investeren

Volgens zogeheten economen is consumeren goed voor ‘de economie’. Grote onzin. Geen wonder dat we nu diep in de schulden zitten. Uiteraard is er een veel beter recept.

Investeren of consumeren
Als je beschikt over kapitaal, ‘rijkdom’, kan je er twee dingen mee doen. Je kan het sparen of je kan het opmaken, consumeren. Met spaargeld kan uiteindelijk twee dingen gebeuren: of het wordt door iemand anders uitgegeven (die er weer rente over betaalt – of niet) of het wordt geïnvesteerd. Voor onze brave spaarder lijkt het alsof het lood om oud ijzer is, immers, in beide gevallen krijgt hij of zij rente. Economisch gezien is het echter een verschil van dag en nacht. Als de lener het verstandig investeert, dan komt het geld weer terug. Wordt het geleende geld gebruikt om te consumeren, dan komt de lener nog veel erger in de problemen en is dit een ramp voor de economie.

Overigens ligt consumptie minder simpel dan het lijkt. Het consumeren van producten en diensten die mensen beter (gezonder, productiever) maken of opvoeden van kinderen (in de meeste gevallen) kan je ook zien als een investering, macro-economisch gezien. Een groot deel van consumptie is dus ook investering – namelijk in menselijk kapitaal.

Wat is een investering?
Investeren betekent geld ergens in stoppen om het meer waard te laten worden. Veel mensen associëren dat met dingen als aandelen en obligaties, maar het kan veel simpeler. Alles waarvan het bezit  jou geld oplevert is een investering. Koop je een fruitboom van een goed ras voor in je tuin, breng je isolatie aan of plaats je zonnepanelen of zonneboiler, of volg je een studie waarmee je je kansen vergroot, dan investeer je ook. Immers, die fruitboom levert je elk jaar fruit, waardoor je dat niet meer hoeft te kopen. De andere investeringen besparen je geld. Ook dat levert dus rendement en heel wat zekerder dan aandeeltjes of staatsobligaties. Wil je rijk worden, dan moet je dus zorgen dat je geld in (lucratieve) investeringen zit.
Koop je een dure auto, dan word je daar elk jaar juist armer van. Immers, de auto wordt elk jaar minder waard en kost verzekering en onderhoud. Dat is dus geen investering maar een vorm van consumptie: een kostenpost. Een huis is een tussenvorm. Je moet ergens wonen. Een huis bespaart dus huishuur. Op die manier gezien is een huis een investering.  Is je huis luxueuzer dan een huis dat je zou huren en/of duurder dan je per maand als huurder kwijt bent, dan is het een kostenpost. Meer tips op Financiele.onafhankelijkheid.nu.

Van consumeren wordt je arm
De afgelopen jaren hebben spaarders – dankzij de briljante bankmanagers, die daarvoor ook terecht forse bonussen hebben geïncasseerd – vooral  bijgedragen aan het consumeren in Italië en Griekenland. Geen wonder dat overal de schulden flink oplopen. Ons wordt wijs gemaakt door economen dat consumptie goed is. Hoe hoger het consumentenvertrouwen, hoe beter voor de economie. Griekenland zou dit werkelijk moeten uitpuilen van het geld, als dit verhaal allemaal klopt. We weten nu dat dat onzin is, de Grieken zitten diep in de schulden.

Hoe worden we dan wel rijk?
In het kort: goede ideeën om slimmer om te springen met ons bezit. Vindt iemand een zuinige auto uit of een medicijn dat een chronische ziekte geneest, dan worden we daar allemaal rijker van en niemand armer.  Als we elke dag nadenken over manieren om dingen slimmer te doen, of om nieuwe dingen te doen waar nog nooit iemand aan heeft gedacht, dan vergroten we elke dag onze rijkdom. In plaats van maar met geld rond te strooien, kan dat geld dus beter besteed worden aan goed onderzoek en ontwikkeling van nieuwe, baanbrekende technieken. Bijvoorbeeld door de overheid lucratieve prijzen uit te laten loven voor goede ideeën. Hier in Nederland is er weinig verwaarloosde landbouwgrond, maar in landen als Spanje en Griekenland is erosie een enorme plaag. Werklozen zouden hier met behoud van uitkering plus wat extra terrassen en bebossing kunnen aanleggen.

Ook belangrijk is dat we werk en dingen met elkaar uitwisselen. Handel dus. Een recessie zoals nu is een goede tijd om je slag te slaan. In tijden van recessie kan je je  je spaargeld uit de oude kous halen en er bijvoorbeeld een goed zonnepaneel voor kopen of je huis voor weinig geld laten opknappen. Hiermee stimuleer je de economie en je wordt tegelijkertijd rijker. Als je, zoals de economen willen, naar een duur restaurant gaat of naar de winkel rent voor een 0f ander prul, vindt een econoom dat je heel nuttig bezit bent geweest, maar in werkelijkheid zijn we per saldo alleen maar armer geworden.