Heet ijs
Heet ijs, scheikundig gezien gehydreerd natriumacetaat (een zout dat ontstaat door natronloog met azijnzuur met elkaar te laten reageren) heeft een bizarre eigenschap. Als het wordt gesmolten en daarna weer wordt afgekoeld tot onder het stollingspunt, blijft het vloeibaar. De reden: zolang er geen kristallisatiebeginsel is, bijvoorbeeld een metalen schijfje dat in het zout om wordt geknikt, blijft het vloeibaar. De stof gedraagt zich als het ware als een warmtebatterij, waar trekkers en andere mensen die risico lopen op bevriezing dankbaar gebruik van maken.
Rekenen met stollend zout
Ook dit goedje blijkt niet veilig voor Andrew Adamatazky. Hij is er in geslaagd een oververzadigde oplossing van het warmteontwikkelende zout te gebruiken voor computerberekeningen.
Hierbij verdeelt hij een petrischaaltje met behulp van siliconengel onder in een gewenste schakeling, inclusief chemische AND- en OR poorten. Zodra hij op bepaalde ingangswaarden een startsignaal geeft, groeien de kristallen razendsnel en reageren met elkaar. Aan de randen van de kristallen is te zien wat de uitkomst van de berekening is.
Adamatazky heeft met de computer onder andere al verschillende doolhofproblemen opgelost.
Heet-ijscomputer loopt vast
Doe je pc nog niet de deur uit. Het is niet altijd even makkelijk de kristallisatiefronten te blijven volgen. Ook de heet-ijs computer wordt geplaagd door een voor Windowsgebruikers bekend probleem. Sommige berekeningen zijn circulair of zorgen voor vastlopers: de heet-ijs equivalenten van de gevreesde blue screen of death.
En opnieuw opstarten betekent weer enkele minuten koken in een warm waterbad…
Bronnen
ArXiv
Technology Review