bij de mens veel langer voor individuen geslachtsrijp zijn (vgl. 14 jaar met de vier jaar van de chimpansee en bonobo) en wisselt ons gebit steeds later (de ‘verstandskies’).

Andere opvallende verschillen tussen de moderne mens en onze uitgestorven verwant, de Neanderthaler, zijn een veel kleiner seksueel dimorfisme (verschil tussen mannetjes en wijfjes), hoger voorhoofd, minder zware oogkassen, kleinere tanden, delicatere lichamen en, vermoedelijk, meer jeugdige gedragskenmerken als sociale samenwerking, affectie en bereidheid tot leren. Evolutiebioloog wijlen Stephen Jay Gould geloofde daarom dat de mens een neotene soort is, dus dat ons speelse gedrag biologisch bepaald is en niet cultureel aangeleerd.

11 gedachten over “‘Jeugd wordt verafgood’”

  1. Inderdaad, ik denk dat Aleksandr Dugging wel een punt heeft, alleen dat het onderwerp dan zal resulteren in imbeciliteit, vind ik een te conservatieve opvatting. Een uitspraak die je van hem kan verwachten, als je het verhaal van de eurazie samenzwering leest. Dat de jeugd verafgood wordt, vind ik wel een logisch gevolg van de oorzaak.Elke generatie die volgt op de vorige, zal in zijn enof haar opvoeding het beter willen doen dan de vorige opvoeders, want het kind mag niet te kort komen, wat zij te kort hadden. Wat S.J. Could aangaat, heb ik me altijd goed in kunnen vinden, zo ook in zijn opmerking dat het speelse gedrag biologisch is bepaald, dus door vererving. Mvg, Paul.

  2.  
     
    Zijn er nog wel kinderen dan? Zou men verlangen naar onwetendheid?
     
    We zijn nooit over Darwin heengekomen, religie is over maar de angst voor de dood moet wel verdreven worden.

    het is misschien gewoon doorgeschoten, enkele decennia geleden had een kind niets te vertellen, nu alles, beide waardeloos.

    Daarnaast met zoveel welvaart komt doodgaan even niet zo goed uit natuurlijk :)
     

  3. Er is niks mis met speels zijn.Het grote probleem is welke spelletjes er gespeeld worden.Teveel worden er ego en machtsspelletjes gespeeld.En dat is volgens mij wel cultuurgebonden.

  4. Hij is niet de enige die zich ergert aan het idealiseren van de jeugd. Ik denk wel dat het voor de kwaliteit van de discussie beter is de biologie (met een proces van tienduizenden tot miljoenen jaren) en de cultuur niet tegelijk te willen behandelen zoals Germen probeert. Het cultureel proces wordt m.i. grotendeels gedreven door de steeds sneller veranderende wereld. Oudere mensen kunnen gemiddeld genomen denk ik minder goed meekomen met de veranderingen, hoewel er daar wel veel en belangrijke uitzonderingen op te vinden zijn. Daardoor krijg je een link tussen ouderdom en achterop raken. In een stationaire samenleving heeft een oudere een hogere graad van volleerdheid bereikt en krijgt daarvoor het verdiende respect. Tegenwoordig wordt adaptiviteit steeds belangrijker vergeleken met vergaarde kennis en dat bevoordeeld de jeugd. Dat vind zijn weg in culturele preferenties. Of je er nu blij mee moet zijn of niet, het heeft wel een reeele grondslag lijkt me. Visionair zelf bulkt van de artikelen over de exponentiele toename van kennis en verandering toch?

  5. Als kinderen zijn uitgekeken op hun spulletjes laten ze het liggen voor andere kinderen… Volwassenen bekijken het nut van gebruik in dienst van hun tijdgeest. Kinderen zijn vaak erg slim maar met het ouder worden raken ze afgestompt of blijven ze hangen in het scholingsproces. Ach, iedereen wordt onderdrukt door wetten die worden gemaakt tegen imbeciel gedrag van ‘normale menschen’. Door het kinderlijk overdrijven slaan deze geschreven mensen wetten wel eens door en wordt normaal gedrag onmogelijk gemaakt cq. bestraft. Hopelijk gaat men eens kijken wat een kind wil leren en waarvoor ipv verplichte ouderen stof nadoen.

  6. Wat is hier nieuw aan?
    Het fenomeen van de oude bok en het groene blaadje is al zo oud als de uitvinding van macht en vermogen.
    De geschiedenis is vergeven van oude kerels die vreemde dingen doen voor jonge vrouwen en de kritiek hierop.
    Bijvoorbeeld Julius Cesar en Cleopatra, Hendrik VIII van engeland en zijn zes vrouwen en eigenlijk elke keizer, koning, vorst of elke oudere man met veel geld.

Laat een antwoord achter aan Merlijny2k Reactie annuleren