Een groep Chinese onderzoekers is er in geslaagd met behulp van een chemisch proces, zetmeel uit CO2 te bereiden. Dit met 3,5 maal minder energie dan planten er voor nodig hebben. De oplossing voor het wereldvoedseltekort?
Zetmeel uit CO2, zonder planten
Planten gebruiken fotosynthese om glucose te maken uit CO2 en water. Glucose is een ring van vijf koolstofatomen en een zuurstofatoom, waaromheen zich zes waterstofatomen bevinden. Glucose is de bouwsteen voor alle koolhydraten. En de uitgangsstof voor alle andere door planten geproduceerde eiwitten, vetten en koolhydraten. Zetmeel is een polymeer van glucose.
Vergeleken met zonnepanelen zijn planten niet zo efficiënt. Onze beste (CSP; zeer dure) zonnepanelen halen rond de 41 procent, de beste zonnepanelen voor bijvoorbeeld op daken bereiken 21 procent. Ter vergelijking: planten halen drie tot maximaal 6 procent. Wat op zich heel behoorlijk is, als je bedenkt dat planten met meer dan de helft van het licht, zoals groen licht, niets kunnen doen.
In drie stappen zetmeel uit CO2
Wat moet je, als je met 1,2 miljard mensen in een land woont, waar voortdurend hongersnood op de loer ligt en enorme hoeveelheden voedsel moeten worden ingevoerd? Dan verzin je een list. Althans dat moet de opdrachtgever van microbioloog Yanhe Ma van het biotechnische instituut van Tianjin gedacht hebben, toen hij Ma en zijn team zich liet wierpen op de geheimen van de fotosynthese.
Maakt kunstmatige zetmeel uit CO2 aardappels overbodig? Bron: auteur
De route die Ma en zijn team volgden is een andere dan die van planten. De eerste stap is het omzetten van kooldioxide (CO2) in methanol (CH3OH). Hiervoor is een hoge druk, een hoge temperatuur en waterstofgas nodig. En een katalysator, in dit geval een gebaseerd op de metalen zink en zirkonium.
Glucose heeft veel weg van zes methanolmoleculen, in een soort ring aan elkaar geplakt. Het team van Ma slaagde er in met behulp van kunstmatige enzymen in, dit in twee stappen voor elkaar te krijgen. De eerste stap is van methanol naar een driewaardige alcohol, in de tweede stap wordt dit glucose.
In de derde stap plakken de glucosemoleculen aan elkaar als zetmeel. Om dit voor elkaar te krijgen, experimenteerde het team eerst met natuurlijke enzymen. Kunstmatige bleken echter sneller te werken, en de bottlenecks op te heffen.
Nog experimentele fase
Het zal nog even duren voor je pak maïzena uit de fabriek komt. Wel levert dit een welkome bron voor organische verbindingen. Op dit moment komen die vooral uit aardolie en andere petrochemische bronnen, of uit de landbouw. En dat het alom gevreesde broeikasgas CO2 in iets nuttigs wordt omgezet, zal ook veel mensen aanspreken.
Een handjevol extreem rijke families en hun handlangers beheerst het internationale bedrijfsleven. Hierin slagen ze doordat er anonieme rijkdom bestaat. Niemand weet wie de werkelijke eigenaren zijn van grote banken en bedrijven. Het gevolg: extreme ongelijkheid en menselijke ellende.
Geld als macht
Kapitaal in het algemeen is een afspraak, dat een bepaalde persoon eigenaar is van een bepaald waardevol iets. De eigenaar van een huis mag bijvoorbeeld (in principe, er zijn de nodige uitzonderingen) volgens de wet als enige bepalen wat er met het huis gebeurt.
Alle andere mensen erkennen in principe dit recht. Hiermee wordt de vrijheid van deze andere mensen ingeperkt. Wie zonder toestemming van de eigenaar in een huis gaat wonen, wordt door de politie opgepakt.
Dit geldt ook voor meer abstracte vormen van bezit, zoals aandelen in een bedrijf of een bank. Van een huis is altijd via het kadaster bekend wie de eigenaar is.
Van aandelen is dat minder transparant. Zo bestaan er aandelen op naam, overigens is deze naam alleen te achterhalen als je accountant of advocaat bent, maar bij de naamloze vennootschap (NV) ook anonieme aandelen aan toonder.
Vijftienduizend tot twintigduizend miljard dollar wordt gecontroleerd door gezichtsloze entiteiten. – Bron: Allen Watkin op Wikipedia (cc-by-sa-2.0)
Geheim bezit, anonieme rijkdom
Ter vergelijking: grote bedrijven kunnen gedetailleerde klantenbestanden kopen van bijvoorbeeld Facebook of Google. Ook kunnen aandelen weer in handen zijn van een ander bedrijf. Vaak zitten er bij bedrijven wel vijf of meer zogeheten houdstermaatschappijen of holdings tussen het uiteindelijke bezit en de mensen die eigenaren zijn. Het ultieme financiële walhalla is de trust. De begunstigde van een trust is volkomen anoniem. Dit betekent dat het mogelijk is een imperium van duizenden miljarden te besturen zonder dat de rest van de wereld door heeft dat er een persoon of groep achter zit.
De totale hoeveelheid anoniem bezit is enorm. We praten over 15 000 tot 20 000 miljard dollar, schat Forbes-medewerker James S. Henry[1]. Dat is voldoende om de gehele Amerikaanse of Europese overheidsschuld af te lossen.
Anonieme rijkdom: macht zonder controle
Het gevolg is macht zonder gezicht. Beschermd door een leger agressieve deurwaarders en politiemensen kunnen kapitalisten doen en laten met hun bezit wat ze maar willen, ook als anderen daardoor sterk benadeeld worden. Een uitstekend voorbeeld is het internationale bankenkartel, dat de centrale banken monopoliseert en nu de facto de gelduitgifte in handen heeft. Het is niet openbaar, wie de aandelen van de Nederlandsche Bank NV in handen heeft (al wordt de indruk gewekt dat dit de staat der Nederlanden is, de precieze eigendomsverhoudingen zijn onduidelijk).
‘Befehl ist Befehl’
Bestuurders kunnen hun verantwoordelijkheid ontlopen, omdat ze de wettelijke plicht hebben zoveel mogelijk winst te maken. Winst ten bate van de anonieme aandeelhouders. Hierdoor ontstaat een onbeheersbaar monster, de corporatie, die slechts één doel heeft: zoveel mogelijk winst uitkeren aan de aandeelhouders ten koste van alles. Bestuurders kunnen zeer onethische en gewetenloze beslissingen nemen – en nemen deze ook doorgaans – zonder hiervoor persoonlijk aansprakelijk gesteld te worden. De enige strafbare handeling is de corporatie (i.e. de aandeelhouders) benadelen. Met andere woorden fraude. De grenzen van de wet opzoeken om hiermee de corporatie zoveel mogelijk winst te bezorgen is dan weer toegestaan en zelfs bewonderenswaardig, aldus de wetgever.
Eindig anonieme rijkdom, maak alle eigendomsstructuren openbaar
Alle bezit betekent inperking van de vrijheid van anderen. Op beperkte schaal is dit nuttig – zo wil je als bewoner graag van je privacy kunnen genieten of als kleine ondernemer groeien en investeren in nuttige dingen. Het probleem is niet zozeer bezit, maar de anonimiteit van bezit. Immers, als mens lever je vrijheden in ten behoeve van het bezit van anderen, maar je weet niet aan wie.
Stel, je zou weten dat de familie Rothschild of de familie al-Saoed grootaandeelhouder is van een bepaald bedrijf, dan kan je dat bedrijf boycotten. Dit zou macht aan de consument teruggeven. Ook vergroot dit de sociale druk op rijkaards hun bezit op positieve en productieve wijze aan te wenden.
Tijdens het Plioceen waren de CO2 gehaltes in de lucht iets hoger dan nu. Op dit moment stevent ons klimaat af op het klimaat tijdens het Plioceen. Is dat een ramp, of was het Plioceen zo gek nog niet?
Is klimaatverandering onzin?
Op dit moment zijn er twee kampen in de klimaatoorlog. Het grootste kamp, de klimaatalarmisten, geloven dat de oude wereld ten onder zal gaan door de klimaatverandering. Volgens deze dystopische visie zullen de tropen verdrogen, de woestijnen zoals de Sahara zich uitbreiden en laaggelegen gebieden onder water lopen. Volgens de klimaatontkenners, met slechts een handjevol luidruchtige aanhangers onder wetenschappers en heel veel aanhangers onder rechtse en extreemrechtse stemmers, is er niets aan de hand. En berusten de tegenwoordige veranderingen in het weer op toeval, of op veranderingen in kosmische straling.
Ja, er is klimaatverandering en nee, de ondergang van de aarde dreigt niet door de komst van het nieuwe Plioceen
Beide gezichtspunten zijn onjuist. Er is inderdaad wel degelijk sprake van klimaatverandering. Zoals ook logisch is, omdat het CO2-gehalte van de atmosfeer in de afgelopen 100 jaar flink is gestegen en nu het niveau van het Plioceen heeft bereikt. Het verband tussen het CO2-gehalte van de atmosfeer en klimaatverandering is al meer dan 100 jaar geleden vastgesteld door de Zweedse natuurkundige Svante Arrhenius, die proeven deed met de absorptie van warmtestraling door kooldioxide. Met andere woorden: we kunnen verwachten dat het klimaat op dat van het Plioceen zal gaan lijken. Wie dat ontkent, en denkt dat met het atmosferische CO2-gehalte van nu, het klimaat niet zal veranderen, ontkent de staande natuurwetenschap en houdt zichzelf flink voor de gek.
Maar hoe was het wereldwijde klimaat tijdens het Plioceen? Gelukkig is hier veel onderzoek naar gedaan. Naar blijkt, zijn de gevolgen voor de wereld per saldo positief, al zijn de gevolgen voor Nederland als laaggelegen land, en in mindere mate België, behoorlijk vervelend. Maar omdat dit een wereldwijd probleem is, moeten we verder kijken dan alleen Nederland en België.
Huidige klimaat een ramp volgens iemand uit het Plioceen
Laten we even kijken maar de aarde van nu, vanuit het gezichtspunt van iemand die in het Plioceen leeft. Hoe zou iemand uit het Plioceen aankijken tegen het klimaat van nu? Uiteraard bestond er in het Plioceen nog geen moderne mens, al liepen er primitieve mensachtigen rond. Een Plioceenbewoner zou opvallen dat de aarde nu veel droger is dan tijdens het Plioceen. Waarschijnlijk zou iemand uit het Plioceen het klimaat van nu, behoorlijk woestijnachtig en onherbergzaam vinden.
Zo was de Sahara tijdens het Plioceen veel kleiner dan nu, was het Midden-Oosten begroeid met steppen en savanne, was ook de woestijn in Mexico en het westen van de VS veel kleiner en was ook Australië veel meer begroeid dan nu. Wel stond er toen meer land onder water dan tegenwoordig. De zeespiegel stond namelijk 16 m hoger dan nu. Dat zou betekenen dat de helft van Nederland onder water zal verdwijnen. Maar Nederland, met enkele andere kustgebieden, is wat dat betreft uitzonderlijk. Er zijn in de wereld veel meer gebieden die bewoonbaar zullen worden, dan gebieden die onder water zullen lopen. Een kwestie van verhuizen dus.
Wellicht kunnen wij Nederlanders in Marokko asiel aanvragen. Of in Rusland natuurlijk, want waarschijnlijk hebben de Russen straks goede landbouwers nodig in het noorden van Siberië. Ook het klimaat in het nu kurkdroge Midden-Oosten gaat veel gastvrijer worden.
de vegetatie van de aarde tijdens het Plioceen. Bron: 1.
de vegetatie van de aarde, nu. Bron: 1.
Klimaat tijdens het Pleistoceen: grote delen van de aarde onbewoonbaar
Het contrast wordt duidelijker, als we het klimaat van nu vergelijken met dat tijdens het Pleistoceen, het vorige geologische tijdvak dat gedomineerd werd door grote ijstijden. Tijdens de lange ijstijden van het Pleistoceen was de aarde bedekt met enkele grote ijskappen.
Zoals je op dit kaartje kan zien, werd het landleven tijdens de ijstijd samengeperst tussen de enorme ijskappen en de grote woestijnen, zoals de Sahara in de Arabische woestijn. Het Amazoneregenwoud was veel kleiner dan nu, en in Afrika overleeft het regenwoud alleen op enkele kleine stukjes. In die tijd was ongeveer twee derde van Afrika bedekt met woestijn of met halfwoestijn. Nederland lag natuurlijk boven water, maar het was een poolwoestijn. Geheel Canada, Noord-Duitsland, Polen, Europees Rusland met Scandinavië en de Britse Eilanden, lag onder het ijs. De rest was een troosteloze poolwoestijn met huilende winden. Alleen het noordelijke Middellandse Zeegebied: Spanje, Italië en Griekenland, was geschikt voor landbouw. Kortom: je kan vinden dat is de klimaatverandering een ramp is, maar dat is nog niets vergeleken met een nieuwe ijstijd.
Conclusie: het Plioceen is zo gek nog niet
We kunnen krampachtig proberen om de goede tijden van weleer, voor zover deze goed waren, terug te brengen. Maar we kunnen ook ons aanpassen aan de nieuwe realiteit. Dus, genieten van de pliocene leefomstandigheden, die veel gastvrije voor het leven zullen zijn dan de tijd van nu, laat staan de barre ijstijd.
Op dit moment is er in de westerse wereld meer waardering voor nomaden dan voor boeren. Westerlingen zien nomaden als spannend, avontuurlijk en moedig. Nomaden zijn vrijheidslievende mensen, die zich niets gelegen laten liggen aan het gedrag van onderdrukkende regimes. Deze beeldvorming komt niet helemaal overeen met de werkelijkheid. In feite zijn het nomaden, en mensen die denken als nomaden die de grootste slachtingen en ellende in de geschiedenis van de mensheid hebben aangericht.
De brave veehouder Abel versus de kwaadaardige boer Kaïn
De culturele vooroordelen over de nomaden als superieur aan de boeren, hebben hun oorsprong in de zeer bloedige Indo-Europese invasie van duizenden jaren terug. We kunnen de herkomst hiervan terugvinden in het Bijbelse scheppingsverhaal, waarin de stamvader van de mens, Adam, en de oermoeder Eva, twee zonen kregen: Kaïn en Abel. Kaïn werd boer, Abel werd veehouder. In het Bijbelverhaal weigerde de oppergod Jahweh het offer van Kaïn en accepteerde het offer van Abel. Uit woede wegens deze afwijzing door God, volgens het verhaal, vermoordde Kaïn zijn broer Abel. Ook later trekt de Bijbel steeds partij voor de veehoudende nomaden in conflicten met boeren.
In werkelijkheid ging het in de geschiedenis heel anders dan in dit verhaal. En zijn het juist de nomaden die boeren bij bosjes afslachten. Waarom zijn nomaden zo agressief? Het antwoord op deze vraag heeft veel te maken met de leefwijze van de nomaden en de manier waarop de nomadische samenleving in elkaar zit. Noodgedwongen, kunnen we wel zeggen, ontwikkelen nomaden een bepaalde mentaliteit die nodig is om hun levensstijl zo goed mogelijk te kunnen voeren.
De parasitaire leefwijze van de nomaden
Nomaden zijn bijna altijd veehouders. Er zijn gevallen bekend van nomaden die gewassen in gingen zaaien en dan is er een paar maanden later gingen oogsten, maar deze vormden een historische uitzondering. De wereld van de nomaden bestaat uit hun kudde en hun stam. Nomaden maken zich niet heel erg druk om het land waar ze hun vee laten grazen. Zodra het land kaal gegraasd is, is trekken ze verder. Bezittingen, behalve hun vee en hun geld, interesseren ze niet. Die kunnen ze immers niet meenemen.
Nomaden bouwen dus niets op. Per saldo is hun levensstijl parasitair. Ze leggen een zware druk op het lokale ecosysteem waardoor dat zich uiteindelijk ontwikkelt tot een woestijn. Nomaden zijn ook militaristisch. Als herders zijn ze gewend om te bewegen, en om conflicten gewapenderhand uit te vechten. De stap van het zwerven naar een nieuw stuk nog onbegraasd land, naar het verjagen van anderen, en het gebruiken van geweld, is klein.
Verwoestijning in de Sahara niet veroorzaakt door klimaatverandering, maar veroorzaakt door nomaden
Ten zuiden van de Sahara ligt een strook land, waar weinig neerslag valt. Dit land is begroeid met gras en andere droogtebestendige gewassen. Dit land staat bekend als de Sahel, afgeleid van het Arabische sahil, kust. In het Arabische spraakgebruik is de Sahara een soort zee, waar karavanen van handelaren en nomaden doorheen trekken. De Sahel vormt als het ware de grens van deze zee van zand en rotsen.
De bevolking in de Sahel groeit explosief. In de ogen van de nomaden is een familie net als een veestapel: hoe groter, hoe beter. Immers, een grotere familie betekent meer krijgers om tegen andere stammen te vechten en meer zonen om vee te hoeden.
Vrouwen hebben in deze regio weinig te vertellen en hebben weinig toegang tot anticonceptiemiddelen. Wordt een familie te groot, dan splitst de stam zich gewoon in tweeën. Ze voelen daarom geen enkele noodzaak om hun bevolking binnen de perken te houden. Het gevolg is, dat de grootte van de kudde veel hoger wordt dan het land in de Sahel aankan.
Zandstormen vegen de bodem schoon, waardoor de rotsbodem bloot komt te liggen en de verwoestijning een feit is. De reden voor de conflicten in het noorden en midden van Nigeria is dat de nomaden uit de Sahel nu naar het zuiden trekken, omdat hun grote kudden de Sahel hebben kaalgevreten.
Vaak worden klimaatsveranderingen als reden aangegeven waarom de Sahara steeds meer groeit. In werkelijkheid is er de laatste jaren meer regen gevallen in de Sahel[1]. Dat is ook logisch. Tijdens het Plioceen, toen het CO2 gehalte in de lucht gelijk was aan nu, was de Sahara veel kleiner dan nu. Willen wij de verwoestijning in de Sahel stoppen, dan moet de nomadische levensstijl uitgeroeid worden. Alleen dan zullen we erin slagen om de Sahel te vergroenen en de woestijn terug te dringen.
Boeren zorgen voor hun land en voor de aarde
Bij boeren is dat natuurlijk anders. Een boer kan geen landbouwgrond uit het niets vandaan toveren. Meer kinderen betekent meer mensen waaronder het land verdeeld moet worden. En dus dat de familie armer wordt, tenzij kinderen wegtrekken. Het is voor de boer ook duidelijk direct lonend om zijn land te verbeteren. Immers, de boer kan niet vertrekken. Boeren doen daarom hun best om de grond in een zo goed mogelijke conditie te houden en de vruchtbaarheid van hun land te vergroten. Het gevolg is dat landen waar boeren op een verstandige manier met hun land omgaan, de meeste, groeien in welvaart.
Modern kapitalisme is ook een nomadische levensstijl
Je ziet dat bij moderne kapitalisten, vooral financiële firma’s uit Wall Street en de Londense city de rest van de wereld wordt gezien als groot braakliggend terrein. Een terrein dat ze ongestraft kunnen kaal grazen en leegplunderen. Deze roofkapitalisten bouwen niet op. Ze zuigen uit. Hun personeel, klanten, het land dat zo naïef is om deze sprinkhanenplaag onderdak te bieden, de rechtsstaat. Net als nomaden, trekken zij weg als er niets meer te verdienen is, en een land compleet leeggeroofd is. De werkelijke strijd in deze wereld is de strijd tussen globalisten en nationalisten, met andere woorden de strijd tussen de roofzuchtige nomaden en de boeren.
China, een land van boeren
De Chinezen zijn een volk van boeren. De kern van de Chinese samenleving en de Chinese mentaliteit zijn ontstaan door de rijstteelt. Dit maakt Chinezen harde, taaie werkers, die veel respect hebben voor wetten en uitgesproken lange termijn denken. Anders dan de mentaliteit van de Amerikaanse roofkapitalisten, streven de Chinezen naar duurzame welvaart. Dit proberen zij vooral met vreedzame middelen te bereiken. Op dit moment lopen de spanningen tussen de westerse wereld en China op. China wordt in de westerse media vaak op een negatieve manier belicht. Ondanks deze propaganda, kunnen we zien dat de Chinese invloed in de rest van de wereld is gegroeid zonder dat daarbij ook maar één dode is gevallen. Ter vergelijking: de oorlogen van de Amerikanen in het Midden-Oosten hebben tot honderdduizenden doden geleid.
In het binnenland is het Chinese regime bij tijden bruut. Denk bijvoorbeeld aan de harde manier waarop Falun Gong aanhangers, Tibetanen en Oeigoeren worden behandeld. Maar in het buitenland gaat China zachtzinnig te werk. Meer door middel van intimidatie en economische sancties dan door militair geweld
Als westerling spijt het mij te moeten zeggen, maar China laat duidelijk zien beschaafder te zijn dan wij. De Chinese leiders begrijpen beter dan wij hoe gevaarlijk roofkapitalisme is en hoe belangrijk het is om de wereld te zien als een boer, in plaats van als een roofzuchtige, parasitaire nomade.
Kweekvlees massaproductie lost twee ethische dilemma’s op. Vlees is wreed ten opzichte van dieren en milieubelastend, maar opgroeiende kinderen hebben wel vlees nodig. Het eerste kweekvlees komt nu op de markt. Is dit het begin van het einde voor de vleessector?
Eerste fabriek van kweekvlees gebouwd in Israël
Het heeft lang geduurd voordat kweekvlees betaalbaarder werd. Het eerste kweekvlees, beschreven op Visionair.nl in 2013, was alweer acht jaar geleden. Sindsdien zijn er grote sprongen vooruit gemaakt door diverse start-ups. Het Israëlische Future Meat Technologies is nu als eerste bedrijf in de wereld begonnen met de massaproductie van vlees in het laboratorium. Waarschijnlijk is dit de doorbraak waarop dierenliefhebbers en vrienden van de aarde al jarenlang hebben zitten wachten. Kunnen we nu eindelijk komaf maken met de meest vervuilende en milieubelastende tak van landbouw denkbaar?
Het stukje kippenvlees op dit bord is gekweekt in een laboratorium. Bron: Future Meat Technologies
Waarom is deze fabriek uitgerekend in Israël gebouwd? Het antwoord daarop heeft waarschijnlijk te maken met de unieke geografische positie van Israël. In veel opzichten is Israël een eiland omdat de landen om Israël heen een handelsboycot tegen het land hebben afgekondigd. De meeste handel met Israël is overzee, waardoor bijvoorbeeld bulktransport duurder is en het land niet zelfvoorzienend is wat betreft vlees.
Om een kilo vlees te produceren heb je al gauw 5-10 kg veevoer nodig. En dan praat je over geslacht gewicht. Het grootste deel van een dier, zoals botten, hoeven en haar, is namelijk niet geschikt voor consumptie. Dat probleem heb je met kweekvlees massaproductie niet, 100% van het vlees is eetbaar. Productie van kweekvlees scheelt 80% van de CO2 uitstoot, 99 % van het land en 99% van het benodigde water.
Veeteelt is inefficiënt en wreed
Kortom het is veel slimmer om vlees niet door dieren, maar in een laboratorium te produceren. En het is ook ethisch veel zuiverder. Het is mogelijk om dieren hun hele leven in een klein ook opsluiten en daarna op vaak letterlijk beestachtige manier ter dood te brengen. Ook omzeil je hiermee allerlei religieuze regels wat betreft koosjer en halal slachten. Zoals, natuurlijk, het onverdoofd slachten. Uiteraard is de makkelijkste manier om deze regels gewoon af te schaffen, maar helaas zijn veel mensen nog niet zover. Dat geldt ook voor achterlopende Nederlandse instanties zoals
Hoe werkt kweekvlees massaproductie?
Het produceren van kweekvlees begint met stamcellen van een dier. Deze stamcellen produceren bijvoorbeeld spierweefsel. Zolang de stamcellen worden voorzien van aminozuren, glucose en vitamines, en de nodige hormonen en elektrische signalen natuurlijk, zullen ze zich ontwikkelen tot spieren. In feite neemt het laboratorium de rol van de maag, de lever en andere inwendige organen van dieren over.
Spieren groeien snel, in tegenstelling tot bijvoorbeeld botweefsel of kraakbeenweefsel. Dus in principe kan laboratorium als de productie eenmaal geoptimaliseerd is, veel sneller en veel goedkoper vlees produceren dan een veehouder. Deze techniek is ook prima bruikbaar om donororganen te produceren, waardoor het onzalige D66-idee om orgaandonatie verplicht te stellen niet meer nodig zal zijn.
Kweekvlees massaproductie geweldige oplossing voor armere mensen een arme landen, en vegetariërs
Een groot deel van de wereld is veroordeeld tot een vegetarisch dieet dat is niet omdat ze niet graag vlees willen eten, maar omdat ze vlees niet kunnen betalen. Zeg maar, een praktische vleestaks, de natte droom van veel milieuactivisten in Nederland. Hadden die arme sloebers maar niet de pech moeten hebben, om in een arm land geboren te worden.
Hoewel wij hier in het westen te veel vlees eten en wat minder prima zou zijn, hebben bijvoorbeeld opgroeiende kinderen vlees gewoon hard nodig. Dierlijke eiwitten zijn veel makkelijker te verteren en op te nemen dan plantaardige eiwitten. Daarom is het in feite een misdaad tegen de menselijkheid om arme mensen met een vleestaks te dwingen om geen vlees te eten. Zeker bij alleenstaande moeders met opgroeiende kinderen. Kweekvlees lost dit ethische dilemma op, omdat het niet meer nodig is het milieu te belasten en dieren te mishandelen om aan vlees te komen.
Nu kunnen ook vegetariërs met een gerust hart vlees eten. Dankzij deze nieuwe technologie die in tegenstelling tot veeteelt steeds goedkoper gaat worden, is een vleestaks niet meer nodig. In plaats daarvan kunnen we gewoon een selectieve vleestaks opleggen, alleen voor vlees dat via veeteelt wordt geproduceerd.
Onderzoekers ontdekten bewijs voor een grote sliert materiaal die onze Melkweg verbindt met nabijgelegen groepen melkwegstelsels. Deze zijn weer verbonden met de rest van het heelal. De intergalactische snelweg?
Slierten gas verbinden sterrenstelsels. Bron: Michael Boylan-Kolchin, University of California Irvine
Het team, waaronder Dr. Stefan Keller, Dr. Dougal Mackey en Professor Gary Da Costa van de Research School of Astronomy and Astrophysics van de Australian National University, publiceerde hun ontdekking in het oktobernummer van Astrophysical Journal.
De onderzoekers kwamen hier achter door de ‘wolk’ van bolvormige sterrenhopen die de Melkweg omringt te analyseren. Door exacte afstandsmetingen kwamen de onderzoekers er achter dat de sterrenhopen niet evenwichtig verspreid zijn, maar een plat vlak vormen.
Ook de dwergstelsels die als satellieten onze Melkweg omringen, denk aan de Grote en de Kleine Magelhaese Wolken, bevinden zich in hetzelfde vlak. In de opmerkelijk dichterlijke woorden van Keller: “Wat we hebben ontdekt is bewijs voor de kosmische draad die ons verbindt met de uitgestrektheid van het universum. De draad van sterrenclusters en kleine melkwegstelsels rond de melkweg is te zien als de navelstreng die de Melkweg voedde tijdens haar jeugd.”
Zoals al bekend, zijn er twee soorten materie in het heelal: de huis- tuin- en keukenvariant waar wij uit bestaan en de raadselachtige donkere materie, die we alleen waar kunnen nemen door de immense zwaartekracht – er is naar schatting rond de vier keer zoveel donkere materie als zichtbare materie.
Een gevolg van de Big Bang en de overheersende invloed van donkere materie is dat “normale” materie als een soort schuim op de toppen van een golf, wordt meegesleurd door de donkere materie. Deze vormt enorme, onderling verbonden vlakken en slierten. De structuur heeft al met al veel weg van een spons.
Daar stopt de overeenkomst. Zwaartekracht sleurt namelijk het materiaal over deze verbindende filamenten naar de grootste opeenhopingen van materie. De bevindingen van Keller en zijn team laten zien dat de bolvormige sterrenhopen en satellietstelsel van de Melkweg dit kosmische filament volgen.
Bolvormige sterhopen zijn sterrenstelsels die uit honderdduizenden zeer oude sterren bestaan, zeer compact opgesloten in een bal. In het beeld dat de drie onderzoekers schetsen, zijn de meeste van deze sterrenhopen de kernen van kleine sterrenstelsels die door zwaartekracht langs de filamenten zijn getrokken. Zodra de melkwegstelsels te dicht in de buurt van de Melkweg komen, worden de meeste sterren opgeslokt en blijft alleen de kern over. Aan wordt genomen dat ons Melkwegstelsel zijn huidige grootte heeft bereikt door honderden van deze dwergstelsels op te slokken.
De ‘navelstreng’ werd afgeknepen doordat enkele miljarden jaren geleden het heelal veel sneller begon uit te zetten. Astronomisch gesproken is ons melkwegstelsel stervende. De stervorming vindt nu veel langzamer plaats dan enkele miljarden jaren geleden, omdat de gasvoorraden in ons Melkwegstelsel voor het grootste deel leeg zijn. Natuurlijk is er nog het nodige gas in de intergalactische leegte, maar er is geen systeem waardoor dit gas wordt geconcentreerd en naar ons melkwegstelsel wordt geleid. Misschien iets voor onze verre nazaten om te ontwikkelen.
Uiteraard maakt dit het raadsel nog groter. Wat is donkere materie, en hoe staat deze in relatie met de rest van het heelal? En, aangezien de kosmische uitzetting zich vooral lijkt te concentreren in de intergalactische leegtes, wat is het proces dat hier verantwoordelijk voor is?
Met het steeds toenemende aantal islamistische terreuraanslagen en de hardnekkige Islamitische Staat, lijkt het islamisme springlevend. Maar schijn bedriegt. Een tsunami van technische ontwikkelingen zal de bodem onder het islamisme wegvagen. Een overzicht waarom het islamisme zal uitsterven
Het islamitische beloningssysteem voor gelovigen
De schotelimam Yoessoef Al Qaradawi is grootgebruiker van westerse medische technologie.
NB: het onderstaande geldt niet voor alle moslims. Er zijn islamitische groepen, zoals soefisme en de ahmadiyya’s, die een meer spirituele benadering kennen. Voor islamisten en voor conservatieven onder de soennieten en sji’ieten, de problematische groepen, geldt dit echter wel.
Zoals ieder moreel-metafysisch systeem kent de islam moreel acceptabel, ‘goed’ en moreel verwerpelijk, ‘kwaad’, gedrag. De islamitische definitie van goed en kwaad verschilt op meerdere punten sterk met die van het in Nederland overheersende morele systeem. Aan het vertonen van goed verdrag zijn beloningen gekoppeld, waar slecht gedrag straffen oplevert. Als dit beloningssysteem niet meer werkt, is er een belangrijke reden waarom het islamisme zal uitsterven.
Volgens de bijbel is iemand die zijn leven geeft aan God en God vergeving vraagt voor zijn of haar zonden, verzekerd van een plek in de hemel. Anders dan in het christendom, staat dit in de islam niet vast. Door het verrichten van goede daden, bijvoorbeeld bidden of het doden van vijanden van de islam, verzamelt de gelovige zegeningen (hasanat). Is het aantal zegeningen groter dan het aantal strafpunten, dan zal de islamitische oppergod Allah de gelovige belonen met een plaatsje in het islamitische paradijs.
Uiteraard kent de gelovige de huidige stand van Allah’s boekhouding niet, waardoor hij voortdurend siddert en beeft voor de hel. Dit verklaart de sterke religiositeit van moslims. Er is maar één zekere manier voor moslims om het paradijs te bereiken: sterven als martelaar voor de islam. (Een andere manier is sterven tijdens de pelgrimstocht naar Mekka, maar zelfmoord plegen is een doodzonde volgens de islam).
The Fountain of Eternal Life in Cleveland, Ohio (Wikipedia, public domain)
Dit verklaart de aantrekkingskracht die de heilige oorlog (jihad) uitoefent op moslims. Deze levert namelijk zowel een beloning op in het huidige leven, in de vorm van buit en vrouwen, als in het hiernamaals. Een tweede kenmerk van de islam is de strenge regulering van seksualiteit. Seks is alleen toegestaan tussen een man en een vrouw die zijn eigendom is, bijvoorbeeld door slavernij of nikah, een soort geformaliseerd concubinaat. Er staan strenge straffen, zoals zweepslagen of steniging, op seks buiten de regels van de islam. In het paradijs zijn deze strenge regels verdwenen.
Waarom het islamisme zal uitsterven: het eeuwige leven
Eén van de grootste attracties van de islam, het vermeende eeuwige leven, komt steeds meer binnen handbereik van de techniek. Enkele geneesmiddelen die de mens, naar verluidt, vijf tot tien jaar langer zullen laten leven zijn nu reeds in onderzoek. Anders dan de onpeilbare en dus onvoorspelbare Allah, werkt techniek altijd en zonder aanziens des persoons. Hiermee zal er dus een einde komen aan de belangrijkste reden om moslim te worden.
Uiteraard zullen de grootste haatpredikers, die reeds honderden onnozele jongens de dood hebben ingejaagd, het heftigste van allemaal hemel en aarde bewegen om deze behandelingen te ontvangen. Wat nu overigens al gebeurt met moderne wetenschappelijke gezondheidszorg. Hiermee zullen ze echter aan hun volgelingen bewijzen, dat ze meer vertrouwen hebben in de wetenschap van de ongelovigen, dan in Allah. Ik denk niet dat daarna veel volgelingen nog in hun mooie woorden zullen trappen. Zeker niet, als ook voor hen zelf het eeuwige leven steeds dichterbij komt. Een goede reden dus, waarom het islamisme zal uitsterven.
Overvloedige seks, een andere reden waarom het islamisme zal uitsterven
Seks is schaars in islamitische samenlevingen. Alleen rijkere mannen beschikken over een harem of seksslavinnen. De reden dat homoseksualiteit hier veel voorkomt. De schaarste van seks is één van de pijlers van de islamitische samenleving. Techniek gaat hier op twee manieren een einde aan maken. Ten eerste explodeert de bandbreedte en rekencapaciteit van computernetwerken. Zelfs in oerconservatieve landen als Saoedi Arabië en Pakistan wordt op grote schaal porno gekeken In de nabije toekomst komt er immersive virtual reality, die uiteraard door de porno-industrie maximaal uitgemolken zal worden.
Zeker wanneer deze gekoppeld zal worden aan seksrobots, zal de seksueel gefrustreerde moslimman vermoedelijk tot een uitstervend soort behoren. Ook dochters en vrouwen de hele dag in huis opsluiten helpt niet meer. Via internet is het een koud kunstje contacten te leggen en ook dit gebeurt al massaal. In de toekomst zal dit alleen maar gemakkelijker worden. De verstikkende regels die de seksualiteit regelen, zullen in toenemende mate uit de tijd raken. ook dit is een reden waarom het islamisme zal uitsterven.
Overvloedige rijkdom
Een derde reden waarom de jihad zo populair is onder sommige moslims, is de mogelijkheden om buit te vergaren. Er staat ons echter een onverbiddelijke toekomst van rijkdom te wachten. Zelfs samenlevingen waar endemische corruptie en verstikkende regels iedere economisch proces hinderen, zoals het doorsnee islamitische land, zullen hieraan niet kunnen ontkomen. Waarom zou je andere mensen gaan vermoorden, als je met minder moeite kan 3D-printen, downloaden of in een virtuele wereld kunt maken wat je wilt hebben? Alles om ons heen is opgebouwd uit atomen, die met voldoende energie zijn om te vormen in wat we maar willen. Die energie is er in overvloed, onder andere in de vorm van zonlicht, dus ook de islamitische wereld zal letterlijk gebaad worden in rijkdom. Weer een reden waarom het islamisme zal uitsterven.
Conclusie: de islam als zodanig zal mogelijk wel voort blijven bestaan, maar de meer agressieve vormen, zoals het islamisme, zullen verdwijnen omdat ze uit de tijd zijn geraakt.
Iedereen herinnert zich waar hij was op het moment dat twee gekaapte vliegtuigen zich in de Twin Towers in New York boorden. Sindsdien veranderde de wereld ingrijpend. Vrijheden zijn ingeperkt, het Midden Oosten is nu een rokende puinhoop en de macht en invloed van de westerse wereld is enorm gekrompen. En ondanks twintig jaar van nation building is Afghanistan weer terug bij af, met de Taliban sterker dan ooit aan het bewind. Is Osama bin Laden in zijn missie geslaagd?
Tijd om onze nederlaag toe te geven…
Het westen – West- en Midden Europa en de door Europeanen gekoloniseerde gebieden in de rest van de wereld, zoals Noord Amerika en Australië, staan er nu, anno 2021, slechter voor dan twintig jaar geleden. Weliswaar hebben we nu een explosie van techniek en welvaart gezien die zijn weerga in de geschiedenis van de mensheid niet kent, maar deze welvaart is maar bij een kleine groep terecht gekomen – de superrijken.
Positief is dan weer dat in veel niet-westerse landen de levenskwaliteit nu sterk is gestegen. China is hiervan het meest spectaculaire voorbeeld, maar ook India en landen als Kenia hebben zich sterk ontwikkeld.
Waarom we verloren
Achteraf gezien was de reactie op de terreuraanslag in New York een enorme overkill, en verkeerd gericht bovendien. Na 11 september kwam een enorme militaire operatie op gang om Afghanistan, het land waar Osama bin Laden zich schuilhield, en Irak, waar het kwijnende regime van Saddam Hussein probeerde het hoofd boven water te houden, tot moes te beuken. Dat tot moes beuken , kunnen we wel zeggen, lukte vrij aardig. Verarmd uranium heeft heel wat kankergevallen in Zuid-Irak opgeleverd en de verwoestende burgeroorlog liet weinig heel in Irak. Ook Afghanistan verpauperde totaal.
Werkelijke doel faliekant gemist
Het probleem is alleen dat de verkeerde landen tot moes zijn gebeukt. De Taliban zijn natuurlijk een uitermate akelig gezelschap, maar als zodanig zijn ze niet uniek in de wereld. Ook vriend en bondgenoot Saoedi-Arabië heeft een naam hoog te houden wat betreft vrouwonvriendelijke en onverdraagzame praktijken. En anders dan de taliban, die niet veel meer kunnen dan onderdak bieden aan gezochte terroristen – waar ze niet uniek in zijn[1] – zijn landen als Pakistan en Saoedi-Arabië veel gevaarlijker.
Osama bin Laden tijdens een interview. Bron:
Afghanistan was nooit het centrale probleem. Afghanistan was en is een sideline show. Afghanistan in 2001, en ook in 2021, is een product van Pakistan. Om precies te zijn, van de Pakistaanse geheime dienst ISI. Deze is door de CIA is ingezet om Afghaanse jihadisten te steunen, die het communistische bewind in Afghanistan bestreden.
Achteraf gezien was dit een kweekvijver voor islamisten, die de nieuwste Amerikaanse technieken voor het runnen van undercover organisaties leerden. Pakistan heeft niet alleen de atoombom, het is ook een qua bevolking enorm land dat strategisch ligt, en veel ellende aanricht. Pakistan heeft ook een lange historie van het actief organiseren van tegen India gericht terrorisme.
Een tweede probleemland is Saoedi-Arabië. Door westerse leiders wordt Saoedi-Arabië geprezen als stabiele bondgenoot. De werkelijkheid is dat een corrupt koningshuis dat aanhanger is van een geïsoleerde sektarische groep, het salafisme, veel kwetsbaarder en daarmee als zetbaas veel nuttiger is dan een onvoorspelbare democratie.
De reden dat de al-Saoeds aan de macht zijn geholpen door de Britten en de sjah in Iran,en de gematigder sjerief van Mekka op een zijspoor is gezet in Jordanië. In plaats van hun volk te ontwikkelen verspilden de Saoedische koningen hun oliedollars aan gokken, hoeren, glimmende peperdure Amerikaanse wapens en het wereldwijd verspreiden van hun troosteloze variant van de islam. Heel fijn voor de Amerikaanse en Europese elite, die flink kon verdienen aan de wapenverkoop en Saoedische steekpenningen, maar een misdaad tegen de menselijkheid voor de inwoners en de vele slachtoffers van de salafistische terreur.
Werkelijke nederlaag was een morele nederlaag
We hebben verloren, kort gezegd, omdat we onze principes hebben verkocht en samen hebben gewerkt met de duivel. Als wij samen hadden gewerkt met leiders die het beste voor hadden met hun volk, met leiders die onze idealen van eerlijke kansen voor iedereen en verheffing van het volk, hadden gedeeld, was het anders geweest. Dan hadden we stabiele partnerschappen kunnen sluiten, en de democratische wereld enorm versterkt met talloze geestverwanten, in plaats van nu af te moeten druipen voor een bende bebaarde dorpelingen met ideeën uit de duistere middeleeuwen.
Hoe kunnen we de democratische wereld redden?
De glorietijd van het westen is voorbij. Voor nu. Wij Europeanen hebben dood en verderf gezaaid als weinig andere volken voor ons, maar we hebben ook goede dingen gebracht. Een van die dingen is geloof in het goede van de mens, in menselijke ontwikkeling. Opmerkelijk genoeg staat dat geloof centraal bij het systeem dat ons nu nog beconcurreert, het autocratische Chinese systeem.
Onze focus moet niet meer de westerse wereld zijn, maar vrijheid en gelijkwaardigheid. Datgene wat de menselijke waardigheid vergroot. Het wordt tijd, dat we onze bondgenoten, grote democratische landen als India, Mexico, Indonesië, Angola en Brazilië, niet meer als achterlijke bananenrepublieken behandelen, maar als gelijkwaardige en volwaardige partners. Toegeven dat we zwak zijn en dat we alle vrienden nodig hebben die net als wij, de mensheid vooruit willen helpen.
En de samenwerking met schurkenstaten die dood en verderf zaaien, zoals Pakistan, beëindigen.
De Amerikanen zullen nooit een rol als een van de vele staten accepteren. Daarom moeten we dit initiatief buiten de Amerikanen en Chinezen om opstarten, tot ook zij bereid zijn om als gelijkwaardige partners deel te nemen.
Journalisten worden zoals iedereen in Nederland en België beschermd door de vrijheid van meningsuiting, zoals vastgelegd in de grondwet. Naarmate het gevecht om de waarheid in de politiek groter wordt, liggen de frontstrijders in dit gevecht – journalisten, wetenschappers, rechters – steeds meer onder vuur.
Mainstream versus alternatieve waarheid
Er zijn in Nederland en in België, twee kampen te onderscheiden. Het eerste kamp is de mainstream politiek, die nauw verbonden is met de mainstream journalistiek en de grote wetenschappelijke instituten zoals het Belgische SCK-KCN en het Nederlandse RIVM.
Anderzijds is er het tweede kamp, dat bestaat uit tegenstanders van de gevestigde orde. Dit is een bont gezelschap van protestpartijen als de PVV, Vlaams Belang, DENK, Bij1, Forum voor Democratie; weblogs als GeenStijl en Doorbraak.be ter rechterzijde, Apache.be ter linkerzijde en YouTube kanalen als Weltschmerz. In internationaal verband kan je denken aan het samenzweringskanaal van Alex Jones en “vijandige” niet-westerse staatsmedia als RT.com.
Bedreigingen en geweld tegen journalisten nemen toe. Dit is een internationaal fenomeen, dat ook niet aan de Lage Landen voorbij gaat. De reden is dat het voor politieke legitimiteit essentieel is, en steeds essentiëler wordt, om gelijk te krijgen. Gelijk krijg je, als gerespecteerde bronnen van waarheid jou gelijk geven. Deze bronnen zijn voornamelijk de main stream media, de wetenschap (zoals die door de journalistiek wordt verslagen) en autoriteiten als Youtube-influencers, die de vroegere rol van de kerk en tv-persoonlijkheden over hebben genomen.
Enabling en censuur door techreuzen
De Usaanse techreuzen Facebook, Google en Twitter nemen hierin een bijzondere positie in. Enerzijds maken ze het voor alternatieve nieuwsmedia, en niet-mainstream politici, mogelijk om een groter publiek aan te boren, dat in de “goede oude” tijd alleen met een stapeltje bijeengeniete stencils of piratenzender te bereiken was. Anderzijds hebben ze er een handje van, vooral in het geval van Facebook en Twitter, en ook in sterke mate YouTube van Google, om censuur toe te passen op hen onwelgevallige meningen. Je kan dan bijvoorbeeld denken aan de zwarte-pieten discussie en het covid-19 beleid.
Geen wonder dat autoritaire regime als dat van Rusland en Turkije, en ook steeds meer autocratische regimes, zoals die in het “vrije” westen, en activistische lobbygroepen, deze social media reuzen onder druk zetten om zaken als “islamofobie”, “transgender fobie” en “klimaatontkenners” aan te pakken.
Omkoping
Er zijn twee manieren waarop bronnen van waarheid kunnen worden beïnvloed. De eerste manier is ze om te kopen. De meeste journalisten worden slecht betaald, of, in het geval van Visionair.nl en veel andere niet-mainstream media, helemaal niet. Erg veel geld is daar dus niet voor nodig, althans, volgens het perspectief van machtige partijen. Voor een paar honderd euro heb je al een lobbyartikel. YouTube influencers zijn duurder, ze hebben vaak al behoorlijk veel inkomsten door product sponsoring. Maar met enkele tienduizenden euro kom je ook hier een heel eind [1].
Bedreiging of geweld door overheden
Heb je niet veel geld, of zijn de bronnen van waarheid die je wilt beïnvloeden niet omkoopbaar, dan is er nog een tweede optie. Bedreiging of geweld. Ten eerste is er natuurlijk het geïnstitutionaliseerde geweld van de overheid. Het fenomeen “rechtstaat” klinkt heel nobel en edel. Maar in de praktijk komt het vaak neer op geweld van tienduizenden agenten en paramilitaire arrestatieteams, die ingezet kunnen worden om onwelgevallige opiniemakers op te pakken of te intimideren. Zo kregen sommige Nederlandse activisten op Twitter of Facebook geregeld een bezoekje van een agent, met het “vrijblijvende’ advies het voortaan wat rustiger aan te doen.
Dit gebeurt ook geregeld met mainstream media. Een telefoontje naar de hoofdredactie is een populair en effectief middel om voor de overheid onwelgevallige informatie buiten de publiciteit te houden.
Dan is er ook de “nettere” methode van het opleggen van boetes of het strafrechterlijk veroordelen wegens “haatzaaien”, “het in gevaar brengen van de volksgezondheid” of “aanzetten tot terrorisme”.
Ook de staat USA maakt zich hier schuldig aan. Denk bijvoorbeeld aan het oppakken van Assange. Dit nadat zijn website Wikileaks voor het Usaaanse regime belastende beelden over de Abu Ghraib gevangenis in Irak en drone-aanvallen op journalisten had gepubliceerd.
Buitenlandse overheden, zoals de Russische, Saoedische, die van de staat USA, Iraanse, Chinese, Pakistaanse en Marokkaanse, gaan ook vaak over tot het lastigvallen of vermoorden van journalisten en dissidenten in het buitenland.
Zo zijn er in Nederland enkele aanslagen van de Iraanse en Pakistaanse regimes op dissidenten verijdeld. De Saoedische moord op journalist Jamal Kashoggi was grensverleggend grof en platvloers, maar ook de Russen hebben een naam hoog te houden met moorden op journalisten.
Julian Assange bracht belastende informatie over de overheid van USA naar buiten. Dit kwam hem op gevangenisstraf te staan. Bron: David G Silvers, Wikipedia
Geweld door non-state actors
Non-state actors als terreurbewegingen en actiegroepen hebben die juridische mogelijkheden minder. Rijkere groepen kunnen wel journalisten en bloggers kapotprocederen, een geliefde methode van de Scientology Kerk. Of ze financieel treffen, bijvoorbeeld door adverteerders en andere sponsoren te intimideren. Criminelen, en meer gewelddadige activisten, zoeken vaak hun toevlucht tot bedreigingen met de dood of lijfelijk geweld. Een kogelpatroon in een envelop, of een steen door de ruit, zijn geliefde methoden. We zien deze tactieken vaak bij dierenactivisten en anti-vaccinatie activisten.
Onderscheid tussen onderzoeksjournalistiek en opiniemakers
Op dit moment worden in het publieke debat onderzoeksjournalisten en opiniemakers op één hoop gegooid. Er is een blok van de politieke middenpartijen en linkse partijen, die zich “verdedigers van de persvrijheid” noemen. Volgens deze groep mogen journalisten niet partijdig worden genoemd. Volgens het kleinere blok van de PVV en FvD zijn journalisten wel degelijk partijdig en zitten ze in de zak van de gevestigde politiek. Zij zioen journalisten als reden dat hun partijen ijn de main stream media worden “gedemoniseerd”. Wie heeft er gelijk?
Naar mijn mening is het onjuist om, zoals beide kampen doen, alle journalisten op één hoop te gooien. Er zijn onderzoeksjournalisten enerzijds, die vaak met gevaar voor eigen leven – denk aan Peter R. de Vries en oorlogsverslaggevers – onderzoek doen naar misstanden binnen de overheid, elders in de samenleving en in het buitenland. Dit zijn, in de klassieke betekenis van het woord, helden. Mensen die hun leven op het spel zetten en soms met doodsverachting hun taak gewetensvol vervullen. De taak, om de fundamentele pijler van de democratie, namelijk een eerlijke en onpartijdige informatievoorziening, mogelijk te maken. Deze mensen kunnen niet genoeg beschermd worden. Deze onderzoeksjournalisten “tuig van de richel” te noemen is beneden alle peil.
Anderzijds zijn er opiniemakers. Er is geen fundamenteel verschil tussen een opiniemaker, een influencer, een lobbyist en een politicus. Allen zijn het strijders in de informatieoorlog, die door middel van de media proberen om een gewenst effect te bereiken. Het is m.i. daarom onzinnig om deze opiniemakers, die zich journalist noemen, extra bescherming te bieden die bijvoorbeeld een pr-functionaris of blogger niet verdienen.
Omgekochte opiniemakers, of opiniemakers die willens en wetens liegen, kunnen zonder meer als “tuig van de richel”, en nog wel met krachtiger kwalificaties, worden aangeduid. Dit geldt ook voor omgekochte opiniemakers die zich voordoen als onderzoeksjournalist.
Ontvangt Visionair.nl subsidies of geld van lobbyisten?
Nee, wij ontvangen geen subsidie of geld van lobbyisten in welke vorm dan ook. Op dit moment plaatsen we ook geen Google advertenties, omdat deze vanwege derderangs programmeertechnieken bij Google Adwords onze site teveel vertragen en belasten. Adverteren op Visionair kan. Wij zullen dan wel duidelijk vermelden dat het om een advertentie gaat. U kunt ons dan bereiken op info (at) visionair punt nl.
Ook wijzen wij advertenties af die in strijd zijn met de doelen van Visionair.nl, zoals advertenties voor casino’s, schadelijke substanties en zaken die de bevolking oppervlakkig en onwetend houden. biedt u een nuttig artikel aan wat de levenskwaliteit van visionair denkenden echt verbetert en/of de wereld en mensheid verder helpt, dan bent u van harte welkom om hier te adverteren.
Mocht u het niet eens zijn met wat wij schrijven, dan kuint ui onder het desbetreffende artikel reageren. Wij zullen nooit wijken voor terreur, noch terreur van staten of onrechters, noch terreur van anderen.
Voor de Australische kust is een leefgemeenschap van octopussen ontdekt, die veel weg heeft van een stad. Is Octlantis net als eerder Octapolis het bewijs dat niet alleen landdieren steden kunnen bouwen?
De meeste octopussen hebben geen natuurlijke verdediging, al zijn er sommige soorten die een inktwolk of giftige steken uit kunnen delen. Dus moeten ze een schuilplaats hebben als ze rusten. Alle bekende octopussoorten verschuilen zich daarom in een hol of rotsspleet. Ze verlaten dit hol om op jacht te gaan op prooidieren, zoals weekdieren en krabben. Sommige octopussen schrikken zelfs niet terug voor een strooptocht op het strand.
Octlantis en Octapolis eigenlijk gehuchten
Erg groot is Octlantis niet. Je zou het naar menselijke maatstaven een gehucht noemen.
De structuur wordt bewoond door gemiddeld vijftien octopussen van de soort Octopus tetricus. In Australië bekend als de Sydney octopus. Deze octopussoort leeft gewoonlijk solitair.
Octopus tetricus, verscholen in een rotsspleet. Veilige schuilplaatsen zijn schaars voor deze octopus.
De “stad” is opgebouwd uit resten van de strooptochten van de octopussen en hun voorouders. Daaruit hebben ze schuilplaatsen gebouwd, waarin ze veilig zijn voor rovende dolfijnen en haaien.
Dicht op elkaar wonen heeft ook nadelen. Niet alleen is voedsel schaarser, de concentratie van smakelijke achtarmen trekt roofvissen en dolfijnen aan. Maar de concentratie van bruikbaar nestmateriaal weegt blijkbaar duidelijk ruimschoots op tegen deze nadelen. En de vervelende buren.
Octapolis, de stad onder een menselijk artefact
Vervelende buren? Ja, want erg aardig zijn de bewoners niet tegen elkaar. De mannelijke octopussen zijn voortdurend bezig elkaar uit hun schuilplaatsen te jagen. Octopussen leven als jagers-verzamelaars, die zich als ze niet op jacht zijn, verschuilen. Octlantis is niet uniek. Al eerder ontdekten biologen, van dezelfde soort, de “stad” Octapolis . Octapolis bevindt zich rond een door mensen achtergelaten rond metalen voorwerp op de zeebodem. Een bruikbare schuilplaats voor octopussen in een verder onherbergzaam gebied verklaarde hier het ontstaan van deze “stad”.
Kunnen Octapolis en Octlantis uitgroeien tot een octopus beschaving?
Interessant is natuurlijk hoe dit soort gemeenschappen zich verder kunnen ontwikkelen. Wat zou er gebeuren als er een genetische mutatie optreedt, waardoor octopussen een begin van samenwerking gaan vertonen? Octopussen met sociale genen zouden het erg goed doen in een stad als Octapolis of Octlantis. Wellicht kunnen ze een vorm van “landbouw” ontwikkelen met behulp van zeewier, dat ze aan bodembewonende dieren voeren. Alhoewel het bij deze roofdieren misschien meer logisch is dat ze een nomadische herderscultuur zullen gaan ontwikkelen met draagbare “dens”. In ieder geval is dit al weer een verbluffend staaltje van octopus intelligentie.
We kunnen hieraan zien dat de ontwikkeling van intelligentie niet iets is dat beperkt is tot de menselijke soort, of zelfs gewervelde dieren. Op de aarde hebben zich niet één, maar meerdere intelligente soorten ontwikkeld. Denk aan papegaaiachtigen, walvisachtigen, primaten en ook de totaal verschillende octopussen. Dit wijst erop dat een planeet met een voldoend hoogontwikkeld ecosysteem als de aarde, na verloop van (veel) tijd “vanzelf” intelligente soorten gaat ontwikkelen. In een ingewikkeld ecosysteem kunnen namelijk alleen de slimste soorten overleven.
Het Grote Filter
Er zijn, als de UFO-waarnemingen niet van buitenaardse oorsprong zijn , geen aliens die ons op zijn komen zoeken. Veel exobiologen denken daarom dat er iets als een Groot Filter bestaat. Een van de verklaringen voor het Grote Filter is dat de kans heel klein is dat intelligent leven ontstaat. Deze verklaring blijkt, weten we nu, onjuist te zijn. Maar waarom het dan zo stil is?
