Het periodiek systeem Darmstadtium (Ds)

Een serie artikelen over de verschillende elementen. De legoblokjes waarmee wijzelf, onze aarde en de materie van het universum is opgebouwd hebben allemaal hun eigen specifieke eigenschappen. In deze serie gaan we stap voor stap langs elk element en kijken we wat voor zinvolle zaken de wikipedia erover te zeggen heeft, met daarnaast een interessant filmpje van de universteit van Nottingham waarmee verschillende experimenten met het betreffende element worden gedaan.

Vandaag nummer 110 van de 118 elementen, Darmstadtium (Ds).

Klik hierop om naar de wikipedia versie te gaan waarbij je gemakkelijk naar de verschillende elementen kunt doorklikken

Ontdekking

Darmstadtium is voor het eerst geproduceerd op 9 november 1994 op het Gesellschaft für Schwerionenforschung (GSI) in DarmstadtDuitsland onder leiding van Sigurd Hofmann. Door 208Pb-kernen te bombarderen met 62Ni-kernen ontstond er een fusiereactie waaruit enkele atomen met een atoomgetal van 110 en een massa van 269 ontstonden die na een fractie van een milliseconde weer uiteen vielen.

\,^{208}_{82}\mathrm{Pb} + \,^{62}_{28}\mathrm{Ni} \, \to \,^{269}_{110}\mathrm{Ds} + \; ^1_0\mathrm{n} \;

In 2001 werd de ontdekking bevestigd door IUPAC en sinds 16 augustus 2003 wordt de naam darmstadtium officieel erkend. De naam is afgeleid van de plaats waar het element voor het eerst werd geproduceerd.

Toepassingen

Er bestaan geen toepassingen van darmstadtium.

Opmerkelijke eigenschappen

De levensduur van het element en het minuscule aantal atomen dat ooit is geproduceerd maakt het onmogelijk om serieus onderzoek te verrichten naar de eigenschappen van darmstadtium. Uit theoretische afleidingen kan met redelijke zekerheid bijvoorbeeld de elektronenconfiguratie worden voorspeld. Een andere eigenschap waarvan sterke vermoedens bestaan, maar welke niet kan worden aangetoond is dat de aggregatietoestand vermoedelijk vast is bij standaardtemperatuur en druk.

Verschijning

Op aarde komt darmstadtium van nature niet voor. Op kunstmatige basis kunnen extreem kleine hoeveelheden worden geproduceerd.