De al vroeg gesjeesde snaartheoretica Sabine Hossenfelder (gesjeesd terwijl de rest van de natuurkundewereld nog hosanna riep over deze zinloze, ontestbare money sink, wat sterk pleit voor haar beoordelingsvermogen) heeft het vizier gericht op de plannen van Elon Musk om de Rode Planeet te koloniseren. Een stad van een miljoen mensen zou voldoende moeten zijn om technisch zelfvoorzienend te zijn en, hiermee, het voortbestaan van de mensheid wat minder riskant te maken, aldus de flamboyante multimiljardair.

Sabine is het daar niet mee eens. Volgens haar is het slimmer om een dergelijke basis ergens op aarde te bouwen. Immers, deze planeet is al leefbaar, en als we een stommiteit als een verwoestende kernoorlog, een Skynet-achtige AI of een grey goo uitbraak uithalen, is de kans dat we op aarde overeind krabbelen groter dan in een luchtloze, kurkdroge woestijn met temperaturen die Antarctica behaaglijk doen lijken.

Mijn persoonlijke mening: we kunnen, en moeten, allebei doen. Antarctica of een ander zeer afgelegen gebied zonder strategische waarde, zeg, de Kerguelen of Tristan da Cunha, zou een geschikte plek zijn voor de aardse variant. Sterker nog, we zouden de aardse mirror kunnen gebruiken om de tech self-sufficiency van de Martiaanse variant te testen en te fine-tunen.