levensverlening

Op dit moment loopt iedereen met een onherroepelijk doodvonnis op zak. Hoe zou de wereld er uit zien als mensen extreem lang zouden leven? Welke keuzes zouden mensen maken?

Veel langere levensduur komt er aan
Wij mensen zijn niet de langstlevende organismen op de planeet. Zo komen er op de Galápagos-eilanden reuzenschildpadden voor die gemakkelijk ouder dan 200 jaar worden. Een bristlecone pine haalt zelfs bijna vijfduizend jaar. Toch worden er steeds meer technieken ontdekt om ook de levensduur van mensen fors op te voeren. Ook de eeuwige jeugd komt zo steeds meer binnen bereik. Elke nieuwe biochemische ontdekking in het menselijk lichaam – en er zijn nu miljoenen onderzoekers over de hele wereld die fulltime onderzoek doen naar de werking van het menselijk lichaam en de onderdelen daarvan – brengt ons dichterbij dit punt. Misschien dat ons lichaam totaal wordt herontworpen. Misschien zullen we zelfs een niet-menselijk lichaam krijgen. Het is dus niet de vraag óf we er in zullen slagen  een anti-geriatrische behandeling te ontwikkelen, maar wanneer. Hoe deze techniek er uiteindelijk uit zal komen te zien, kunnen we uiteraard niet precies voorspellen, maar de gevolgen er van wel.

Overbevolking, haves en have-nots
Als onsterfelijkheid een feit wordt, zal dit zeker in het beginstadium zeer exclusief zijn, alleen bereikbaar voor multimiljonairs of dictators en hun naaste trawanten. Er zullen dus felle conflicten ontstaan tussen mensen die de onsterfelijkheidsbehandeling kunnen krijgen en niet. Op dit moment vindt bij de dood van iemand een herverdeling van zijn rijkdom plaats. Weliswaar krijgen zijn nabestaanden het meeste, maar ook de overheid krijgt een behoorlijk percentage. Sterft iemand nooit of pas na zeer lange tijd, dan kan deze persoon eeuwenlang doorgaan met zich te verrijken.

Ook zullen mensen die onsterfelijkheid hebben verworven, mogelijk weinig behoefte hebben om deze kennis te delen. Als er niemand meer zou sterven (of nauwelijks meer zou sterven)  is het resultaat een enorme overbevolking. Aan de andere kant: veel van deze mensen hebben laten zien als het er op aankomt wel degelijk sociaal ingesteld te zijn. Mogelijk zullen ze voorwaarden verbinden aan onmsterfelijkheid. Bijvoorbeeld dat iemand niet meer dan een of twee kinderen krijgt voordat de onsterfelijkheidsbehandeling plaatsvindt en zich laat steriliseren.

Karakterveranderingen
Oudere mensen verschillen geestelijk op enkele punten van jongere mensen. Ze zijn over het algemeen vriendelijker (scoren hoger op de Big Five-eigenschap Agreeableness) dan jongeren. Omdat ze meer weten en er dus meer geestelijke inertie is (m.a.w. meer denkbeelden die aangepast moeten worden en concurreren om aandacht), zijn ouderen conservatiever dan jongeren. Ook blijken de hersenen minder flexibel te worden bij ouderen door steeds verder gaan de specialisering.

Samenleving wordt mild, lange-termijngericht maar erg risicomijdend en conservatief
Kortom: samenleving en politiek in landen waar de bevolking zeer lang leeft of zelfs onsterfelijk is, zullen om psychologische redenen dus zeer inert zijn en nauwelijks veranderen. Stel je voor een Japan, tijdens het Tokugawa-bewind. Rages en modeverschijnselen komen dus nog nauwelijks voor, maar de opvattingen die de onsterfelijken als jongeren hebben opgedaan, blijven voor eeuwen behouden. Wel zullen politiek en samenleving milder zijn dan nu. Mensen zullen tegelijkertijd veel minder dan nu risico’s willen nemen. Logisch: er staan veel meer gemiste levensjaren op het spel.

Omdat mensen veel langer leven, wordt hun horizon veel groter. Nu mag een Nederlander verwachten ongeveer tachtig jaar oud te worden. Niet veel mensen denken verder dan dat vooruit, en zelfs dat is al een uitzondering.  Dit gaat veranderen als mensen veel ouder worden dan nu. Gouden tijden dus voor visionairen, al zullen hun medemensen weinig geduld op kunnen brengen voor hun voortdurende nieuwlichterij en vraagtekens bij de status quo.

Juist de voortdurende dreiging van het onvermijdelijke doodvonnis, geeft mensen een prikkel om het maximale uit hun leven te halen. Voor jonge mannen zal deze samenleving veel trekken hebben van een hel op aarde. Een bejaardenhuis waar de oudjes de baas zijn en iedereen dwingen bingo te spelen. En, tot overmaat van ramp, tot in lengte van jaren. Ze zullen dus vermoedelijk hun heil zoeken in woeste computerspelletjes (voor zover die wegens hun gewelddadige karakter niet verboden zijn) of de aarde willen verlaten, vergezeld door een paar onverbeterlijke rebelse knarren.