Europa, een Jupitermaan met een 10-30 kilometers dikke ijslaag, baadt in de meest dodelijke stralingsgordel van het zonnestelsel. Toch is Europa na de aarde en misschien Mars, de meest gastvrije plek voor leven. De reden: de kleinste van de vier “Galileïsche” manen wordt voortdurend gekneed door het immense zwaartekrachtsveld van Jupiter. Daardoor treedt er veel vulkanisme op, terwijl de dikke ijslaag beschermt tegen de straling. Hierdoor is er een energiebron in het binnenste van Europa. Een energiebron die op aarde 2% van de beschikbare energie levert en bijvoorbeeld de leefgemeenschappen rond vulkanische bronnen op de zeebodem mogelijk maakt.
Inderdaad zijn er op Europa verschijnselen die we op dit moment niet met de bekende astrofysica kunnen verklaren. Het bekendste voorbeeld is de merkwaardige rossige organische substantie, die op plekken waar de ijslaag is gescheurd het ijs rood kleurt. Er wordt vermoed dat dit sulfaatafzettingen, zijn maar details ontbreken. Er zijn kleimineralen aanwezig op de oppervlakte, hoogstwaarschijnlijk ontstaan in de honderd kilometer diepe oceaan onder de ijslaag.
En, het belangrijkste, de tectonische activiteit kneedt de kleine kern van Europa heftig. Dit zal veel energie leveren voor eventuele levensvormen in de tientallen kilometers diepe oceaan.
Kortom: stof genoeg voor creatieve filmmakers…
Ik heb geprobeerd mij er een voorstelling van te maken van wat er op en in Europa, in de hypothetische zin zou kunnen gebeuren. De zwaartekracht is minder dan 14% van die op aarde, dus daar weegt één M3 water iets minder dan 140 kg, een M3 ijs nog minder. Het is vrijwel zeker dat sterke vervorming van de vaste kern, (zwaartekracht Jupiter) in combinatie met eventueel radioactief verval van elementen, warme convectiestromen in de watermassa onder het ijs oppervlak zal veroorzaken richting het ijs oppervlak.
Voor de zogenaamde chaos gebieden geldt in theorie, (bruin verkleurde gebieden) dat deze een menging zijn van water en mineralen, (mogelijk ook organische stoffen) van onder het ijsoppervlak vermengd met het gebroken en opnieuw bevroren ijs aan de oppervlakte. Dit wordt allemaal zeer professioneel uitgelegd in de docu’s hierboven.
Wat mij in’t bijzonder opviel, was dat één chaosgebied veel groter is dan alle andere. Het ijs moet daar veel vaker opengebroken zijn, wat zou kunnen betekenen dat er zich daar meer warmte verzamelde onder het ijs. Als er zich leven onder de ijskorst bevindt, dan zal zich dat denk ik het beste ontwikkelen en handhaven in de warmste gebieden. Daar zullen de convectiestromen dan logischer wijze ook groter zijn, en de aanwezigheid van methaangas als gevolg van de onbekende levensvormen zou zich daar onder ijs ijs op kunnen hopen, meegevoerd door deze warme stromen.
Methaangas is een extreem broeikas gas dat enorm veel warmte vast houdt. Ik denk daarom dus, dat onder de gesloten ijsmassa zich om die redenen mogelijk, plaatselijk enorme warme methaan gasbellen verzamelen. De ijskorst smelt dan in die gebieden steeds van onder af en zal daar ook het dunst zijn………….
Als er infrarood straling het ijs weet te doordringen zou het moeten kunnen maar die is bij Jupiter veel zwakker dan op Aarde. En als er methaan in Europa gevormd werd dan zou je dit moeten kunnen detecteren in de atmosfeer en vooralsnog zou die alleen uit zeer ijl zuurstofgas bestaan. Dit zuurstof is niet ontstaan door fotosynthese maar door een soort elektrolyse van water door de ioniserende straling van de zon. Interessant is dat als Europa een wat sterkere zwaartekracht zou hebben gehad, de atmosfeer er misschien dicht genoeg was geweest om er te kunnen ademen. Wellicht zou dit zo zijn geweest als deze maan 3 tot vier zoveel massa had dan nu het geval is.
Het gaat hier helemaal niet om infrarood straling als warmtebron die afkomstig zou zijn van Jupiter, beste Roelof. Ook niet in mijn versie theorie, of überhaupt mijn visie in deze. Europa wordt puur verwarmd door wrijvingswarmte van binnenuit, en mogelijk ook deels, (staat niet vast maar wel waarschijnlijk) door radioactief verval van de kernelementen. Deze warmte uitsluitend veroorzaakt in de vaste kern door wrijving en mogelijk door de elementen die zich daarin bevinden, wordt getransporteerd naar de vloeibare watermassa er omheen, tot aan de ijskorst. Het materiaal in de kern wordt sterk vervormd door de extreme getijden werking, (zwaarte krachts werking van Jupiter) die de kern van deze maan ondergaat in haar omloopbaan. De watermassa binnen de 10 tot 30 km dikke ijskorst ontvangt daarnaast zeer weinig ioniserende straling. Hooguit een klein beetje gammastraling afkomstig van Jupiter of onze zon, en een wel heel toevallige gamma ray burst van bijvoorbeeld een nabije ontploffende super nova. Om hier enigszins bondig over te zijn, het milieu binnen en buiten de korst verschilt nogal qua omstandigheden. Het ijs aan de oppervlakte staat constant in contact met de ioniserende straling van Jupiter en bijvoorbeeld die afkomstig van de zon. Vrijwel niets daarvan dringt door de korst heen. De ijslaag aan de oppervlakte kan sublimeren tot waterdamp, en dan kan ioniserende straling wel degelijk een splitsing van waterstof en zuurstof veroorzaken, maar dat is alleen aan de opervlakte. De hoeveelheid zuurstof onder de ijslaag kunnen we echter nog niet meten. Stel dat onbekende anaërobe bacteriën of plantaardige vormen, een manier gevonden hebben om zuurstof aan te maken uit de voorhanden materialen in hun omgeving. Wel, dan is het alleen maar logisch dat andere levensvormen daar op inhaken als het zuurstof percentage een bepaald verzadigings nivau heeft bereikt. Er zou dus een heleboel zuurstof in dat water kunnen zitten. Stel dat alleen anaërobe bacteriën zoals die zich in ons darmstelsel bevinden, zich daar onder water in leven weten te houden, die maken grote hoeveelheden methaangas aan. Als laatste dit: Neem een verticale waterkolom van tien meter hoog. Onderaan deze kolom meet je op aarde 1,0 bar = 1,0 kg/cm2. Op Europa meet je dan 0,14 bar voor elke tien meter Onder de ijslaag is de druk opgelopen tot zeg maar 10 kilometer plaatselijke waterdruk. Dit werkt per tien meter, dus tienduizend gedeeld door tien is duizend, en dat maal 0,14 komt neer op 140 kg/cm2………. Ik weet niet of jij al geprobeerd hebt om 140 bar in te ademen, maar ik doe dat beslist niet………….