Het leven is verrukkuluk … lang

Wij lagen weer in een deuk gisteravond, mijn goede vriend Robert en ik. Robert is al ongeveer 80 jaar een van mijn beste vrienden, en langzamerhand mijn enige resterende goede vriend… Tja, ze gaan allemaal zo jong dood, die anderen.
Robert en ik vierden ons jaarlijkse yoghurtritueel. Dat doen we nu al 18 jaar, elk jaar op Hemelvaartsdag. Dat vinden wij wel een leuke dag namelijk, zoals u straks wel zult begrijpen, als u tenminste een beetje gevoel voor humor hebt. We lepelen dan als brunch beide een potje Bulgaarse yoghurt leeg en dan roepen wij unisono: “Doe als een Bulgaar, eet yoghurt en wordt honderd jaar, oh wat voelen we ons weer jong!”, en dan rollen we onder tafel van het lachen.
Dit jaar heb ik meegedaan aan het wereldkampioenschap hardlopen, de 100 meter voor honderdjarigen. Als 119-jarige won ik met twee (middel-)vingers in mijn neus van die rollatormannetjes!
Robert is een tamelijk geniaal arts. Zodra er begin deze eeuw berichten in de wetenschappelijke pers verschenen over telomerase-behandelingen bij muizen, waardoor bij die diertjes de veroudering stopte, is hij hier in gedoken. Hij schuwde de risico’s niet en is op zichzelf gaan experimenteren. Omdat hij aan een laboratorium was verbonden kon hij de gevolgen van zijn experimenten goed monitoren. Hij is vrij geniaal volgens mij, maar zal ook wel wat geluk gehad hebben: binnen een paar jaar had hij een methode gevonden om de telomeren afbraak van het DNA in zijn cellen te stoppen, zonder ernstige bijwerkingen. Ik heb al snel gevraagd of ik mee mocht doen.
Het resultaat is dat hij nu 121 is (en dus de oudste mens ter wereld) en ik 119 (de nummer 2). Dus “wordt weer 100 jaar” is voor ons een prachtige verjonging!
Wij hebben het slim aangepakt. Het was nog ruim voor onze pensionering dat wij met onze behandelingen begonnen. Die laatste jaren hebben we alles op alles gezet om ons pensioen te verhogen en alle beschikbare geld liquide gemaakt om nog zoveel mogelijk lijfrentes te kopen. Zodat wij nu allebei van een levenslang riant pensioen kunnen genieten en de toch wel dure behandelingen kunnen betalen. En reken maar dat die levens lang worden! Alleen ongelukken of dodelijke ziekten kunnen ons nog vellen.
Natuurlijk hielden wij dit geheim tot nu toe. Wat denk je, als dit bekend wordt, breekt geheid de pleuris uit. Wij denken niet dat de rest van Nederland zin heeft om ons wie weet hoeveel jaren nog van dat riante pensioen te voorzien!
Maar de laatste tijd wordt de telomerase therapie steeds algemener bekend. En beginnen mensen ook te vermoeden hoe wij zo oud konden worden … Dus is het nu beter om opening van zaken te geven. En volgende maand brengen wij u (uit de goedheid van ons hart, dat begrijpt u wel …) de oplossing voor het gigantische probleem dat ons wacht als iedereen aan zo’n therapie gaat beginnen en 200 of 300 jaar oud gaat worden en ons de totale ineenstorting wacht van het pensioenstelsel!

3 gedachten over “Het leven is verrukkuluk … lang”

Laat een reactie achter