Wat is de zin van het leven, het antwoord ligt dichter bij ons dan de meeste mensen zich realiseren: liefde. Waarom?
Wat is liefde?
Een van de meest misbruikte woorden in de Nederlandse en andere talen is liefde. In het Grieks zijn er meerdere woorden voor het Nederlandse liefde met scherper begrensde betekenissen. Zo is er agapè, de goddelijke liefde, eros, de zinnelijke liefde of lust en adelphè, broederliefde of genegenheid. Het Nederlandse liefde is het beste te vertalen als waardering of (vooral) verbondenheid. Dit is ook het kenmerk wat de drie genoemde Griekse woorden voor liefde gemeen hebben.
Het leven en de zin er van
Allen zijn we hier op aarde terecht gekomen. Of dit nu het geval is door een evolutionaire ontwikkeling of door ingrijpen door een god of onaardse wezens: allen moeten we de vraag beantwoorden welke zin ons leven heeft en dus door welke beweegredenen we ons moeten laten leiden. Iemand die gelooft dat hij in dit leven zo rijk mogelijk moet worden, zal andere keuzes maken dan iemand die haar leven wijdt aan een politiek of religieus ideaal. Kortom: de zin van het leven is de belangrijkste vraag denkbaar.
Verbondenheid met jezelf
Pas als je in staat bent van jezelf te houden, kan je houden van anderen en van het leven. Het leven van hij die niet van zichzelf houdt kan geen vrucht dragen omdat zo iemand niet in staat is het beste uit zichzelf te halen. Hij zal altijd een afgeleid bestaan leiden en proberen zijn zingeving ergens anders uit te halen. Hierdoor verkommert hij. De eerste stap om je leven zin te geven is dus van jezelf te leren houden, met alle zwakke punten van dien.
Succes vereist liefde
Zonder liefde bereikt zelfs de grootste inspanning niets. Alleen door geconcentreerde liefde en toewijding wordt de groei van een bedrijf, de verwezelijking van een waardig ideaal of het opvoeden van je kinderen een succes. Is de liefde er niet, dan zal de inspanning jammerlijk falen en in een monsterlijke mislukking veranderen.
Verbondenheid met anderen en de dingen om je heen
De grens tussen je zelf en de wereld om je heen is vloeiend. Als je je betrokken voelt bij dingen maken ze onderdeel uit van jezelf. Veel mensen voelen bijvoorbeeld een inbraak als een soort verkrachting, omdat ze zelf heel nauw betrokken zijn bij hun interieur. Hetzelfde geldt voor een idealist wier ideaal kapot wordt gemaakt. Uit hoe je bent,volgt wat je belangrijk vindt in dit leven en dus met welke dingen je verbonden bent. Hoe verder ontwikeld je persoonlijkheid is, hoe verder en dieper je verbondenheid met dingen om je heen zal worden en hoe meer je leven zin zal hebben.
Heb je medemens lief als jezelf en heb God lief boven alles
Zowel in de torah als in de kanonieke Evangeliën is dit de hoogste wet. Dat is niet voor niets. Je medemens is een mens als jij. God staat voor oneindigheid. Als mens moet je altijd streven naar vervolmaking, oftewel eenwording met de oneindige liefde die God is – de oneindige verbondenheid die de kosmos doordringt. Ons leven heeft dus altijd zin. We moeten proberen ons gevoel van verbondenheid ver genoeg uit te strekken voor zover onze liefde kan reiken.
Opgedragen aan mijn geliefde, die soms twijfelt aan de zin van haar leven
Ik vind dit een heel mooi verhaal en krijg er beslist een goed gevoel van.
Tegelijk is het niet natuurwetenschappelijk. Vanuit een natuurwetenschappelijk perspectief kun je slechts constateren dat het leven is ontstaan als gevolg van de spontane werking van natuurwetten.
De zin van het leven van het individu is vooral bijdragen aan de instandhouding van de soort (vooral via voortplanting, zelfhandhaving of verdediging van anderen zoals soldaten doen).
De mens heeft een verontwikkeld bewustzijn wat tot gevolg heeft dat hij eigenlijk niet kan leven zonder een hogere zin van het leven dan het voorgaande. Er zijn religies welke in die behoefte voorzien of New Age visies in de vorm van karma/volgende levens of atheïstische filosofieën.
Deze leveren een belangrijke bijdrage aan de instandhouding van de soort want zonder dergelijke filosofieën zouden veel mensen in een stevige dip raken. Dus een verhaal zoals het bovenstaande is weliswaar niet natuurwetenschappelijk, maar heeft wel degelijk ‘zin’.
@Roeland en @Razorr: Ethiek is geen harde wetenschap. Zoals de 18e eeuwse filosoof David Hume al aangaf: wetenschap gaat vooral over wat er is, en daaruit valt niet af te leiden over hoe het zou moeten zijn (het bekende is/ought-probleem). Wat goed of slecht is, is niet in de natuur te vinden. Dat maakt het er voor ethische vraagstukken niet makkelijker op. Om antwoord te geven op de vraag welke keuze de juiste keuze is, heb je er dus niks aan om te kijken naar de feiten. Om toch iets te kunnen zeggen over hoe je zou moeten handelen, moet je bepaalde aannames doen over wat als basiswaarden kunnen worden gezien. Deze basiswaarden zijn discussieerbaar en kunnen per persoon of cultuur verschillen.Â
Â
Zie voor de tekst van David Hume zelf: “A Treatise on Human Natureâ€, Book III Part 1 Section 1 (1739).
Peter Singer geeft ook een duidelijke uitleg over is/ought (verschil ethiek en natuurwetenschappen) in hoofdstuk 3 paragraaf ‘A biological basis for ultimate values?’ pp. 72-82, in: “The expanding circle”, Clarendob Press, Oxford, (1981).
/edit: En Germen verdedigt in dit artikel de basisaanname van ‘liefde’. Je kan dit met hem eens of oneens zijn, maar in principe is dat niet met natuurwetenschappelijke feiten te onderbouwen of weerleggen.
A good traveler has no fixed plans, and is not intent on arriving.
Lao Tzu
Dao or Tao is a Chinese word meaning ‘way’, ‘path’, ‘route’, …Â
http://en.wikipedia.org/wiki/TaoÂ
Ik denk dat de vraag wat de zin van het leven is visionair is en dus op Visionair.nl thuishoort. Als ik denk aan mijn sprookjesfee, voel ik me verbonden met de kosmos en voel ik tot in het diepste plekje van mijn ziel dat mijn leven zin heeft. Het is liefde voor het diepste wezen der dingen die de wereld Newtons mechanica gaf en de algemene relativiteitstheorie.Â
Maar nu is de uitdaging om je stelling wetenschappelijk te onderbouwen… Anders is het slechts een soort hartekreet – een positieve… dat dan weer wel.
Een voorbeeld: we zijn allemaal ‘gedoemd’ levende wezens te doden om voort te leven; dat kun je toch nauwelijks ‘liefde’ noemen. Een ander voorbeeld: Roeland stelt dat de zin van het leven is: bijdragen tot de instandhouding van de soort. Kan ook nauwelijks waar zijn als je alle oorlogen van de mensheid in beschouwing neemt of een natuurlijk verschijnsel als ‘infanticide’. Ik denk eerder dat je het moet zoeken bij: het instandhouden van je eigen genen en die van de mensen die je kunnen helpen je nakomelingen te beschermen. Ook ‘hardly’ liefde lijkt me; eerder keihard egoïsme.
Dus Germen; schieß mall loss… Misschien moet je het antwoord zoeken in het ‘metafysische’?Â
Goed punt. Ik zal er een artikel over schrijven, althans: over de meer generieke vraag of natuurwetenschap alle vragen kan beantwoorden.
Hoi Razorr, wat bedoel je met ‘gedoemd’ levende wezens te doden ? Bedoel je daar ook planten mee ?
Dan kan ik het begrijpen. Wanneer je dieren bedoeld, is het slechts een keuze van de mens zelf om dat te doen omdat er genoeg alternatieven zijn.
The unexamined life is not worth living.
Socrates
– stelling: “De zin van het leven is liefde†(staat tegenover haat, toch?)
– m.i. heeft de liefde ook weer zin; dat is goed doen. (staat tegenover fout bezig zijn).
– goed doen heeft, zo heb ik geleerd, ook weer zin; dat is het eindoordeel goed door komen. (dat staat tegenover afgewezen worden, verloren gaan, in het verderf terecht komen ).
– dat goed door het eindoordeel heen komen bepaalt onze plaats in de volgende driemiljard jaar e.v.
Â
Dat eindoordeel, wat rechtvaardig, eerlijk zal zijn, komt de formeerder, de Schepper aller dingen als eigenaar toe, zegt Hij er zelf van, in Zijn aan ons gegeven Woord, wat te Boek gesteld is. (dat te Boek stellen heeft Hij zelf bewaakt, zegt Hij in dat Boek, waarvan de betrouwbaarheid gevoeglijk aangetoond is)
Â
m.i. zit hier een keiharde universele wetmatigheid in: er bestaat gerechtigheid !!, uiteindelijk!
Voor mij is de zin van het leven, om binnen de wetmatigheden van die universele gerechtigheid tot mijn uiteindelijke eeuwige doel te (mogen) komen. Geen geringe zaak, dunkt mij.
De liefde is daarin de energiedrager of zo iets, denk ik.
Â
Overigens konden wij (velen om mij heen en ik) die liefde op verzoek ‘aangeleverd’ krijgen.
Â
(dit laatste als lokkertje voor jullie bedoeld …….)