Wie of wat is een ‘Prosument’ ?

Als toekomstkundigen maken de Tofflers geen voorspellingen, ze geven ons ideeën op basis van evolutionaire tendensen die mensen wel of niet inspireren tot een mentaliteitswijziging. In het boek ‘Revolutionaire Rijkdom’ spelen ze in op het maatschappelijke gebeuren en bieden ons een toekomstperspectief dat positief mag genoemd worden. Zoals vaak stelt zich de vraag of het werk van deze visionaire geesten ook zal doordringen tot het collectieve bewustzijn. Toffler is een icoon voor al wie zich in de toekomst interesseert, een aanrader.

Toekomstkundigen hebben vaak de vreemde neiging om zeer lui te zijn, ze maken zich hier snel vanaf met de stelling dat er dan meer tijd vrij komt om vooruit te denken over de toekomst. Wellicht ook een kwestie van efficiëntie, waarom het wiel opnieuw uitvinden? Zeker te weten, als dat wiel vandaag maatschappelijk vierkant draait, is het misschien raadzaam om te zoeken naar middelen om het terug op het evolutionaire spoor te zetten, dit vergt een kritische en vreedzame massa, en vooral veel fantasierijke ideeën.

Wie of wat is een ‘Prosument’ ?

Voor het juiste economische inzicht in de 21ste eeuw is het verhelderend om zich een economie voor te stellen die uit twee sectoren bestaat. Sector A omvat het onbetaalde werk dat mensen voor zichzelf, hun gezin of hun eigen gemeenschap verrichten, terwijl sector B het geheel van goederen en diensten omvat dat bestemd is voor verkoop of ruil via één of andere markt. De productie van goederen en diensten ten behoeve van de markt is zo dominant geworden, dat de economen van het Industriële Tijdperk het hele bestaan van sector A vrijwel vergeten zijn. Het woord “economie” werd op een manier gedefinieerd die alle vormen van productieve arbeid die niet voor de markt zijn bestemd, uitsluit.

De prosument (uit sector A) is daarmee onzichtbaar geworden en geen onderdeel van de economische definities en statistieken. Dat betekent bijvoorbeeld, dat al het onbetaalde werk thuis, het zelf schoonhouden van het huis, kinderen opvoeden en het vrijwilligerswerk in al zijn vormen wordt afgedaan als “niet economisch” terwijl sector B, de zichtbare economie, niet zou kunnen bestaan zonder de goederen en diensten die in sector A, de onzichtbare economie, worden geconsumeerd.

Politici en deskundigen staren zich (in het kader van de huidige crisis bezweringen) blind op statistieken die uitsluitend zijn gebaseerd op sector B–transacties. Ze maken zich zorgen over teruglopende “groei” en “productiviteit”. Zolang we echter blijven denken, doen en handelen in achterhaalde categorieën uit het Industriële Tijdperk en sector A blijven beschouwen als verwaarloosbaar en buiten de economie staande, zullen we onze economische problemen nooit onder de knie krijgen. De “Wet van de relatieve inefficiëntie” is in deze relevant … hoe meer we de productie van goederen automatiseren en de stukprijs verlagen, hoe duurder handwerk wordt en hoe hoger de kosten van niet geautomatiseerde werkzaamheden. Zelfs zonder inflatie zorgt deze wet ervoor dat voor steeds meer mensen het meer “winstgevend” wordt om te produceren voor eigen behoefte, waardoor steeds meer activiteiten van sector B naar sector A worden overgeheveld (van marktsector naar prosumptie).

De huidig opmerkelijke stijging van de proconsumptie in welvarende landen stelt de meeste veronderstellingen en doelstellingen uit het Industriële Tijdperk ter discussie. In ieder geval moet de proconsumptie in de 21ste eeuw worden gezien als iets positiefs, in plaats van als betreurenswaardig overblijfsel van het verleden. Misschien is wat de meeste mensen nodig hebben, wel gedeeltelijke werkgelegenheid, gepaard gaande aan een nieuw beleid met visie, erop gericht hun “prosumptie” productiever te maken.

De armen van onze wereld vragen niet in de eerste plaats een baan, maar om voedsel en een dak boven hun hoofd. Een baan is daar hoogstens een middel toe. Vaak echter kunnen deze mensen hun eigen voedsel verbouwen en hun eigen huis bouwen, of daar op zijn minst een bijdrage toe leveren. M.a.w. alles wat ertoe bijdraagt dat het individu op een effectievere wijze prosumeert, is net zo belangrijk als productie, op de conventionele manier uitgedrukt in BNP. Om de “productiviteit” van de prosument op te voeren, dienen regeringen de wetenschappelijke en technologische researchinspanning te richten op prosumptie. (bron)

 

27 gedachten over “Wie of wat is een ‘Prosument’ ?”

  1. Ik ben bang dat er een groep mensen is die geen belang heeft bij de productie uit sector A.
    1. Het levert geen belasting op. (Overheid) En 2. het levert geen winst op. (Multinationals)
    Helaas hebben deze 2 groepen het momenteel voor het zeggen in onze maatschappij. Ik durf zelfs te beweren dat de invloed van deze 2 groepen de reden is dat de betekenis van prosumeren zo onderbelicht is in de economische vakliteratuur.
    Goed artikel!

    1. Inderdaad, het zijn de neveneffecten van de verwarring die er heerst tussen (1) basiseconomie en (2) monopoly. In de veronderstelling dat bij een crisis mensen spontaan gaan samenwerken, wordt volgens de huidige statistieken de crisis nog groter. Heel bizar fenomeen en resulteert in een element van omgekeerde effectiviteit. Eenvoudig gesteld, dat wat normaal is wordt buitenspel gezet om vervolgens te verklaren dat er een economische crisis heerst.    

    2. Lijkt me ook. Producenten uit Sector B hebben er geen belang bij dat consumenten weer prosumenten worden. Sector B wordt dan kleiner en sector A daarmee weer groter. Als je dit wil veranderen, is een fundamentele verandering in onze economisch systeem vereist.

      Overigens stel ik me bij een prosument ook bijvoorbeeld een keuterboer voor. Dit waren vroeger boeren die een kleine boerderij hadden om (groten)deels in eigen levensonderhoud te voorzien. Met eigen vee en ook eigen moestuin/land. Hoewel het ook nog noodzakelijk was om elders in loondienst te zijn.

      1. Hey Berny, volledig eens met wat je hier stelt. Het is nog selchts een kwestie van doen, we komen stilaan tot het verdict en bijhorend plan.
         
        In de STIR Academy stellen we ons allerhande vragen en gaan we dieper in op een aantal stellingen van diverse pluimage, vaak gaat het over schijnbaar nietsbetekenende opmerkingen of gezegden die mensen eerder onbewust maken. Het is werkelijk verrassend om zien hoe ‘domme’ gezegden na diepgaander beschouwing zeer waardevol blijken te zijn, het is alsof oplossingen voor problemen vooral te vinden zijn in een sierlijke eenvoud die volledig haaks staat op de schijnbare complexiteit van het leven van alle dag. En nog veel meer …  transformatie in de maak

        1. De STIR Academy lijkt een interessant concept te zijn. Ik ben benieuwd wat het gaat worden en wat er met het roeren wordt bereikt.

  2. Het lijkt mij alsof vele mensen momenteel nog met een grote boog om de psychische gesteldheid van vele van de leiders heen lopen.
    Het heeft de naam: asp (anti-sociale persoonlijkheidsstoornis) en is een manie, verscholen in het ego.
    Een ego dat door eeuwen van herhaling onderdeel is geworden van het kweekprogramma,(scholing) een ego is te kweken.
    Aangezien een ego niet in staat is tot zelfreflectie, is het kweken van een ego in kinderen de beste optie om het eigen ego te kunnen verschuilen in de massa, daar de eigen tekortkomingen op projecterend om zelf buiten schot te blijven.
    Een ego bevechten kan enkel met een ego, een vicieuze cirkel is het gevolg, de huidige staat van deze maatschappij.
    Verdeel en heers door middel van het kweken van ego’s, het meest gewetensloze en egoïstische ego heeft de grootste overwinningskans, het enige doel van het ego: de beste zijn.Een soort valselijk godsbeeld, Eigen Goddelijke Overtuiging: E.G.O, dat zich heeft genesteld in de geest van de massa, wat nu langzaam aan herkent wordt door de “wakkere” mens.Dit valt pas te begrijpen als we slapen vervangen door hypnose: Vaak genoeg dezelfde boodschap herhalen, om in een staat van trance te komen: een “wakkere slaap”, de perceptie van de werkelijkheid wordt als meer “waar” gezien dan de werkelijke werkelijkheid.
    Het enige dat een mens kan doen om dit te overwinnen is het ego in het zelf te aanschouwen.Een zeer makkelijke manier is: op het moment dat u iets tegen een ander wilt zeggen, ga voor de spiegel staan en spreek uzelf toe alsof uw spiegelbeeld het ego is waar u uw woede of onvrede op wenst te richten.Welk effect heeft het op u?
    Daar zult u snel herkennen wat nu eigenlijk uw intentie is richting uw medemens, voelt het goed, of voelt het naar.
    Dat is wat u bij uw medemens veroorzaakt door het handelen dat u verkiest.Pas dan zult u het ego in anderen kunnen herkennen, wanneer u uw eigen ego aanschouwt.
    Let wel, het betreft hier allang geen schuldvraag meer, ook dat is een uitvlucht van het ego.
     Er is geen schuldige, buiten “het systeem”. Het “systeem” (ook wel genoemd de matrix) is een niet bestaand iets, het is enkel een foutieve gedachtenconstructie van het ego dat altijd de schuldige buiten zichzelf zoekt, in de vorm van “het systeem”.
    Wat is het systeem? Het collectief der ego’s dat elkanders ego bevecht, wat eigenlijk het eigen ego is.Mensen die ondergeschikt zijn gemaakt aan het ego, dat eigenlijk niet eens bestaat, het is fictief, vandaar dat het niet werkt nog ooit zal werken. 
    Wilt u vrij zijn? Bevrijd uzelf van uw ego, spiegeltje spiegeltje.Opdat er meer kunnen volgen.
    Het begin van een ego is “een leugentje om bestwil”.
    Het begin van het einde van het ego: waarheid omwille van waarheid.Wat is uw waarheid?

    1. Interessante reactie, jeseah. Kan je uitleggen waarom je daar hier, bij dit artikel, mee komt?
      Overigens meen ik dat ego’s niet gekweekt worden, maar dat het een uitvloeisel is van individualiteit en vrijheid die we m.n. sinds de verlichting hebben gekregen.

    2. Beste Jeseah, E.G.O. als ‘eigen goddelijke overtuiging’ had ik nog niet eerder gehoord, dank hiervoor. We hebben wel weet van de utopische gespletenheid die hetzelfde laat vermoeden. Dit is misschien handig om weten maar hoe kunnen we dat probleem oplossen zonder alweer in een oorlog (en soortgelijke) te belanden?   

      1. Lieve prosument,
        Geen dank, ik heb het ook “ontvangen”.
        Graag zou ik u willen verzoeken mij anders aan te spreken dan met beste, een superlatief van goed, beter, best. Geen verplichting, enkel een vraag :)Gewoon jeseah volstaat, mijn voorkeur gaat uit naar lieve, dat zou eerder de liefde in mij aanspreken, waar beste mijn ego zou kunnen voeden.
        Wat betreft de genoemde “oorlog”, een oorlog houdt in: strijden “tegen”.
        De oplossing, zoals de natuur in haar simpelheid altijd toont, is het omdraaien.
        Het kiezen “voor” vrede. Vrede valt niet te bevechten, daar dit wederom een contradictie in terminus is. Vrede vraagt enkel om vertrouwen, een hartskeuze, wat gezien de huidige toestand van de mens een drempel van angst is. Het ego wenst “zichzelf” te beschermen, waarbij gevoel al snel ondergeschikt raakt. Geen enkel mens dat liefde voelt als hoogste goed, zal in staat zijn tot doden. Deze zal eerder sterven dan zelf doden, uit liefde voor het al dat liefde is. Hierin openbaart zich de leugen waaronder leiders al eeuwen lijden, namelijk het “vertrouwen in god”. Hier is namelijk al tijden geen sprake van, dit vanwege het foutieve beeld van “god” dat is geschapen. Een entitiet buiten de mens en natuur, die bepaalt wat er gebeurd. Zo kunnen mensen zich al eeuwen verschuilen achter: het is gods wil, het is satan. Terwijl het de wil van het ego is. Zelf god willen zijn, alleenrecht. Terwijl waarheid is: alles samen is god, het al dat liefde is. De juiste vraag is: waarom zijn we hier, persoonlijker, waarom ben ik hier? Het antwoord zal vele ego’s niet bevallen…om hier te zijn. Enkel door hier te “zijn” kunnen we angst ervaren, angst iets te verliezen. Uiteindelijk, om de angst te overwinnen, door zelf de liefde van het al uit te dragen. Het is een trede op de trap van het groeien van bewustzijn, dat wat we hier samen komen doen, het verenigen van liefde en logica. De dimensies zijn, omhoog, omlaag, opzij/stilstaan. Dat houdt in: keuze, oftewel vrije wil. Daarbij komt de dimensie: tijd, zie het als een kado van het al, het stelt ons in staat te leren van onze keuzes en opnieuw te mogen kiezen. Dat vraagt echter om bewust te zijn van de keuze, liefde of angst. Angst zal leiden tot oorlog, liefde zal leiden tot vrede. De mensheid heeft de afgelopen tijd meerdere waarschuwingen gekregen van het al, zoals de milleniumbug. Geen reactie van het collectief, velen blijven liegen uit angst en afhankelijkheid. 9-11-2001 kwam, (911, het alarmnummer van amerika, het meest gebelde nummer die dag.) Hier werd de hele wereld wederom voor een keuze gesteld, liefde voor waarheid of angst voor leugens en de liegenden, die dreigen met dood. Een niet bestaand iets, leven in de derde dimensie is slechts een traptrede. Het hart weet dit, maar het ego durft hier niet op te vertrouwen, het ego denkt zelf god te moeten zijn, controle. Het al toont immer duidelijker de leugenachtigheid van de leiders, maar velen blijven bang, geen vertrouwen in zichzelf, noch hun medemens, noch in het al. Vast in de materie, zal men vast blijven in de materie en daar de keuze vanaf laten hangen, het beschermen van de materie (reïncarnatie). Zouden we de rol van de leiders in dit alles zien, zouden we hen vandaag vergeven, bedanken voor hun lessen en morgen een andere samenleving opbouwen, noem het zelf graag: vreedzamenleving. Echter laten velen zich nog verleiden tot het gedachtengoed van deze leiders (ego), zodat ze zelf hun variant van het ego in stand kunnen houden: het slachtoffer, of de dader. Beiden zijn maskers van het ego, de waarheid is simpelweg dat een mens beide kan/mag zijn, oorzaak, gevolg, of neutraal. Een keuze. Wat de persoonlijke keuze betreft: heeft u vertrouwen in het al, dat u zal leiden naar wat echt is, indien u waarheid spreekt? Of liegen uit angst voor de materie/mogelijke gevolgen.
        Vrije wil, dat wat we hier komen doen. Kiezen, liefde of angst. Er is geen goed of fout, enkel oorzaak en gevolg. Binnenkort komt er een nieuwe keuzemogelijkheid, het heffen van de wapens (het teken in de rechterhand, angst)) of het neerleggen ervan (vertrouwen, liefde)
        Ik heb het gevoel dat dit 06-06-2013 (666) zal zijn, maar dat kan mijn ego zijn, ik wacht het af.
        Ik wens af te sluiten met de onstervelijke woorden van ghandi: Vrede is het waard om voor te sterven, geen enkel doel is het waard om voor te doden.
        Dit omdat doden een zielskeuze inhoudt, de ziel die gedood wordt is de eigen, keer op keer. Zo is elke keuze die gemaakt wordt ten opzichte van een andere ziel, een keuze die de eigen ziel zal belasten, of verlichten.
        Verlicht hen, die leven in de schaduw genaamd, het ego: Eigen Gecreëerde Ondergang. (een stapje terug)
        Met liefdevolle groet, jeseah

        1. De Reis van de Held is een bijzonder project waartoe iedereen uitgenodigd wordt, zonder uitsluiting. U speelt mee of ook niet, u steunt het of ook niet, onze ambitie is om uw welzijn te bevorderen en dat kunnen we enkel als steeds meer mensen de smaak te pakken krijgen. In dit spel staat bewustwording en het zelflerend principe centraal, het is zowel complex als verbluffend eenvoudig, zowel diepzinnig als lichtzinnig, zowel inspanning als ontspanning, zowel ernstig als ludiek … enzovoort. Onder het motto ‘oefening baart kunst’ trotseren we obstakels die we op ons pad naar sustainocratie tegenkomen, vreedzaam en speels vinden we altijd een weg naar meer menselijkheid en duurzaamheid. En wie de held is moge duidelijk zijn, dat bent U, wij allen. (work in progress)

        2.  
          Jeseah.
          Ik zou een tijdje mij zelf even terug trekken van visionair, maar kan het niet laten om op je geschrevene te reageren. Je geschrevene een paar maal gelezen te hebben, komt bij mij het woordje trialisme naar boven drijven. Denk bij dit woord aan bv vader, zoon en heilige geest. Verder is het woord te gebruiken in het spiritualisme. Wat mij nog het meest verbaasde in je verhaal, is dat je de wetmatigheid van het dualisme volledig uit zijn verband rukt. Maw je uitspraken is/zijn een utopie.
          Elk individu in het rijk van het levendmechanisme, waaronder ook de mens valt, zou je dus vanuit de basis van de metafysica een godsdeeltje kunnen noemen, denk in dit geval aan Higgs zijn godsdeeltje, Maar het blijft bij denken enof filosofie, hoe je het maar wilt verwoorden, niets maar dan ook daadwerkelijk niets heeft in principe recht op enige wetmatigheid, daar alles is vastgelegd door de mens en zal het in principe altijd een aanname blijven, die bepaald wordt door meerdere gelijk denkende. Je zou jouw geschrevene ook kunnen bezien in het kader van angst/onmacht, vandaar dat je alles onder de mantel der liefde wilt laten verdwijnen, wordt wakker en ga met beiden benen op de grond staan. Paul.
           

  3. Lieve tui.
    Het artikel bespreekt het maatschappelijke probleem dat we als mensheid ervaren, echter vanuit een zakelijk oogpunt. Het wordt hier logisch besproken, logica die zich zeteld in de linker hersenhelft.De rechter hersenhelft staat voor gevoel.Aangezien het ego een constructie is van de linker hersenhelft, gevoed door onderdrukking van gevoel, kunnen we blijven pogen ons uit de huidige problematiek te “redeneren” echter zal dit geen oplossing bieden, enkel een beter doordachte afleiding van het ware probleem.
    Het probleem zoals we dat ervaren, is de moeilijkheid het gevoel te verenigen met de logica, ballans.Gevoelsmatig weten we dat er iets niet klopt, maar logisch gezien kunnen we dit moeilijk verklaren.Hier komt het ego aan bod, zoals ik gepoogd heb uit te leggen.Waar u (en mogelijk velen met u) het ego ziet als een uitvloeisel van individualiteit, is individualiteit waar eenieder mee geboren wordt. Deze individualiteit valt echter niet te categoriseren, dat zou een contradictie in terminus zijn. Hier dient het ego zich aan, karakteristieken van individualiteit worden alsnog in kaders geplaatst, een hopeloze poging.Dit vanuit angst: wat als een individu hier komt om iets anders te doen dan wat we wenselijk vinden? Dat individu wordt dan naar de maatsstaven van het systeem gekadert in goed of slecht.
    Hier houdt vrijheid op.
    U stelt bijvoorbeeld dat de individualiteit en vrijheid sinds de verlichting onderdeel is van de mensheid. Dit is een illusie (mijns inziens) Om dit te verhelderen, wat is het tegenovergestelde van verlichting? Belasting…We belasten elkaar, in plaats van elkaar te verlichten. Zolang gevoel geen ruimte krijgt in dit systeem (het ego kent geen gevoel, enkel de gedachte over gevoel, een aftreksel) zal gevoel zich kenmerken door te doen wat alles doet dat onder druk komt te staan, imploderen of exploderen. Passiviteit, of agressie. Dat kent het ego wel, passief als het de tegenstander als te sterk inschat, andersom agressief. Ook wel onderdanig of dominant.Slaaf, of leider. Allemaal constructies van het ego, het kaderen van individualiteit.
    Vrijheid zou zijn: alles mogen kiezen.Nu worden we echter door het systeem nog gedwongen tot een keuze, aangezien alles terugkomt op bezit. Dit is al eeuwen zo.
    Ook worden we al eeuwen belast, zogenaamd voor vooruitgang en gelijke rechten. U ziet, het ego (het systeem) heeft er geen problemen mee te liegen, wat heeft belasting opgeleverd? Zouden we echt een verlichte maatschappij zijn, verlichten we elkaar, simpelweg door te herkennen dat de behoeftes van elk individu in de basis gelijk zijn, eten drinken en onderdak.Zodra we elk kind dat geboren wordt kunnen voorzien in deze basisbehoefte, kan het individu tot bloei komen om hier te komen doen wat het hier komt doen. Nu echter wordt het kind ondergeschikt gemaakt aan de al bestaande machtsvormen, die enkel gaat voor meer! Terwijl meer helemaal niks heeft te maken met de basisbehoefte, daar krijgen we immers alleen maar minder van. Dit terwijl er genoeg is voor elk individu, maar niet voor ieders ego. Daardoor moet het kind een ego kweken, om zich staande te kunnen houden “tegen” de andere ego’s. Ieder voor zich.Begrijpt u wat ik bedoel?

    1. Voor een diepgaander analyse maak ik nogal eens gebruik van de besluitvormingstheorie zoals  Herbert Simon heeft gepostuleerd, een niet onbelanghrijk beginsel.
       
       
      1.       de mens kan onmogelijk alle alternatieven voor een beslissing kennen
      2.       de alternatieven die hij kent kan hij niet alle simultaan vergelijken
      3.       als gevolg van de eerste twee axioma’s zal de mens niet het optimale alternatief kiezen
      4.       de mens beschikt over een set routineacties
      5.       deze routineacties bestaan alle los van elkaar
      6.       elk probleem wordt simultaan met het bestaande doel beschouwd
      7.       als gevolg van 4 en 5 zal 2 pas in werking treden als routineacties niet meer volstaan
       
       
      Toegepast op ons probleem geven we bijzondere aandacht aan punt (6), de doelstelling. Los van de dreiging van een totale ineenstorting van onze economie, is het aflossen van schulden een doel op zich, beslissingen worden genomen in functie hiervan. Dit lijkt logisch met als gevolg de gekende maatregelen, in algemene zin betekent dit langer werken en drastisch besparen in de hoop er monetaire winst uit te puren, dit is geen zekerheid. Deze maatregelen behoren volgens het schema tot de punten (4) en (5), naarmate de tijd vordert worden ze onhoudbaar waardoor volgens punt (7) punt (2) in werking treedt.

    2. Met alle respect, Jeseah, het maken van keuzes is pas sinds 50 jaar geleden groot geworden. Voor de verlichting waren de vorsten en de kerk die het leven van de gewone mensen bepaalden en was er weinig te kiezen. Tot 50 jaar geleden hadden een groot deel van de bevolking nauwelijks bezit. Maar de economische groei van na de 2e wereldoorlog maakte van burgers ‘consumenten’, waar steeds meer keuze kregen uit verschillende producten van fabrikanten die hun spullen willen verkopen.

      We zitten nu in het proces om te realiseren dat het hebben van materiele goederen niet zoveel gelukkiger maken als de fabrikanten ons willen voorspiegelen en zelfs het hebben van bepaalde ervaringen (vakanties, mooier of beter voelen) niet tot een duurzaam geluk leidt, en dat is wat de transitie van consument naar prosument inhoudt volgens mij.

      De visie die jij presenteert heeft een spirituele tint en staat idd wat haaks op de zakelijke taal van het artikel. Maar het is interessant om te zien dat het naar hetzelfde leidt.

       

      1. Mee eens Tuihu, zoals altijd draagt een kiem zoewel het goede als het slechte nieuws in zich door geen rekening te  houden met wat we de verticale beweging of groei kunnen noemen. Eenvoudig gesteld, het mondiale kapitalisme heeft ons in versneld tempo materiële welvaart geleverd maar is voorbij gegaan aan een belangrijk (opwaarts) breekpunt, door velen wordt dit gevoeld (ic het buikgevoel) zonder dat we er goed de vinger op kunnen leggen en dat ledit tot nogal wat frustratie en bijhorende chaos. Als we de tijd nemen om dit alles eens rustig te bekijken dan wordt het alternatief (en oplossingen) verbluffend eenvoudig. Een maatschappelijke correctie is aan de orde, hiervoor hebben we een (her)nieuwde doelstelling nodig :)    

        1. Leef en laten leven, en wie voedsel nodig heeft kan wat eten en drinken. Geen cent voor nodig? Speel maar lekker door kinderen ook een spel is vol educatie. ;)

      2. Met wederzijds respect lieve tui, bedankt voor de opening die u blijft bieden, ik houdt van open gesprekken, samen tot oplossingen, waarheid, komen.
        Mijn persoonlijke visie op het verleden is zoals vele dingen nogal afwijkend van de “norm”. Zou het huidige systeem blijven bestaan, zal er over 50 jaar waarschijnlijk in de geschiedenisboeken staan dat de koningshuizen bestaan uit goddelijke helden, die de mensheid beschermen tegen de hardheid van de wereld. Zoals er nu staat dat het nederlandse koningshuis de nederlanders door de oorlog (wo II) heeft geloodst, door vanaf engeland (ook een koningkrijk) mensen moed in te spreken, radio oranje…Zoals er geschreven staat, dat we door amerika bevrijd zijn…Langzaam beginnen mensen nu “wakker” te worden voor de dubieuze rol van diezelfde “bevrijders”, doch niet in de “officiëele” geschiedenisboeken. Laat bekend zijn, dat zij die aan de macht zijn bepalen wat er in geschiedenisboeken wordt geschreven, waarheid is ondergeschikt aan de wil (het ego) van de schrijvers of diens opdrachtgevers. Wie (bepaalt wat men) schrijft, blijft. Ik ga hier mogelijk off toppic, vergeef me. Wat we momenteel kunnen zien: media is propaganda en niets anders. Feiten worden vermengd met aannames en overtuigingen, leugens die geslikt worden voor zoete koek door gehypnotiseerde (gelovige) mensen. Waar alles telkens op terecht komt is: geloof. Er wordt geacht dat we van alles geloven, weten is hieraan ondergeschikt. Wetenschap, het scheppen van weten, wordt al eeuwen onderdrukt. Geloven wordt gepropageerd. Geloven betekend letterlijk: overtuigd zijn van een aanname. Wat nemen we aan, waar zijn we van overtuigd. De crux is de volgende: “feiten” zijn momenteel nog: dat wat geschreven staat. Dat leren we op scholen, feitjes overnemen. Wie er goed in is om op commando “feiten” op te dreunen, is een wenselijk product van scholing…wenselijk voor wie? De geschiedenis toont immers aan dat de meeste uitvinders/vrijdenkers al jong zijn gestopt met feitenrammen, daar dit de menselijke gedachte kadert. To think outside the box, houdt in dat er een box is. Vrij denken houdt in: there is no box. Dan komen we terecht bij de psychiatrie: mensen die twijfelen of niet “geloven” in DE waarheid, daar is wat mis mee. Een verlengstuk van de inquisitie. Hiervoor zou ik allen de docu willen aanraden: is bi-polair mania really spiritual enlightenment. Ook wel genoemd: een psychose. Wederom, twee zijdes van een medaille, de implosie van de geest, of de explosie. Krimp, of expansie. Psychiatrie is: volgens het boekje. Geloof: volgens het boekje. Geschiedenis, volgens het boekje. DE waarheid, volgens het boekje. Geschreven regels die meer waarde hebben dan datgene wat uit de menselijke geest kan ontspruiten, mogelijkheden. Ockhams razor; all things being equal, the simplest answer tends to be the right one. Op de vraag: is dat wat beschreven staat over de geschiedenis waar, zijn er slechts twee keuzes: ja, of nee. Om het verleden te begrijpen, hoeven we enkel naar het heden te kijken. Is dat wat we op t.v. zien waar? Staan de leiders in dienst van het volk? Zijn mensen vrij?
        Het antwoord bevalt de meeste mensen niet, maar dat maakt waarheid zo angstaanjagend, dat we kiezen voor het geloof: overtuigd zijn van de aanname. We nemen het maar aan en overtuigen onszelf en de omgeving hiervan, we leren het kinderen zelfs. Dat is wel het meest trieste, we beginnen kinderen zo jong mogelijk voor te liegen, een kind kan zich immers niet verdedigen. Dat maakt het cirkeltje rond, we “kweken” nieuwe ego’s. We leren hen overtuigd te zijn van de aanname, waarheid wordt versluierd, verpakt en omgevormd tot dienstbaarheid. Kinderen worden in dienst gesteld van de toekomst van het systeem, dat we in stand houden, wat het ook kost. Het leven en het toekomstperspectief van kinderen wordt hieraan ondergeschikt gemaakt: de wereld is hard. Een grove, harde leugen. De mensheid is verhard. Hard geworden, omdat het hart bedolven is onder aannames en overtuigingen. Geloof, boven weten. Dat kinderen onschuldig zijn is een innerlijk weten. Welke leugen blijkt hiertegen heel goed te werken? Behoefte omvormen tot hebzucht. Een kind dat nog jong is, krijgt nog gratis eten, drinken en onderdak. (ligt er ook nog aan waar het kind geboren is, het noorden en westen lijkt er geen problemen mee te hebben dat er in het oosten en zuiden kinderen sterven van de honger) dat werkt bij kinderen immers goed als afschrikmiddel, je mag niet klagen, want “daar” hebben kinderen het veel slechter. Omdat we deze erbarmelijke omstandigheden “daar” toestaan, komt het steeds dichter bij huis, “daar” is immers “hier” voor hen die “daar” wonen. Zo komt “daar” steeds meer “hier” naartoe, niks aan te doen zeggen we dan. Het kind “gelooft” dit als zijnde de natuurlijke staat van zijn op aarde en begint angst te krijgen: er is niet genoeg voor iedereen. Om mezelf te kunnen voorzien in de basisbehoefte, moet ik dus mezelf belangrijker vinden dan andere kinderen, “daar” en “hier”. Het ego groeit. Dit wordt versterkt door de ouders, die zelf al een tijdje op dit overlevingsmechanisme draaien. Overtuigd van de aanname: er is niet genoeg voor iedereen. Hoe komt dat? Hebzucht. Dat kunnen velen echter niet onder ogen zien, eigenlijk omdat ze dan toe zouden moeten geven dat ze in een illusie leven, een sluier over de werkelijkheid. Er is genoeg voor iedereen. Er is slechts 1 ding dat er onvoldoende is voor iedereen: macht. Macht bestaat er uit anderen te kunnen laten doen wat de eigen doelen bevorderd, het verkrijgen van meer macht. Controle. God zijn. Ego. Kinderen hebben dit nog niet, kinderlogica en gevoel is simpel. Vertellen we een kind dat er niet genoeg eten is voor iedereen, vraagt het kind: dan maken we toch meer voedsel? Dat kan niet, liegen de ouders dan. Niet omdat ze willen liegen, het is ze geleerd overtuigd te zijn van deze “aanname”. Zou scholing bijvoorbeeld niet bestaan uit het leren van feiten, maar het meedenken aan oplossingen, samen, zouden we al snel de oorzaak van deze gevolgen zien. We leren overtuigd te zijn van onjuiste aannames. (Ik weet dat ik lang van stof ben, ik kan pas sinds kort vertellen wat ik als kind al wilde zeggen, toen werd er echter niet geluisterd, ik moest nog “leren” luisteren, want ik snapte het niet…mijn jeugd was dan ook: hard) Nu snap ik het wel, luisteren doe ik, ik luister naar kinderen, van alle leeftijden. Ik luister echter niet meer naar ego’s, daar heb ik inmiddels een krachtig middel voor ontvangen: de spiegel (men onderwijst het best, wat men zelf het meest te leren heeft). Het ego is geschapen naar het (foutieve) evenbeeld van god. Zouden we immers geschapen zijn naar het evenbeeld (spiegelbeeld) van god, zouden we in elkaar god zien en elkaar zo behandelen, liefdevol en gelijkwaardig, heilig.(heilig wat volgens mij betekend: heel.) Het ego volgt echter het foutieve beeld: het beeld van de almachtige alleenheerser, foutloos. Dat leren we kinderen. Als kinderen een leermoment hebben (fouten maken), “leren” we het ze met: straf/consequenties, want god straft de “ongelovige”. God beloont de “gelovige”. (leraren vertellen DE waarheid) Zo leren we kinderen te “geloven” boven “weten”. Liefde, die voor allen gelijk is, wordt ondergeschikt gemaakt aan oordelen, elkaar “afrekenen” op verschillen, individualiteit. We worden gedwongen onszelf aan te passen aan de valse norm: niet iedereen is gelijkwaardig. Want ego’s verschillen…er kan immers maar 1 de “beste” zijn, de ene “ware” god. Voordat ik teveel ga preken, terug naar uw stelling: We zijn pas sinds 50 jaar echt vrij om te kiezen. Gelooft u dit, of weet u dit? Is de mogelijkheid tot het vergaren van bezit, vrijheid? U spreekt van verlichting, in een tijd van belasting? Wanneer is de eerste belasting ingevoerd? Dat was mijns inziens namelijk het begin van onderdrukking: belasting. Elkaar belasten, in plaats van verlichten. Alle bezit belast een mens, de handen zijn vol, het hoofd zit vol, het hart is leeg. Delen is helen zeg ik zelf graag. Zouden we niets als bezit zien, maar als iets dat we tijdelijk mogen ervaren, is er meer dan genoeg voor iedereen. Vergelijk het met voedsel of water, we nemen het tot ons, halen er uit wat we nodig zijn en geven het vervolgens terug aan de aarde. Wel ben ik het met u eens dat we in de tijd leven van transitie, wat ik zelf graag vergelijk met een rups. Een rups voedt zich en voedt zich, tot deze voldoende heeft om een cocon (schild) om zich heen te bewerkstelligen. Binnen dit schild begint de vlinder aan een transformatie (transitie). Op den duur merkt de vlinder dat het schild dat eerst nog zorgde voor veiligheid en geborgenheid, na voltooiing van de transformatie een gevangenis is geworden, de vlinder wil vrij zijn, de vleugels uitslaan. Zou de vlinder gehecht zijn aan het schild, of angst hebben voor wat zich buiten het schild bevindt, zou de vlinder sterven, zonder ooit de ware vrijheid te hebben ervaren. De vlinder zou sterven in de overtuiging: het leven is een gevangenis bouwen en er in sterven. Wanneer de vlinder echter de moed heeft het schild te doorbreken, (het bezit ervan loslaten) kan de vlinder de wereld “herboren” ervaren, alsmede de wereld ervaren vanuit een overzicht, dat als rups onmogelijk was. De renaissance.
        Waar een rups zich voedt met voedsel, voeden wij onszelf met kennis. Kennis als macht is het schild.
        Daar zijn we volgens mij nu als mensheid mee bezig, we zoeken naar de opening in het schild. Om ons te bevrijden, dienen we kennis over het schild te gebruiken te delen. De opening is: het schild laten vallen, (de overtuiging) loslaten, achterlaten, kennis delen, in plaats van gebruiken als macht/schild. Dit is iets anders dan niets hebben. Dat wat we loslaten maar toch bij ons blijft, kunnen we zien als waarheid, datgene waar we de verantwoordelijkheid over hebben gekregen, een dankbare taak. We mogen het bij ons dragen, maar kunnen het ten allen tijden weggeven, delen, is helen. Momenteel werk ik aan een oproep richting de nwo’ers, omgedraaid: de owners. Hier kan ik wat hulp bij gebruiken, doch dat mag ik van niemand verwachten. Ik ben niet de eerste die het alleen zou moeten doen, mogelijk ook niet de laatste. Zoals velen voor mij, ben ik, net als hen, bereid mijn leven, zelfs mijn ziel hiervoor op te offeren. Echter, een ego dat van generatie op generatie is doorgegeven, zit diep. Mogelijk is 1 ziel niet voldoende. Alleen zal ik moeten putten uit de eigen kracht, waarvan ik me afvraag of dit voldoende is, de tijd zal het leren. Dat is de angst die ikzelf te overwinnen heb. Volgers zoek ik hierin niet, dat zou wederom de cirkel van ongelijkheid voeden. Ik zoek gelijken, individu’s, die zichzelf zijn. Niet afhankelijk van elkaar, maar elkaar versterkend. Niet concureren, maar stimuleren.Verlichting begint, waar belasting eindigt.
        Al wat ik wens is vrijheid voor kinderen. Eerst de jongsten, dan de oudere kinderen, enzovoorts. Verlicht de kinderen, stop de belasting van hun ziel, het kweken van een ego.
        Bevrijdt de kinderen van het ego, dit systeem, overtuigd van haar eigen aannames. In naam van de kinderen, de moeders en de vaders, kinderen van het al. Geen consument, noch prosument, noch god, geen stempel/hokje/vakje/functie, mens.Dat is namelijk iedereen, mens, kind van het al. Een mens kan alles zijn, niet alles kan menselijk zijn.
        Met liefdevolle groet,
        jeseah (wat staat voor je roen se bastiaan ah lers)

        1. Om te weten of een mens vrij is, zullen we denkelijk eerst moeten weten wat een mens is. Er bestaat hierover nogal wat verwarring, bv wetenschap kan nog niet bewijzen wat een mens is. Althans, bij mijn weten toch niet. Maar misschien is dat inderdaad voer voor een ander topic, met dit artikel wou ik enkel aangeven dat ‘economische’ statistieken niet echt als ‘economisch’ gelden. Enkel deze bewustwording mag tot enige zelfreflectie leiden en de economische crisis in een ander daglicht plaatsen. Finaal is deze crisis gebaseerd op zeer basale misvattingen, en daar zitten we ons nu druk over te maken.   

  4. Lieve paul-r.
    Uw reactie kwetst mij, maar ik begrijp dat u dit doet vanuit aannames, u stelt immers geen enkele vraag. Mijn idee is dan ook dat u geraakt bent door hetgeen ik beschrijf, maar dat u nog niet weet in welk vakje u het kunt plaatsen. Heeft u door dat u zichzelf in uw pleidooi al tegenspreekt? Eerst bent u verbaasd dat ik volgens u “de wetmatigheid” van dualiteit volledig uit zijn verband ruk, verderop zegt u: niets maar dan ook daadwerkelijk niets heeft “in principe” recht op enige “wetmatigheid”…verwarrend. Wat betreft het higgs-boson deeltje, ook dat is een poging om een gat in de theorie aangaande massa van atomen op te vullen, wederom met een lege uitspraak. Ok, we weten welk deeltje (waarschijnlijk) verantwoordelijk is voor het bepalen van atoommassa, maar hoe? Hoe ik het ook wend of keer, het enige sluitende antwoord is in mijn beleving: bewustzijn. Iets kiest ervoor om te zijn wat het is. Dan valt echter de hele aanname van de mens uit elkaar, namelijk “materie” heeft geen bewustzijn. Zoals we ervanuit gaan dat planeten geen bewustzijn hebben. Graag zou ik u santos-bonacci aanraden, die hier een heel interessante visie op heeft. Ter afsluiting, u mag van mij geloven wat u wilt, aannemen wat u wilt en projecteren wat u wilt, met alle liefde. Ik zou u echter willen verzoeken om eerst eens goed bij uzelf te rade te gaan wat uw intentie jegens mij is, alvorens aannames op mij te projecteren, ik ben misschien wel gevoeliger dan u aanneemt. 
    Een andere optie is het stellen van vragen, dat zal mijns inziens sneller tot kennis leiden dan het projecteren van aannames.
    Met liefdevolle groet,
    jeseah 

  5. Een interessante discussie ,dank aan jullie allen die deelnemen.Alles maakt deel uit van het grote geheel.
    Lieve jeseah ,dank je voor de inspirerende en heldere woorden .
    Ze sluiten aan bij de gedachten vormingen in mijn ziel .Mijn gevoel van ergens alleen in staan-zijn daarmee, wat soms wat eenzaamheid geeft ,een moment doorbrekend.Mooie tijden gaan komen het egoisme moet eerst verslagen worden daarmee zullen heel wat ego’s kunnen groeien en het pad betreden naar naar daadwerkelijke verlichting.
    Loslaten in het algemeen lijkt me een grote les te zijn in het leven.Bezit en iets claimen een uiteindelijke bron van lijden en verdriet , onmacht en kwaadheid. Welke het ego de illusie van rechtvaardiging geeft . Een uit balans geraakte wereld kan dan pas in balans komen als het werkelijk in balans komt globaal gezien.Ik hoop dat de volgevroten de niet wensende te delen aardse peuter de stap kan maken om eindelijk zijn verantwoordelijkheid te gaan nemen jong volwassen te worden zodat de groei naar echte volwassenheid kan starten.We zijn nog jong als aarde de tweesprong is genaderd , word het nog een strijd om te overtuigen dat delen , of ….
     

  6. Lieve prosument , ik vergat even aan te geven dat jouw goed en helder geschreven onderwerp de start van deze discussienagesprek een compliment waard is .Dank je voor die heldere kijk op zaken.
    Namaste !
     

    1. Namaste, graag gedaan maar het stuk zelf werd door iemand anders geschreven, waarom het warme wiel opnieuw uitvinden hé :).  Maar het onderstaande mag je misschien ook interesseren, iedereen is welkom!!
       
       
      De ‘Reis van de Held’ is een bijzonder project waartoe iedereen uitgenodigd wordt, de mens van jong tot rijp, overheden, wetenschap, onderwijs, het bedrijfsleven, het verenigingsleven of welke andere organisatie die u ook maar kan bedenken, zonder uitsluiting. U speelt mee of ook niet, u steunt het of ook niet, onze ambitie is om uw welzijn te bevorderen en dat kunnen we enkel als steeds meer mensen de smaak te pakken krijgen. In dit spel staat bewustwording en het zelflerend principe centraal, het is zowel complex als verbluffend eenvoudig, zowel diepzinnig als lichtzinnig, zowel inspanning als ontspanning, zowel ernstig als ludiek … voor elk wat wils en wanneer het u past. Onder het motto ‘oefening baart kunst’ trotseren we obstakels die we op ons pad naar sustainocratie tegenkomen, vreedzaam en speels vinden we altijd een weg naar meer menselijkheid en duurzaamheid. En wie de held is moge duidelijk zijn, dat bent U, wij allen. Lees meer …  uitnodiging aan allen

    1. Ik wil me excuseren dat ik Belg ben, ik kan mr Bram niet. Maar misschien ligt dat geheel in mijn onwetenheid besloten :), toch nog stukje over het spel ….
       
      Het leuke van het spel is dat het zichzelf speelt en dat u grotendeels zelf bepaalt wat er gebeurt, we starten met een basis en een opdracht waarna vanalles kan gebeuren. Tijdens of in het spel komt u vreemde monsters tegen maar ook aangename verrassingen en dat alsof u betrokken bent in een levensecht videospel. Verschillende niveaus manifesteren zich tegelijkertijd waardoor u steeds in de val kan lopen, met vallen en opstaan komt u verder. Het doel is om inzicht te krijgen in alle aspecten van het spel opdat we er met z’n allen beter van worden, en dat is SUSTAINOCRATIE. Finaal kan er maar één winnaar zijn, wij ALLEN.

Laat een reactie achter