Tachyonen zijn theoretisch mogelijk volgens de speciale relativiteitstheorie, maar hebben nogal absurde eigenschappen. Ze zouden kunnen verklaren waarom donkere materie zich gedraagt zoals deze zich gedraagt, beweert een groepje natuurkundigen.
Wat zijn tachyonen precies?
Tachyos is klassiek Grieks voor snel, en inderdaad is snelheid de kenmerkende eigenschap van deze hypothetische deeltjes. De speciale relativiteitstheorie van Einstein sluit uit dat normale materie sneller beweegt dan het licht. Want dan zou de massa imaginair worden.
Voor wie niet te bang is voor een beetje wiskunde: als de snelheid (v) groter wordt dan de lichtsnelheid (c), wordt datgene wat onder het wortelteken staat, negatief. En als je de wortel trekt van een negatief getal, krijg je een imaginair getal, en hier dus een imaginaire massa. Wat een imaginaire massa is, weet nog niemand. Maar het is wel een zeer fascinerend idee.
Maar dit verandert, als we deeltjes verzinnen die nooit langzamer dan de lichtsnelheid kunnen bewegen. Deze bijzondere deeltjes, met imaginaire in plaats van gewone massa, worden tachyonen genoemd. Als tachyonen werkelijk bestaan, zouden we sneller dan het licht boodschappen kunnen versturen en reizen. We zouden zelfs terug in de tijd kunnen reizen. Dit is precies de reden dat natuurkundigen wat in hun maag zitten met het concept. Want er kunnen dan causale lussen ontstaan, zoals de grootvaderparadox. Stel, je vermoordt je grootvader met een tachyonenbundel op een tijdstip voordat jouw ouder verwekt is. Bijvoorbeeld omdat je hem een enorme eikel vindt, omdat hij je als kind geen ijsje gaf. Dan kan je niet bestaan.
Tachyonen als verklaring voor zowel donkere energie als donkere materie
De reden dat deze theorie toch de nodige aandacht krijgt, is dat deze twee netelige problemen oplost. Het model van de twee onderzoekers verklaart namelijk zowel vrij nauwkeurig de eerst vertragende, en daarna versnelde uitzetting van het heelal, als de donkere materie. Het is daardoor niet meer nodig om donkere energie als extra factor op te nemen. Een alternatief model, waarbij je een getal minder hoeft te verzinnen om het heelal te verklaren en ook nog eens een wat betere fit heeft met de gegevens, is wetenschappelijk hele interessant. Hoe simpeler een theorie is die toch de waarnemingen verklaart, hoe beter. Wat dat betreft doet dit model het dus beter dan de bestaande theorie.
Tachyon, model. Bron/copyright: Wikipedia / TxAlien.
Tachyonen, echt onzichtbaar
Omdat tachyonen nooit direct met zichtbare materie kunnen interageren (hooguit via lichtdeeltjes, daarnaast de zwaartekracht), zijn ze niet in deeltjesdetectoren waar te nemen. Tachyonen, zoals gezegd, zorgen voor behoorlijk wat opschudding in onze gevestigde ideeën over causaliteit en tijd. Vandaar dat de gemiddelde natuurkundige nog niet overtuigd is van het model. Maar mogelijk is ons beeld van de realiteit, en van causaliteit, naïef en onvolledig. Mogelijk is er een hogere vorm van causaliteit, die we nu nog niet kennen. Of maakt de ongeorganiseerde vorm van de tachyonen ze juist niet problematisch, omdat je dan geen informatie via tachyonen kan versturen. En dus ons idee van oorzaak en gevolg toch overeind blijft.
In plaats van het verleden, moeten Palestijnse Arabieren naar de toekomst kijken om het Palestijnse probleem op te lossen.
Het Palestijnse probleem in een notendop
Zowel Palestijns Arabische als Israëlische hardliners zijn het over de grenzen eens, ze claimen beide Cisjordanië als hun gebied. Het verschil is dat de ene groep het gebied tussen de Jordaan en de Middellandse Zee jodenvrij wil hebben, de andere groep wil juist dat hier de joden een overheersende groep vormen. Gezien de reeds 22 bestaande Arabisch islamitische landen, met een gezamenlijke oppervlakte van zo’n 13,15 miljoen km² (een kleine duizend maal de oppervlakte van Israël), en Israël de enige joodse staat ter wereld is, is alleen dit al een argument om meer gewicht te geven aan de joodse claim. Daarnaast hebben Arabische landen, en wel in het bijzonder de Palestijnse pseudostaatjes in Filistea, Judea en Samaria, geen beste staat van dienst op het gebied van democratie, mensenrechten en de kwaliteit van het openbaar bestuur.
Waarheid 1: Israël zal blijven bestaan
Door middel van vijf oorlogen (1949, 1956, 1967, 1973, 2023-2024 en de voortdurende oorlogen tussen Israël en de non-state actors Hamas en Hezbollah, hebben de omringende staten hun best gedaan om Israël van de kaart te vegen. Dat is niet gelukt, Israël is in al die jaren alleen sterker en succesvoller geworden. Israël kent een gezonde demografie en staat bekend als een start up nation met een bloeiende economie. De meest realistische inschatting is dus, hoe vervelend dat ook is voor de talloze Hamas, Hezbollah en Houthi fanboys, dat Israël zal blijven bestaan. Alle pogingen om hier verandering in te brengen hebben averechts gewerkt.
Waarheid 2: De Palestijnse Arabieren worden als pion gebruikt, wat het Palestijnse probleem vergroot
Er zijn een aantal landen in de regio, dit zijn na de collaps van het seculier-Arabische blok op dit moment Iran en zijn vazalstaten, verder Turkije en Qatar, die de Palestijnse Arabieren zien als ideale pionnen om de Israëli’s het leven zuur te maken. De Palestijnse Arabieren gaan hier gewillig in mee. In plaats van voor hun eigen belang te kiezen, kiezen ze voor een kansloze “heldenrol”. Mogelijk in de innige overtuiging dat ze hiermee een plaatsje in de islamitische hemel verdienen. Door bekende psychologische verschijnselen zoals de sunk cost fallacy en religieuze beneveling, houden ze halsstarrig vast aan onhaalbare doelen.
Soennieten geloven dat ze door de religieuze belasting zakat te doneren aan jihadisten, zoals Hamas, ze zelf ook een plaatsje in de islamitische hemel Jannat kunnen verdienen. Een martelaarseconomie dus, die je zou kunnen vergelijken met de middeleeuwse aflaten. Opmerkelijk genoeg zijn de leiders van Hamas dan weer wat minder happig om hun kinderen de martelaarsdood te gunnen.
Waarheid 3: Een onafhankelijk seculier Palestina, naast Israël en Egypte, is, hoe klein ook, een goudmijn
Zowel het Gazastrook-pseudostaatje in het voormalige Filistea, als de door de Palestijnse Autoriteit gecontroleerde gebiedjes in Judea en Samaria kennen geen noemenswaardige export. De enige export van Gaza bestaat uit martelaren en martelaarsubsidies uit de Perzische Golf, de Palestijnse Autoriteit bestaat van de lonen die ingezetenen verdienen in Israël. Vanuit een economisch perspectief is dit niet het meest rationele gedrag. Gaza zou als ministaatje, net als bijvoorbeeld landjes als Luxemburg nu, flink kunnen verdienen aan bankieren, goedkope benzine, falafel bars, beach resorts, gokpaleizen, sabbatswinkels (voor het Israëlische publiek) en goedkope alcohol, sekstenten en pornografie (voor het Egyptische publiek).
De ligging tussen deze twee theocratieën light, biedt ongekende mogelijkheden voor ondernemende staatslieden met een zeeroversmentaliteit. Voor het PA-gebied zijn de mogelijkheden minder, omdat dit uit een archipel van enclaves in door Israël gecontroleerd gebied bestaat er geen arbitrage tussen Israël en een buitenland plaats kan vinden. Deze situatie kan je vergelijken met door één staat omringde staatjes als Lesotho en San Marino, waarvan Lesotho een kommervol bestaan lijdt. Hier behoren alleen goedkope benzine en sabbatswinkels tot de mogelijkheden. Toch zou dit nog steeds veel beter zijn dan de situatie nu. Zeker, als de onderdanen van deze Palestijnse staat vrij kunnen reizen.
Palestijns-Arabische mindset het voornaamste Palestijnse probleem
Als we uit gaan van deze drie waarheden, is de beste oplossing voor het Palestijnse probleem, een beperkte Palestijnse staat in Gaza en delen van Judea en Samaria. Deze staat zal niet over een leger hoeven te beschikken, immers de buurlanden Israël en Egypte zijn veel en veel sterker, en hebben er ook geen belang bij om dit staatje binnen te vallen. Dit kan echter alleen werken als de Palestijnse Arabieren een productieve mindset krijgen en gaan denken in mogelijkheden in plaats van rancune over een niet-bestaand glorieus verleden.
Helaas is dat niet het geval. Echter, niet elke Palestijnse Arabier denkt op deze rancuneuze manier. Daarom is waarschijnlijk de beste oplossing, elke Palestijnse Arabier de keuze te geven. Of de heilige oorlog tegen Israël voortzetten in een openluchtgevangenis. Of verblijf in een onafhankelijk Palestijns staatje, naar het model van bijvoorbeeld de Verenigde Arabische Emiraten, dat geen enkele vorm van islamisme of terreur tolereert. Elke Palestijnse Arabier die betrapt wordt op jihadisme, belandt eveneens in de openluchtgevangenis.
Het klinkt als het ei van Columbus. Criminelen zijn crimineel, geloven aanhangers van de humanistische psychologie, omdat ze op een verkeerde manier denken. Wat, als we met behulp van kunstmatige intelligentie, criminelen herprogrammeren?
Wat houdt het herprogrammeren van criminelen met Cognify in?
Volgens het hierboven embedded Youtube filmpje (via deze link rechtstreeks te bekijken) zal Cognify in staat zijn om hersendelen aan te sturen en hier “valse” herinneringen in te implanteren. Hierdoor maakt de crimineel bijvoorbeeld mee wat het slachtoffer heeft meegemaakt door zijn criminele daad. Zo, aldus de theorie van de bedenker Hashem al-Ghaili uit Jemen, gaat deze nadenken en zal deze, aldus de nogal optimistische bedenker, deze tot inkeer komen en zijn leven beteren. Gevangenisstraf is dan niet meer nodig, wat veel geld scheelt. Ook wordt het recidivepercentage minder.
Criminelen herprogrammeren met Cognify in 2024 nog niet mogelijk
Cognify is op dit moment alleen nog in de conceptfase. We zijn op dit moment nog niet in staat om rechtstreeks met miljoenen neuronen tegelijk te communiceren, anders dan via ogen, oren en andere zintuigen. Bang te zijn dat u na een verkeersovertreding of een uit de hand gelopen burenruzie, deze behandeling moet ondergaan hoeft u voorlopig dus nog niet.
Onderzoekers zijn er wel in geslaagd om, met de medewerking van de proefpersoon. dromen in beeld te brengen. Als de hersengolven die bij een bepaald mentaal beeld horen overeenstemmen met die tijdens de REM-slaap, weten de onderzoekers hierdoor dat de proefpersoon daar over droomt. Dit werkt ook alleen bij deze proefpersoon en niet bij anderen, omdat bij iedereen de hersengolven die horen bij een bepaald mentaal beeld, uniek zijn.
De eerstkomende tijd is Cognify niet veel meer dan een gelikt filmpje uit het domein van science-fiction, en dat is waarschijnlijk maar goed ook. Want waar de gemiddelde psychopaat weinig gevoelig is voor dingen als medeleven, is deze dystopische toekomstige uitvinding wel erg nuttig voor een andere doelgroep: totalitaire staten als Noord-Korea, China of Iran, geheime diensten of sektes.
Thought crimes
Dit idee is niet nieuw. In het boek 1984 van George Orwell wordt een apparaat beschreven, waarmee hoofdpersoon Winston wordt geherprogrammeerd door de Partij van Airstrip One. Ongeveer wat in dit concept beschreven wordt. Al-Ghaili, die afkomstig is uit een land dat verwoest is door een aantal uitermate enge sektes als de Houthi’s en Al Qaida, is vanzelfsprekend dringend op zoek naar een oplossing voor deze ‘misdenk’. Toch is dit juist een zeer geschikte methode voor regimes om kadaverdiscipline te kweken bij volgelingen. Waarschijnlijk zullen bepaalde onsympathieke heren in Teheran en Pyongyang met meer dan gemiddelde interesse hier naar kijken….
Sommige militaire deskundigen en andere mensen die ervoor geleerd hebben, buitelen over elkaar heen om het grote publiek gerust te stellen, er komt geen kernoorlog. Ondertussen lijken de feiten voor zover publiek bekend, een heel andere richting op te wijzen. Wat is de meest waarschijnlijke gang van zaken?
De situatie eind februari 2023: het voorstadium van de escalatie naar het volgende niveau
Oorlog, de Pruisische strateeg Von Clausewitz zei het al, is een voortzetting van de diplomatie met andere middelen. Het doel van oorlog is om een strategisch voordeel te bereiken. Zolang beide oorlogvoerende partijen denken dat zij meer strategisch voordeel hebben met het voortzetten van de oorlog dan met vredesonderhandelingen, zal de oorlog doorgaan. Volgens de NAVO en de consensus in het Westen, is hun gewapende steun aan Oekraïne, legitieme steun aan een land en een bevolking die het slachtoffer is van agressie door een buurland. Volgens het pro-Russische kamp, als je de verhitte, weinig geloofwaardige naziretoriek even weg denkt, voert Rusland in Oekraïne een proxy-oorlog tegen een oprukkend, pervers Westen dat Rusland in een dodelijke wurggreep wil nemen en wil veranderen in een gedegenereerd land. Beide standpunten zijn absolutistisch, en bieden geen morele uitweg.
De westerse strategische doelen
Het Westen streeft ernaar om de bestaande wereldorde te behouden. Hierin is de productie uitbesteed aan landen als China, en worden de winsten afgeroomd in Londen, Wall Street en andere westerse financiële centra. Omdat China en Rusland hier duidelijk niet meer aan willen meewerken, proberen westerse regeringen productie over te hevelen van China naar meer gewillige landen, of naar westerse landen.
Hierbij geeft de Amerikaanse regering voor strategische sleutelindustrieën zoals de fabricage van chips, duidelijk de voorkeur aan het eigen land en de rest van de Noord-Amerikaanse vrijhandelsorganisatie NAFTA, ten koste van Europa, Japan, Zuid-Korea en Taiwan. Mogelijk omdat deze in de vuurlinie liggen, mogelijk omdat deze landen niet betrouwbaar genoeg worden geacht.
Een ander doel is om Rusland ten val te brengen en ervoor te zorgen dat het land geen grootmacht meer kan worden. Gezien de centrale ligging van Rusland in Eurazië, zal dit de grootste dreiging voor de VS, een verenigd Eurazië, verhinderen. Ter herinnering: Eurazië omvat zestig procent van de landmassa van de aarde en met 5,4 miljard mensen zeventig procent van de wereldbevolking. Wordt ook het continent Afrika in deze vergelijking meegenomen, dan praten we over respectievelijk 80-90% van de aarde, de rest van de wereld, Amerika en Australië, bestaat uit verspreide eilanden. Op de kaart hieronder zie je ook het enorme strategische belang van Rusland. Het bondgenootschap dat Rusland controleert, controleert de wereld. Wat dat betreft is de recente innige samenwerking tussen Rusland en China voor de Amerikanen een geopolitieke nachtmerrie.
Op deze geografische kaart van Eurazie zie je, hoe geografisch gebonden Rusland is met zowel de rest van Europa als met Centraal Azië.
De Russische strategische doelen
Tussen Moskou en de rest van Europa liggen geen natuurlijke barrières. De Duitse tanks van de Wehrmacht konden zonder problemen tot Moskou rijden (operatie Typhoon) en alleen door blunders van Hitler bleef Moskou gespaard. Dit verklaart de Russische obsessie met een bufferzone in het Westen, en dus de diepgewortelde wens om de vijand, de NAVO, een flink eind terug te duwen.
In dit pakket van Russische eisen, waarmee hij in feite het begin van de invasie van Oekraïne aankondigde, stelde hij meer eisen. In feite is de verovering van Oekraïne nog maar het begin. Zo wil hij dat de NAVO zich terugtrekt dat de grenzen van voor 1989. Dat betekent dat volgens Poetin en de siloviki alle nieuwe NAVO-leden, zoals de Baltische staten, Polen, de Balkanstaten en Hongarije, weer terug moeten komen in de invloedssfeer van Rusland, hetzij weer opnieuw deel gaan uitmaken van Rusland. Dit dreigt onder meer voor de etnische Russische regio Transnistrië in Moldavië. Uiteraard betekent dat dat er van Oekraïne weinig of niets overblijft. Of Rusland deze strategische doelen gaat behalen is natuurlijk de vraag, al is de kans daarop groter dan veel mensen denken.
Poetin maakte zich al voor het begin van deze oorlog geen illusies dat Rusland het in zijn eentje kon opnemen tegen het Westen. Daarna werd de situatie nog ongunstiger. Na zware strategische missers in het begin van de oorlog, die het gevolg waren van foutieve informatie van zijn spionnennetwerk in Oekraïne, is zijn gedroomde bliksemoffensief vastgelopen. Op dit moment is het Russische strategische doel om het Oekraïense leger te vernietigen, waarbij het doel is gekomen om de NAVO-munitievoorraden uit te putten. In de westerse media lees je weinig nieuws over Oekraïense verliezen, omdat deze geheim worden gehouden. Meer publiek bekend is dat de munitievoorraden, die toch al op een hopeloos laag peil waren, nu op een dramatisch dieptepunt zijn beland.
Wie is er de oorlog aan het winnen?
Volgens de Amerikaanse militaire top zijn er aan beide zijden rond de 200.000 soldaten permanent uitgeschakeld, hetzij omdat ze gesneuveld zijn, hetzij door zware verwondingen. Sindsdien heeft de Wagner Groep, een Russische huurlingenfirma met nauwe banden met het Kremlin, grote aantallen gevangenen aanvallen uit laten voeren op de Oekraïense steden Soledar en Bachmoet. Hierbij zijn tienduizenden van deze gevangenen gesneuveld. Maar omdat het hier niet om het reguliere Russische leger gaat maar om toch al ongewenste criminelen, waren deze verliezen voor Rusland in feite “gratis”. Omgekeerd zijn er wel veel Oekraïense soldaten, vaak zeer ervaren, gesneuveld in Bachmoet en Soledar.
Waarschijnlijk liggen de door deze generaal genoemde getallen dicht bij de waarheid. Oekraïne is met voor de oorlog iets van 40 miljoen inwoners, een veel kleiner en ook armer land dan Rusland (rond de 140 miljoen inwoners), waardoor verliezen ongeveer vier keer zo hard aankomen. Met andere woorden, anders dan de juichverhalen die je op dit moment in de westerse media leest, is Oekraïne dus aan het verliezen. Dit strategische doel van Rusland, het verpletteren van Oekraïne, is dus, helaas, binnen bereik.
Weliswaar heeft Rusland veel meer materieel verloren dan Oekraïne, maar de Russische zware industrie wordt vaak onderschat`omdat westerse analisten uitgaan van BNP, en niet van PPP (purchasing power parity, een nauwkeuriger indicator van de werkelijke grootte van de economie). daarbij neemt de industrie ook nog eens een veel groter deel van het Russische BNP in, rond de 40%, dan in westerse landen. In productievermogen heeft Rusland bijna evenveel productiecapaciteit als Duitsland, een erkende industriële grootmacht. Weliswaar van lage kwaliteit, maar wel in grote hoeveelheden. En, anders dan Duitsland, kan Rusland de grondstoffen uit eigen land halen.
Rusland is nu overgeschakeld op een oorlogseconomie, en de westerse chips die tot nu toe in Russische wapens gebruikt werden, worden nu hetzij gesmokkeld uit landen als Turkije, hetzij vervangen door Chinese chips. Materieel kan vervangen worden, mensen niet. Rusland heeft 3,5 keer zoveel mensen als Oekraïne. Rusland is nu overgeschakeld op een slijtageslag en zoals het er nu naar uitziet, zijn zij beter dan het Westen in staat om die te winnen. Zeker als China aan de kant van Rusland mee gaan doen.
De gevolgen van de Chinese intrede in de oorlog
China is een strategische partner van Rusland. Beide landen hebben diverse samenwerkingsverbanden opgericht, zoals de Shanghai Cooperation Council SCC en BRICS. De sympathie van de Chinese top ligt dus duidelijk aan Russische kant. Ook speelt mee, dat China net als Rusland een appeltje te schillen heeft met het Westen. Denk bijvoorbeeld aan de kwestie Taiwan, maar dat geldt ook voor handelsoorlogen. Volgens Amerikaanse bronnen (die niet altijd even betrouwbaar zijn) staat China op het punt, grote hoeveelheden wapens te leveren aan Rusland. Dit zou voor het Westen geopolitiek gezien, een catastrofe betekenen.
China is, uitgaande weer van PPP, de grootste economie ter wereld. Daarbij is, net zoals in Rusland, meer dan 40% van de economie industrie. Zelfs in dollars uitgedrukt is de Chinese industriële productie het dubbele van die van de VS (en bedenk daarbij dat China veel halffabrikaten voor Amerikaanse producenten maakt. In werkelijkheid, uitgedrukt in PPP, is deze enkele malen groter). Oorlogen worden gewonnen met logistiek, en het was de Amerikaanse industriële productie die de Tweede Wereldoorlog beslechten in voordeel van de geallieerden.
Dat laatste kunnen we op dit moment voorlopig vergeten. De Amerikaanse neoliberalen hebben er alles aan gedaan om de Amerikaanse industrie te ontmantelen en deze over te hevelen naar China. Het gevolg is dat China op dit moment de grootste industriële macht ter wereld is. Ze lopen technisch gezien niet op alle terreinen voorop, maar dit zijn ze snel aan het inhalen. Naar schatting van waarnemers zullen ze over enkele jaren het niveau van het Westen bereikt hebben, zo niet overtreffen.
De Chinese militaire industrie staat te popelen op een kans om de wapens te testen tegen westerse tegenstanders, en waarschijnlijk is de verleiding te groot, om ook in Oekraïne mee te gaan doen. Zo bleken de Iraanse lowtech drones een gamechanger. Ze stelden de toenmalige Russische opperbevelhebber Soerovikin in staat om een nietsontziende terreurcampagne te beginnen tegen de Oekraïense elektriciteitsvoorziening. Volgens onbevestigde berichten is Rusland deze nu massaal aan het bestellen in China, omdat Iran de productie niet bij kan houden. Ook door het niet erg spectaculaire succes van de westerse sancties tegen Rusland, is China aangemoedigd om de confrontatie te gaan zoeken.
Nu het Westen een tekort aan munitie heeft, het Oekraïense leger als het zo doorgaat een tekort aan manschappen en de westerse economie mogelijk wordt lamgelegd door Chinese strafmaatregelen tegen het Westen, wordt dit strategisch gezien een zwarte zwaan. Maar zelfs als China zich niet zal mengen in het conflict, is er nog een ander hoofdpijndossier.
Kernwapens en gametheorie
Poetins gokhal in zijn bescheiden optrekje aan de Zwarte Zee. Bron: palace.navalny.com
Rusland heeft een troef, die Europa niet heeft, namelijk kernwapens. Europa bestaat uit een lappendeken van bijna vijftig landjes, waarvan slechts twee over kernwapens beschikken: het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk. Kernwapengebruik verschilt van oorlog in het algemeen, vanwege de allesvernietigende consequenties ervan. In feite komt het gebruik van kernwapens neer op game theory, een spelletje blufpoker. Ter herinnering: Poetin heeft in zijn protserige paleis aan de Zwarte-Zee-kust een uitgebreid casino ingericht en is geobsedeerd met geheime operaties. Als Rusland kernwapens gebruikt tegen Engeland of Frankrijk, zullen Britse of Franse kernraketten Moskou van de kaart vegen. Dat zal het Kremlin dus niet doen. Maar de berekening wordt anders, als Rusland kernwapens gaat inzetten tegen bijvoorbeeld Polen, Duitsland of Nederland.
“Ik vond de berichtgeving erover nogal overdreven alarmistisch: ik denk dat Poetin een nucleaire confrontatie met de VS niet aandurft.”
Deze uitspraak is afkomstig van de gepensioneerde militair deskundige Ko Colijn. Colijn mist het punt, of verzwijgt dit om propagandistische redenen. Als Rusland deze kernwapens inzet tegen bijvoorbeeld Duitsland en Nederland, betekent dit weliswaar een artikel 5 situatie, maar de VS zal niet de vernietiging over zich afroepen door wraak te nemen met kernwapens. Dan lanceert Rusland namelijk het volle arsenaal richting Amerikaanse steden. Nu de NAVO bijna door de munitie heen is, is dit HET moment voor Rusland om nucleair en dan conventioneel toe te slaan.
Verwoesting van Noord-Europa om enkele redenen erg voordelig voor Rusland
Zonder Europa is de VS geopolitiek gezien een eiland zonder geloofwaardigheid omdat het zijn belangrijkste bondgenoten, de Europese NAVO-leden, niet kon beschermen. Dit betekent dan een einde aan de hegemonie van de VS. Het alternatief, een nucleaire wraakneming van de Verenigde Staten op Rusland, betekent sowieso de vernietiging van de VS en het noordelijk halfrond. China heeft reeds voorbereidingen getroffen voor dit scenario, door voor twee jaar voedsel in te slaan en het bouwen van uitgebreide nucleaire schuilkelders. De kans dat de VS voor het laatste scenario zal kiezen is toch vrij groot. Europa kan in Amerikaanse ogen opgeofferd worden, als daarmee de Verenigde Staten gespaard kunnen blijven. In feite is de VS het grootste deel van haar bestaan isolationistisch geweest, en als de keus gaat tussen blijven voortbestaan, en Europa laten vernietigen, of het lot van Europa delen, is het duidelijk wat de Amerikaanse keuze zal zijn.
We hoeven niet te rekenen op aarzelingen bij de Russen om kernwapens te gebruiken. De eerder genoemde Soerovikin, bijgenaamd generaal Armageddon wegens zijn uitermate brute campagne in Syrië tegen de burgerbevolking, deed zijn naam al eerder eer aan in Oekraïne. Poetin heeft deze Soerovikin aangewezen als het hoofd van de rakettenafdeling van het Russische leger. Het gaat hier om een genadeloos harde militair, die bereid is om over lijken te gaan om zijn doel te bereiken. Als Rusland een nucleaire aanval pleegt op Duitsland en Nederland, is de Noord-Europese laagvlakte verdwenen als strategische dreiging voor Rusland. Dit is dan een nucleair rampgebied. Dit zou betekenen dat Rusland strategisch gezien veilig is. De verwoesting van Noord-Europa zou de Russen in staat stellen om Oost-Europa weer als vanouds te overheersen. Uit pure angst zouden de regeringen van de Oost-Europese landen zich dan moeten overgeven, anders ondergaat zij hetzelfde lot. De rest van de wereld zal zich neerleggen bij deze nieuwe realiteit, zoals in de geschiedenis altijd gebeurd is.
Hoe kunnen we dit nucleaire scenario voorkomen?
De enige manier om dit scenario te voorkomen, er overigens ook een soortgelijk scenario in Taiwan, is het uitrusten van alle grotere Europese landen met kernwapens die strategisch relevante Russische doelwitten kunnen bereiken, en waar deze landen zelf, en niet de Amerikanen, de zeggenschap over hebben. Als dit op een voor het Kremlin geloofwaardige manier gebeurt, zal Rusland niet kiezen voor de nucleaire optie. Maar de overige strategische problemen, zoals de komende inmenging van China, onze hopeloos slechte industriële positie, en het munitietekort, blijven onverkort bestaan.
Zoals we al gezien hebben, zijn op dit moment de eisen van beide kampen absoluut. Vrede zal worden geïnterpreteerd als morele nederlaag. Elon Musk deed in een tweet de suggestie om in de vier door Rusland geannexeerde Oekraïense regio’s Kherson, Zaporizhia, Lugansk en Donetsk referenda te houden, onder toezicht van de Verenigde Naties, waarbij de bevolking kan kiezen tussen aansluiting bij Oekraïne of aansluiting bij Rusland. Daarbij zou de Krim, bewoond door meer dan 80% etnische Russen, en van 1783 tot de vijftiger jaren :onderdeel van de Russische Federatie, sowieso weer bij Rusland komen. Zijn vredesvoorstel werd weggelachen. mijns inziens, onterecht. Het doet zowel recht aan de westerse en Oekraïense wens tot zelfbeschikking van de bevolking, als aan de Russische retoriek dat de bevolking in deze oblasts onderdrukt is.
Ook China deed een voorstel voor vredesonderhandelingen, uitgaande van een wapenstilstand. Omdat het regeneratieve vermogen van Rusland veel groter is dan dat van Oekraïne en het westen, zou dat strategisch gezien alleen kunnen als er een internationale troepenmacht in Oekraïne gelegerd zou worden. Ook dit Chinese voorstel wordt in de westerse media geridiculiseerd. In dit geval met iets meer reden: tijd werkt in het voordeel van Rusland. Een combinatie van het vredesplan van Musk en dat van China, waarbij Oekraïne over stevige veiligheidsgaranties zou gaan beschikken (dus: lidmaatschap NAVO of strategische kernwapens), zou in principe het probleem oplossen en de wereld voor veel ellende behoeden. Helaas lijkt dit zowel in het westen als in Rusland politiek onverkoopbaar. Helaas gijzelen ze hiermee de wereld, en is de kans op een nucleair armageddon reëel.
Het tekort aan betaalbare huizen is een schijnprobleem. We hebben zowel de technologie als de hulpbronnen om huizen voor ver onder de 100.000 euro te bouwen.
Het heersende regime-Rutte heeft dan weer wat minder aandacht voor de mensenrechten van de eigen inwoners. Dat zien we onder meer bij het brute optreden tegen demonstranten die zich uitspreken tegen het coronabeleid, en bij demonstraties voor betaalbare huizen: het Woonprotest. Waarmee we op wonen als mensenrecht komen. In het door Nederland ondertekende verdrag EVRM is in artikel 8 het recht op een privéleven en gezinsleven (en hiermee woonruimte) vastgelegd. Ook in het Universele Verdrag van de Rechten van de Mens, artikel 25, is het recht op woonruimte met zoveel woorden vastgelegd:
Everyone has the right to a standard of living adequate for the health and well-being of himself and of his family, including food, clothing, housing and medical care and necessary social services, and the right to security in the event of unemployment, sickness, disability, widowhood, old age or other lack of livelihood in circumstances beyond his control.
Universele Verdrag voor de Rechten van de Mens, artikel 25
Betaalbaar huis voor iemand met een minimuminkomen: een berekening
Dit prachtige vakantiehuisje van 50 m2 wordt op Huislijn.nl aangeboden voor 69.000 euro k.k. Bron: Huislijn.nl
Aan de andere kant moet een huis natuurlijk wel het liefst zonder subsidie gebouwd kunnen worden. Als we er van uitgaan dat 30% van het inkomen besteden aan wonen redelijk is, en het minimumloon 1600 euro per maand netto is, dan komen we dus uit op 1600 x 30% = 480 euro per maand. Willen we dat wonen ook voor iemand met een bijstandsuitkering betaalbaar is, dan daalt dit bedrag tot rond de 300 euro per maand. Op dit moment zijn de huren van huizen veel te hoog in het grootste deel van het land.
Alleen dankzij huursubsidie, die tot 40-50% van de huurprijs bedraagt, kunnen mensen met een laag inkomen nog huren. Als we uitgaan van een koophuis zonder hypotheekrenteaftrek en een historische gangbare hypotheekrente van 4% per jaar, dan komen we bij een aflossingsvrije hypotheek uit op een maximaal hypotheekbedrag van x = (480 * 12) / 4% = € 144 000. Moet het bedrag ook afgelost worden in 30 jaar, dan daalt dit bedrag tot € 99 602. Voor mensen die van een uitkering op bijstandsniveau rond moeten komen daalt dit bedrag tot € 62 251. Voor deze berekening is de annuïteitformule gebruikt.
Kan dat, een eenpersoonshuis voor onder de 100.000 euro?
Ja. Op dit moment zijn er volwaardig bewoonbare vakantiehuizen te koop die ruim onder de 100.000 euro k.k. liggen. Het gaat hier om woningen die voorzien zijn van cv, keuken, badkamer en twee slaapkamers. Iets grotere prefab woningen worden aangeboden voor rond de 100.000 euro. Hier op Visionair.nl hebben we al geregeld aandacht besteed aan slimme uitvinders en architecten die nog goedkopere huizen ontwikkeld hebben. Hoe kan het dan dat de gemiddelde verkoopprijs van een huis in Nederland boven de 300.000 euro ligt? Wat is het verschil tussen een vakantiehuisje bij Coevorden en een vergelijkbaar woonhuisje in de Randstad, waar je vier keer zoveel voor betaalt? Wat is de “factor X” die huizenprijzen de hoogte in jaagt?
Kunstmatig gecreëerde schaarste
Eigenwijsbouw.nl biedt deze woning aan voor rond de 110.000 euro. Bron: Eigenwijsbouw.nl
Het antwoord: kunstmatig gecreëerde schaarste. Huizen zijn niet zo duur omdat het zo moeilijk of duur is om huizen te bouwen, maar omdat de politiek kunstmatige schaarste qua bouwgrond creëert. Voor een deel is dat begrijpelijk – ruimte is schaars in Nederland – voor een deel is het een ernstige misdaad tegen het fundamentele mensenrecht op wonen. “We” vinden in Nederland dat bij een nieuw huis een groot stuk grond hoort. Dit, terwijl de meeste mensen de grootste moeite hebben om hun tuin te onderhouden – de reden dat de betegelde tuin steeds meer oprukt. Die tuin kan dus ook wel minder, en aangevuld worden met een dakterras. En we kunnen ook prima de hoogte en de diepte in. Zo wordt een huis opeens veel betaalbaarder, want als je vloeroppervlakte 30 vierkante meter (met 20 vierkante meter tuin, en je huis een kelder plus drie verdiepingen heeft, kom je in totaal op 120 vierkante meter woonoppervlakte.
Niet voor niets zijn Amsterdamse grachtenpanden hoog en smal, waardoor je veel huis per meter straat kwijt kan. En gezien de absurde bedragen die voor deze grachtenpanden neer worden geteld, zijn de bewoners hier blijkbaar best wel blij mee.
Grondquotum per 1000 inwoners
Er is volgens onderzoek een tekort van een slordige 300.000 woningen. Als we 50 vierkante meter per huis, plus 50 vierkante meter infrastructuur (wegen, parken) rekenen, dan is er dus in Nederland in totaal 30 miljoen vierkante meter bouwgrond (30 km2) Erg veel is dit niet, we praten hier over iets minder dan 0,1 procent van de oppervlakte van Nederland. Op dit moment investeren we erg veel in het opleuken van de Randstad. Zo heeft Utrecht, vindt het gemeentebestuur, een peperdure metrolijn nodig. Kostprijs: een slordige 4 tot 5 miljard. Want dan horen ze er helemaal bij. Het is natuurlijk slimmer om in Flevoland en de kop van Noord-Holland, en eventueel aan de Markermeerdijk, huizen te bouwen. Zo verminder je de druk op Utrecht en kunnen we deze miljarden in onze zak houden. Als we in de rest van Nederland, waar nog best veel ruimte is, her en der strategisch wat plukjes huizen neerzetten, kunnen we de Randstad ontlasten.
Een alternatief is iedere gemeente een huizenquotum op te leggen.
Er is voldoende koopkrachtige vraag naar huizen. Mensen kunnen nu zonder problemen vele tonnen ophoesten voor huizen. Het is daarom niet nodig hier extra geld voor uit te trekken. Integendeel, dit kan de overheid zelfs veel geld opleveren. Mede omdat door de lage huizenprijzen de hypotheekrenteaftrek niet meer nodig is. De overheid kan goedkope leningen tegen euribor plus een procent of twee verstrekken aan jonge starters.
Hypotheekrenteaftrek heet een ondersteuning te zijn voor werkende armen. Het netto effect van hypotheekrenteaftrek is een subsidie aan banken en huizenbouwers. De woonlasten blijven gelijk, want huizenkopers bieden tegen elkaar op. Is er niet een slimmer systeem te bedenken?
Het beoogde doel van hypotheekrenteaftrek
Bron: piqsels.com
Huizen zijn duur. Dat is ook logisch: een huis is een enorm object, groot genoeg om een familie in te huisvesten. In het grootste deel van de wereld kost het vier tot vijf bruto jaarinkomens om een gemiddeld huis te kopen. In enkele landen, zoals Nederland, zijn de huizenprijzen nog veel hoger. De reden is dat huizenkopers tegen elkaar opbieden en nu steeds meer vrouwen werken, betekent dat dat het beschikbare budget bijna verdubbelt. De werkgelegenheid concentreert zich in de Randstad. In gewilde gebieden, zoals de Randstad, leidt dat tot torenhoge huizenprijzen, terwijl op het leeglopende platteland in randprovincies de huizenprijzen juist sterk dalen. Hypotheekrenteaftrek moest huizen betaalbaarder maken voor de middeninkomens. Het idee was dat jonge gezinnen en andere groepen die krap bij kas zitten, door de belastingteruggaaf toch een forse uitgave als een eigen huis kunnen bekostigen.
Effecten zijn tegenovergesteld en rampzalig
In de praktijk is de maatregel vooral gunstig voor de hoogste inkomens (die de meeste belasting betalen). Zij kunnen het meeste aftrekken. Ook betekent een hogere koopkracht bij een gelijkblijvend aanbod dat de prijzen stijgen. De strenge ruimtelijke-ordening bepalingen in Nederland belemmeren dat gebieden als het Groene Hart benut worden voor huizenbouw, waardoor het aanbod gelijk blijft. Het gevolg is dat steeds meer huizenbezitters zich tot de nek in de schulden steken om toch een huis te kunnen kopen en dat de onroerend-goed prijzen 20-30% hoger liggen dan normaal. Ook wordt de verwerpelijke gewoonte van het maken van schulden beloond. De overheid creëert een gouden kooi waarin huizen bezitters zich opsluiten. Dit heeft bij huizenbezitters zonder een nationale hypotheekgarantie tot grote persoonlijke drama’s geleid. En ja, wij hebben ook een paar jaar hypotheekrenteaftrek gehad. We wisten niet hoe snel we van dit cadeautje aan de banken konden afkomen.
Vervang de hypotheekrenteaftrek door kinderaftrek
Vooral werkende ouders kunnen nu nauwelijks rondkomen. Werkende armen is een gevleugelde uitdrukking geworden: werkende mensen met een minimumloon zijn slechter af dan een uitkeringstrekker die de gulle sociale voorzieningen maximaal benut. Mensen zijn verstandig genoeg om hun eigen problemen op te lossen. Dat hoeft de overheid niet voor ze te doen. In het geval van woonlasten en hypotheekrenteaftrek, zorgt de hypotheekrenteaftrek voor een onzinnige besteding van geld aan woningen in plaats van andere dingen. Het is zinniger ouders met kinderen een vaste kinderaftrek geven voor de eerste twee kinderen. Op die manier stimuleer je dat werkende ouders kinderen krijgen (wat helpt tegen de vergrijzing) en dat deze zwaarbelaste groep een stevige steun in de rug krijgt.
Benut leegstaande kantoren als woningen
Er is een grote leegstand aan kantoren in de Randstad. Een deel hiervan kan tot woning worden omgebouwd. Dat vermindert het woon-werk verkeer aanzienlijk. Hierdoor geven werkenden minder uit aan woon-werk verkeer en hebben werkende ouders meer vrije tijd. Er moet minder krampachtig dan nu worden omgesprongen met bestemmingsplannen, zolang dat geen grote hinder oplevert voor bestaande bedrijven. Zo kan je de veel te strenge regels tegen lawaai- en stankoverlast versoepelen in de gebieden waar kantoorpanden tot woonruimte worden omgebouwd.
Deze Canadese documentaire gaat dieper in op de hedendaagse corporatie, ze brengen problematiek aan het licht maar laten ook verschillende CEO`s van grote bedrijven zoals o.a. Shell aan het woord om die kant te belichten. Ook laten ze zien hoe de verhoudingen van corporaties zijn ten opzichte van de mainstream media en de politiek. En tot slot laten ze zien dat er wel degelijk wat gedaan kan worden om de macht van corporaties in te binden. Een echte aanrader.
THE CORPORATION is a Canadian documentary film written by Joel Bakan, and directed by Mark Achbar and Jennifer Abbott. The documentary examines the modern-day corporation, considering its legal status as a class of person and evaluating its behavior towards society and the world at large as a psychiatrist might evaluate an ordinary person. This is explored through specific examples. Bakan wrote the book, The Corporation: The Pathological Pursuit of Profit and Power, during the filming of the documentary.
Helaas moeten de documentairemakers, en wij ook, constateren dat nu, tien jaar later, grote bedrijven nog steeds even walgelijk bezig zijn. Alleen, deze keer, met een groen en sociaal sausje er over heen. Zolang het niet teveel kost uiteraard.
Vandaar de vervolgdocumentaire “The New Corporation”, waarin de mooie inclusieve en duurzame praatjes van deze multinationals worden ontmaskerd voor wat ze zijn: goedkope marketingtrucjes, een dekmantel voor het nog steeds even psychopate pure winstbejag.
Vanzelfsprekend worden advertenties voor deze baanbrekende documentaire geweerd in media die in handen zijn van megabedrijven. Zolang ons het werk door de oprukkende dictatuur niet onmogelijk wordt gemaakt, doen wij daar niet aan mee.
Stel je voor, een wenteltrap met grote tuinen voor iedere flatbewoner. Met dit gedurfde en innovatieve concept van het Barcelonese architectenbureau Nabito is er genoeg groen voor iedereen, zelfs in hartje stad.
Zelfs in hartje stad biedt de Stairscraper een ruime eigen tuin.
De Stairscraper, bedacht door het Barcelonese Nabito Arquitectura, lijkt nog het meeste op een ouderwetse spiraaltrap. Elk appartement heeft de vorm van een wig. Het dak van het appartement er onder vormt de tuin van het appartement.
Uitzicht op de tuin. Hopelijk wordt er wel een stevig hek geplaatst…
Er kunnen lang niet zoveel mensen wonen als in een doorsnee wolkenkrabber, maar daartegenover staat een adembenemend uitzicht en een grote tuin.
De Stairscraper was de winnaar van een ontwerpwedstrijd, uitgeschreven door het Arabische emiraat Abu Dhabi. Abu Dhabi, het grootste emiraat van de Verenigde Arabische Emiraten, is gezegend met enorme olievoorraden en dito banktegoeden. De kans is dus vrij groot dat dit ontwerp er de komende jaren gaat komen.
De Singularity is het moment in de toekomst waarop kunstmatige intelligentie die van zelfs de slimste mens zal overtreffen. SF-auteur en wiskundige Vernor Vinge bedacht de term, die later door Ray Kurzweil en andere transhumanisten is uitgewerkt. Hoe kunnen we er voor zorgen dat de gevolgen voor de mensheid positief zullen uitpakken?
Vernor Vinge gaat op deze zeer dringende vragen in, want naar schatting is het in 2045 of zelfs eerder al zover. Al ruim voor dit moment zal het exponentieel toenemende rekenvermogen van computers onze levens totaal op de kop zetten. We kunnen maar beter snel over deze vraag gaan nadenken. Het moment dat computers de eerste kenniswerkers overbodig maken, is in feite al gepasseerd. Hoe richten we onze maatschappij in voor de toekomst?
Politici krijgen nu onze stem en mogen daarna vier jaar doen wat ze willen. Het gevolg: gebroken verkiezingsbeloften, gekonkelefoes in achterkamers en dus een afgenomen vertrouwen in de politiek. Kan het niet slimmer? We hebben nu de techniek om veel vaker dan één keer per vier jaar de mening van de kiezer te kunnen vragen. Wat zouden de gevolgen zijn van een permanente verkiezing, waarbij de kiezer zijn stem elke dag kan wijzigen? Een verkenning.
De weken dat Nederland een democratie is
Eén keer in de vier jaar luisteren politici naar het volk. Zelfs de ergste verkiesbare regent (de echte regenten laten uiteraard het lagere echelon het vuile stemmentrekwerk doen) rijdt mee met carnavalswagens en slaat aan het babyknuffelen en zaklopen. De opiniepeilingen worden ademloos gevolgd en de speculaties over Wie met Wie gaat regeren zijn niet van de lucht. Kortom: voor even lijkt er geen kloof meer te zijn tussen burger en politiek.
Dan stromen de verkiezingsuitslagen binnen, de partijen die zijn afgestraft door de kiezer mokken en is het plotseling afgelopen met de égards voor het stemvee. Verkiezingsbeloften worden snel ingeslikt en de lokroep van een lucratief VN- of EU-baantje wordt plotseling veel belangrijker.
De verkiezingscyclus
Vlak voor de verkiezingen worden vaak populaire maatregelen genomen die op langere termijn gezien een slecht idee zijn. Een bekend voorbeeld uit de tijd van voor de euro was het tijdelijk verlagen van de rente. Het gevolg: er wordt meer geld geleend en uitgegeven, de economie groeit dus. De inflatie komt pas na de verkiezingen. Heeft ondanks deze truc de oppositie toch gewonnen, dan zitten zij met de brokken. In de praktijk denken politici dus in een termijn van vier jaar.
Perikles, volgens een Romeinse kopie van een Grieks origineel. Hij was mede de grondlegger van de Atheense demokratia.
Permanente verkiezing: het plan
Iedere kiezer krijgt een code, waarmee hij of zij een stem kan uitbrengen. Het bijzondere is dat deze stem elke dag veranderd kan worden op een stembureau of achter de computer. Hiervoor is het DigID-systeem te gebruiken. Er moet een goed systeem worden ontwikkeld om te voorkomen dat de stem te traceren is op een bepaalde burger en om fraude te voorkomen.
Dit zou met publieke en privé versleutelde codes kunnen. Om kiezers bij de les te houden is een stem maximaal vier jaar geldig. Na die vier jaar krijgt de kiezer een oproep een nieuwe stem uit te brengen. Doet de kiezer dat niet, dan wordt zijn stem veranderd in blanco.
De gevolgen op korte termijn
Maatregelen om op korte termijn stemmen mee te trekken zullen veel populairder worden. Politici zullen moeten streven naar stabiele meerderheden van negentig of meer zetels om te voorkomen dat hun regering snel valt als er veel boze kiezers naar de oppositie overlopen.
In de praktijk zal dit echter meevallen: er zit veel inertie in het systeem. Omdat verschuivingen gradueler zullen zijn dan nu, zullen politici op tijd kunnen inspelen en discontinuïteit wordt minder een issue. Politici zullen veel banger worden dan nu voor impopulaire maatregelen.
Achterkamertjesoverleg werkt niet meer. Belazert een regering het volk in ernstige mate en hebben ze hier geen heel goede reden voor (noodsituatie of andere vorm van overmacht bijvoorbeeld), dan raken ze hun meerderheid kwijt. Op korte termijn zullen politici dus veel meer dan nu hun oren naar korte-termijn oprispingen van de publieke opinie laten hangen.
De gevolgen op langere termijn
De kiezers, wij dus, zijn niet achterlijk. Zij zullen na een tijdje te hebben genoten van het gevlei van politici en het gesnater dat de Nederlandse politiek zal worden, zich gaan ergeren en behoefte krijgen aan staatslieden: politici met een duidelijke visie die zich niet zullen laten leiden door de waan van de dag maar op langere termijn denken.
Een groot staatsman is in staat om impopulaire maatregelen te verdedigen en het volk te overtuigen, als deze maatregelen in het belang van de Nederlanders of overeenkomstig de basisprincipes van de Nederlandse cultuur zijn. In de Atheense demokratia slaagden begaafde redenaars als Perikles er in om op deze manier een meerderheid voor hun visie te verzamelen. Kortom: macht zal berusten op overtuigingskracht en een duidelijke visie in plaats van op gerommel in achterkamertjes. Nu internet ons land steeds meer een klein dorp maakt, zal dat weer kunnen gaan lukken. Zou hiermee een einde komen aan de afstand tussen kiezers en politici? Of is er een diepere oorzaak?
