Het beroemdste monument van India is in opdracht van sjah Jahan gebouwd uit liefdessverdriet.

Romantische liefde: het verdwenen ideaal

Liefde blijkt in werkelijkheid vaak een synoniem te zijn voor lust. Zowel mannen als vrouwen hebben de neiging een partner te zien als een soort consumptieartikel, dat aan strenge eisen moet voldoen. Waar komt het ideaal van romantische liefde vandaan, en is romantische liefde achterhaald in een tijd waarin tienduizenden potentiële partners vaak slechts een muisklik weg liggen?

Het beroemdste monument van India is in opdracht van sjah Jahan gebouwd uit liefdessverdriet.
Het beroemdste monument van India is in opdracht van sjah Jahan gebouwd uit liefdesverdriet.

Eén op een als bron van romantische liefde
Er zijn ongeveer evenveel mannen als vrouwen. Dat heeft te maken met genetica: als het aantal van één van de geslachten teveel af zou wijken van de 50% (bijvoorbeeld door een overschot aan vrouwen), betekent dit dat genen die juist voor het omgekeerde effect zorgen (hier: een overschot aan mannen) zich sneller gaan verspreiden. Immers: dat gen krijgt zo meer kansen op nakomelingen. Hierdoor blijft de sexeratio altijd rond dit getal hangen. Maatschappelijk gezien zijn monogame samenlevingen daarom stabieler: er vormen zich geen grote groepen ontevreden ongehuwden.

In vrijwel alle moderne samenlevingen leven mannen en vrouwen in monogame relaties. Hierdoor zijn er maar relatief weinig alleenstaanden. Vroeger, toen oorlogszuchtige samenlevingen de regel waren, kwam polygamie meer voor (veel ongehuwde jonge mannen sneuvelden, daardoor ontstond een overschot aan vrouwen) maar ook in bijvoorbeeld islamitische samenlevingen, waar polygamie sociaal is geaccepteerd, leven verreweg de meeste mensen monogaam.

Er zijn  overigens enkele uitzonderingen. In het West-Afrikaanse land Senegal, bijvoorbeeld, is bijna de helft van de vrouwen bijvrouw. Het gevolg: een op de vijf mannen  is gedwongen ongehuwd. Tot nu toe ging het goed omdat er veel minder oudere mannen dan jonge mannen zijn en mannen pas op oudere leefijd trouwden. Echter: ook in Senegal vergrijst de bevolking, zodat dit een probleem wordt. In polygame culturen worden vrouwen gezien als bezit en niet als object van romantische gevoelens. Aan de andere kant worden vrouwen zo veel schaarser, waardoor de hoofdse liefde als begrip in de voor-islamitische Arabiasche wereld kon ontstaan.

Je geliefde veroveren
Ik denk dat het geheim is dat je iedere dag dat je geliefde zich aan je geeft moet zien voor wat het is: niet vanzelfsprekend, maar een kostbaar geschenk van je geliefde aan jou. Elke dag moet je haar (of hem) laten voelen wat ze voor je betekent. Elke dag dat je elkaar in de ogen kijkt en in elkaar opgaat is een nieuwe dag dat de zon opgaat in jullie leven. Zoiets wil je niet meemaken met zomaar iemand, maar alleen met iemand die heel bijzonder is en waar je voor geknokt hebt.

Romantische liefde tegenover seks als consumptieartikel
In de traditioneel-christelijke en hindoecultuur is de cultus van romantische liefde dan ook veel sterker dan hier in het hedendaagse Europa. In India bestaat ook het geloof van voorbestemd zijn voor elkaar, waardoor al voor de geboorte is vastgelegd dat twee personen  met elkaar trouwen. Ik denk dat veel complicten en ontevredenheid het gevolg zijn van het te snel ontevreden zijn met elkaar aan de ene kant, en aan de andere kant afgaan op oppervlakkige kenmerken als uiterlijk. Er is veel te zeggen voor de regels in veel godsdiensten om niet lichtvaardig om te springen met seks en dit alleen te bewaren voor een heel bijzonder persoon.

Romantisch verlangen als inspiratie voor grootheid
Kunstenaars en schrijvers als Petrarca, Michelangelo en Macchiavelli hadden alle hun vrouwelijke (of in het geval van Da Vinci: mannelijke) muze. Er is veel te zeggen voor de stelling dat de hele abstracte wereld van de geest een bijproduct is van seksuele competitie, die mannen dwingt zich tot het uiterste in te spannen om indruk te maken en zo status te vergaren. Vrouwen worden meer om inhoudelijke redenen getrokken. Is juist een absurde notie als romantische liefde niet nodig om ons mensen uit het miezerige dagelijkse bestaan op te heffen en zichzelf en anderen verre te doen overtreffen?

10 gedachten over “Romantische liefde: het verdwenen ideaal”

  1. Vergun mij, – om maar achteraan te beginnen -, hier aan te vangen met de opmerking dat m.i. het dagelijkse bestaan niet miezerig behoort te zijn. Ik dacht dat op dit forum reeds eerder was vastgesteld dat geluk niet afhankelijk is van wat je bezit, doch van wat je bent. En dat laatste, daar kan je hard aan werken en veel hulp bij ontvangen.
     
    Toch beweer ik ook dat er een relatie is tussen wie je bent en je omstandigheden. Je kunt je leven positief op goede omstandigheden richten, waar vaak wel wat gelukkigs uitkomt, en je kan je leven met fout bezig zijn volkomen naar de verdommenis (letterlijk) helpen, toch?
     
    Een goede en vruchtbare! relatie hoort bij dat geluk. En mooie dingen zijn heel teer; kijk maar naar de nu weer uitbottende voorjaarsbloemetjes.
    Erotiek is ook net zo teer als dat het mooi is. Erotiek behoort bij tere liefde, niet bij geile lust en -drift. Jullie (voelt u zich vooral slechts aangesproken, als u zich daar ook bij weet te behoren) hebben je kinderen in deze verrotte wereld bij gebracht dat neuken bij geslachtsrijp zijn hoort en dat je achter loopt als je op je 13e nog geen ervaring hebt, zoals ik op TV van een mooi lief meisje zag!!
    (Mohammed trouwde zelfs al met een meisje van 9, zo weten we)
     
    Zelf heb ik mijn kinderen altijd bijgebracht dat een huwelijk natuurwetmatig in bed wordt gesloten. Niet op het stadhuis; dat is slechts een registratie. En ook niet in de kerk; dat is een inzegening, of voor mij liever een eerbiedig gebed om de zegen van de Allerhoogste.
    Ga dus niet onzorgvuldig, niet lichtvaardig, met seks om, want aan een zomaar wilde avond, houd je gelijk je eerste echtscheiding met schade over, zo leerde ik mijn kinderen. (Zo vergeet een meisje immers ook nimmer haar ontmaagding!)
    Dat is dus een stukje beschaafd verantwoordelijkheidsbesef wat je ze bij brengt.
     
    Het leuke aan de waarheid is dat die door de feiten pleegt te worden gestaafd, weshalve er bij Novapres nu een boek verschenen is, getiteld ‘Verstrikt.’ (dr. Joe S. Mc Ilhaney en dr. Freda Mc Kissic Bush. ISBN 9789063181604):
     
    “Modern neurowetenschappelijk onderzoek heeft verbijsterende nieuwe feiten aan het licht gebracht over het effect van seks op onze hersenen. Zo weten we dat seks iemands hersenen letterlijk kan veranderen en dat het zijn gedachteleven en beslissingen kan beïnvloeden.
    Oxytocine bij vrouwen en vasopressine bij mannen, zijn hormonen en neurotransmitters die in het zenuwstelsel worden aangemaakt. Ze zorgen o.m. voor een band tussen moeder en kind.
    Uit dit onderzoek is echter ook gebleken dat deze neurochemische stoffen, aangemaakt bij intiem contact, zorgen voor de binding van vrouw en man. Deze verbindingskracht is veel sterker dan voorheen werd aangenomen. Deze stof kan namelijk voor diepgang en vertrouwen in een relatie zorgen, maar kan bij bepaald gedrag, bijvoorbeeld het hebben van meerdere seksuele contacten, ook schadelijk zijn voor (toekomstige) relaties.” Enz.
     
    Tot slot, leerde men mij dat een mooie romantische liefde nog steeds uit de paradijssituatie stamt. Reken er daarom ook op dat mijn voormoeder Eva een pláátje van een meid geweest is, volkomen foutloos, d.w.z. niets van o.a. al die degeneratiekwalen waar wij nu mee rond lopen. Ik had best een knappe moeder, maar Eva, (ik zie ze voor me) daar mankeerde nog helemaal niks aan!! Hé, dan durven jullie toch geen foto van die voormoeder van jullie op de schoorsteenmantel te zetten? :-(

    Zou het daarom zijn dat ik onze Lieve Heer nog iedere dag dankbaar ben voor de liefde welke mijn lieve vrouw mij dagelijks schenkt? (hé, haar verliefdheid is zelfs nog nooit over gegaan! Leuk hè?!)

  2. Beste Ben, indien je dat wilt, moet je me toch eens uitleggen waar db bd voor staat. Ik heb een blauw vermoeden, maar vertel het me. Verder ben ik het in grote lijnen wel eens met hetgeen wat je op een komische wijze heb omschreven. Liefde in zijn totale diversiteit is ook puur een brokje chemie, niet meer en niet minder, maar ja dat heb je al verwoordt. Bewust worden en daardoor ervaren, zal in de positieve zin de chemie versterken en daar door ook krachtiger worden, in de negatieve zin zal de chemie afnemen. Maar de prikkels zullen een lange tijd blijven bestaan, maar niet het gehele leven van de desbetreffende persoon, er komt een moment aan in je leven dat de chemie oa in de hersenen wat trager gaat worden. Dus zou ik zeggen, geniet van die lieve vrouw en kinderen van je, zolang dat het kan. Mvg, Paul.R

  3. @ Paul.R
    @ Ben db bd
    Jullie halen beide enkele nuances door elkaar. Strikt genomen is alles wat er in ons lichaam gebeurd een chemische reactie maar om de nuances duidelijker te zien moeten we toch een paar zaken beter definieren.
    Liefde is geen chemische reactie, liefde is gedrag.
    Verliefdheid is een chemische reactie.
    In mijn geval bijvoorbeeld hoeft mijn geliefde mij niet elke dag opnieuw te veroveren en visa versa, als wij dat zouden doen zouden we elkaar op de zenuwen gaan werken en behoorlijk misselijk worden van het kleffe gedrag wat daar uit voorkomt. Ik denk dat dit iets is wat erg veel mensen kunnen beamen, verliefdheid duurt meestal niet lang maar kan met vlagen wel terugkomen. Liefde is, mits de relatie goed blijft, voor altijd. Je houdt ook van je kinderen zonder dat er verliefdheid bij komt. Natuurlijk kan er wel bij de geboorte van je kind een gevoel van euforie ontstaan die voor 99% vergelijkbaar is met verliefdheid, als weldenkend mens weet je dat dit niet kan en dat zal dan ook snel omslaan in liefde voor je kind. Wat ik hiermee wil zeggen is dat het logisch denkvermogen altijd sterker is dan de eerste chemische reactie.
    Lust daarentegen is een heel verhaal apart, lust kan ontstaan als gevolg van aangeleerd gedrag en als gevolg van verliefdheid.
    Het een sluit het ander zeker niet uit maar het een kan wel zonder de ander. Oftewel: Liefde kan zonder verliefdheid ontstaan en verliefdheid kan ontstaan zonder dat er liefde bij te pas komt.

  4. Beste Barry, laat duidelijk zijn dat ik het niet met je eens ben, even zo goed goeie vrienden. Een ieder mag zijn enof haar denken hebben. Net zoals ons denken een chemische reaktie is, is dat met de liefde ook, ongeacht welke vorm die je het zou willen geven. Het lichaam bestaat eigenlijk uit 2 delen, 1- de bacteriele (en virussen) gedeelte, deze draagt zorg voor het voedsel wat we nodig hebben om te leven en te funktioneren, zodanig omgezet wordt dat de stoffen (elementaire) opgenomen kunnen worden door het bloed, om zo daar terecht te komen waar de desbetreffende stof(fen) nodig zijn. 2- Al het overige is chemie, deze chemie zorgt er voor dat we kunnen funktioneren op alle terreinen waar het voor nodig is. Jij zegt, liefde is geen chemie, maar gedrag. Gedrag zit doorgaans onder het vakje oa van Emotie. Alles maar dan daadwerkelijk alles geschied door chemie. Het is haast niet voor te stellen, hoe zo’n mooi systeem kan werken onder chemie. Om het totaal uit te leggen heb je een paar boeken nodig waar dat in beschreven staat. Je zult begrijpen dat ik daar niet aan ga beginnen, wel vind je hieronder een link via wikipedia om er een klein beetje van te begrijpen. Ook het systeem en funkties van de zenuwen, die oa gebruik maken van de neurotransmitters om daar te komen waar het wezen moet. Dus ook hierin heeft Ben gelijk. Tot slot, netzoals in een cp heeft de hersenen ook een geheugen waarin alles wordt opgeslagen. En vele interacties al automatisch uitvoert, waardoor het soms kan lijken, dat het ene los staat van het ander. Niets is minder waar. Wat dat betreft heb ik alleen maar veel respect voor de architect die dit ontworpen heeft. Mvg, Paul.R
    http://nl.wikipedia.org/wiki/Menselijke_hersenen

  5. @ Paul R: op een ander forum hebben sommigen mij lange tijd aan een ander persoon gelinkt. Dan heb je een fout beeld van de achtergrond waaruit iemand spreekt. Dan trek je ook wellicht verkeerde conclusies uit zijn verhaal. Het is m.i. best belangrijk iets te weten van hoe je een forumdeelnemer moet inschatten. Overigens, beoordeel s.v.p. altijd de argumenten, niet de persoon.
    Speel op de bal en niet op de man, toch?
     
    Eigenlijk behoort een naam iets van het wezen van een persoon uit te drukken. Daar is niet zo veel meer van over in onze maatschappij. Mijn achternaam, welke om privacyredenen (veiligheid?) hier achter gehouden wordt, verwijst nog wel, zoals vaker, naar de plaats waar ik geboren ben. De straat waar ik geboren ben claim ik als naar mij genoemd, waar Michiel de Ruiter ook niet naar de ruiterstraat is genoemd, maar andersom. Je herkent daarin dus de mateloze arrogantie, met zoals bekend, het zielige minderwaardigheidscomplex, daaraan ten grondslag liggend. :-(
     
    Dit alles overgebracht op hoe ik hier voorgesteld wordt: er zijn meer hondjes die fikkie heten, dus zoals de R jou onderscheidt van anderen, zo bij mij dat db bd, zoals ik meen eerder gezegd te hebben, overgenomen van Bob en van de kolonel.
    Dat drukt dus uit dat ik een van Drees trekkend (pensionado) bouwvakker ben.
     
    Dat ik voorts zo volgaarne uit mijn en vele anderen dikke Handboek citeer uit volle overtuiging, was u zeker reeds niet ontgaan. Dat behoef ik er dus niet nog eens speciaal bij te zeggen, dunkt mij.
    En ook dienaangaande is mijn verzoek steeds op argumenten te beoordelen en niet op eventuele aversie. (@ o.a.Tim, n.a.v. ‘opzouten nu’ en zo)
     
    Nog even inzake citaat van Barry: ‘liefde is geen chemische reactie, liefde is gedrag’, (verliefdheid wel) versus Paul R: ‘Liefde in zijn totale diversiteit is ook puur een brokje chemie, niet meer en niet minder’
     
    Het lijkt mij onjuist om hier hoe dan ook beperking in aan te brengen. Ik meen juist dat wetenschappelijk de chemische stofjes zijn geduid welke een gevoel van liefde en verbondenheid in het brein bewerkstelligen. Maar dat gevoel wordt natuurlijk wel in de geest, in de ziel ervaren.
    Hier moeten we m.i. duidelijk een scheiding erkennen tussen lichaam en ziel, doch ook een innige verbondenheid en afhankelijkheid met en van elkaar.
     
    Ik vind het verschil met dieren hierin altijd zo treffend. Als mijn kip moeder wordt, verandert haar gedrag en wordt ze naar haar omgeving toe een stuk feller, om haar kroost te beschermen en vertroetelt zij anderzijds haar kuikentjes. Heel mooi!
    Van de week las ik juist een artikel dat uitlegde hoe sterk dat ook bij menselijke moeders geldt; oplettend, waakzaam, verdedigend, betrokken, enz. (chemisch)
     
    M.i. werkt dat in de ziel van de kip weinig uit. M.i. heeft een kip ook niet zoveel ziel.
    Maar de Bijbel vertelt dan ook dat God de dieren schiep door Zijn gezagvol woord. Maar van de mensen wordt er nog iets bij gezegd: God blies Zijn adem in de mens en aldus werd de mens tot een levende ziel. Dat is gewoon een dimensie meer.
    En omdat het tegen Pasen loopt: bij de Here Jezus kwam er nog meer van God zelf bij kijken; de vaderrol werd door Hem zelf overgenomen; de Heilige Geest zal u overschaduwen, Maria. Daarom was en is de Christus Goddelijk en kan Hij ook alles. (op liegen na, weten we nog?)
     
    Dat de ziel van de mens (z’n gevoel met z’n/h’r geweten) onsterfelijk is, is m.i. inmiddels genoegzaam uitentreuren aangetoond. Er zijn al zo vreselijk veel mensen gereanimeerd welke de uittreding uit hun lichaam meegemaakt hebben, dat het m.i. niet mogelijk is dat nog langer te blijven ontkennen. Dat gevoel, die beleving van er te zijn, ging na die uittreding gewoon door. Ook de ervaring van liefde bij ontmoetingen was gigantisch. Liefde is namelijk Goddelijk!
     
    En God is een Geest, zo leert Zijn Woord ons. Ook al kan Hij zich materialiseren en heeft Hij dat vaak gedaan, maar dat kan dat zwarte kreng ook. Alleen heeft die niks van liefde, alleen duivelse haat en daar nog een satanisch genoegen in ook. Zou je die leuke stofjes in je hersenen dan ook kunnen verspelen door fout gedrag? Daar ben ik heilig van overtuigd.

  6. Het vinden van liefde wordt vaak gezien als vervolmaking van het eigen leven. Het uitblijven ervan wordt daarom beleefd als een gemis. Als iets dat ontbreekt. En dat gebrek doet af aan het eigen geluk.

    Liefde kan alleen bestaan als je de ander waardeert. Waardering voor de ander is de basis van alle liefde. En om de mooie, goede, aantrekkelijke, prettige kanten van een ander te kunnen waarderen, moet je ze eerst waarnemen. En je kunt alleen iets (wat dan ook) waarnemen als je er aandacht aan geeft.

    En daar zit een valkuil. Als liefde beschouwd wordt als iets dat het eigen leven moet vervolmaken, dan is de aandacht gericht op het zelf, en dus niet op de ander. Wanneer liefde uitblijft, en als dat uitblijven wordt gezien als beperkend voor het eigen geluk, dan ook is de aandacht gericht op het zelf. Alle datingsites staan ermee vol.

    Omdat mensen maar één hoeveelheid aandacht beschikbaar hebben, blijft er dus minder aandacht over voor de ander. En daarom kunnen de dingen die te waarderen zijn aan de ander, minder waargenomen worden.

    Anders gezegd: als je liefde beschouwt als iets dat een voorwaarde is om gelukkig te zijn, om van je eigen leven (en dus van jezelf) te kunnen houden, beperk je de mogelijkheid om liefde te ervaren. Je hebt je aandacht dan op jezelf en op je eigen voorwaardelijkheid gericht, en dus niet op de ander. Daarnaast verlang je van de ander dat hij/zij jou gelukkig zal maken. Ook dat gaat over jou, en niet over de ander. Ook dat is voorwaardelijk.

    Dat is de werkelijke gedachte achter de uitspraak: ‘Je kunt alleen van een ander houden als je van jezelf (je eigen leven) houdt’. Pas wanneer je gelukkig bent en wanneer er dus niets ontbreekt, hoeft een ander je niks te geven. En dus kun je dan pas genieten van wat en wie die ander IS, in plaats van wat die ander voor jou ‘opbrengt’.

    Je kunt alleen liefde ervaren als je aandacht geeft aan wat de ander IS. Aandacht voor wat de ander voor jou opbrengt (gelukkig/compleet maken) is aandacht voor jezelf, en dus niet voor de ander, en gaat ten koste van liefde. 

    Zie ook: http://pieterstuurman.blogspot.com/2011/05/onvoorwaardelijke-liefde.html

    1. Het kan wel samengaan; geven aan/geven om, en liefde voor de persoonlijkheid, zowel hoe iemand is als wat iemand kan bieden zijn dan samen van betekenis. Vooral bescherming, zorg en humor bij mannen zijn belangrijk voor vrouwen, gecombineerd met intelligentie en zelfstandigheid, en romantiek… Wat zegt  wetenschap over romantische liefde? Oa:
      Romantische liefde is wel beschreven als vooral hartstochtelijk:’een uiterst emotionele toestand waarin tederheid en seksuele gevoelens, verrukking en pijn, angst en opluchting, altruïsme en jaloezie samen een verwarde kluwen van gevoelens vormen’ (Berscheid en Walster). 
      Verschillende onderzoekers hebben erop gewezen dat als romantische liefde een emotie is, een theorie als die van Schachter, de cognitieve activatietheorie er net zo goed op van toepassing moet zijn als op vrees, woede en euforie. Volgens Schachter heeft een emotie twee componenten. De ene component is een toestand van fysiologische activatie. De andere is de specifieke cognitieve context waarin de activatie wordt geïnterpreteerd. Dezelfde verhoudingen zouden gelden voor romantische liefde (Walster en Berscheid). Te beginnen met de context; tot die context behoren onze ideeën over liefde en verliefdheid. Onze voorstellingen van romantische liefde- dat hij of zij de ware is, dat er ‘liefde op het eerste gezicht’ bestaat, dat je overgeleverd kunt zijn aan de grillen van de liefde, dat de geliefde alle deugden van de wereld in zich verenigt- al deze voorstellingen zijn ten dele een culturele uitvinding. Ze zijn gevormd in een historisch proces dat teruggaat tot de Grieken en Romeinen (denk aan de pijlen van Cupido), ze herleefden in de middeleeuwen, met ridders in harnas die monsters versloegen om de gunsten van een dame te veroveren en werden ten slotte door de amusementsmachine van Hollywood in massaproductie genomen, met films waarin een jongen en een meisje in de slotscène in een innige omhelzing verzinken en daarna nog lang en gelukkig leven. Hoewel sommige Hindoe-mythen en Chinese liefdesliedjes duidelijk maken dat romantische liefde ook op andere plaatsen en in andere tijden heeft bestaan, is het toch niet waarschijnlijk dat in enig ander cultureel tijdperk liefde zo serieus is genomen als door ons; zo is liefde als voorwaarde voor het huwelijk een betrekkelijk nieuw en westers concept (zie bijvoorbeeld De Rougemont, 1940; Hunt, 1959; Grant, 1976). 

      Een eigenschap van romantische liefde is dat het wel wat weg heeft van een avontuur (Simmel, 1911; Sabini, 1992). Äanvankelijk was een ‘romance’ een soort sprookje, geschreven in middeleeuws Frans, over de wonderbaarljke staaltjes van heldenmoed die ridders ten beste gaven in hun strijd tegen draken en monsters om de liefde van een dame te winnen. Later kreeg ‘romance’ meer de betekenis van ridder-ontmoet-dame en werd zo min of meer een synoniem voor liefdesaffaire. Iets van de oorspronkelijke betekenis is bewaard in het huidige ‘romantisch’, want er hangt nog steeds de sfeer van avontuur omheen. 

      Er bestaat een classificatiesysteem van soorten liefde:
      De termen smoorverliefd, romantische liefde en ‘volmaakte liefde’ laten een toenemende emotionele verbondenheid zien; bij de eerste is er alleen hartstocht, bij romantische liefde wordt hartstocht gecombineerd met intimiteit en bij ‘volmaakte liefde’ komt daar nog betrokkenheid bij. Sternberg karakteriseert ‘fatuous love’ (hals-over-kop) als liefde waarin er wel hartstocht en betrokkenheid is tussen de partners, maar geen intimiteit: ‘de liefde die we associëren met Hollywood-films, of met de stormachtige relatie van twee geliefden die elkaar op een dag ontmoeten, zich twee weken later verloven en de maand daarna trouwen’ (Sternberg, 1986).

      geen liefde= no love.
      aardig vinden= liking.
      smoorverliefd zijn= infatuation.
      ‘zakelijke’ liefde= empty love.
      romantische liefde= romantic love.
      genegenheid= companionate love.
      liefde ‘hals-over-kop’ = fatuous love.
      ‘volmaakte’ liefde= consummate love.  

  7. Het verhaal van vrouwen en inhoud, wat germen hier stelt is op niets gebaseerd. DIE conclusie komt totaal uit de lucht vallen. Want waar mannen zich dus richten op status om vrouwen te veroveren, doen ze dat omdat ze succes hebben. Denk eens aan het wansucces van werkloze mannen op de relatiemarkt (gemiddeld veel vaker partnerloos dan werkende , en die weer vaker partnerloos dan zeer rijke mannen). Vrouwen vallen voor status en niet voor inhoud. Heel weirde conclusie dus. Ook lees ik in het begin al dat romantische liefde verdwenen is Dat wordt nergens beargumenteerd. Dat zal ook heel moeilijk worden. Relaties gaan nog altijd om romantische idealen, daarom zijn er ook zoveel mensen teleurgesteld. Relaties gaan ook niet om lust. Nog altijd worden kinderen niet opgevoed met: ” je bent geil en je gaat met elkaar naar bed”. nee dat gaat zo ” je vindt elkaar heel lief en gaat met elkaar naar bed” . Sorry, maar dat is de overheersende opvatting: seks mag niet zomaar, maar gelegitimeerd worden. Dus waar het verhaal vandaan komt dat de romantische liefde een verdwenen ideaal is? een raadsel. GEzien het gezwijmel van vooral vrouwen bij huwelijken , bladen , films enz, het dwepen met verliefdheden is dat ideaal springlevend. JAmmer, want het is een erg onvolwassen ideaal met rare idealiseringen van partners..

Laat een reactie achter