Video: ‘perpetuum mobile’ van Leonardo Da Vinci

De nieuwsgierigheid van uitvinder en tekentalent Leonardo da Vinci kende geen grenzen. Hij is bekend van zijn vliegmachines, naar hedendaagse normen sadistische oorlogswapens en schilderijen, zoals het Laatste Avondmaal en de Mona Lisa. Minder bekend is dat hij zich ook bezig hield met pogingen om Moeder Natuur te slim af te zijn en energie uit het niets te halen. In deze video probeersels van hem en anderen uit de Renaissance en daarna.

Perpetual Motion: Hypothetical Machines That Could Run Forever! Part1

Achter elke perpetuum mobile in dit filmpje zit een denkfout, die te maken heeft met een slecht begrip van de natuurkunde. Dat kunnen we Leonardo niet kwalijk nemen, want in die tijd bestond er geen noemenswaardige natuurkunde. Maar toch. Welke denkfout maakte Leonardo? Een leuke puzzel.

22 gedachten over “Video: ‘perpetuum mobile’ van Leonardo Da Vinci”

  1. De grap is dat het lijkt te werken, maar als je ze zelf bouwt, werken ze niet. Het maakt dan niet uit welke geniale aanpassingen je bedenkt en uitvoert. Ook elkaar afstotende magneten, of veren om maar iets te noemen, gaan het niet doen op de balanswielen. Omdat ik op heel jonge leeftijd al mecanodozen kreeg, en gefascineerd werd door erbij geschonken elektromotortjes en stoommachientjes, was mijn belangstelling voor aandrijfmechanismen groot. Tegen de tijd dat ik de zuiver mechanische versies als onmogelijk ging beschouwen, begon ik mijn eerste eigen model met dynamo en elektromotortje op een fietswiel. Fietsdynamo’s gaven toen zonder uitzondering wisselstroom, en alleen de in ruime mate voorhanden synchroon, platenspelermotoren konden daar, in aangepaste vorm op draaien. De spoel op de stator moest er af, en aangepast worden aan zes volt wisselspanning. Dat kostte opa zijn, destijds ultramoderne elektrische rinkelbel boven in de gang. Ik dacht nog slim te wezen, door alleen de spoel eraf te halen, zouden ze niets van merken. ;)  Na een week verplicht afwassen en stofzuigen, had ik mijn straf er op zitten, en mocht zelfs verder experimenteren. Het werkte niet natuurlijk, omdat de dynamo altijd zwaarder gaat trekken naarmate je meer elektrisch vermogen vraagt. De aandrijfmotor op zijn beurt vraagt om meer vermogen, naarmate deze meer arbeid moet leveren. Een niet te doorbreken vicieuze cirkel dus, hoop werk, en ook nog straf gehad. :(  Nog tot voorbij mijn veertigste bezig geweest, nu met zelf ontworpen trafo’s. Twee daarvan waren gebaseerd op het twee spleten experiment. De gedachte erachter was; het elektron kan zich uitwisselen voor het foton, omdat ze aan elkaar verwant zijn binnen de natuurkunde, zonnencellen werken op dat principe. De zelf ontworpen en gebouwde trafo’s werkten voortreffelijk, maar weer niet met meer vermogen op de uitgang, dan erin ging. Alweer veel werk, weinig bevredigende resultaten. Constructies met magneetmotoren werkten ook niet, de natuur laat zich niet om de tuin leiden. Ach, een mens moet bezig blijven denk ik dan maar. :)

        1. Dezelfde soort grappen halen ze uit met water dat zogenaamd kan branden. Dat kost echter veel meer energie dan je eruit kan halen, omdat je dat water eerst extreem moet verhitten tot het opsplitst in waterstof en zuurstof. Dat doen ze d.m.v. elektrodes, aangesloten op een lasapparaat.

  2. Ik persoonlijk denk dat dit aan de weerstand ligt. In dit geval wrijvingsweerstand. Elke actie roept immers ook een tegenreactie op. Dit heeft volgens mij met Newton te maken met zijn beroemde wetten. Het filmpje laat inderdaad zien dat het principe werkt, maar ze laten het filmpje geen 3 uur duren. Wat zou daarvoor toch de reden zijn?

  3. Doodgewone zwaartekracht. Zie hoe hoog het zwaartepunt (middelpunt) aan het begin boven het loopvlak is. Zo lang het zwaartepunt aan het einde lager is dan aan het begin werkt er een neerwaartse zwaartekracht op.

  4. Volgens mij moeten we hier de wet van behoud van energie op toepassen. Zolang er in theorie geen energie ontsnapt, zal de kinetische of rotatieenergie gelijk blijven, m.a.w. de snelheid blijft constant. Echter, in de praktijk zal altijd sprake zijn van wrijving, waardoor al deze energie langzaam maar zeker omgezet wordt in warmte en dus verloren gaat.

      1. en toch bestaat er in de praktijk geen situatie zonder (casceerbare) stromingen, 
        een perpetuem mobile is het dan niet, al kan het daarvan wel nauwelijks te onderscheiden zijn.
        Een leuk voorbeeld vind ik een wat minder bekende temperatuurverschil motor in de vorm van een schijf met een hitteverschil links en rechts, en magneten van een bepaald type dat rond 20c al magnetisme verliest. Zon schijf draait als vanzelf.
        Dat lijkt vals spelen en is dat natuurlijk in principe ook, maar vooral diegenen die met magneten en spoelen in de weer zijn, hopen vaak energievelden af te tappen.
        (een pulsmotor is ook een leuk dingetje op de grens van perpetuem mobile)

  5. je kunt wel een werkende perpetuum mobile maken, maar je kunt daar geen energie van aftappen. (wat hele volksstammen nog geloven) En dan is het niet interessant meer om deze überhaupt te bouwen.

  6. Leuk blijven ze toch die zogenaamde ‘vrije energie’ machientjes!
    Maar mensen blijf realistisch en nuchter. Als zo’n ding echt kan werken en er energie mee afgetapt kan worden dan zou dat allang wijd en zijd toegepast worden. Dat dat niet het geval is spreekt boekdelen en daar hoeven echt niet allerlei samenzweringstheorieen bijgesleept te worden dat ‘de gevestigde orde en elite’ deze uitvindingen tegenhouden.
    Het lijkt me onmogelijk in deze tijd van internet en ongelimiteerde informatiestromen om een revolutionaire uitvinding tegen te houden voor welke machtige belangengroep dan ook.

Laat een reactie achter