Zonne-energie: hooggebergte interessanter dan woestijn
Woestijnen, zoals de Sahara, staan bekend om hun enorme potentieel voor zonne-energie. Hooggebergtes blijken dit echter nog in de schaduw te stellen, blijkt uit onderzoek van het Japanse National Institute of Advanced Industrial Science and Technology. Alpenstroom in plaats van alpenkoeien?
‘Antartica één van de beste plekken’
Uit het onderzoek blijkt dat ondanks de lagere temperaturen, bergtoppen de beste plaats zijn voor zonnepanelen, aldus Kitaro Kawajiri van het instituut. Hij kwam op het idee om alternatieve locaties te zoeken nadat hij bedacht dat de efficiëntie van zonnepanelen door hogere temperaturen afneemt. Wat ook scheelt is vermoedelijk dat Japan wel veel hoge bergen, maar geen woestijngebieden kent.
In een artikel in het blad Environmental Science and Technology publiceerde Kotaro een kaart die voor het eerst zonne-instraling en de gemiddelde jaartemperatuur combineert om het gebied met het beste potentieel voor zonne-energie te vinden. De beste plekken, aldus Kotaro: Antarctica (geloof het of niet), de zuidelijke Andes en de Himalaya’s, die elk zo’n 20% meer zonne-energie produceren dan plekken op zeeniveau. Antarctica ligt te ver weg en kent een nacht van zes maanden lang, dus komt minder in aanmerking.
Himalaya en Andes nieuwe zonne-energiewalhalla’s
Volgens Kawajiri zijn de Himalaya en de Andes praktischer. Tibet, een woestijnachtige koude hoogvlakte, levert nu al waterkrachtenergie aan China via lange transmissielijnen. Deze kunnen volgens hem ook worden gebruikt om zonne-elektriciteit naar China te sturen, zodat dit potentieel makkelijk af kan worden getapt. Ook voor het kleine buurland Nepal is dit zeer interessant. Van de tien hoogste bergen ter wereld ligt meer dan de helft in Nepal. De droge, winderige hoogvlaktes en bergen in het noordwesten van het land vormen hiermee zowel voor zonne- als windenergie een zeer interessant oogstgebied.
Oplossing voor enorme luchtvervuiling in Kathmandu-vallei
Anderen geloven meer in een lokale toepassing van zonne-energie. De transmissieverliezen bij transport over honderden kilometers zijn enorm. Kawajiri wil zijn berekeningen verfijnen door ook rekening te houden met sneeuwval op grote hoogtes, die uiteraard de zon blokkeren, en het koelende effect van wind. Hij hoopt een plaats op zijn kaart te vinden die zowel geografisch als economisch zin heeft. Uit mijn hoofd zijn er twee van dat soort plaatsen, zeker. La Paz, de hoofdstad van Bolivia ligt vlak bij een zeer droge hoogvlakte. Dit geldt ook voor Kathmandu, de door luchtvervuiling geplaagde hoofdstad van Nepal, die in een soort kom ligt. Vervang alle benzine-auto’s door elektrisch vervoer en Kathmandu wordt weer leefbaar. Ook is Nepal de peperdure fossiele brandstoffen liever kwijt dan rijk – een liter benzine kost in Nepal een dagloon. Een transmissielijn van 200 km is hier zeker haalbaar. Wel moet je dan rekening houden met de vele aardverschuivingen in het gebied.
Nieuwe goudmijn voor Alpenlanden en Bulgarije
Dichter bij huis zijn mogelijk de Bulgaarse Karpaten interessant. Deze liggen op minder dan honderd kilometer afstand van de metropool Sofia en inderdaad zijn de bergtoppen van het Piringebergte de zonnigste gebieden van Bulgarije. Nog wat dichter bij huis: Tirol tegen de Italiaanse grens aan biedt ook de hoogste zonne-energieopbrengsten van Zwitserland en Oostenrijk. Een welkome inkomstenbron in de zomer voor bergbewoners?