Kwantumverstrengeling, door Einstein aangevoerd om kwantummechanica onderuit te halen, is een raadselachtige onderlinge band tussen twee kwantumdeeltjes. Als aan één deeltje een meting wordt gedaan, zijn de eigenschappen van het andere deeltje precies bekend. Hoe ver de deeltjes ook van elkaar verwijderd zijn. Onderzoekster Hanna Krauter van de universiteit van Kopenhagen is er in geslaagd twee extreem koude wolkjes atomen voor meer dan een uur met elkaar verstrengeld te houden. Een wetenschappelijke doorbraak die tot nu toe voor onmogelijk werd gehouden. Hoe kregen ze het voor elkaar?
Als een gas van bepaalde atomen, zoals cesium, zeer koud wordt, verliezen de atomen hun identiteit en smelten ze samen tot één geheel, het Bose-Einstein condensaat. Ze reageren dan tegelijkertijd op een gebeurtenis. Het team baadde twee ijskoude wolkjes cesium die zo’n bizar condensaat vormden, in een laserstraal, die hun collectieve spin tegelijkertijd in lijn brengt. Dit verstrengelt de wolkjes. Maar de wolkjes zenden fotonen uit die de verstrengeling laten weglekken. De truc van het team is de verloren verstrengeling weer aan te vullen. Hoe, zal worden beschreven in een artikel van Physical Review Letters, maar heeft waarschijnlijk te maken met de laserstraal.
Recordbreker
De beste poging tot nu toe hield het enkele seconden uit. Met de nieuwe techniek heeft het team alle pogingen hiervoor om kwantumverstrengeling in stand te houden met factor duizend overtroffen: de verstrengeling bleef langer dan een uur in stand. Hoewel de techniek in theorie bekend was, is deze nog nooit eerder in de praktijk gebracht. Deze doorbraak helpt kwantumverstrengeling te veranderen in iets dat ook werkelijk in de industrie of in het dagelijks leven te gebruiken is. Zo kunnen er nu kwantum-routers voor een kwantuminternet gebouwd worden. Ook het bouwen van een kwantumcomputer is nu veel makkelijker geworden. Als kwantumcomputers met behulp van kwantumrouters met elkaar kunnen communiceren, explodeert hun rekenkracht.
Kwantumrouters werken als ‘normale’ internetrouters, een soort verkeerscontroleurs op internet die signalen ontvangen, versterken en doorsturen. Normale routers werken niet bij kwantumsignalen, waarbij de kwantumeigenschappen, waaronder de verstrengeling behouden moet blijven. Dit zou wel eens de doorbraak kunnen zijn waarop bouwers van kwantumrouters hebben gehoopt.
Bron
How to make quantum entanglement last, New Scientist (2011)
“Kwantumverstrengeling, door Einstein aangevoerd om kwantumverstrengeling onderuit te halen, is een raadselachtige onderlinge band tussen twee kwantumdeeltjes.”
Deze zin slaat nergens op…
_EDIT_
Gecorrigeerd. Ik zag het nu ook. Onze dank.