Cornucopia: de schaarste voorbij
De huidige schaarste aan grondstoffen en energie is maar tijdelijk. Met de structurele groei van productiviteit en mogelijkheden om energie te winnen breekt namelijk een tijdperk van ongekende welvaart aan. Als we maar willen en onze capaciteiten productief aanwenden.
Resultaten uit het verleden bieden hoop voor de toekomst
Mensen hebben het nog nooit zo goed gehad als nu. Ondanks alle sombere voorspellingen vanaf Malthus tot aan de moderne onheilsprofeten kunnen we vaststellen dat de mensheid nu welvarender en gelukkiger is dan ooit. Dit lijkt absurd. Immers, twee eeuwen terug, rond 1800, leefden er veel minder mensen op aarde dan nu. Hoe kan het dat we nu met zeven keer zoveel mensen toch een veel betere levensstandaard hebben? Het antwoord: wetenschap en techniek, gecombineerd met een redelijk grote mate van herverdeling van de welvaart. Dit is weer een gevolg is van het respect voor de individuele mens dat in de overheersende westerse cultuur ingebed is. Als we de lijn doortrekken naar de toekomst is de meest logische uitkomst dat de welvaart in de toekomst nog verder toe zal nemen.
De rijkdom van de aarde
Alle productie komt neer op het verplaatsen en herschikken van atomen. Hoe meer energie beschikbaar is, hoe beter we dat kunnen doen. Kortom: welvaart=energieverbruik.
De aarde is eindig. Onze huidige energiebronnen leveren de mens een vermogen van 15 terawatt, per mens tweeduizend watt. Ter vergelijking: ons lichaam zet gemiddeld over de dag tweehonderd watt om, waarvan ons brein veertig watt, een klein peertje, voor zijn rekening neemt. In het rijke deel van de wereld gebruiken we veel meer dan dat (in Nederland bijvoorbeeld meer dan drie keer zoveel). Veel mensen willen niet dat de welvaart van armere mensen stijgt tot het welvaartspeil van dat van ons, maar dit is zowel egoïstisch als immoreel. Het is ook stompzinnig: alleen door de hele wereldbevolking minstens zo welvarend te maken als de West-Europeanen of Japanners nu zijn,voorkomen we massale migratie naar rijke landen en verwoestende burgeroorlogen. Uiteraard zal er een einde moeten komen aan redenen om oorlog te voeren, zoals suprematistische ideologieën.
Het is mogelijk om de energieproductie met factor tien of veel meer op te voeren door massaal gebruik te maken van bijvoorbeeld zonne-energie: de gehele Sahara volzetten met zonnepanelen levert al meer dan veertig keer het totale tegenwoordige wereldenergieverbruik. De aarde bevat zo onnoemelijk veel energie, dat we deze alleen maar op hoeven te vangen en te gebruiken om deze wereld te veranderen in een speeltuin met alleen maar rijken.
Veel onderdelen van het aardse ecosysteem tonen weliswaar ernstige tekenen van stress. Zo staan vispopulaties op het punt van instorting, veranderen de oceanen in een drijvende vuilnisbelt en neemt bodemerosie hand over hand toe. Dit is geen reden voor doemdenken, maar betekent domweg dat de strategieën die tot nu toe gevolgd zijn, moeten worden vervangen. Dit gebeurt op dit moment ook steeds meer. Steeds meer industrietakken schakelen over op duurzame productiemethoden. Landbouw zal plaats moeten vinden in gesloten, geconcentreerde systemen, denk aan geïntegreerde kassen of viskwekerijen. Op deze manier kunnen we met gemak de hele wereldbevolking een westers welvaartsniveau geven. Kortom: dit is geen structureel, onoplosbaar probleem zoals de Club van Rome beweerde. Het betekent gewoon dat we een groter beroep moeten doen op onze menselijke inventiviteit.
De aarde voorbij
Willen we echt exorbitante welvaartsniveaus bereiken, bijvoorbeeld een megawatt of meer per aardbewoner, het energieverbruik van een multimiljardair die voortdurend in zijn privévliegtuig de wereld rondvliegt, dan is de aarde niet voldoende en zullen we delen van of de gehele industrie over moeten hevelen naar de rest van het zonnestelsel. Dit omdat we de afvalwarmte ook moeten kunnen dumpen. Het goede nieuws: daar is nog ruimte genoeg. Van alle vermogen die de zon uitstraalt, 4,7 * 1026 watt, vangen we maar een minuscuul deel op. Vrijwel alles verdwijnt in de interstellaire leegte. Vangen we die zonnestraling op en zouden we die energie over alle mensen verdelen, dan betekent dit per persoon vijfduizend keer zoveel energie als de hele mensheid nu gebruikt. Kortom: energie en hiermee grondstoffen worden in de toekomt zo overvloedig dat armoede een totale non-issue wordt. We zijn dan de schaarste definitief voorbij. Ieder mens kan dan leven als een multimiljardair.
Interessant
Cornucopiërs