go

Het bordspel go is hier weinig bekend, maar in Oost-Azië erg geliefd. Dat is niet voor niets: de diepgang van het spel maakt het uitermate moeilijk om het tot in de finesses te beheersen. Volgens velen vergt het het denken van een mens om go voldoende te beheersen – het aantal mogelijkheden is zo groot, dat het onmogelijk is het spel met brute processorkracht te kraken.
AlphaGo slaagde er onverwacht in om precies dit te bereiken. Hiervoor gebruikte het programma, dat op een supercomputer draaide, een combinatie van deep learning en Monte Carlo tree search. Voor het eerst in de geschiedenis werd een go-grootmeester van wereldklasse verslagen. Wat dit betekent voor de vooruitzichten voor de mens laadt zich raden.

Wat de overwinning van AlphaGo pas echt eng maakte, is de techniek die de programmeurs gebruikten. Ze lieten AlphaGo namelijk tegen zichzelf spelen, waardoor het programma steeds sterker en sterker werd. Sterker dan een mens, uiteindelijk. Op deze manier kan een superintelligentie zichzelf ook eindeloos laten evolueren.

Want als zelfs een extreem complex spel als go kraakbaar is, dan geldt dat zeker voor veel eenvoudiger baantjes, waar nu nog mensen werken. Deep learning netwerken kunnen deze waarnemen en kraken. Be afraid. Be very afraid. Ik zeg dit niet snel, maar nu is er de nodige reden voor.