waterzuivering

Wolffia-soorten, het kleinste geslacht eendenkroos, wordt al eeuwen als groente gegeten in Zuid Oost Azië.

Gaat eendenkroos de wereld redden?

Eendenkroos estaat uit hoogwaardig eiwit, groeit het beste (en ongekend snel) op vervuild water en verdubbelt zich elke twee tot drie dagen in aantal. Is eendenkroos de oplossing voor veel problemen waar we mee te kampen hebben?

Miljoenen jaren geleden ontstond de voorouder van de Lemnoideae uit een drijvende waterplant, die warschijnlijk het meeste weg had van de eendenkroossoort Spirodela: een klein, drijvend bloeiend plantje met sappige bladeren en wortels. In de loop der eeuwen verloor de plant steeds meer onderdelen, totdat de verst geëvolueerde Lemna-soort, Wolffia arrhizza, alleen nog maar uit een groen bolletje bestaat. Dit leverde enorm veel voordelen op voor het plantje. Eendenkroos reist snel mee aan de poten van watervogels van de ene voedselrijke plek naar de andere.

Eendenkroos kan zich verbijsterend snel verdubbelen in aantal en hoeveelheid. Zie onderstaande animatie van 6 seconden. De reden is dat vrijwel de gehele plant betrokken is bij fotosynthese en groei geen overhead. Ook kunnen sommige eendenkroossoorten suikers en aminozuren uit het water opnemen.

Time-lapse Video of Duckweed Growth

De oogst van eendenkroos in de subtropen en tropen ligt tussen de 10 en 30 ton per hectare per jaar (dat is 1-3 kg drooggewicht eendenkroos per vierkante meter). Hiervan bestaat bijna de helft, 43%, uit eiwit, 5% uit vetten, 5% uit voedingsvezel en de rest (iets minder dan de helft) uit koolhydraten. Onder laboratoriumomstandigheden in Israël is een maximale productie van 79 ton per hectare per jaar bereikt. Dat wil zeggen dat in principe op minder dan honderd vierkante meter, de oppervlakte van een klein huis met tuin, voldoende voedsel geteeld kan worden om een mens in leven te houden.

Wolffia-soorten, het kleinste geslacht eendenkroos, wordt al eeuwen als groente gegeten in Zuid Oost Azië.
Wolffia-soorten, het kleinste geslacht eendenkroos, wordt al eeuwen als groente gegeten in Zuid Oost Azië.

Een aanvullend voordeel is dat eendenkroos afvalwater erg efficiënt zuivert. Nadeel daarvan is dat het verontreinigt raakt. In dat geval moet het kroos verwerkt worden als biomassa. Kortom: zeker als vervanging voor veevoer uit de tropen, waar er enorme ecologische problemen ontstaan door de massale sojateelt, is eendenkroos een zeer interessant alternatief.

In Nederland zijn al enkele ondernemers begonnen met de teelt van kroos voor dit doel. Ook wordt Wolffia, het kleinste geslacht, steeds populairder als culinaire specialiteit. in Thailand is het gewas al eeuwenlang niet meer weg te denken uit de keuken.


Bron:

fao.org

Gaat eendenkroos de wereld redden? Meer lezen »

Er bestaan nu al polycarbonaat vloertegels die zonne-energie opwekken.

Weg wordt ondergronds groen paradijs

Stel, je wandelt over de stoep of rijdt over de weg. Onder je zie je weelderig groen. Het geeft je een goed gevoel dat een groot deel van de stad van voedsel wordt voorzien door deze groene tuinen. Ongeveer eenvijfde tot een derde van de oppervlakte van onze steden wordt ingenomen door wegen en trottoirs. Zou je met die ruimte niet iets nuttigs kunnen doen?

Wegen slokken veel ruimte op
Waar in middeleeuwse stadjes misschien tien procent van de oppervlakte in beslag wordt genomen door wegen, is dit in moderne steden veel meer. In Nederland nemen straten en wegen ongeveer duizend vierkante kilometer in beslag, voornamelijk in de bebouwde kom. Dat is ongeveer een kwart van het totale bebouwde gebied.

In steden is er nog een tweede grote ruimteverslinder: de rioolwaterzuivering. Deze installaties nemen al gauw vele hectares in beslag. In een stad worden er dagelijks enorme hoeveelheden rioolwater geproduceerd. Dit rioolwater wordt verwerkt tot water dat geloosd kan worden en slib, dat wordt vergist of verbrand. Bij de gisting komt biogas (voornamelijk bestaande uit methaan) en kooldioxide vrij.Ook worden de nutriënten die eerst werden opgenomen door de bacteriën, bij de gisting nu weer vrij. Er ontstaat dus drie redelijk schone afvalstromen: biogas dat verbrand kan worden, kooldioxide en water dat als meststof gebruikt kan worden.

Kassen onder de weg

Straks onder alle straten? Technisch gesproken kan het.
Straks onder alle straten? Technisch gesproken kan het.

Wat nodig is is een kas waarin het kooldioxide en de voedingsstoffen kunnen worden omgezet in een waardevol product, bijvoorbeeld groenten en fruit. De vergisting moet zeer grondig worden uitgevoerd om alle kans op besmetting uit te sluiten. Daarna is het effluent te gebruiken voor de hydroponische voeding van planten. In steden is ruimte altijd een probleem.

Stedebouwkundigen denken echter niet vaak aan een overvloedige bron van ruimte: de wegen. Als het wegoppervlak doorzichtig wordt, kunnen ondergronds grote hoeveelheden planten worden gekweekt. In deze kassen kunnen de vrijkomende CO2, afvalwarmte en voedingsstoffen worden gebruikt. Extra bonus: door deze extra warmte blijven de straten grotendeels sneeuwvrij. Door de extra hoge CO2-concentraties en rijke bemesting zullen deze planten uitstekend groeien. Licht wordt eerder een beperkende factor, vooral in de winter. Hier kunnen bijlichting en concentratorspiegels soelaas bieden.

Polycarbonaat is een zeer hard, doorzichtig en slijtvast materiaal. Het wegdek kan zeer goed van polycarbonaat vervaardigd worden in plaats van asfalt en klinkers, zoals nu gebeurt. Asfalteren kost rond de tachtig euro per vierkante meter, polycarbonaat iets meer bij grote diktes. Wel zullen de enorme krachten die op het polycarbonaat komen te staan als er bijvoorbeeld een vrachtwagen overheen rijdt,  doorgegeven moeten worden aan de ondergrond.

Wonen onder de weg

Er bestaan nu al polycarbonaat vloertegels die zonne-energie opwekken.
Er bestaan nu al polycarbonaat vloertegels die zonne-energie opwekken.

Wanneer met een doorzichtig wegoppervlak wordt gewerkt, wordt de oppervlakte onder de weg ook interessant voor bewoning. Immers, er is dan ruim voldoende daglicht en wel daglicht dat net als in de natuur van boven komt, in plaats van uit ramen. Elke stad zou er op die manier zeker twintig procent extra ruimte bij krijgen voor huizenbouw.

Dit idee is alleen uitvoerbaar in combinatie met een zeer goede, passieve airconditioning, want uiteraard moet het wegdek luchtdicht afgesloten zijn en ook geluiddicht worden uitgevoerd. De appartementen zullen geregeld afgewisseld kunnen worden door stukken met groen, die de lucht zuiveren en/of goede ventilatieverbindingen.

Weg wordt ondergronds groen paradijs Meer lezen »