De mindset van Dweck

Carol Dweck is een Amerikaanse psychologe die de termen van een groei en een statische mindset heeft ontwikkeld. Ze heeft voor grote Amerikaanse universiteiten als Stanford, Yale en Harvard gewerkt met specialisatie motivatie, persoonlijkheid en de ontwikkeling ervan. Er was mij aangeraden om haar boek (Nederlandse titel; Mindset, de weg naar een succesvol leven) te lezen, omdat ik nogal kritisch ben, zowel op mezelf als op anderen.

Mindset?
Mindset of mentaliteit van een persoon is het geheel van overtuigingen, bewust of onbewust, die het gedrag bepalen. Dweck maakt hierbij onderscheid tussen een groei of statische mindset.
Ik vind het boek uitermate Amerikaans geschreven, met een ‘if you want it, you can do it’ toon. Een groei mindset is goed, een statisch mindset is dat niet. Dweck haalt vele voorbeelden aan om haar theorie te bevestigen. Ze geeft daarbij voorbeelden aan uit de sport en uit het bedrijfsleven, maar ook van gewone mensen zoals uit haar omgeving.
Toen ik liet bezinken wat de mindsets zouden inhouden, kwam ik tot de conclusie dat het niet zo zwart/wit is als het boek voorhoudt. In het boek zelf is een kort paragraafje gewijd aan het feit dat de meeste mensen in verschillende situaties een statische en een groei mindset hebben. Maar door het boek heen wordt de indruk gewekt dat mensen een ‘fixed’ of ‘growth mindset’ hebben.

Hoe werkt het?
De mindset wordt grotendeels bepaald door onbewuste overtuigingen. Deze zijn sturend in emoties en gedrag. Als je je meer bewust van deze overtuigingen kunt maken, ontstaat er ruimte om deze te veranderen. Mensen met een fixed mindset neigen te geloven dat hun talenten en capaciteiten vastliggen en moeilijk te ontwikkelen zijn. Zij zoeken bevestiging en richten zich op om hun capaciteiten te bewijzen en intelligent over te komen. Ze gaan daarbij uitdagingen uit de weg en haken al snel af als iets tegenzit. Als iets niet snel tot succes leidt, is voor hen de conclusie dat ze daar blijkbaar geen aanleg voor hebben.
Mensen met een growth mindset daaraantegen gaan ervan uit dat hun capaciteiten te ontwikkelen zijn. Zij nemen van uitdagingen aan, zijn niet bang om te falen, zijn flexibeler en hebben daarmee een grotere sociale intelligentie. Dit geeft volgens Dweck een veel productievere instelling die tot meer succes en voldoening leidt.

Een bekende proef uit deze theorie is waarbij een eerste groep kinderen bij het oplossen van een puzzel werden gecomplimenteerd werden dat ze slim en getalenteerd zijn, en een tweede groep met dat ze hun best hebben gedaan. In de verloop van de test bleek dat kinderen uit de eerste groep daarna duidelijk minder gingen presteren als de kinderen uit de tweede groep, omdat ze eerder naar bevestiging zochten dan naar uitdaging om de grenzen van hun vaardigheden te verleggen.

Filmpje hierover

growth mindset

Mening
Ik zie deze theorie vooral als een reactie op de stroming dat er veel vast ligt. Mensen zijn zoals ze zijn en veranderen is moeilijk, IQ score zegt hoe slim je bent, talenten zijn genetisch bepaald, karakter ligt vast etc. Ik zie dit als een uitvloeisel van de wetenschappelijke cultuur van categoriseren, meten is weten en het oorzakelijk denken.
Een standpunt dat Dweck maakt is dat een mens tot veel meer in staat is dan wat zijn of haar talent aangeeft, wat overeenkomt met het idee van een plastisch brein. Maar dit zal veel werk, oefening, focus, toewijding en inzet vereisen. Het lijkt mij dat weinigen daartoe in staat zijn, omdat vrijwel iedereen begrenst zijn in hun tijd, energie of motivatie. Dan komt het toch neer op de eigenschappen en omstandigheden die een persoon heeft. En dat lijkt me toch lastig te sturen.

TEDx presentatie over dit onderwerp

17 gedachten over “De mindset van Dweck”

  1. Tui, vanmiddag je stuk gelezen te hebben en de video bekeken, komt bij mij de vraag: wat is de noodzaak om dit gegeven al vroegtijdig vast te leggen en eventueel aan een vorm van psychologische behandeling(en) te onderwerpen? Waarom een kind niet in een ongedwongen toestand zich zelf te laten ontplooien en haar/zijn eigen weg te vinden? Een kind is doorgaans creatief genoeg om zich zelf te ontwikkelen. Ik word hier altijd erg huiverig van en mede van de gevolgen hiervan. Als je bv op het internet de psychologie induikt, dan zie je de bomen door het bos niet meer, wat een scala aan programma’s is ontwikkeld om de mensheid voor nu en later te sturen, zoals je zelf ook aangeeft, meten en sturend. Met welk doel vraag ik me dan af, is dat in het voordeel van de mensheid, of is het een vorm van indoctrine om de mensheid in het gareel te houden. Als je terug gaat naar de 70er jaren kwamen dit soort programma’s bij bosjes uit Amerika overwaaien, nu denk elke halve zool ook iets te kunnen toevoegen. Eigenlijk vind ik het minachting naar de mensheid toe. Mvg Paul.   :-(  
     

    1. Ik lees dat je vrij oordelend bent over dit artikel Paul. Ik wilde het objectief schrijven en heb mijn mening bewaart tot het einde. Ik begin ermee dat dit Dweck een indrukwekkende achtergrond heeft. Verderop vertel ik dat ik mijn twijfels heb over haar theorie. Maar het is persoonlijk gericht, op een manier dat men flexibel moet zijn, en dat starheid averechts gaat werken. In de praktijk is dit een combinatie van beiden, maar waar starheid een stuk meer aanwezig is.

      Om flexibiliteit te benadrukken in persoonlijkheid lijkt me niet iets negatiefs. Zolang zaken niet in een verkeerd perspectief wordt gesteld.
       
      Wat ik van Dweck meeneem richting mijn kinderen, is dat ik ze stimuleer om hun best te doen, i.p.v. dat ik ze complimenteer dat ze iets goed doen. Zou dat indoctrinatie zijn?
      1. Quote Tui’Wat ik van Dweck meeneem richting mijn kinderen, is dat ik ze stimuleer om hun best te doen, i.p.v. dat ik ze complimenteer dat ze iets goed doen. Zou dat indoctrinatie zijn?
        Dat niet Tui maar volgens mij wel een gemiste kans ze bevestiging te geven van hun of in hun zijn , complimenten laat kinderen groeien en de bevestiging geeft ze de nodige steun en houvast dat ze goed bezig zijn.Als het van ouders komt voelen ze zich nog meer geliefd en gewenst althans het kent die uitwerking en wanneer geef je teveel liefde ?Daarmee bedoel ik niet verkeerde gerichte  liefde zoals b.v. overmatig verwennen welke uiteindelijk vaak terug te leiden is richting eigenbelang (ego).Mvg.Jasper.

        1. Het bevestigd worden is een soort van verwennen in de theorie van Dweck. De zucht naar bevestiging kan de ontwikkeling van een persoon sturen.

        2. Beste Tui , misschien zit het hem in de manier waarop jij je argument in deze voert :Quote van jou ‘ Wat ik van Dweck meeneem richting mijn kinderen, is dat ik ze stimuleer om hun best te doen, ‘  waarna je volgt met ‘ i.p.v. dat ik ze complimenteer dat ze iets goed doen ‘ dus dat betekend dat je het complimenteren niet lijkt te doen ,ik zie dat als een gemiste kans dat hebben kinderen zeker ook nodig in bepaalde mate.Het helemaal niet doen kan ze zelfs in bepaalde mate onzeker maken een kind heeft bevestiging nodig zeker komende van de ouders.Mvg.Jasper.

        3. Je interpreteert het verkeerd, Jasper.

          Ik wil ze op de eerste plaats complimenteren met de inspanning, en pas op de tweede plaats de prestatie.

        4. Prima Tui , maar jij liet ruimte voor die interpretatie, nu begrijp ik het met deze uitleg.Dank je daarvoor.Mvg.Jasper.

    2. @Paul , ik volg je daar wel in en zie wat je bedoeld , het lijkt ook enigzins geschreven te zijn vanuit de gedachte dat men alleen van waarde zou zijn als men een bepaalde productiviteit bezit , dat terwijl die waarde vast staat en een onveranderlijk gegeven blijft vanaf het moment dat men geboren is.Iedereen is even waardevol.Er ligt te veel vast in een systeem wat je beperkt in je ontplooing , er is niets zo veranderlijk als het leven en de mens heeft voldoende capaciteit en veerkracht om zich daaraan aan te passen.Als men mensen beperkt in hun mogelijkheden tot ontplooing en daarmee bewustwording ontneemt men de mogelijkheid tot verkenning en de daaruit voort komende erkenning kan leiden tot nieuwe leerprocessen en verandering.Dergelijke systemen werken daarin nou juist beperkend omdat men alles in bepaalde hokjes probeert te houden.Men wenst eenzijdige ontwikkeling en daarin slechts de hoogste productiviteit , dat terwijl andere capaciteiten vaak onderdrukt worden verder onderdrukt het een bredere ontwikkeling omdat men al vast heeft staan welke richtingen dat er gewenst zijn en men mag gaan.Mvg.Jasper.

    3. Beste Paul,
      Je stelt: Een kind is doorgaans creatief genoeg om zich zelf te ontwikkelen.
      Ja, er zijn mensen die tegen de verdrukking in (of misschien wel doordat ze in de verdrukking hebben gezeten) veel ‘karakter’ hebben ontwikkeld,
      En je kunt je voorstellen dat een kind in een open, stimulerende opvoeding meer aangereikt krijgt dan een kind dat opgroeit in een gezin waar de TV en ‘nee, niet doen’ de overhand hebben.

      Ik zou het wel gewild hebben dat er meer aandacht was geweest op het uitproberen en inzet leveren. Waar mijn ouders zelf netjes binnen de lijntjes kleurden en als iets maar half afgekeurd zou worden er niet eens aan begonnen heeft dat mij ook beïnvloed….
      Wanneer je ondersteunende dingen kunt inzetten bij de opvoeding van je kinderen ben je (gelukkig) niet meteen een ouder die zijn kind in het gareel propt.

      Hartelijke groet, Marjolein

  2. Frustratie is de beste leermeester, wat een uitspraak was van Freud. Onnodig complimenteren werkt averechts, maar te weinig complimenteren ook. Je kunt dan fixatie op prestatie krijgen, wat overbelasting van geest en lichaam in de hand werkt.

    1. De complimenten liggen niet op het resultaat, op de prestatie, maar op de houding van het kind om dingen uit te proberen, nieuwsgierig te zijn.
      En………….. ik zie ook dat mensen soms zo gewend zijn dat alles met een gouden lepel is aangegeven dat er bij het minste of geringste beetje tegenslag de handdoek in de ring wordt gegooid.
      Een beetje weerstand en tegenslag (met support) vergroot (ook) het ‘karakter’

  3. Tui, inderdaad ben ik veroordelend in dit soort zaken, dat komt doordat ik als kind zijnde een paar jaar onderhevig ben geweest aan dit soort testen en mede daardoor zeer sceptisch ben. Maar dat terzijde, je schrijft dat je dit onderwerp objectief wilt benaderen, dat is een prachtige instelling, maar volgens mij een zeer moeilijk gegeven, daar er teveel, althans mi, een negatieve klank aan kleeft. Want wat voor U kan werken, kan ook nadrukkelijk tegen U werken. Dat laatste is doorgaans de achterliggende gedachtegang, die het meest voorkomt. Growt mindset is en zou in wezen een positieve ontwikkeling zijn van het kind. Zonder enige meting, is doorgaans het kind flexibel genoeg om tot ontplooiing te komen, zolang het maar niet gestuurd wordt door enige vorm van meting. Maar in dit laatste heb je dan ook weer te maken met een stukje opvoeding, karakter etc. Doorgaans heeft een kind voldoende bagage in zich om creatief en innoverend te zijn, maar dit wordt doorgaans geremd vanwege oa de opvoeding. Wat Jasper zegt in zijn reactie op 23.33, kan ik me goed in vinden, jouw tegen reactie om 00.48 schrijf je over het aangaan van een uitdaging, hoe kan iets een uitdaging zijn wat van te voren door meting vastgelegd wordt en daar door gestuurd word? Mvg Paul.
     

    1. Het artikel gaat niet over meten Paul. Hoogstens om te testen wat voor invloed de mindset heeft. Enerzijds in pedagogische zin, anderzijds in de levenshouding en het resultaat wat eruit volgt.

      1. Tui, dat begrijp ik nog wel, maar wie voed zijn kinderen op volgens het boekje? Er wordt maw een leidraad gecreeerd, ondanks de goede bedoelingen daarvan, kan het dus ook tegen je gebruikt worden. Daarnaast is de opvoeding zo divers, mede gezien de omstandigheden, emotie en noem het maar op. Maar misschien zijn er wel mensen, die daarvan gebruik willen maken? Ik heb daar eigenlijk geen zinnig idee over. de enige conclusie die ik hieruit kan trekken, zouden de onderwijsinstellingen kunnen zijn. Mvg Paul.

        1. In het artikel staat eenzelfde kritiek op Dweck (ook in de titel trouwens), dat ik het iets te stellig vindt. Maar stelligheid lijkt hier op Visionair de norm te zijn geworden, waar vaak niet informatie wordt aangedragen om de visie te vergroten, maar om een bepaalde mening op te dringen, door het blijven te herhalen.

          Zoals ik in de laatste alinea schreef, is er een bestaande situatie en van daaruit is er een ontwikkeling naar een nieuwe situatie. Bij die ontwikkeling spelen verschillende factoren een rol, en de theorie van Dweck is daar een onderdeel van.

          Ik ben geen aanhanger van Dweck, omdat de mogelijkheden van persoonlijke ontwikkeling nogal breed worden genomen. Maar dat is tegelijk het positieve idee erin. dat er geen beperkingen zijn, behalve die jezelf ziet (door je opvoeding, het onderwijssysteem, elite of geld).

  4. Ik denk dat een kind dat in redelijke vrijheid van keuzes op groeit, de meeste kansen heeft zich te ontplooien naar beschikking (de talenten van dat kind). Men moet zich beslist niet geobsedeerd wensen, dat het kind de sporen van de familie doctrine volgt. Dan ontstaat er sowieso een vorm van dwang en daaropvolgend, gefrustreerd verzet, zelfs als het kind de familiedoctrine volgt.  

Laat een reactie achter