NASA bedacht eind jaren vijftig dit door atoombommen aangedreven low-tech ruimtevaart ontwerp om naar Saturnus te vliegen. Veilkigheidsgordels aanbevolen. Bron: Wikimedia Commons/public domain

Low-tech sterrenreizen – kan dat wel?

Wat als we naar een andere ster reizen zonder warp drive, antimaterie of laservoortstuwing, maar gewoon low-tech sterrenreizen met de techniek van nu? Of als een buitenaardse soort dat doet?

De negentiende-eeuwse Franse science fiction schrijver Jules Verne bedacht zoiets. In zijn boek Au Tour de la Lune beschreef hij een wel erg low-tech manier om naar de maan te reizen. Zijn recept: bouw een enorm kanon. En vuur een kogel met mensen er in af. Zo bereik je de ontsnappingssnelheid van 11,2 kilometer per seconde. We weten nu dat mensen die enorme versnelling, van nul tot elf km per seconde in enkele seconden, niet kunnen overleven. En dus daarna van de vloer kunnen worden geschraapt. En dit was nog maar het eerste probleem.

Toch bleek het idee van de visionaire romanschrijver een voorspelling te zijn die uit is gekomen. De New York Times had het mis. Een eeuw later liepen de eerste mensen op de maan. De Apollo-astronauten gebruikten de bekende Saturnus V drietrapsraket. De railgun heeft wel wat weg van Verne’s kanon. Maar dan voor vracht.

Low-tech sterrenreizen niet onmogelijk

Maar op zich is de gedachte niet heel erg gek. Low-tech reizen in de ruimte is mogelijk. Zo is er de bekende zonnestelsel-snelweg die met lage energie te bereizen is. Wel eist dit tientallen jaren reistijd. En kom je niet veel verder dan het zonnestelsel. Maar bacteriën of andere eenvoudige levensvormen? Die zouden deze low-tech ruimtereis goed kunnen maken.

Maar wat als we met nu al bestaande techniek proberen het zonnestelsel te verlaten? Zouden we nu naar bijvoorbeeld Proxima Centauri kunnen reizen? Of het Sirius-stelsel? Zou een buitenaardse soort dat kunnen? Isaac Arthur verkent in deze video de mogelijkheden. Kunnen we met de techniek van nu naar Alfa Centauri?

Met bestaande raketten en gravity assist kunnen we het zonnestelsel verlaten. De Pioneer 10 en Voyager, die nu het zonnestelsel verlaten hebben, bewijzen dit. Het grootste probleem met reizen naar een naburige ster is de reistijd. De afstand tussen de aarde en het Proxima Centauri-stelsel is 265 000 maal zo groot als de afstand tussen de aarde en de zon.

Het Orion-ruimteschip. NASA bedacht eind jaren vijftig dit door atoombommen aangedreven low-tech sterrenreizen concept om naar Saturnus te vliegen. Veiligheidsgordels aanbevolen. Dit project werd stopgezet na het ondertekenen van een verdrag dat het gebruik van atoomwapens in de ruimte verbood. Bron: Wikimedia Commons/public domain
Het Orion-ruimteschip. NASA bedacht eind jaren vijftig dit door atoombommen aangedreven low-tech sterrenreizen concept om naar Saturnus te vliegen. Veiligheidsgordels aanbevolen. Dit project werd stopgezet na het ondertekenen van een verdrag dat het gebruik van atoomwapens in de ruimte verbood. De enorme radioactieve fall-out droeg ook niet echt bij aan de populariteit van het concept. Bron: Wikimedia Commons/public domain

Winterslaap

Low-tech sterrenreizigers kunnen de reistijd bekorten, door snel te gaan. Bijvoorbeeld een paar procent van de lichtsnelheid. Denk aan het Orion ruimteschip uit eind jaren vijftig, dat Verne-stijl voortgedreven wordt met atoombommen.

Bewonen ze een zonnestelsel met een dubbelster, dan hebben ze geluk. Dan kunnen ze via een welgemikte gravity slingshot een enorme snelheid opbouwen. Zeker als die sterren dicht op elkaar staan. En met een enorme snelheid om elkaar heen draaien. Of ze kunnen in winterslaap gaan. Voor ons mensen is dat niet mogelijk. Laat staan, vele jaren. Sommige soorten beerdiertjes en nematoden bleken na vele jaren nog springlevend. Er zijn zelfs bacteriën van 350 miljoen jaar oud ontdekt die weer tot leven konden worden gewekt.

Wie weet bezit een buitenaardse soort over bijzondere biologische eigenschappen. Bijvoorbeeld, voor eeuwen in winterslaap kunnen gaan. Of het kunnen overleven van cryogene bevriezing. Of door eieren te leggen. Deze eieren komen dan uit aan het eind van de reis. Denk aan het scenario van de Alien franchise. Hopelijk zijn déze buitenaardse bezoekers dan niet zo wreed.

1 gedachte over “Low-tech sterrenreizen – kan dat wel?”

  1. Het enige wat we hoeven te doen is de zwaarste massa vinden die er in het zonnestelsel te vinden is. Deze nog zwaarder maken met door inductie en we kunnen met minstens een kwart lichtsnelheid ons zonnestelsel verlaten. Als dat toevallig een stelsel in met nog zwaardere metalen dan kunnen we die gebruiken om nog zwaardere schepen te bouwen die wellicht wel 5x de lichtsnelheid gaan. Tijdens het reizen neemt de inductie wel af, schepen moeten zo nu en dan opnieuw geïnduceerd worden.

Laat een reactie achter