Waarom het Verenigd Koninkrijk de grote winnaar van Brexit is
In de Nederlandse main stream media wemelt het van de doemverhalen over de gevolgen van de Brexit voor het Verenigd Koninkrijk. Het ultieme doemscenario zou de harde Brexit zijn. Maar klopt dit wel?
Harde Brexit voordelig voor de Britten
Het Verenigd Koninkrijk is een netto importeur van fysieke goederen. Dit geeft het Verenigd Koninkrijk een ijzersterke onderhandelingspositie met de Europese Unie, omdat hun beste optie zonder onderhandeling, de harde Brexit, meer kosten voor de Europese Unie zal meebrengen dan voor de Britten. Immers, de Britten kunnen naar believen hun importtarieven laag houden of opschroeven naar het maximum wat door de Wereldhandelsorganisatie is toegestaan. Als netto-importeur vormen ze een een aantrekkelijke partij voor de rest van de wereld om vrijhandelsverdragen mee te sluiten. De voornaamste export van de Britten naar de Europese Unie is aardolie[1]. Door importtarieven voor Britse aardolie in te stellen, zal de Europese Unie zich enorm in haar eigen vlees snijden, namelijk nog afhankelijker worden van Rusland en het Midden Oosten. Dit zullen ze dus niet doen. Omgekeerd kunnen de Britten vrij gemakkelijk vervangers vinden voor Nederlandse snijbloemen of groenten, of Duitse auto’s (wegvoertuigen vormen met 40 miljard pond per jaar de grootste import uit de EU). Als EU-lid waren de Britten geboden aan de handelsverdragen die de EU met de rest van de wereld had gesloten. Zo worden de Europese boeren beschermd door heffingen op producten als kaas, wijn, olijfolie en kip van buiten de Europese Unie. Hierdoor betalen de Britten meer voor landbouwproducten uit de rest van de wereld. Er is nu de mogelijkheid om vrijhandelsverdragen te sluiten met bijvoorbeeld Mercosur, Japan, NAFTA en ASEAN, zonder dat de machtige landbouwlobbies van continentaal Europa de onderhandelingen bemoeilijken. Het is dus de vraag of prijzen in Britse winkels inderdaad hoger worden. Mogelijk is dus zelfs het omgekeerde denkbaar.
Het opslokken van Ierland
De grootste handelspartner van Ierland is het Verenigd Koninkrijk. Een tweede reden voor Ierland om verbonden te blijven met het Verenigd Koninkrijk is de landgrens met het Britse Noord-Ierland en verder natuurlijk de geografie. Ongeveer negentig procent van de Ierse import en export loopt via de zeeroute Dublin-Holyhead op het eiland Groot-Brittannië en vervolgens over land richting de Kanaaltunnel. Dat geeft de Britten een sterke onderhandelingspositie om Ierland te pressen om de EU te verlaten in ruil voor een Britse douane-unie. [3] Zeker als de plannen voor een vaste-oeververbinding tussen Schotland en het Ierse eiland doorgaan. Niet dat de Ieren hier erg blij mee zullen zijn – het ressentiment tegen de voormalige kolonisator zit diep – maar ze zullen weinig keuze hebben.
Lange termijn vooruitzichten voor de Britten erg gunstig
Uit economische analyses blijkt dat de economische macht van het Verenigd Koninkrijk die van Duitsland zal evenaren, of zelfs overvleugelen. Dit ligt voornamelijk aan de sterk groeiende bevolking van het Verenigd Koninkrijk, waar die van Duitsland krimpt[2]. Ook is het Verenigd Koninkrijk nu niet meer gedwongen aan EU-verdragen, maar kan een selectief migratiebeleid voeren.
Bronnen
1. Statistics on UK-EU trade, British House of Commons Library, 2020
2. UK could remain a top-10 global economy in 2050 – despite Brexit, Price Waterhouse Coopers, ongedateerd (op basis van een rapport uit 2017)
3. Brexit: The return of the UK land bridge dilemma, Tony Conelly (opinieartikel), RTÉ, 2020
