De Alcubierre warp drive is theoretisch mogelijk, tenminste: als we in staat zijn exotische materie met negatieve massa te genereren.

Hoe dicht zijn we in de buurt van een warp drive?

De warp drive, waarmee we sneller dan het licht kunnen reizen, is onze beste hoop om als mens in levenden lijve naar de sterren te reizen. In dit filmpje van april 2016, bij het schrijven van dit artikel dus sheet van de naald, de laatste vorderingen.

Volgens de speciale relativiteitstheorie reist niets sneller dan het licht. Het kost het licht 4,2 jaar om van de aarde naar de dichtstbijzijnde ster, Alfa Centauri te reizen. Zelfs de dichtstbijzijnde ster bereiken kost dus minimaal 4,2 jaar en onvoorstelbare hoeveelheden energie (denk: tientallen procenten van de massa van het ruimteschip, omgezet in energie, oftewel: duizenden atoombommen van het Hiroshima-formaat). Een mogelijke oplossing voor dit probleem is ontsnappen aan ruimtetijd zelf, door in een soort ‘bel’ sneller dan het licht te reizen. Miguel Alcubierre c.s. denken dat dit in theorie mogelijk is. Wel vereist dit exotische materie met negatieve massa (!).

De Alcubierre warp drive is theoretisch mogelijk, tenminste: als we in staat zijn exotische materie met negatieve massa te genereren.
De Alcubierre warp drive is theoretisch mogelijk, tenminste: als we in staat zijn exotische materie met negatieve massa te genereren.

1 gedachte over “Hoe dicht zijn we in de buurt van een warp drive?”

  1. Misschien dat supergeleiders hier potentie hebben. Er zijn experimenten gedaan met snel roterende supergeleidende schijven waarbij naar men zei anti zwaartekracht ontstond. Men wist de zwaartekracht boven deze schijf met ruim 2% op te heffen. De resultaten zijn wel met enig scepsis ontvangen maar de resultaten zijn nog niet te verklaren met andere verschijnselen anders dan anti zwaartekracht. Deze kracht doet dus precies wat nodig is voor een warp bubbel. Hij expandeert de ruimte tijd. Maar er zou dan ook onderzoek moeten worden gedaan om de normale zwaartekracht kunstmatig op te wekken wat volgens mij ook nog nooit is gelukt. Daarnaast is er denk ik ook een breder begrip nodig over waar het vacuüm van de ruimte zelf uit bestaat. Een vacuüm zou bijv. kunnen bestaan uit virtuele deeltjes die zichzelf creëren en weer vernietigen keer op keer. De zogenaamde hawkingstraling is een goed suggestie hiervoor. Deze ontstaat op de waarnemingshorizon van zwarte gaten. Het zou dus kunnen dat ook het vacuüm een medium is. Kun je de effecten van dit medium omzeilen of opheffen dan zou je sneller dan het licht kunnen.

Laat een reactie achter