- Je gaat naar school, je leert een vak en je vindt hiermee werk. Zo ging dat vroeger misschien, tegenwoordig richten veel hogescholen en universiteiten zich niet meer louter op de specifiek opgeleide student. Iedere hbo of wo studie heeft tegenwoordig de mogelijkheid tot het volgen van een minor in het curriculum opgenomen, waarbij de student zelf kan kiezen een iets andere richting te volgen dan zijn major. Voor sommige studenten is dit echter niet genoeg: zij zijn zo breed geïnteresseerd dat zij op zoek gaan naar een studie die het mogelijk maakt jezelf nog breder op te leiden. Universiteiten gaan steeds meer met dit soort trends mee en opleidingen die discipline-overstijgend zijn groeien als kool. Het toppunt van brede opleidingen waar zogenaamde generalisten hun hart op kunnen halen zijn waarschijnlijk toch wel de Liberal arts colleges. Erg interessant voor de student die echt van alle markten thuis is en van alles wel wat af weet of af weten wil. Maar is zo’n brede opleiding nou wel ideaal? Hieronder een antwoord van Ruben, die zelf Liberal Arts & Sciences studeert aan de Universiteit Utrecht.
Zoals terug te vinden op de pagina van de opleiding zelf, is Liberal Arts and Sciences (voor het gemak afgekort tot LAS) bedoeld voor nieuwsgierige jonge mensen die hun studie niet willen beperken tot één vakgebied. Het is niet alleen voor hen die hongeren naar kennis; het is een studie die levensenthousiastelingen zou moeten aantrekken en zou moeten opleiden tot volwaardige academici die in staat zijn wetenschappelijke en maatschappelijke vraagstukken te benaderen door kennis van meerdere disciplines te combineren. Door bruggen te slaan, letterlijk, tussen op het eerste oog niet te combineren vakgebieden. Een van de enkele kernvakken die de opleiding kent – genaamd De Denkacademie – heeft dit bruggen slaan (zgn. connective thinking) dan ook als doel en tot kunst verheven.
Dat klinkt allemaal groots en prachtig. De leerdoelen van de opleiding zijn niet mis, zo ambitieus, maar de realiteit blijft soms achter bij de verwachting. Voor mij, als LAS-student, was het een gepuzzel om aan alle uiteenlopende vereisten voor het studietraject te voldoen. Bovendien was het een worsteling met mijzelf; toen ik met de studie begon had ik geen flauw idee wat ik zou willen worden in een later leven. En als ik dan al iets bedacht had wist ik bij Sint Thomas van Aquino (beschermheilige van de studenten) niet hoe ik er zou willen komen. De les: het is verstandiger om met LAS te beginnen als je al enigszins weet wat je wilt, wat je interessant vindt en waar je na je studie graag zou eindigen. Natuurlijk kan het roer altijd nog zesmaal om en kun je je bijvoorbeeld zelfs na een afgeronde studie Portugese Taal en Cultuur nog helemaal laten omscholen tot econometrist, als je maar genoeg gemotiveerd bent en er hard voor werkt – maar dat terzijde. Ik kan niet vaak genoeg benadrukken hoe belangrijk het hebben van een zeker eindbeeld voor ogen is, absoluut bij LAS. Hoe abstract dat beeld ook is, het is nog altijd beter dan werken en studeren zonder dat het een hoger doel of grotere ambitie dient.
Onder druk heb ik ervoor gekozen me te specialiseren in Politieke Geschiedenis en Internationale Betrekkingen. Daar heb ik geen spijt van, alhoewel ik vroeger vaak genoeg dacht ermee op te houden omdat mijn studiehouding en -ervaringen verre van het geschetste LAS-ideaalbeeld waren. Maar nu merk ik dat ik ‘dat vak over psychologie’ soms op een onverwachte manier kan gebruiken bij het bestuderen van politieke praktijken en zal een studiegenoot inzien hoe belangrijk de wiskunde voor de beeldende kunst is. Om maar wat te noemen. Soms gaat dat bruggenslaan wat geforceerd; in niet elke krachtenbundeling der wetenschappelijke theorieën en kennis gaat een succesformule schuil. Maar een interessant, verrassend inzicht kan verschijnen als bijvoorbeeld LAS-studenten met als specialiteiten Neurobiologie, Wijsbegeerte, Geschiedenis en Milieuwetenschappen zich buigen over het vraagstuk van de menselijke vrije wil. Deze en andere LAS eindwerkstukken zijn hier te vinden.
Het uitgroeien tot een individu dat thuis is in de zogenaamde zeven vrije kunsten (het Trivium en Quadrivium; het onderwijsmodel uit de Oudheid waarop LAS voor een deel gebaseerd is), is niet gemakkelijk. Maar uiteindelijk is het de moeite zeker waard.
Toevoeging van Niek:
Ik ben zelf sinds afgelopen jaar ook afgestudeerd LASser, met als hoofdrichting Wijsbegeerte. Het biedt erg veel vrijheid, maar zoals uit het verhaal van Ruben duidelijk wordt: het is niet makkelijk om met deze vrijheid om te gaan. Toch denk ik dat er onder de lezers van Visionair.nl veel mensen zijn die deze opleiding zouden hebben gevolgd als het in hun tijd bestaan zou hebben. Ken of ben je iemand die binnenkort zijn of haar VWO-diploma gaat halen of anderszins opzoek is naar een opleiding aan de universiteit, en die breed geïnteresseerd is? Dan zou ik diegene zeker aanraden eens naar een open dag te gaan van een van de Liberal Arts colleges die Nederland rijk is.
Of je moet MIG lasser worden zoals ik, maar ja daar wordt je niet veel wijzer van.
Waarom zou je jouw kennis en opleiding als ervaren MIG lasser, niet aan kunnen bieden als cursus aan mensen die dat willen? Er zijn veel mensen die zo’n officiële cursus met certifcaat niet kunnen betalen, maar zo wel in staat zijn de essentiële vaardigheden aan te leren, tegen een kleine vergoeding. Jij verdient er wat aan, en iedereen wordt er wijzer van bemoeier. :)
Ik moet binnenkort in de bijstand en dan mag je niks bij verdienen, bovendien heb ik er niet eens een opleiding voor gehad.
Je lijkt mij anders intelligent genoeg om opleidingen gevolgd te hebben, dat moet haast wel. ;)
Als je later niet weet wat je wilt worden na het behalen van je middelbare schooldiploma, zou ik zeker afraden om een opleiding te volgen waar je alles kan worden; en dus niets. Liberal arts en sciences klinkt als een opleiding waar meer een bepaalde denkwijze wordt aangeleerd dan echte skills (pretpakket?). De mogelijkheid om die denkwijze ook echt toe te passen op de wereld moet dan komen van een tweede master, en dan zit je al gauw tot je 30ste op school.
Deze denkers heb je zeker nodig om als maatschappij vooruit te komen, maar het zijn er op dit moment simpelweg te veel naar mijn mening. En deels zijn deze niet capabel/creatief genoeg om ook echt een verschil te maken. Deze mensen worden dan óf werkeloos, of krijgen een (semi) ambtenarenbaan.
Ik raad juist aan om meer te focussen om studenten eerder met verschillende gebieden in aanraking te laten komen, door maatschappelijke stages, interesseprofielen of proeflessen aan de universiteit zodat ze vroeger weten wat ze willen, en wat absoluut niet. Bij bijna iedereen past wel een opleiding!
(Ikzelf heb een bachelor in internationale logistiek met als major in de maritieme sector, wat betekent dat je al snel in de economische/organisatorische hoek terechtkomt. Het is redelijk praktisch, wat betekent dat studenten ook echt al iets kunnen als ze afgestudeerd zijn wat rond de 23ste is).
Ja dit bericht gaat niet zozeer over de inrichting van het curriculum van LAS, vandaar dat er verwarring kan ontstaan. LAS aan de UU is alleen een bachelor, geen master. Tijdens deze bachelor moet je nog steeds wel een major doen en word je dus wel degelijk ergens toe opgeleid. Een van de eisen van het pakket dat je zelf samenstelt is namelijk dat het toegang moet geven tot een (reguliere) master. Er zit dus ook wel wat diepte in het programma.
Het van alles een beetje weten en bij opdrachten dan makkelijk aanvulling inwinnen via internet is handig,maar het is nog beter gewoon op te letten tijdens je opleiding omdat alles reeds langskomt in onze .nl opleiding.
Het is echt droevig dat ik op buitenlandse universiteiten herhaald zie worden wat ik op de LTS en MTS als basiskennis al heb gehad.
Als je echt breed wil zijn is er echt alle kans al voor binnen de studie die ik zelf gevolgd heb.
De kans is zoals de topic schrijver al aangeeft geheel bij je zelf.
Â
Een brede, algemeen wetenschappelijke interesse en van daaruit serieuze autodidact studies voldoen uitstekend. Ik heb daar althans veel baat bij gehad.
“ls je later niet weet wat je wilt worden na het behalen van je middelbare schooldiploma, zou ik zeker afraden om een opleiding te volgen waar je alles kan worden; en dus niets.”
Â
Ik heb zelf natuurkunde gestudeerd, en merk dat dit erg veel deuren opent qua banen. Je kan het onderwijs in, de journalistiek, consultancy, bedrijfsleven, en natuurlijk het onderzoek. Vooral het onderwijs, bedrijfsleven en de consultancy zijn erg geïnteresseerd in technische mensen, en natuurkundigen hebben geen enkele moeite om een goede, leuke en uitdagende baan te vinden. Ik ben altijd blij geweest dat mijn studie gefocussed en concreet was, en de nodige uitdaging kende. Ik zie tegenwoordig ook bij onze opleiding de neiging om breder te gaan ipv dieper, en dat is lang niet altijd positief.
Alfa’s zullen ervoor pleiten dat hun studie ervoor heeft gezorgd dat ze breed kunnen denken en kritisch kunnen nadenken, iets wat in veel banen belangrijker is dan grondige technische kennis.
Wat ze echter vergeten is dat breed denken makkelijker zelf te leren/ontwikkelen valt dan technische kennis. Je moet wel erg wereldvreemd zijn om te stellen dat bètastudenten minder goed kunnen nadenken dan alfastudenten. Blijkbaar is die letterenstudie dus helemaal niet vereist om goed te leren nadenken.
Gezien de aard van de verdediging impliceert dat letterenstudies alleen te rechtvaardigen zijn indien ze meerwaarde leveren in de ontwikkeling van denkvaardigheid, lijkt het me vanzelfsprekend dat – in ieder geval wat betreft het praktische nut van een studie – technische studies te verkiezen zijn boven letteren.
Toch merk ik dat het in wetenschapsjournalistiek meestal juist negatief uitpakt wanneer de journalist zelf te veel af (denkt) te weten van het onderwerp. Aan de ene kant vertrouwen ze dan te veel op hun eigen kennis, wat slechte journalistiek is. Aan de andere kant weten ze het vaak niet eenvoudig of compact uit te leggen aan een breder publiek. Die vakkennis van de journalist is geheel overbodig in zo’n geval: als vakkennis van primair belang is, laat de betrokken wetenschappers dan zelf hun stuk schrijven. Als de kennis niet van primair belang is, dan is het beter om een zo breed mogelijk opgeleide journalist te hebben. Het heeft geen zin om een wetenschapsjournalist te hebben die alleen kennis heeft van biologie, omdat diezelfde persoon ook de nieuwsartikelen over snaartheorie zal moeten uitleggen.
Wat dat betreft zijn opleidingen als ‘algemene natuurwetenschappen’ vrij goede compromissen: wel genoeg kennis om te weten hoe het voelt om wetenschap te beoefenen, maar ook breed genoeg om genoeg basis te hebben voor verschillende soorten wetenschap.