Zouden de 'koude' en 'warme'plekken in de kosmische achtergrondstraling de overblijfselen zijn van een botsing met een ander heelal?

Zijn er heelallen naast dat van ons?

Zijn er heelallen naast dit heelal? Volgens sommige kosmologische theorieën zijn er meer heelallen dan alleen dat van ons, en merken we de gevolgen als een ander heelal bij het uitzetten ‘botst’ met het onze. Geloof het of niet, maar deze theorie wordt nu voor het eerst experimenteel onderzocht.

Zouden de 'koude' en 'warme'plekken in de kosmische achtergrondstraling de overblijfselen zijn van een botsing met een ander heelal?
Zouden de 'koude' en 'warme'plekken in de kosmische achtergrondstraling de overblijfselen zijn van een botsing met een ander heelal?

Ons heelal heeft volgens de gangbare kosmologische modellen veel weg van een vierdimensionale ‘bol’ – een hypersfeer. Wij leven op het grensvlak van deze voortdurend uitzettende hypersfeer. Dit grensvlak is een driedimensionale ruimte, de ruimte die we om ons heen zien. Dieper in de bol ligt ons verleden, tot het centrum bereikt is – de Big Bang.
Volgens veel kosmologische modellen is onze hypersfeer niet de enige. Er zijn ook andere heelallen, met mogelijk natuurwetten die iets of zelfs radicaal afwijken van die van ons.

Als twee uitzettende hypersferen elkaar raken, zien de bewoners van elke hypersfeer een ringvormige verstoring. In werkelijkheid is deze ring uiteraard een bol: het grens’vlak’ waar een andere hyperbol zich in onze hyperbol boort, maar we nemen die waar als een schijf, zoals we ook de maan of een planeet als een schijf waarnemen.

Kortom: er is een eenvoudige manier om uit te vinden of ons heelal frontaal botst met een ander heelal. Als er gigantische ringvormige structuren in de kosmische achtergrondstraling worden waargenomen, veel groter dan door de bekende astronomische processen kan worden verklaard, weten we dat dit de gevolgen zijn van de botsing. Dit is precies wat  samenwerkende teams kosmologen nu aan het doen zijn. Tot nu toe was dat onmogelijk – er bestonden geen wiskundige algoritmen om de data van de kosmische achtergrondstraling efficiënt uit te kammen op ringvormige structuren. Ook moet van gevonden patronen worden vastgesteld of deze toevallig tot stand zijn gekomen of echt het gevolg zijn van een botsing.

Het team deed een simulatie van hoe de kosmische achtergrondstraling er uit zou zien zonder en met botsingen met andere heelallen. Ook ontwikkelden ze een baanbrekend nieuw algoritme – wiskundige manier om iets aan te pakken – waarmee is te bepalen welk scenario het beste overeenkomt met de werkelijk waargenomen  kosmische achtergrondstraling.

Ze zijn overigens niet de eersten die op jacht gingen naar enorme ringvormige structuren. Wiskundige grootheid Roger Penrose ging hen met kosmoloog Gurzadyan voor[2].

Lees ook: ‘Veel-werelden-kwantuminterpretatie betekent multiversum’

Bronnen
1. Hiranya V. Peiris et al., First Observational Tests of Eternal Inflation: Analysis Methods and WMAP 7-Year Results, Arxiv.org (2011)
2. V. G. Gurzadyan en R. Penrose, Concentric circles in WMAP data may provide evidence of violent pre-Big-Bang activity, Arxiv.org (2011)
3. First observational test of the multiverse, Physorg.com (2011)

6 gedachten over “Zijn er heelallen naast dat van ons?”

  1. Misschien te simpel gedacht : het heelal schept zijn eigen ruimte en tijd al sinds de big bang. Daarbuiten is er niets.. hoe groot of klein is dat `niets` dan als andere universums elkaar in de weg kunnen zitten ? of botsen zoals gesteld. Of gaan we straks praten over een oneindig aantal multiversums?
    Als elke heelal zijn eigen tijd en ruimte al uitdeiende creëert ,dan kan het toch eigenlijk nooit botsen met een ander heelal dat hetzelfde doet ? Immers daarbuiten is niets.
    confusing thoughts :-)

  2. Dat vind ik toch een beetje rare gedachte. Als er in andere universums geheel andere natuurwetten (qua kwantum fysica en relativiteit) kunnen heersen zoals ik hier en elders lees ,en zo`n heelal zou zich `vermengen` met ons heelal dan zou dat inhouden dat er plaatsen in ons heelal zijn waar zich anomalieën voordoen die niet overeenkomen met de wetten die we denken zoals ze gelden voor ons heelal ….. of heb ik nu toch teveel startrek gezien

  3. Ik zal hier mijn zeer eenvoudige beeld ervan schetsen, dat deels gebaseerd is op intuitieve benaderingen, van theoriën uit de bekende wetenschap hierover, en mijn interpretaties hiervan. Echter zonder de wiskunde, daar is geen beginnen meer aan voor een niet wetenschapper, ze komen er zelf niet eens meer uit denk ik soms. Ik ben het niet eens met de volgende gedachte ; dat een ondeelbaar klein punt, dat alle energie van het ons bekende universum bevatte, zonder invloed van buitenaf (krachten) kon ontstaan. Welke kracht zou dit moeten zijn, volgens de opvatting ; dat zwaartekracht het gevolg is van de vervorming van ruimtetijd. Immers, er was geen ruimte, dus ook geen zwaartekracht. Ook ontbreekt het beeld van de veroorzaker van zo’n hevige expansiereactie, die tot de huidige existentie van ons universum leidde. De Big Bang theorie was voor mij het antwoord niet, de logische verbanden en oorzaken zijn niet waterdicht voor mij. De Snaartheorie geeft ons een multidimensionaal beeld, van wel negen dimensies, de meeste voor ons niet zichtbaar, of anderszins waarneembaar. Pogingen om die theorie met andere theoriën samen te smeden, liepen ook al vast. Kortom, de multiversumtheorie sprak mij wel aan, er is geen begin of einde. Hoe zou zo’n mechanisme kunnen werken, dacht ik. Ik stel mij hiervan voor, dat de beginvoorwaarden moesten bestaan, uit een bron van oneindige energie, oneindige malen groter dan de oersingulariteit. De oersingulariteiten zijn dan op hun beurt, daarin vertegenwoordigd door ook weer een oneindig aantal. Drukverschillen in de oerenergie, veroorzaken dan de plotselinge expansie van oersingulariteiten, die tot een multiversum leiden. Ongeveer zoals een gas onder druk in een vloeistof opgelost, ontsnapt zodra de druk vermindert. Kwantumverstrengeling lijkt vanuit mijn visie, een geschikte kandidaat voor het transporteren van verstoorde drukevenwichten in de oerenergie. Voor dit verschijnsel zijn geen grenzen aangegeven in de afstand tussen de verstrengelde componenten, als we al van afstanden kunnen spreken. Zo kwam ik dus op kwantum verstrengeling als oorzaak van zwaartekracht en massa. Het Higgsdeeltje werd immers niet gevonden, en ik twijfel er aan of dat ook gevonden wordt. Afwachten dus, maar op de vraag of er meerdere heelallen zijn, is dit het antwoord vanuit mijn visie, ja dus!! Dat betekend voor mij althans, dat kwantumverstrengeling niets anders is, dan een manier van de natuur om de oneindige krachten erin te verdelen. Als van bezwijken onder druk geen spraken kan zijn, moet de druk wel verdeelt worden, hoe dan ook.

  4. Een boel dingen blijven een mysterie; dat is soms ook wel mooi.
    Toch hoop ik wel dat we erachter komen of er nog leven mogelijk is op andere planeten of in andere heelallen. Ik hoop dat in dit leven nog mee te mogen maken.
    Om af te sluiten: ik besef me dat wij mensen en de wereld maar minuscuul zijn t.o.v. de rest.

  5. Meerdere heelallen dat lijkt mij sterk verzameltechnisch. Dat zou impliceren dat elk heelal qua opbouw en mogelijkheden vaststaat op het moment dat het ontstaat. Het heelal zou dan verder niks meer doen met de nieuw verkregen objecten die het bezit. Het zal altijd binnen een vaste verzameling blijven.

    Een heelal is een eeuwig voortdurende massa met eeuwig behoud van objecten en eeuwige uitbreiding daarvan. Het bezit wel faseovergangen. Wat je kan omschrijven als een nieuw universum of heelal.

Laat een antwoord achter aan Pieter Reactie annuleren