Een serie artikelen over de verschillende elementen. De legoblokjes waarmee wijzelf, onze aarde en de materie van het universum is opgebouwd hebben allemaal hun eigen specifieke eigenschappen. In deze serie gaan we stap voor stap langs elk element en kijken we wat voor zinvolle zaken de wikipedia erover te zeggen heeft, met daarnaast een interessant filmpje van de universteit van Nottingham waarmee verschillende experimenten met het betreffende element worden gedaan.
Vandaag nummer 93 van de 118 elementen, Neptunium (Np).
Ontdekking
Neptunium is in 1940 ontdekt door Edwin McMillan en Philip Abelson in het isotopenlaboratorium van de Universiteit van Californië – Berkeley. Door uraniumkernen te bombarderen met neutronen ontstond uiteindelijk 239Np. Het was het eerste transurane element dat gesynthetiseerd werd.[1]
Het element werd neptunium genoemd naar de planeet Neptunus, omdat deze planeet de eerstvolgende op Uranus is, waarnaar het element uranium vernoemd werd.
Toepassingen
Het aantal industriële toepassingen van neptunium is beperkt. In neutronendetectieapparatuur kan neptunium worden gebruikt. In het kader van het programma voor ontwikkeling van massavernietigingswapens van de Verenigde Staten, hebben onderzoekers van Berkeley University in september 2002 voor het eerst een kritieke massa neptunium geproduceerd.
Opmerkelijke eigenschappen
Neptunium is een vrij reactief metaal en kan voorkomen in tenminste drie kristalstructuren. Bij temperaturen onder 280°C komt neptunium voor in de orthogonale alfavorm. Tussen 280 en 577°C gaat dat over in de tetragonale betavorm. Bij hogere temperaturen komt alleen de kubische gammavorm voor.