Het lanceren van een raket is een dure grap. Niet alleen is heel veel brandstof nodig om een kleine lading te lanceren, ook kan een raket maar één keer gebruikt worden. In dat laatste komt verandering met de herbruikbare raket. SpaceX van multimiljonair Elon Musk wil doen waar NASA honderden miljarden voor nodig had en faalde.
Stel je voor, je zou bij iedere vakantie naar een zonnige bestemming mee moeten betalen aan een compleet nieuw vliegtuig. Vliegvakanties zouden onbetaalbaar worden. Toch is dit precies wat er gebeurt bij ruimtelanceringen. Het grootste deel van de raket, de booster, wordt weggegooid als de payload op de gewenste hoogte is en brandt op in de atmosfeer. Of verandert in gevaarlijk ruimteschroot.
Zelfs bij de Space Shuttle, NASA’s paradepaardje dat meer kostte dan wij hier in een paar maanden verdienen, werd de grote boosterraket die de rest van het ruimtevaartuig omhoog stuwt, weggegooid. Waarschijnlijk hebben printerinkt fabrikanten dat kunstje afgekeken van de toeleveranciers van NASA, waardoor je nu ruimtevaart tarieven betaalt voor vervangende inktcassettes.
Herbruikbare raket maakt lanceerkosten tientallen malen lager
Musks bedrijf SpaceX gebruikt op dit moment de Falcon 9 raket. Een lancering kost voor veelgebruikers rond de vijftig miljoen dollar (rond de 38 miljoen euro, oktober 2011). Niet erg duur vergeleken met wat NASA uitgeeft voor hun vuurpijlen, maar toch veel te veel om een grootschalig gebruik van de ruimte mogelijk te maken. Het grootste deel van de lanceerkosten zit hem in de raket zelf. De brandstof maakt met 200 000 dollar maar 0,3 procent van de kostprijs uit. Logisch, deze bestaat uit relatief goedkope kerosine (wordt ook door vliegtuigen gebruikt) en vloeibare zuurstof (gemakkelijk te bereiden door lucht sterk af te koelen).
Als het mogelijk wordt om voor minder dan een procent van de lanceerkosten nu (dan praten we dus over minder dan honderd euro per kilogram), de onderdelen en mensen voor een Marsmissie in low earth orbit te krijgen, dan hoeft een missie naar Mars niet meer dan een paar honderd miljoen euro te kosten. Daar red je nog niet eens de lokale boerenleenbank mee. Kortom: zelfs voor een klein land als Nederland of België zou een reis naar Mars dan dus haalbaar worden met de herbruikbare raket. Met precies dit argument komt Musk dan ook aanzetten.
Het is uiteraard de droom van Musk om naar andere planeten te reizen en de ruimte open te leggen, maar het interessantst is voorlopig het lanceren van satellieten en zonnepanelen. Kortom: het zou wel eens heel druk in de ruimte om ons heen kunnen gaan worden.
Bronnen
National Press Club: The Future of Human Space Flight (2011)
Een ruimtevliegtuig die zelfstandig op kan stijgen en landen zou een heel mooie manier zijn om grote ladingen in de ruimte te kijgen.
Ja maar dan moet ie ook wel raketmotoren hebben anders gaat ie niet hoog genoeg, de grip op lucht gaat niet tot buiten de zwaartekracht door, en daarom zal die vet veel brandstof mee moeten nemen en kan die daardoor niet veel lading meenemen waardoor die niet beter dan de spaceshuttle zal werken.
Een bemande terugkeer naar de maan in 2025, een eerste mens op Mars in 2032, een permanent bemande maanbasis in 2035, een permanent bemande basis op Mars in 2045-2050, een grote ruimtekollonie met kunstmatige zwaartekracht in een baan om de aarde in 2050-2060, een eerste mens in een baan om Venus ( of met de voortschrijdende ontwikkelingen in nanotechnologie )of een eerste bemande reis naar Venus, in een hittte-en drukbestendig exoskelet.
Het is allemaal mogelijk of zal dat spoedig worden.
Alles wat we nodig hebben is de wil en vastberadenheid om dit te doen.