Een serie artikelen over de verschillende elementen. De legoblokjes waarmee wijzelf, onze aarde en de materie van het universum is opgebouwd hebben allemaal hun eigen specifieke eigenschappen. In deze serie gaan we stap voor stap langs elk element en kijken we wat voor zinvolle zaken de wikipedia erover te zeggen heeft, met daarnaast een interessant filmpje van de universteit van Nottingham waarmee verschillende experimenten met het betreffende element worden gedaan.
Vandaag nummer 99 van de 118 elementen, Einsteinium (Es).
Ontdekking
In 1952 is einsteinium voor het eerst geïdentificeerd door Albert Ghiorso van de Universiteit van Californië – Berkeley en G.R. Choppin van het Los Alamos National Laboratory. Beide teams deden onderzoek naar puin dat was achtergebleven na de eerste test met waterstofbommen (Operation Ivy). Zij ontdekte het isotoop 253Es dat was ontstaan uit de fusie van een uraniumkern met 15 neutronen. Als gevolg van de Koude Oorlog werden de bevindingen geheimgehouden tot 1955.
In 1961 was er voldoende einsteinium geproduceerd voor verder onderzoek. 253Es werd onder andere gebruikt om mendelevium te produceren. Later werd in de hoge-fluxreactor in Tennessee ook einsteinium geproduceerd uit plutonium.
Het element einsteinium is vernoemd naar Albert Einstein.
Toepassingen
Van einsteinium zijn geen toepassingen bekend, behalve, zoals gezegd, als tussenstadium bij de productie van mendelevium.
Opmerkelijke eigenschappen
Onderzoek heeft aangetoond dat einsteinium de eigenschappen heeft die typerend zijn voor een zwaar drievalent actinide.
Verschijning
Op aarde komt einsteinium van nature niet voor. Het kan in kernreactors op kunstmatige wijze worden geproduceerd.