Zwermen robots stripminen een planetoïde. Bron: Planetary Resources

‘Asteroïdenmijnbouw begint nu echt’

Planetary Resources, een samenwerkingsverband van enkele visionaire internetmiljonairs, heeft dinsdag 24 april 2012 een persconferentie gegeven. Het is nu officieel: de jacht op de kostbare delfstoffen in near earth asteroïden is begonnen.

Een waterrijke planetoïde staat op het punt ingevangen en in raketbrandstof omgezet te worden. Bron: Planetary Resources.
Een waterrijke planetoïde staat op het punt ingevangen en in raketbrandstof omgezet te worden. Bron: Planetary Resources.

Planetoïdenmijnbouw
Door het zonnestelsel zwerven behalve acht planeten, enkele tientallen manen en dwergplaneten, ook talloze brokken ruimtepuin. Deze variëren van honderden kilometers doorsnede tot de grootte van een stofje. Het grote voordeel van mijnbouw op planetoïden, een betere term dan asteroïden, boven mijnbouw op een maan of planeet is het gebrek aan zwaartekracht. Ook bestaan veel planetoïden vrijwel geheel uit metaal of uit waterijs, waardoor niet met veel pijn en moeite metalen gewonnen hoeven te worden of raketbrandstof naar boven gesleept hoeft te worden. Ze liggen letterlijk voor het opscheppen. Met zonne-energie is water te splitsen in waterstof en zuurstof, in combinatie een bekende en veel gebruikte raketbrandstof.

Near earth asteroids
De meeste planetoïden bevinden zich in de planetoïdengordel tussen Mars en Jupiter. Er zijn echter ook enkele duizenden zogeheten near earth asteroids, planetoïden die de omloopbaan van de aarde kruisen. Deze brokken ijs, metaal of gesteente veroorzaken periodiek een grote uitsterving op aarde. De bekendste is de inslag die de dino’s uitroeide. Aan de andere kant zijn ze vanaf aarde met veel minder snelheidsverandering (delta v), dus veel minder raketbrandstof,  te bereiken dan de verre planetoïdengordel of de nog verder gelegen Trojanen van Jupiter. Er zijn ongeveer 1500 near earth asteroids die gemakkelijker bereikbaar zijn dan de maan. Naar schatting behoort tien procent van alle planetoïden tot de metaalrijke M-klasse. Een nog groter deel is rijk aan ijs of koolwaterstoffen.

Zwermen robots stripminen een planetoïde. Bron: Planetary Resources
Zwermen robots stripminen een planetoïde. Bron: Planetary Resources

Planetary Resources begint met mijnbouw
Ruimte-expedities zijn letterlijk astronomisch duur. Zelfs een zeer efficiënt werkende organisatie als het Indiase ISRO moet tientallen miljoenen euro uittrekken voor een eenvoudige Marsverkenner. Een aantal visionaire miljardairs, waaronder Larry Page, K. Ram Shriram en Eric Schmidt van Google en Ross Perot Jr, de zoon van een voormalige onafhankelijke Amerikaanse presidentskandidaat, hebben daarom de handen ineen geslagen en een asteroïdemijnbouwbedrijf opgericht: Planetary Resources Inc.

Vrijwel onbeperkte grondstofvoorraden
Dinsdag 24 april 2012 was de eerste persconferentie, waarop Peter Diamandis, die al eerder een TED-lezing hield over asteroïdenmijnbouw, de plannen in hoofdlijnen ontvouwde. Eén enkele 500 meter doorsnede platina-rijke planetoïde bevat het equivalent van alle platina-achtige metalen die in de gehele menselijke geschiedenis uit de grond gehaald zijn.  Die metalen zijn er op aarde ook wel, maar dan duizenden kilometers diep: in de aardkern. “Veel van de schaarse metalen en mineralen op aarde zijn in bijna oneindige hoeveelheden aanwezig in de ruimte. Als de toegang tot deze metalen makkelijker wordt, zullen niet alleen de vele producten waar ze in worden verwerkt, variërend van micro-electronica tot energieopslag veel goedkoper worden. Ook zullen nieuwe en belangrijke toepassingen voor deze dan overvloedig aanwezige elementen ontwikkeld worden,” aldus Peter H. Diamandis, mede-oprichter van Planetary Resources Incorporated.

Stap 1. Een vloot kleine ruimtetelescopen gaat op zoek naar veelbelovende asteroïden. Bron: Planetary Resources
Stap 1. Een vloot kleine ruimtetelescopen gaat op zoek naar veelbelovende asteroïden. Bron: Planetary Resources

Strategie
Planetary Resources wil als eerste stap een vloot massageproduceerde (dus goedkope) Argyll LEO-ruimtetelescopen lanceren, die op zoek gaan naar nieuwe near earth asteroids (er werden in 2011 zo’n 1000 per jaar ontdekt, op een totaal van 9000) en van bestaande de samenstelling proberen te achterhalen. Vooral waterrijke en metaalrijke planetoïden zijn interessant voor respectievelijk het winnen van raketbrandstof en de extreem zeldzame en kostbare metalen van de platinagroep (ruthenium, rhodium, palladium, osmium, iridium en platina zelf).

In de tweede fase zullen grote hoeveelheden robot-verkenningsvoertuigen, die door Planetary Resources voor minder dan tien procent van de kosten van NASA in massa geproduceerd worden, de veelbelovendste asteroïden bezoeken en de grondstoffen gaan winnen.

Voorlopig zullen de hoofdinkomsten uit het verkopen van raketbrandstof bestaan. Ruimtevaartuigen van Planetary Resources kunnen deze afleveren op Low Earth Orbit of een ander parkeerbaan. Zo wordt het veel makkelijker om een expeditie naar de maan, Mars of de planetoïdengordel, waar vele duizenden malen meer grondstoffen te halen zijn maar de delta v, de vereiste versnelling en dus hoeveelheid raketbrandstof, veel groter is, te bevoorraden.

De eerste missies beginnen 18 tot 24 maanden na deze aankondiging, einde 2013-begin 2014 dus.

Bron
Planetary Resources

26 gedachten over “‘Asteroïdenmijnbouw begint nu echt’”

  1. Ik wordt hier erg vrolijk van.
    Eindelijk echte groei in plaats van het rondpompen van geld.
    Veel mensen zie ik somberen over de aanhoudende crisis, inclusief optimist Frank Brabant, terwijl het ook zo anders kan.
    Tegen het midden van deze eeuw zie ik realiseerbaar:

    Een permanent bemande basis op de maan.
    Een permanent bemande basis op Mars.
    Maanmijnbouw en delving van Helium-3 op de maan.
    Planetoiden-mijnbouw.
    Een bescheiden ruimtekollonie met kunstmatige zwaartekracht.
    Zonne-energie eilanden in banen om de aarde.

    Allemaal realiseerbaar, mits de wil aanwezig is om het ook daadwerkelijk uit te voeren.

  2. Weet je wat me opvalt aan de reakties op Visionair.nl ?
    Postings over futuristische onderwerpen, visionaire ontwikkelingen, technologie en wetenschap krijgen soms 5, soms, 2 en soms helemaal geen enkele reaktie.
    Postings over complot theorieen, bankier kartelvorming, sociale ongelijkheid en dergelijke krijgen al snel tientallen , soms wel meer dan honderd reakties.
    Van de tweede categorie postings wordt ik meestal een beetje somber en achterdochtig ten opzichte van de gevestigde orde.
    Van de eerste categorie wordt ik opgewekt, optimistisch …
    Doe mij de eerste categorie dan maar.

    1. @ Frank,
      Jouw gevoel dat heb ik ook al een tijdje. Sommige mensen hier hebben de neiging om achter veel trends in de wereld kwade opzet ofmanipulatie achter de schermen te postuleren. Als je niet uitkijkt ligt er op den duur zelfs paranoia op de loer en ga je overal spoken zien… 

    2. @Frank.
      Er zijn veel mensen die dit visionaire blad geboeid lezen. Een opmerking maken ze vaak niet, de stof is dan te nieuw voor ze, ze kunnen zich vaak inzichtelijk niet oriënteren op de nieuwe technieken. Daar zoek ik de oorzaak, niet in gebrek aan belangstelling. Enthousiasme genoeg, maar je moet het kunnen, of willen verwoorden.

  3. Ik moet er een beetje meewarig om glimlachen. Kennelijk heeft men zo vaak naar Avatar gekeken, dat men is gaan geloven dat zoiets werkelijkheid kan worden.

    De titel is een beetje voorbarig: een persconferentie geven is heel iets anders dan met een robot op een asteroide landen. 

    1. Hans, er zijn al robots op asteroïdes geland. De natuurkunde is van middelbare-schoolgehalte. Met een ionenmotor, aangedreven door zonnepanelen, zorg je dat de delta v met de asteroïde ongeveer nul wordt. Dan land je. Het eerste het beste vliegende insekt krijgt dat ook voor elkaar op aarde. Onze computers zijn nu vele ordes van grootte complexer dan het brein van een insekt, dus dat moet toch niet al te moeilijk zijn. Het wordt pas echt interessant als er een zelfreplicerende robot landt op bijvoorbeeld de aardscheerder Eros. Er kunnen dan hele zwermen replicators richting asteroïdengordel worden gestuurd.
      Stel je voor, een zwerm mechanische insekten die zijn  kaken zet in de vele metaal- en waterrijke asteroïden en een permanente vloed van bijna gratis grondstoffen richting aarde stuurt.

      1. Heel visionair :).
        Ik ben best goed in de beren op de weg te zien.
        -kosten voor routinematig ruimtevaart (daar is ook een artikel van hier). In deze wereld kost dat biljoenen (pyramides zijn gemaakt met manuren), daar zijn de miljarden van de namen in de artikel maar een heel klein begin
        -ontwikkeling in de robottechniek. Een asteroide bezoeken, ok, maar het ontginnen… Daar zal best wel iets op te verzinnen zijn…

        Als we ons door ontwikkelen dan zou het zeker hier naar toe kunnen gaan. 

      2. <blockquote cite=””>Stel je voor</blockquote>
        Het is geen probleem om je dingen voor te stellen: ik doe dat de hele dag door. Het grote probleem is dingen doen: de praktijk.
        Voorlopig is de ruimtevaart op sterven na dood. De Spaceshuttle is naar het museum en de opvolgers zijn nog niet klaar.
        Nederland stopt ook geen geld meer in ruimtevaart. 

  4. Ik zie dit als een van de belangrijkste stappen die de mensheid nu kan zetten. Met grondstoffen uit de ruimte kunnen zonnepanelen en windmolens met een hele hoge efficientie worden gebouwd zonder last te hebben van de hoge kosten van de ”zeldzame” metalen.

    1. De aarde zelf zou niet zoveel hebben aan materiaal uit de asteroiden. Kost veel te veel energie om hetnetjes op de grond te lachten landen. Het meest logische zou zijn om er in de ruimte zelf allerlei nuttige dingen mee te maken zoals satellieten, ruimtesondes, ruimtekolonies etc.

        1. Ik zat zelf te denk aan dat eerst alle metalen op de maan worden verzameld. Daar worden ze gescheiden en gezuiverd. De zeldzame metalen zoals platina en goud worden naar de aarde geschoten en dan afgeremd met een parachute. Voor de andere metalen zoals ijzer, nikkel en aluminium zal dit veel te duur zijn en kunnen beter gebruikt worden voor robots, ruimteschepen en andere dingen op en maan en de ruimte zelf.

        2. Als het dan net zo gaat, met de landings van de ruimte capsules, hoop ik van ganse harte, dat ze voor de landing een grote woestijn uitzoeken. Want stel je voor dat je zo’n lading op je dak krijgt, ben je toch mooi in de aap gelogeerd. Em waarom goud en platina? krijg je alleen maar nog meer oorlog van.

        3. Goud en platina zijn zeer belangrijk voor de industrie. Ook andere zeldzame metalen zijn nu de bottleneck voor grootschalige productie van bijvoorbeeld hoogrendement zonnecellen en batterijen. Het maakt de overstap naar duurzame energie een stuk eenvoudiger. Daarnaast zijn de mijnen op aarde zeer milieuvervuilend. Genoeg redenen om toch maar zeldzame metalen richting aarde te verslepen

        4. De maan is juist geen goede optie Рdit kost alleen maar heel veel energie. Nee, raffineren in de ruimte of een blok geco̦rdineerd ergens op aarde laten neerkomen.

        5. Iets uitsmelten uit bijvoorbeeld een erts, gebeurd hier op aarde in smeltkroezen, met gebruik van o.a. grote hoeveelheden kolen. De mega productie niveaus, die je van dergelijke ruimteprojecten in de nabije toekomst mag verwachten, ( het gaat dan echt om oneindige hoeveelheden) maken het totaal niet acceptabel om dat hier te doen. Een onstuitbare vervuiling van het milieu zou het gevolg zijn. In een baan om de zon, heb je de beschikking over praktisch oneindige hoeveelheden energie, om dat te verwezenlijken. Voor een efficiënte scheiding, wordt hier gebruik gemaakt van zwaartekracht, en die ontbreekt in een baan om de zon. Een aantrekkelijk alternatief is dan middelpuntvliegende kracht. Maar dan moet je je eens voorstellen wat daar aan energie in moet worden gestoken, als je denkt aan het in beweging brengen van duizenden tonnen materiaal. De nutteloze lading moet je meenemen in dat proces, ook als alles weer afgeremt moet worden. Op de maan heb je aanhechtingspunten, waardoor je kunt versnellen en remmen zonder energieverspilling, maar ook zwaartekracht. Daarnaast zullen veel van de materialen die we in de ruimte kunnen vinden, daar op inslagdiepte liggen. Er is daar geen zuurstof waarmee metalen kunnen oxideren, maar ook geen vloeistofstromen, waardoor metalen kunnen uitspoelen door erosie processen e.d. Het ligt daar dus in bijna zuivere staat. Dat scheelt ook een hele hoop raffinage energie. Neem dan de afstanden eens mee, voor wat versnelling en vertraging van het produkt aan energie kost. Hoe groter de afstand, zoveel te sneller wil men het produkt verplaatsen, want tijd is een belangrijke waarde factor in produktieprocessen. Dit zijn lang niet alle factoren die een rol gaan spelen, maar zo krijg je teminste een idee wat er speelt.

Laat een antwoord achter aan Hannes Reactie annuleren