waterwinning

Ongeveer een derde van alle zoete water bevindt zich in de lucht. Dit water oogsten kan kustwoestijnen, zoals die in Namibië, tot leven brengen.

Boven zee verdampt veel water. Als deze vochtige lucht over een koude landmassa (bijvoorbeeld een woestijn vlak voor de zon opkomt) blaast, vormt zich mist. Bepaalde planten- en diersoorten maken gebruik van dit effect om zelfs in kurkdroge woestijnen nog water te oogsten.

Zo wordt de kuststrook van de Atacama-woestijn bevochtigd door cactussen die kleine druppeltjes water op hun haren laten condenseren. In de Namib-woestijn, in het gelijknamige Namibië past een keversoort een vergelijkbare techniek toe. In de Atacamawoestijn maakt de lokale bevolking gebruik van netten om mistwater op te vangen. Nieuw onderzoek heeft de opbrengst hiervan zo verbeterd dat een vierkante meter mistnet nu ongeveer een liter water per dag oogst.

Over het algemeen zijn kuststroken veel vochtiger dan gebieden verder landinwaarts. Dat ligt anders in de ‘woestijngordels’ waar de vochtige zeelucht opstijgt en naar de regenachtige tropen wordt vervoerd. In de woestijngordels komt daarom nauwelijks neerslag voor. Kustwoestijnen liggen in deze woestijngordels. Een andere mogelijkheid is dat een koude zeestroom langs de kust verdamping vermindert.

Netten die vocht vangen, moeten uit zowel wateraantrekkende als waterafstotende vezels bestaan. Shreerang Chhatre doet hier al meerdere jaren onderzoek naar en is er nu in geslaagd een veelbelovend materiaal te ontwikkelen. Enkele honderden vierkante meter doek is voldoende voor de drinkwaterbehoefte van een gezin. Als dit idee wordt gecombineerd met waterbesparende kassen, kunnen hiermee honderdduizenden mensen aan een bestaan in de woestijn worden geholpen.

Bronnen:
Physorg