De aarde zonder leven

Hoe had de aarde zonder leven er uit gezien? Het is bekend dat de aarde sterk heeft bepaald hoe het leven op aarde zich heeft ontwikkeld. Minder bekend is dat het leven ook de nodige invloed op de aarde zelf heeft gehad.

Aarde zonder leven – Mars of Venus?

Zo hebben we een zuurstofatmosfeer dankzij het leven. Om precies te zijn, dankzij zuurstofproducerende blauwalgen. Maar de effecten van het leven gingen verder. Zo vormde zich kalksteen en werd ook de beweging van continenten mogelijk. IJzererts, om maar iets te noemen, vormde zich tijdens de Grote Oxygenatie Event.

Het landschap van Mars, in oorspronkelijke kleuren, zoals gefotografeerd door de Marsrover Curiosity. Dit landschap geeft een indruk van hoe de aarde zonder leven er uit had gezien. Bron: NASA via ESA
Het landschap van Mars, in oorspronkelijke kleuren, zoals gefotografeerd door de Marsrover Curiosity. Dit landschap geeft een indruk van hoe de aarde zonder leven er uit had gezien. Bron: NASA via ESA

Deze documentaire verkent het lot van de aarde als het leven onze thuisrots niet had gekoloniseerd. Geen blauwe lucht, maar het troosteloze grijs-wit van Mars. Scherpe, puntige rotsen zoals op Mars. Of, als het broeikaseffect op hol was geslagen, een verstikkend hete en dichte atmosfeer. Zoals op onze ‘evil twin’, Venus.

Grenzen van het leven

Volgens de Gaia-hypothese van James Lovelock hebben we het stabiele klimaat van onze planeet te danken aan het leven. Deze visie is overigens omstreden. Zo is er ook de Medea-hypothese, die stelt dat het leven af en toe bijna zichzelf de nek omdraaide.

Op Venus is het broeikaseffect volkomen op hol geslagen. Dit had op een aarde zonder leven ook kunnen gebeuren. Bron: Roskosmos
Op Venus is het broeikaseffect volkomen op hol geslagen. Dit had op een aarde zonder leven ook kunnen gebeuren. Bron: Roskosmos

Het aardse leven is opmerkelijk taai en veelzijdig. Zo zijn er bacteriën die overleven in verdund zwavelzuur, en diep in de aarde bij temperaturen boven het kookpunt. Toch kent ook het leven grenzen. Grenzen, die op enkele punten op aarde overschreden worden. Ook nu zijn er bijvoorbeeld enkele meertjes op aarde die zelfs voor de taaiste bacteriën onleefbaar zijn. Dit is dus een harde limiet voor het leven. Althans: voor nu.

2 gedachten over “De aarde zonder leven”

  1. Het is duidelijk dat ons leven deel uitmaakt van een groter systeem. Alleen hoeft dat systeem niet perse hoger te zijn dan materie, maar ook niet lager. De natuur is op grote schaal even vindingrijk als de mensheid, soms vaak vindingrijker. Er zit inweze geen limiet aan. Dat komt waarschijnlijk omdat God het universum zelf was, wat op ten duur bewust werd van zichzelf, als een groot lichaam van een wezen, wat ineens bewustzijn krijgt, uit zichzelf geboren. Maar dat bewustzijn bracht niks compleet nieuws. Net zoals een steen die ogen krijgt ook nog als een steen blijft denken en weet dat hij daarvoor ook al bestond toen die nog geen bewustzijn had, maar al wel dezelfde eigenschappen bezat.

    1. In Genesis vinden we dan ook terug dat God ooit een wezen was dat over de levenloze Aarde zwierf. Een stukje bewustzijn binnen het universum. Dit bewustzijn deelde zijn lichaam, waarmee het ecosysteem geschapen werd en ging over naar een ander universum. Blijkbaar kent God vele gedaantes. Bij andere volkeren in heelal kent deze vorm van bewustzijn weer een andere gedaante. Sommige Goden zijn zelfs nog deel van hun ecosysteem en blijven in het universum. Het is echter onderdeel van hetzelfde geheel. Ons doel is niks anders dan de rest van het universum, het ontwikkelen van nieuwere opties. Nieuwe manieren van bestaan. Een eeuwig optelling van wiskundige uitkomsten. Waarbij wij slechts zoals andere materie een vergelijking in zijn met eigen uitkomsten, wat weer leid tot andere vergelijkingen en uitkomsten.

Laat een reactie achter