Kunnen we dan toch op weg naar de sterren? Bron: Breakthrough Projects

Hawking: op reis naar dichtstbijzijnde ster met minisondes

Zelfs licht doet er meer dan vier jaar over om vanaf ons zonnestelsel, het dichtstbijzijnde planetenstelsel te bereiken. Er is letterlijke een astronomische hoeveelheid brandstof nodig om de lichtsnelheid te benaderen. Toch is er een uitweg. Wat als het ruimteschip zo groot als een postzegel is en het schip niet wordt voortgestuwd met brandstof, maar door middel van lasers, die zich in een baan rond de zon bevinden?

De aan een rolstoel gekluisterde natuurkundige Stephen Hawking en de Russische miljardair Yuri Milner denken dat dit mogelijk is. De natuurkunde erachter is simpel. Een grote hoeveelheid lasers concentreert hun licht op het lichtzeil van een scheepje van enkele grammen. Het lichtzeil is ongeveer drie meter in doorsnede, waardoor het veel licht kan opvangen. Licht heeft weliswaar geen massa, maar wel impuls. Als het laserlicht tegen het lichtzeil weerkaatst, draagt het deze impuls over. De stralingsdruk die hieruit volgt is weliswaar heel klein, maar blijft aanhouden. Het gevolg is dat na maanden of meer aanhoudend voortgestuwd te zijn met lasers, er snelheden van 20 procent van de lichtsnelheid bereikt kunnen worden. Daardoor hoeven de ruimtescheepjes, die zo groot als een postzegel zijn, geen brandstof mee te nemen en is vrijwel alle massa nuttige lading.

De ruimtescheepjes worden voorzien van camera’s, chips en GPS, althans: de kosmische variant van GPS.

Astrofysici vermoeden dat Alpha Centauri, een stelsel van drie sterren, wel eens aardachtige planeten kan huisvesten. Dit zou dan de eerste planeet buiten het zonnestelsel zijn, waar de mens heen zou kunnen reizen. Dit moet dan wel met snelheden in de buurt van de lichtsnelheid. Met het snelste conventionele ruimteschip duurt de reis naar Alpha Centauri rond de 30.000 jaar. Vermoedelijk zullen toekomstige sterrenvaarders daarom geen mensen zijn, maar programma’s in een computerbrein, die geen zwaar life support systeem nodig hebben.

Kunnen we dan toch op weg naar de sterren? Bron: Breakthrough Projects
Kunnen we dan toch op weg naar de sterren? Bron: Breakthrough Projects

Meer informatie
Breakthrough Initiatives: Starshot

9 gedachten over “Hawking: op reis naar dichtstbijzijnde ster met minisondes”

  1. Een jaar terug dacht bijna niemand dit gedurende het leven in deze tijd nog mee te zullen maken, nu binnen circa tien jaar gaat dit gebeuren. Eerst worden de planeten in ons eigen zonnenstelsel onderzocht, hopelijk ontdekken we dan zelfs de nu nog hypothetische planeet 9. Geweldige tijd om in te leven vinden velen. Ik zelf onderga dagelijks een waterval van dit soort artikelen. Kwam deze al meerdere malen tegen, maar het blijft sensationeel en opwindend nieuws. Jammer dat bijna al die artikelen alleen in het Engels worden geschreven, dat is vaak lastig voor de oudere garde hier. Kostte mij toch wel een paar maanden om Engels als een natuurlijke tweede taal te gaan ervaren. Tussen een taal verstaan (als Nederlands, Duits, en Engels verstaander) en deze spreken of lezen zitten nogal wat verschillen. Maar goed; gewoon autodidact studeren wil prima, en uit de reacties op mijn schrijven elders blijkt dat ook wel. Ik wens Visionair en de enthousiaste lezers veel succes in ieder geval.

      1. Dank je Germen. Veel mensen beseffen het niet, maar er wordt niet zoveel vertaald in het Nederlands. Zelfs gepubliceerde artikelen en proefschriften van Nederlandse wetenschappelijke universiteiten en onderzoeks instituten, worden vaak direct en zonder vertaling in het Engels geschreven. Ik heb mij heel lang verzet tegen de sociale media, waaronder Face Book, maar dat beperkte mij tegelijkertijd ook in mijn sociale communicatie mogelijkheden. Echter, enige tijd nadat ik deel ging uitmaken van deze mogelijheid, kwam ik daar mijn huidige vriendin ook tegen. Geen opzet, maar gewoon gedeelde belangstelling bracht ons bij elkaar. Ze spreekt drie talen en heeft kennissen over de hele planeet. Als die mij vragen stelden dan was dat meestal geschreven in het Engels, of gebrekkig Nederlands. Je vraagt iemand van ver over de 70 in Australië niet om zijn grammatica dan maar aan te passen, ook al is dat een ingenieur, vond ik. Zo is het begonnen, en ik ben mijzelf daarna gaan oriënteren op een onwaarschijnlijk aanbod van op wetenschap gerichtte bladen, allemaal beschikbaar op FB. Dat had ik nooit kunnen bedenken. wat daar aangeboden wordt. Mijn start pagina stampvol met interessante artikelen, en ik kan reageren op wat ik wil. De trollen blokkeer ik direct en zonder verdere communicatie, geen irritante gesprekken meer maar relevante reacties. Dat is precies wat ik nodig had voor mijn beschadigde geest. Visionair zal voor mij altijd wel interessante artikelen produceren, (jij in hoofdzaak dus onder anderen) ik blijf hier komen. Als ik inlog dan zie ik rechts boven de mogelijkheid om daar concepten en daaraan vebonden titels te noteren. Als je denkt dat je daar wat aan hebt dan wil ik daar wel links naar interessante stof gaan plaatsen. Laat het mij maar weten als je wilt.

    1. Dat zeil weer denk ik. Er bevindt zich ongeveer 1 waterstofatoom per kubieke meter ruimte. Als dat ding met 20% van de lichtsnelheid beweegt, heeft immers een zeil van 3 m doorsnede, knalt ie per seconde op 3^2 * 0,2 * 300 000 000 m3 = 600 miljoen atomen; 9.96323424 × 10-16 gram per seconde. Met 20% van de lichtsnelheid, dus denk dat afremmen geen probleem is lol.

  2. Ik zie het nut niet zo in van het onderzoek naar het reizen naar andere sterrenstelsels met betrekkelijk conventionele middelen; met name wanneer dit zeer kostbaar is. Dat reizen op die klassieke manier gaat toch nooit gebeuren; daarvoor zijn de afstanden veel te groot. En wat voor zin heeft het?
    Misschien dat ‘beam-me-up-Scotty’-achtige methoden wel nut hebben maar reizen met klassieke ruimteschepen in de interstellaire ruimte… Lijkt me niet.

  3. Er wordt ok al veel onderzoek gedaan naar het invriezen van mensen waarna ze weer ontdooit worden en gezond verder leven. Er wordt vermoedt dat waterstofsulfide H2S hierbij kan helpen. Op dieren zijn hier al experimenten mee gedaan. Ingevroren mensen en dieren hebben ook verder geen extra lifesupportsystem nodig. Daarnaast kun je zo honderden tot duizenden mensen in een betrekkelijk klein ruimteschip zetten. En als zo’n zonnelaser werkt op een heel klein ruimteschip waarom dan ook niet op een groot ruimteschip. Er zijn dan alleen grotere lasers nodig en aan de zon ligt het niet die zend genoeg energie uit.

Laat een reactie achter