Waar kwamen de enorme zwarte gaten vandaan die zich nu schuilhouden in het centrum van sterrenstelsels als de Melkweg? Zelfs sterrenstelsels van twee miljard jaar oud blijken namelijk al over zwarte gaten te beschikken die niet veel lichter zijn dan in moderne sterrenstelsels. Lang worstelden astronomen met deze vraag, totdat numerieke simulaties het antwoord opleverden. Bekijk hier de spectaculaire beelden van botsende sterrenstelsels, waarbij zich een extreem zwaar zwart gat vormt.
De simulatie stopt daar waar de resolutie te laag wordt. De afstanden in het heelal zijn immens; zelfs de doorsnede van een zwart gat met rond de 4 miljoen zonsmassa’s, zoals Sagittarius A* in het centrum van onze Melkweg, is slechts enkele lichturen. Ter vergelijking: de doorsnede van de Melkweg is rond de 100 000-120 000 lichtjaar. We weten dus niet wat er gebeurt als de zwarte gaten hun dodendans voortzetten. Blijven ze tot in eeuwigheid doorgaan met om elkaar heen te draaien of smelten ze door een of ander proces, bijvoorbeeld door het uitstralen van zwaartekrachtsgolven, toch samen?
Dit verduidelijkt werkelijk niks :\ gewoon twee sterrenstelsels die botsen
Ik blijf het lachwekkend vinden deze zogenaamde zwarte gaten theorie. Want er bestaan geen zwarte gaten. Niet op de aarde, niet in het heelal, nergens ontstaan deze en hebben nog nooit bestaan. Het is enkel een theoretische veronderstelling van wetenschappers, net als hun theoretische veronderstelling dat alles met een oerknal ontstaan is. Dit zijn in mijn beleving dan ook geen wetenschappers, maar fantasiescheppers.
Waar geef je dan de voorkeur aan; werkbare theoriën, met uiteraard in combinatie daarmee, verklaringen die uit observaties aanvullend zijn, of kweetnietschappelijke veronderstellingen van zeer bedenkelijke fantasiën op spirituele basis?