De grootste zwarte gaten van het universum

In deze iets meer dan een kwartier durende korte documentaire maak je een reis langs mysterieuze objecten waar in de buurt in zekere zin zelfs de tijd ophoudt te bestaan: zwarte gaten.

Er zijn zwarte gaten van enkele zonsmassa’s, bekend als stellaire zwarte gaten en zwarte gaten van miljoenen zonsmassa’s in het centrum van sterrenstelsels. Althans: deze zijn min of meer aangetoond. Er zijn hypothetische mini-zwarte gaten, die verantwoordelijk zouden zijn voor sommige mysterieuze gamma-uitbarstingen.

9 gedachten over “De grootste zwarte gaten van het universum”

  1. Toch altijd weer prachtige beelden. Zet je weer even met de voeten op de aarde dat we als mensen maar mieren zijn, of niet eens bacterien als je het op deze schaal bekijkt. Er is nog een boel te ontdekken en te verkennen. :-)

  2. Pfffft, bij zwarte gaten met (zoals de commentator zegt) tien miljard zonsmassa’s, dus ter grootte van een compleet sterrenstelsel, verlies ik anders de grond wel onder mijn voeten. Er zijn er tot nu toe maar enkelen van ontdekt op ongeveer 13 miljard lichtjaar, maar reken maar niet dat die verderop niet aanwezig zouden kunnen zijn. Daarnaast botsen die dan vervolgens ook nog eens, en met zulke explosies en uitbarstingen tot gevolg, dat de klappen die van de Big Bang het dichtst benaderen. Doet me toch denken aan mijn beeld daarvan, dat dergelijke monsterconcentraties verantwoordelijk kunnen zijn voor de versnelling van sterrenstelsels aan de rand van het universum, zoals ik al eerder opperde. Amateuristisch giswerk natuurlijk, maar wie is in vredesnaam nou geen amateur als het aankomt op zulke krankjoreme megapatsers. Ik voel me dan als mijn kat Sanka, die met mij meekijkt naar de Mythbusters op Discovery. Eén flinke explosie en het arme dier stopt z’n koppie onder m’n oksels. :(

  3. Ik vind deze -sensatie-presentatorstem altijd erg irritant (teveel bass toegevoegd, alsof het een trailer van een actefilm is).
    Waarom willen de amerikanen dat toch altijd zo graag?
     

  4. Een prachtige animatie van het mede ontstaan van onze aarde (lees zonnestelsel). Zelf vind ik het kleurenspectrum in een woord prachtig. Zou je een conclusie kunnen trekken uit hetgeen wat we zien? ik denk ja. Je zou er van uit kunnen gaan dat de architect van het universum nog niet klaar is met het doel wat het voor ogen heeft. Welk doel, weet ik niet en het ev antwoord zal ik nooit mee maken, daar je er vanuit kunt gaan dat ons zonnestelsel al plm 4,5 miljard jaar nodig heeft gehad om te ontstaan, wat moet dan hieruit ontstaan? of is het om een kleine nieuwe revolutie te ontketenen voor een nieuwe levensvorm? Ik weet het niet, wat me wel duidelijk is dat het geheel een ongekende kerncentrale is, waar de ene reaktie na de andere ontstaat om iets te bewerkstelligen. Mede door de centrifugale kracht, oftewel middelpunt vliegende kracht, waaraan deze black holes onderhevig zijn. Maar het is een mooi gegeven, ondanks dat het miljarden kost, Verder zou ik zeggen: zie wacht en huiver. Mvg, Paul.
    Ps: De persoon die het commentaar doet, doet me denken aan een verteller, die een mysterieus verhaal verteld en dat het nog steeds een mysterie is, dat is duidelijk. P.

  5. Elke zon is in principe een zwart gat, dus waarom zo mysterieus doen voor zo iets natuurlijks fenomeen. Maar wat ik hieruit opmaak is dat ze eigenlijk niet eens weten hoe het allemaal in zijn werk gaat. Je kunt wel een leuk filmpje maken en het spannend vertellen met bijpassende muziek, maar als je niet precies weet hoe de dingen in zijn werk gaan, krijg een vertekend beeld en interpretatie van hoe het allemaal in werkelijkheid werkt. Een Big-bang was een imploderende zonnestelsel en niet het ontstaan van ons heelal. Daar ligt al de eerste foutieve veronderstelling ervan.

    1. Wat een pretentieuze zekerheid zeg.. Alsof jij beter weet hoe het allemaal in zijn werk gaat.

      1) ‘Elke zon’? Er is maar één zon, namelijk de onze. ‘Zon’ is een definitie verwijzing.

      2) De zon is geen zwart gat, want de massa ligt buiten de schwarzschildstraal. De definitie van een zwart gat is nu juist het omgekeerde, want de massa moet binnen de schwarzschildstraal liggen zodat het niet meer kan ontsnappen.

      3) De Big-bang was geen ‘imploderend’ zonnestelsel, maar ik ben benieuwd naar je reden om dit te denken. Hoe dan ook is de big bang het omgekeerde van een implosie, gezien de big bang er juist om gaat dat de concentratie van energie afneemt, terwijl een implosie een toename in concentratie is.

    1. Zelf vind ik de uitleg op Wikipedia goed en op de Engelstalige versie zelfs nog beter! Overigens is een zwarte ster al honderden jaren geleden voorspeld. Echter men weet nog steeds niet wat zich in een zwarte ster bevindt. Het is best mogelijk dat er een nog compactere vorm van materie bestaat dan een door de zwaartekracht in stand gehouden neutronen plasma.
      De schaal van concentratie is als volgt; gewone materie heeft op vaste afstanden elektronen. Pers je materie voldoende samen dan worden de elektronen echt vrij en komen de atoomkernen dicht op elkaar te zitten. Overblijfselen van kleine sterren als onze zon bestaan hier uit en noemt met een witte dwerg. Als een ster zwaarder is zal haar kern op den duur ineenstorten tot een bal neutronen. De elektronen versmelten met de protonen tot neutronen. Alleen een sterk genoeg zwaartekrachtsveld kan deze plasma in stand houden. Er bestaat mogelijk nog een tussenvorm tussen extreem dichte materie en neutronen plasma. Deze mergvorm is een exotische vorm van onze elementen met extra neutronen erin. Waarschijnlijk bestaan er nog een of twee tussenvormen voorbij de neutronen plasma als de zwaartekracht nog zwaarder wordt. De atoomkernen worden dan verder in elkaar gedrukt waardoor de volgende limiet wordt overwonnen. In dit geval verliezen de bouwstenen van de neutronen hun binding en vormen mogelijk een quark plasma. De zwaartekracht zou dan al zo sterk zijn dat fotonen zelfs niet meer kunnen ontsnappen aan de zwarte ster. Tenzij deze weer versnellen maar dan moet er zich wel een heftig proces afspelen vlak bij de zwarte ster.
      Tenslotte kan een zwarte ster wel warmte uitstralen. Hoe kleiner hoe heter dus de kleintjes die we mogelijk in laboratoria zouden maken verdampen in een fractie van een seconde.
      Heel kort samengevat en heel simpel verwoord is dat wat ik er van heb begrepen…
      Meer op Wikipedia en dan met name de Engelstalige versie.

Laat een reactie achter