Black lives matter: terechte woede?
Black Lives Matter haalt weer het voorpaginanieuws. De dood van Floyd is een mooi moment om de blanke man af te zeiken. Overal duiken de multiculturalisten op om het tragische geval – maar zo onbelangrijk op globale schaal- voor eigen agenda in Nederland te misbruiken.Ik word misselijk van deze racisme roeptoeters, die opereren in een permanente hoedanigheid van slachtofferschap. Donkere -Nederlandse BN’ers die op de dam protesteren om de tragische dood van een Afro-Amerikaan in Amerika.
Over Amerika gesproken, niemand heeft het over het politiegeweld tegen de arme blanke man in Alabama of Alberquerque terwijl ook het internet hiermee vol staat.
Amerika is een klassenmaatschappij. Bij zulke incidenten is de factor armoede meer doorslaggevend dan ras. Ik heb nog nooit een rijke, zwarte, Amerikaanse sporter slachtoffer zien worden van politiegeweld. Niet alles draait om ras.
Black Lives Matter als kapstok voor afkeer van blanke Nederlanders
Ik zie inmiddels overal in de Nederlandse maatschappij maar ook op globaal niveau allianties ontstaan tussen etnische groepen, welke zich verenigd voelen door afkeer van de blanke man. Maar wel levend in het land van de blanke man. Alles is zijn schuld. Maar dan ook werkelijk alles is zijn schuld. Falende integratie van bepaalde groepen in Nederland, armoede in Afrika, hoge misdaadcijfers onder Afro-Amerikanen, je kan het zo gek niet bedenken.
Geen greintje zelfreflectie. Blijkbaar niemand die zich afvraagt hoe het zover is gekomen of waarom bepaalde etnische groepen het beter doen dan anderen. Ik heb bijvoorbeeld Wilders of Baudet nog nooit horen klagen over Aziatische Nederlanders. Trouwens over Aziaten en het racistische VS gesproken; zij zijn de best presterende etnische groep in Amerika, in elk opzicht ( financieel, opleidingsniveau en CITO score). Hoe bedoel je racisme?
Hypocrisie van pro-regime Marokkanen
Maar de de meeste kotsneigingen krijg ik toch echt van prominente Marokkaanse BN’ers die nu over elkaar heen vallen om zich te profileren als anti-racistisch, links en progressief. Mensen die blijkbaar nog een rekening hebben te verheffen met blank Nederland. De ironie is dat ze vaak onverbiddelijk zijn tegen de meest kleine gevallen (vaak) vermeend racisme van de Nederlandse politie maar wel het Marokkaanse regime in Nederland steunen tegen demonstranten.
Mevrouw Bouras bijvoorbeeld kan oeverloos twitteren over het etnisch profileren van de Nederlandse politie maar praat de misdaden van het Marokkaanse regime open en bloot goed. Blijkbaar steekt – in moreel opzicht- het ongemak van een aanhouding van enkele minuten door een blanke agent, vele malen meer dan de mensenschendingen in Marokko.
Men spreekt altijd over white privilege, maar inmiddels kun je beter spreken over black privilege.