De mindset van Dweck
Carol Dweck is een Amerikaanse psychologe die de termen van een groei en een statische mindset heeft ontwikkeld. Ze heeft voor grote Amerikaanse universiteiten als Stanford, Yale en Harvard gewerkt met specialisatie motivatie, persoonlijkheid en de ontwikkeling ervan. Er was mij aangeraden om haar boek (Nederlandse titel; Mindset, de weg naar een succesvol leven) te lezen, omdat ik nogal kritisch ben, zowel op mezelf als op anderen.
Mindset?
Mindset of mentaliteit van een persoon is het geheel van overtuigingen, bewust of onbewust, die het gedrag bepalen. Dweck maakt hierbij onderscheid tussen een groei of statische mindset.
Ik vind het boek uitermate Amerikaans geschreven, met een ‘if you want it, you can do it’ toon. Een groei mindset is goed, een statisch mindset is dat niet. Dweck haalt vele voorbeelden aan om haar theorie te bevestigen. Ze geeft daarbij voorbeelden aan uit de sport en uit het bedrijfsleven, maar ook van gewone mensen zoals uit haar omgeving.
Toen ik liet bezinken wat de mindsets zouden inhouden, kwam ik tot de conclusie dat het niet zo zwart/wit is als het boek voorhoudt. In het boek zelf is een kort paragraafje gewijd aan het feit dat de meeste mensen in verschillende situaties een statische en een groei mindset hebben. Maar door het boek heen wordt de indruk gewekt dat mensen een ‘fixed’ of ‘growth mindset’ hebben.
Hoe werkt het?
De mindset wordt grotendeels bepaald door onbewuste overtuigingen. Deze zijn sturend in emoties en gedrag. Als je je meer bewust van deze overtuigingen kunt maken, ontstaat er ruimte om deze te veranderen. Mensen met een fixed mindset neigen te geloven dat hun talenten en capaciteiten vastliggen en moeilijk te ontwikkelen zijn. Zij zoeken bevestiging en richten zich op om hun capaciteiten te bewijzen en intelligent over te komen. Ze gaan daarbij uitdagingen uit de weg en haken al snel af als iets tegenzit. Als iets niet snel tot succes leidt, is voor hen de conclusie dat ze daar blijkbaar geen aanleg voor hebben.
Mensen met een growth mindset daaraantegen gaan ervan uit dat hun capaciteiten te ontwikkelen zijn. Zij nemen van uitdagingen aan, zijn niet bang om te falen, zijn flexibeler en hebben daarmee een grotere sociale intelligentie. Dit geeft volgens Dweck een veel productievere instelling die tot meer succes en voldoening leidt.
Een bekende proef uit deze theorie is waarbij een eerste groep kinderen bij het oplossen van een puzzel werden gecomplimenteerd werden dat ze slim en getalenteerd zijn, en een tweede groep met dat ze hun best hebben gedaan. In de verloop van de test bleek dat kinderen uit de eerste groep daarna duidelijk minder gingen presteren als de kinderen uit de tweede groep, omdat ze eerder naar bevestiging zochten dan naar uitdaging om de grenzen van hun vaardigheden te verleggen.
Mening
Ik zie deze theorie vooral als een reactie op de stroming dat er veel vast ligt. Mensen zijn zoals ze zijn en veranderen is moeilijk, IQ score zegt hoe slim je bent, talenten zijn genetisch bepaald, karakter ligt vast etc. Ik zie dit als een uitvloeisel van de wetenschappelijke cultuur van categoriseren, meten is weten en het oorzakelijk denken.
Een standpunt dat Dweck maakt is dat een mens tot veel meer in staat is dan wat zijn of haar talent aangeeft, wat overeenkomt met het idee van een plastisch brein. Maar dit zal veel werk, oefening, focus, toewijding en inzet vereisen. Het lijkt mij dat weinigen daartoe in staat zijn, omdat vrijwel iedereen begrenst zijn in hun tijd, energie of motivatie. Dan komt het toch neer op de eigenschappen en omstandigheden die een persoon heeft. En dat lijkt me toch lastig te sturen.