Geweldloze communicatie claimt een manier te zijn om mensen constructiever met elkaar te laten communiceren omdat het mensen in staat stelt duidelijker en eerlijker te zijn over de eigen gevoelens en behoeften. Deze manier van communiceren legt vervolgens uit hoe je zelf op construcitieve wijze een verzoek bij andere mensen kunt leggen en hoe je met respect met de gevoelens en behoeften van anderen kunt omgaan.

Compassievolle Communicatie (CC) ook wel Geweldloze communicatie (GC) of Nonviolent Communication (NVC) is een wijze van communiceren waarvoor Marshall Rosenberg een model heeft ontwikkeld. Rosenberg werd geïnspireerd door Carl Rogers en door vredesdenkers als Mahatma Gandhi en Martin Luther King.

De vier elementen van het gedachtegoed geweldloze communicatie zijn:

Waarneming
Gevoel
Behoefte
Verzoek

Toelichting op de elementen

Hier een korte toelichting op de vier fasen van een situatie waarin een conflict speelt, want dan ‘komt het erop aan’. Het voorbeeld is: Klaas zit in de kroeg, terwijl hij zijn vriendin Karin had beloofd dat hij om etenstijd thuis te zijn.

de Waarneming = Feiten

Door feiten te (be)noemen schept men een gezamenlijke uitgangspositie voor het uiten van het ongenoegen. Als de ander de feiten anders heeft beleefd of geïnterpreteerd, blijkt dat snel. Hierdoor kunnen misverstanden worden voorkomen. Belangrijk bij deze fase is dat men neutrale termen gebruikt, de feiten benoemt zoals die zich voordoen en niet zegt dat iemand slordig of onhandelbaar is. In dit voorbeeld belt Karin Klaas op en spreekt een bericht in: “Je bent nog niet thuis, dat ervaar ik als strijdig met onze afspraak.”

Gevoelens

Door gevoelens te benoemen maakt men duidelijk wat de feiten voor iemand betekenen. Karin zegt bijvoorbeeld: “Ik word hier onrustig van, ik zou vandaag koken en dat heb ik ook gedaan. Mijn verwachting was dat we een gezellige avond thuis hebben, maar nu heb ik het idee dat we eerst weer een moeilijk gesprek zullen hebben.”.

Behoeftes

Door behoeftes te uiten vertelt men waarom het belangrijk voor diegene is. “Ik heb behoefte aan zekerheid en vertrouwen dat afspraken worden nagekomen.”

Verzoek

Door het uiten van een verzoek neemt men de verantwoording voor het vinden van een oplossing die tegemoetkomt aan jouw behoeftes. Een verzoek is altijd een voorstel, de ander kan het overnemen of (deels) afwijzen. In dat laatste geval kan men ervoor kiezen om akkoord te gaan met een tegenvoorstel of om te gaan onderhandelen. Door het doen van een concreet verzoek maakt men duidelijk wat voor diegene op dat moment belangrijk is. Tot slot zegt Karin op de voicemail van Klaas “Ik wil dat je me direct terugbelt of eigenlijk dat je hier binnen vijf minuten voor de deur staat”.

Als het goed is laat Klaas van zich horen. Het kan zijn dat hij de tijd is vergeten, dat hij pech heeft met zijn fiets of dat er een noodsituatie was waardoor hij niet in staat was te laten weten dat hij later zou komen. Het kan ook dat Klaas de afspraak anders heeft geïnterpreteerd en dat er onderhandeld moet worden over het tijdstip dat hij thuiskomt.

Bron:  Wikipedia – Geweldloze_communicatie

Hieronder een videoserie met Marshall Rosenberg waarin hij zijn gedachtegoed uitlegt.

Aanverwante informatie en artikelen: 
-) Center for Nonviolent Communication
-) Nederlandse groep bezig met compassievolle communicatie
-) Langere video’s op youtube over Nonviolent Communication
-) Evenskaranger.com
-) In het licht van voortbestaan