Grenzen aan de groei: graanproduktie


De stijgende voedselprijzen worden niet alleen veroorzaakt door speculanten. Het aanbod aan voedsel kan niet langer de stijgende vraag bijbenen. De vraag stijgt door toegenomen welvaart in opkomende economieën en door het gebruik van biobrandstoffen.
Het aanbod blijft achter door een aantal oorzaken.

1. Misoogsten: je kunt de slechte Russische graanoogst in 2010 wijten aan klimaatverandering of aan een toevallige speling van de natuur. Maar feit is dat de oogst 35% lager was dan in 2009. Die oogst was al lager dan in 2008.

2. Tekorten aan grondwater voor irrigatie. In China, India, Saoedi-Arabië en andere landen daalt het grondwaterpeil. Men pompt meer water omhoog dan de natuur kan aanvullen. Wereldwijd wordt er zoveel water opgepompt dat dit zelfs een kwart van de zeespiegelstijging kan verklaren. Saoedi-Arabië moet binnenkort stoppen met de produktie van graan, omdat er te weinig grondwater is.
Het gebrek aan grondwater in China en Afrika leidt tot verdroging en versnelde erosie.

3. Opbrengsten kunnen niet verder worden verhoogd.
Door mechanisatie, irrigatie en toepassen van kunstmest en bestrijdingsmiddelen is de opbrengst tijdens de 20e eeuw sterk verbeterd. Maar deze Groen Revolutie loopt op zijn einde. De opbrengst per hectare kan niet verder worden verhoogd door nieuwe technologieën. Juist op het moment dat er meer graan verbruikt wordt voor biobrandstof en veeteelt, wordt de maximale opbrengst bereikt.

Lees verder op Cassandraclub

4 gedachten over “Grenzen aan de groei: graanproduktie”

  1. Er bestaan irrigatiemethodes waarbij je helemaal geen water uit de grond hoeft op te pompen, je moet gewoon in de nachtelijke uren zeilen spannen boven de gewassen en de condens opvangen, deze methode kan overal ter wereld uitgevoerd worden. Verder kan je met genetische manipulatie gewassen sterker maken tegen de omgeving zodat gewassen minder water nodig hebben. Verder is er ook nog de mogelijkheid om veel meer landbouwgrond te bewerken dan dat er op het moment is, naar verhouding is er maar een heel klein stukje van onze aardbol bezet met landbouwgrond. verder is er ook nog de mogelijkheid om elk dak van elk bestaand gebouw te gebruiken als alternatief voor landbouwgrond, dat kan ook overal ter wereld. dan bestaat er ook nog een methode waarbij niet alleen daken maar zelfs hele wolkenkrabbers gebruikt kunnen worden als landbouwgebied, er zijn al steden waar deze gebouwen bestaan.

    Grenzen aan de groei? ONZIN! We kunnen zelfs hele landbouwsteden bouwen in het universum en die is onmetelijk groot. Als we de ISSR kunnen bouwen kunnen we er ook een complete stad omheen bouwen, zeker met de huidige nanokoolstoftechnologie kunnen we zo´n stad voldoende bescherming bieden tegen micro meteorieten.

  2. Er moeten denk ik energiezuinige of zouttolerante gewassen worden verbouwd. Het goede nieuws is: die zijn er. Er zijn ongeveer 200.000 plantensoorten en daarvan worden er maar enkele tientallen op grote schaal gekweekt.

  3. Ik ben het helemaal eens met de reacties op dit artikel. Al vanaf het moment dat er mensen zijn die kunnen lezen wordt er toekomstige rampspoed gepubliceerd. Zoek maar na in oude kranten. Daar worden toekomstige rampen gepubliceerd waar we nu schamper om lachen. Voor elk probleem is een oplossing. Helaas blijft een probleem een probleem als er teveel mensen zijn die baat hebben bij het probleem, zoals kunstmatig schaarste. Een probleem zegt dus meer over de menselijke aard dan dat het onoplosbaar is.

Laat een reactie achter