Tijd om muziekpiraten de eer te geven die ze toekomt: heldhaftige verzetstrijders tegen de internationale copyrightmaffia.

Piraterij is zegen voor de muziek

Het omstreden verdienmodel van de muziekindustrie wordt steeds lastiger te realiseren, doordat steeds meer muziekliefhebbers hun muziek downloaden in plaats van naar de platenwinkel rennen. Een ramp voor de muziek, stelt de muziekindustrie. In werkelijkheid: integendeel.

Tijd om muziekpiraten de eer te geven die ze toekomt: heldhaftige verzetstrijders tegen de internationale copyrightmaffia.
Tijd om muziekpiraten de eer te geven die ze toekomt: heldhaftige verzetstrijders tegen de internationale copyrightmaffia.

Visionaire muziekgroep
Grateful Dead was een muziekgroep met een bijzonder, achteraf gezien kunnen we zelfs zeggen: visionair, verdienmodel. Bij de meeste muziekoptredens wordt streng gecontroleerd of fans misschien niet in het geniep opnames maken van het concert. Dat is anders bij Grateful Dead, een band die tot 1995 bestond en de 57e plaats op de lijst van grootste artiesten ooit van Rolling Stone magazine bereikte. De fans mochten onbeperkt opnames maken tijdens de meer dan drieduizend concerten die de band tijdens hun bijna veertigjarig bestaan gaf. De ‘tapers‘ vormden de actieve kern van hun fanbase en bezochten elk concert. De muziek van Grateful Dead is namelijk gratis te downloaden en mag onbeperkt worden gekopieerd. En dat deden de fans dan ook.

The Grateful Dead verdienden hun geld vooral met hun vele optredens. Dit betekende hard werken, maar hield de muzikanten wel bij de les en gaf ze de nodige persoonlijke voldoening. En niet te vergeten, ze hoefden de opbrengsten niet te delen met een hebberige platenbaas.

Het bestaande verdienmodel van de muziekindustrie in een notendop: drug pushing en lijkenpikkerij
Het businessmodel van de grote muzieklabels komt ongeveer op het volgende neer. Een artiestje met al dan niet bewezen talent wordt opgekocht van een klein label, dat de werkelijke talent scouting doet. Sinds een paar jaar worden ze hierbij geholpen met een wiskundig algoritme, nu op de markt gebracht door uPlaya[1], waardoor muziek steeds meer op elkaar lijkt.
Vervolgens worden alle marketingkanalen die in handen van de muziekindustrie zijn, in Nederland zijn dat MTV, TMF en The Box die alle in handen zijn van de muziekgigant Viacom – ingezet om deze artiest in de markt te pluggen. Ook radiostations als Q Music, die bestaan van het verkopen van sound tracks van bepaalde artiesten, herhalen deze bij hun uitzendingen tot uit den treure toe.
Deze muzieknummers worden tot uit den treure uitgemolken. Iedereen die het ook maar waagt iets uit te brengen dat er maar ook een beetje op lijkt wordt kapot geprocedeerd.

Platenbazen en hun loopjongens, de riooljournalisten, hebben weinig respect voor de over het algemeen gevoelige, vaak neurotische artiesten, die dan ook niet zelden aan een overdosis of een gebroken hart overlijden. Geen nood, integendeel. Het grote verdienen begint dan pas echt. Een dode artiest loopt niet weg, heeft geen vervelende babbels, brengt zijn reputatie niet in de problemen en kost ook niets. Een uitstekend voorbeeld is het tragische levensverhaal van de door vrijwel iedereen in zijn omgeving misbruikte Michael Jackson, die vermoedelijk een handje is geholpen bij de overgang naar het platenbazenwalhalla.

Copyrightmaffia
Geen wonder dat de platenbazen hemel en aarde bewogen om zowel in de VS als in Europa de copyrighttermijn te verlengen van vijftig jaar tot zeventig jaar na de uitvoeringsdatum van een artistiek werk. De eigenaren van Michael Jacksons estate kunnen zo tot 2080 genieten van hun over de rug van een gevoelige, totaal geleefde man, bijeengegraaide melkkoe.[2]
De consequenties zijn dat de artistieke ruimte enorm wordt ingeperkt. Wie een deuntje van Elvis Presley verwerkt in zijn nieuwste creatie mag afrekenen met Buma Stemra of een ander filiaal van deze internationale afpersersbende.

Piraterij is geen misdaad, maar een heldhaftige vorm van verzet tegen deze vorm van georganiseerde afperserij. Dankzij muziekpiraterij wordt deze georganiseerde bende drooggelegd, waardoor ook underground muziek een kans krijgt gehoord te worden. Contacten met fans worden zo veel belangrijker dan een geolied marketingapparaat en deals met tv-stations. Lees ook: Schaf octrooien af

Bronnen
1. Sounds good? – The Economist (2006)
2. EU Extends Music Copyright to Seventy Years, Huffington Post (2011)