Deze muurschildering is geïnspireerd door Picasso's Guernica, waarin hij de verschrikkingen van de Spaanse burgeroorlog in beeld bracht.

Eeuwige vrede, kan het?

De Joodse profeet Jesaja sprak al over een tijd waarin zwaarden tot ploegscharen omgesmeed zouden worden. Ook Jezus voorzag een tijd waarin alle oorlogen voorbij zouden zijn. Waren dit onrealistische dromers, of zal er op een dag echt een tijd zijn dat er geen oorlogen meer zijn?

Waarom zijn er oorlogen?
Oorlogen zijn gewapende conflicten waarbij de betrokken partijen door middel van geweld proberen hun doel te bereiken. Oorlogen komen dus niet uit de lucht vallen. Er moeten vijandelijke partijen zijn die iets willen wat met elkaar in strijd is (bijvoorbeeld macht over een groep mensen of een waardevolle hulpbron zoals aardolie), ze moeten wapens hebben en minstens één partij moet bereid zijn die te gebruiken. Je zou dit de oorlogsdriehoek kunnen noemen, zoals hitte, zuurstof en brandstof de vuurdriehoek vormen. In de praktijk zullen de vijandelijke partijen alleen bereid zijn hun wapens te gebruiken als ze een redelijke kans zien om hun zin te krijgen zonder dat de gevolgen al te ongunstig zijn.

Wapens, samenwerking en de wil om te doden en te sterven
Om in een oorlog kans van slagen te hebben moet een groep ten eerste over wapens te beschikken. Deze hoeven niet veel voor te stellen, ze hoeven slechts beter te zijn dan die van de tegenstanders op het moment dat de aanval plaatsvindt. De reden van het succes van slechtbewapende terroristen: ze vallen ongewapende burgers van een vijandelijke groep aan.

Deze muurschildering is geïnspireerd door Picasso's Guernica, waarin hij de verschrikkingen van de Spaanse burgeroorlog in beeld bracht.
Deze muurschildering is geïnspireerd door Picasso's Guernica, waarin hij de verschrikkingen van de Spaanse burgeroorlog in beeld bracht.

Moderne legers beschikken over zeer zware wapens, tot atoombommen toe. Daarom zijn confrontaties tussen twee moderne, tot de tanden bewapende legers erg verwoestend.

Oorlog is er op gericht de vijand te vernietigen. Ook de vijand probeert de aanvallers te vernietigen. Om oorlog kans van slagen te geven, moeten zowel de strijders als degene die de strijders bevelen heeft bereid zijn om te (laten) doden en gedood te worden (of kanonnenvlees op te offeren). Van nature doodt de mens niet: hier zit gelukkig een sterke biologische remming op. Psychopaten, zoals de mythische Griekse strijder Achilles uit de Odyssee,  missen deze remming, vandaar de oververtegenwoordiging van psychopaten in legers. Militaire training komt er dus op neer de vijand te leren zien als onmenselijke monsters (dehumanisering) of moordzuchtige reflexen aan te leren, zodat de soldaat een moord heeft gepleegd voordat hij er bij stilstaat. Tegenwoordig is er zoveel afstand tussen vijandelijke strijders, dat het moorden door bijvoorbeeld van tien kilometer hoogte met een bommenwerper een haast klinische handeling is geworden.

Zowel het moorden als het voortdurende levensgevaar is psychisch slopend. Vooral kindsoldaten, maar ook volwassenen zijn ernstig getraumatiseerd na een oorlog. Vandaar dat de meeste mensen en staten in principe tegen het voeren van oorlogen zijn.

Macht over de bevolking steeds belangrijker
Op dit moment zijn de meeste gebieden rijk niet door grondstoffen waarover ze beschikken, maar door hun netwerkfunctie. Waarschijnlijk zouden veel bewapende partijen een Silicon Valley, Brussel of de Londense City in hun bezit willen hebben, maar deze door grof geweld veroveren zou ze vernietigen, omdat hun waarde bestaat uit een netwerk van mensen. Een oliebron of goudmijn zal nog redelijk intact een oorlog overleven, een stad of handelsnetwerk niet. Vandaar dat veroveringsoorlogen  voornamelijk op plattelandsgebieden of in grondstofrijke gebieden plaatsvinden.De meeste burgeroorlogen vinden plaats in landen met een onevenwichtige verdeling van grondstoffen.

Robotwapens
Er worden nu steeds meer robotwapens (bekend uit onder meer de Terminator films) ontwikkeld, variërend van vliegende drones, de schrik van de taliban, tot rijdende (en wellicht al snel lopende) infanterierobots. Robots hebben voor een leger als voordeel dat ze geen gewetensbezwaren, angst of vermoeidheid kennen. De voornaamste kostenpost ligt in het bouwen, ze inzetten kost maar weinig. Het is daarom voor een groep met een robotleger al snel aantrekkelijk om een oorlog te beginnen. De inzet van gevechtsrobots heeft een guerilla-oorlog in steden voor een ‘standaard’ leger ook veel minder afschrikwekkend gemaakt. Echter: ook met een robotleger zal een goed bewapende tegenstander terugslaan met bijvoorbeeld atoomwapens. Robotlegers zullen dus gebruikt worden voor oorlogen tegen een guerillaleger. Landen als Iran en Noord-Korea weten dat ze alleen kunnen overleven door atoomwapens. Robotlegers werken dus sterk escalerend.

Maar… wordt het nu nooit meer vrede?
De twee grootste militaire machten, de Verenigde Staten en China, zijn ook elkaars grootste handelspartners. Met een oorlog zouden beide landen hun economie enorme schade berokkenen. Het winnen van grondstoffen wordt steeds meer een kwestie van energie. Met voldoende energie is uit rots en zeewater zo ongeveer iedere denkbare grondstof te winnen. Grondstoffen als casus belli verdwijnen hiermee. Vinden we daarentegen geen alternatief voor aardolie, dan zouden in de eenentwintigste eeuw wel eens de meest vernietigende oorlogen ooit om de schaarse oliebronnen kunnen uitbreken. Kortom: goedkope energie is het elixir van eeuwige vrede.

3 gedachten over “Eeuwige vrede, kan het?”

  1. Er bestaan veel problemen i.v.m. energie:
    – cynisme (afwijzen van energie)
    – tegen bezit zijn (anderen hun energie misgunnen)
    – jezelf zielig vinden (energie d.m.v. tekort willen
    aantrekken)
    – anderen zielig vinden (jouw energie vergroten ten
    koste van de ander)
    – niet geloven in een hogere macht (jezelf
    afscheiden van de energie en van anderen)
    – wanorde (jezelf bevestigen in een “tekort” van de
    energie)
    – alles bewaren en vasthouden (oppotten van energie)
    – vaak te laat komen (de stroom van energie niet
    aankunnen)
    – geen moed en dynamiek tonen (het rad van energie
    niet durven aanzwengelen)
    – “je zorgt maar voor me” (wensen te leven op de
    energie van anderen)
    – het Robin Hood effect (energie wegnemen van anderen
    zonder toestemming)
    – geloven in koopjes (angst om de energie echt te
    delen)
    – romantiseren van lijden (schuldgevoel bij het
    ontvangen van energie in overvloed)
    – altijd op zoek zijn (willen forceren van de
    energie), en
    – ontkennen dat geld, kracht, liefde èèn energie is.
    Erken dat geld, kracht, liefde èèn energie is. Er bestaat geen verschil in de oorsprong. Ze voldoen alle drie aan dezelfde natuurwetten. Zolang je dat nog niet echt zo voelt-of erger nog- zelfs ontkent, stop je de natuurlijke stroom en kom je terecht in een manier van leven waarin alleen cynisme, tekort, manipulatie en strijd nog je vrienden kunnen zijn. Het erkennen dat alles èèn is en dat alles elkaar beïnvloedt, brengt liefde weer in je leven en brengt je weer in contact met je medemens, met jezelf en met de energie die wij allen in ons hebben.
    (dit ontkennen heeft de diepere betekenis van geloven in een energie vol strijd en moeizaamheid)

    Een heel mooi verhaal over vrede:

    “Vertel me eens wat een sneeuwvlok weegt”, vroeg een koolmees aan een duif.
    “Niets meer dan niets”, was het antwoord.
    “In dat geval moet ik je een wonderbaarlijk verhaal vertellen”, zei de koolmees. “Ik zat eens op de tak van een dennenboom, vlakbij de stam, toen het begon te sneeuwen- niet hevig, geen razende sneeuwstorm, nee, gewoon, zoals in een droom, zonder enig geweld. Daar ik toch niets beters te doen had, begon ik de sneeuwvlokken die op de naalden en twijgjes van mijn tak neerdaalden te tellen.
    Ik was precies bij nummer 3.741.952, toen de 3.741.953e sneeuwvlok op die tak viel- niets meer dan niets, zeg je, maar de tak brak af”.
    Na dat verhaal te hebben verteld, vloog de koolmees weg.
    De duif, sinds de tijd van Noach een autoriteit in vredeszaken, dacht een tijdje over het verhaal na en zei ten slotte in zichzelf: “Misschien ontbreekt er nog maar de stem van èèn mens om tot vrede in de wereld te komen”.

  2. Julie,

    Met de laatste zin van je prachtige verhaal geef je precies de kern van alles aan.

    “Misschien ontbreekt er nog maar de stem van èèn mens om tot vrede in de wereld te komen”.

    Zodra geld uitgebannen word is nog maar de stem van 1 persoon nodig in een totale wereldregering die vrede kan realiseren. Als er voldoende respect is voor deze persoon is de eerste steen in de vijver gegooid.

    Mooi verhaal Julie.

Laat een reactie achter