meteoriet

Heeft er in het oude India een atoomoorlog gewoed? Sommige beschrijvingen uit de Veda’s lijken hier op te wijzen. Wat is het werkelijke verhaal? Heeft zich in het verre verleden een enorm drama afgespeeld?

Atoomoorlogen tussen goden?
Vertaalde beschrijvingen in de Mahabharata over oorlogen tussen goden doen griezelig veel aan de moderne tijd denken. Zo beschrijft een citaat op een site omtrent prehistorische atoomoorlogen uit de Mahabharata (vertaald in het Engels) een episode als volgt:

… (it was) a single projectile
Charged with all the power of the Universe.
An incandescent column of smoke and flame
As bright as the thousand suns
Rose in all its splendour…

…it was an unknown weapon,
An iron thunderbolt,
A gigantic messenger of death,
Which reduced to ashes
The entire race of the Vrishnis and the Andhakas.

…The corpses were so burned
As to be unrecognisable.
The hair and nails fell out;
Pottery broke without apparent cause,
And the birds turned white.

After a few hours
All foodstuffs were infected…
….to escape from this fire
The soldiers threw themselves in streams
To wash themselves and their equipment.

Deze omschrijving klinkt redelijk sterk als een nucleaire explosie. Helaas bedriegt de schijn. Deze tekst is samengesteld uit twee verschillende stukken uit de Mahabharata, waar de nodige delen uit weggelaten, toegevoegd en verdraaid zijn. De Engelse vertaling van het origineel luidt:

When the next day came, Camva actually brought forth an iron bolt through which all the individuals in the race of the Vrishnis and the Andhakas became consumed into ashes. Indeed, for the destruction of the Vrishnis and the Andhakas, Camva brought forth, through that curse, a fierce iron bolt that looked like a gigantic messenger of death. The fact was duly reported to the king. In great distress of mind, the king (Ugrasena) caused that iron bolt to be reduced into fine powder. (Mausala Parva, sec. 1)

De roodgloeiende bom, als dat het was, werd dus ontmanteld en tot poeder vermalen, niet tot ontploffing gebracht.

en even verderop, wat volgens de Mahabharata tientallen jaren later zich afspeelde:

Day by day strong winds blew, and many were the evil omens that arose, awful and foreboding the destruction of the Vrishnis and the Andhakas. The streets swarmed with rats and mice. Earthen pots showed cracks or broken from no apparent cause. At night, the rats and mice ate away the hair and nails of slumbering men.

(nog een hele reeks boze voortekenen)

That chastiser of foes commanded the Vrishnis to make a pilgrimage to some sacred water. The messengers forthwith proclaimed at the command of Kecava that the Vrishnis should make a journey to the sea-coast for bathing in the sacred waters of the ocean. (Mausala Parva, sec. 2)

Hoewel de gevolgen die in het eerste citaat lijken overeen te stemmen met het vergruizen van radioactief materiaal of zware, giftige metalen, kan het hier ook om een meteorietinslag zijn gegaan. Kadootjes van de goden, geloofden veel mensen vroeger, waaronder de islamieten, zie de koran. Door een tijdgenoot, de Griekse filosoof Anaxagoras, wordt de inslag van een metaalmeteoriet beschreven, zo groot dat deze op paard en wagen vervoerd moest worden. Dit zette Anaxagoras aan tot het ontwikkelen van zijn – opvallend moderne – kosmologische theorieën over de aarde en de zon.

Bij de Indiërs lijkt een dergelijke gebeurtenis juist tot religieuze mystificatie te hebben geleid. Het vergruizen van zware metalen – waar metaalmeteorieten opvallend rijk aan zijn – is inderdaad geen bijster goed idee voor de gezondheid. Vooral niet als het om een kolos van een meteoriet gaat, waar de Mahabharata op lijkt te wijzen. Geen wonder dat de inwoners van het stadje waar de Vrishni’s en de Vandaka’s woonden, te maken kregen met chronische zware-metaalvergiftiging.

Bronnen
Jason Colavito, The Case of the False Quotes
The Mahabharata, Book 16 of 18: Mausala Parva, Google Books